Chapter 112 ความสามารถของเป่ยชิงซือ.
ดี พวกเจ้าทั้งหมดตามข้ามา!
ได้ยินคำพูดของจงซาน ภายในใจของจ้าวโส่วเซี่ยงรู้สึกอบอุ่น จ้องมองจงซานด้วยความซาบซึ้ง.
เห็นสายตาของจ้าวโส่วเซี่ยงที่แสดงท่าทางซาบซึ้ง ภายในใจของจงซานก็รู้สึกอ่อนโยนเหมือนกัน เพราะว่าจงซานรับรู้ดีว่า การที่จ้าวโส่วเซี่ยงจะรู้สึกขอบคุณใครสักคน หาได้ยากทีเดียว จ้าวโส่วเซี่ยงที่ค่อนข้างจะแปลกประหลาดและอหังการ มีเพียงแค่อาจารย์และบิดามารดาของเขาเท่านั้นที่เขาจะรู้สึกขอบคุณ.
ส่วนเหล่าอาจารย์อาของจ้าวโส่วเซี่ยง สำหรับจงซาน แม้ว่าเขาจะขอบคุณ ทว่าก็รู้ดีว่านี่มาจากศิษย์หลานของพวกเขา.
เทียนชาที่ขมวดคิ้ว ทว่าเป่ยชิงซือจ้องมองหน้าตาเฉย.
"ชิ สำนักไคหยาง? นี่คือความแค้นของพวกเรา ทางที่ดีอย่างมาก้าวก่าย."คนผู้หนึ่งที่เงื้อกระบี่ขึ้นตะโกนเสียงดังลั่นชี้ออกมายังกลุ่มของจงซาน.
จงซานเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล ไม่แยแสกับคำพูดเหล่านั้น เรื่องการจัดการกับสถานการณ์ชี้นำเปลี่ยนแปลงเรื่องต่าง ๆ จงซานค่อนข้างถนัดทีเดียว.
เทียนชาที่ปล่อยจิตสังหารออกมา สิ่งที่เขากังวลคืออาจารย์และเป่ยชิงซือเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ปล่อยเจตนาร้ายให้ใครเห็น หากว่าเกิดการต่อสู้กันจริง ดังนั้นก็มีโอกาสที่จะต้องมีคนตายในการต่อสู้ในครั้งนี้แน่.
อย่างไรก็ตาม หากจงซานและเป่ยชิงซือที่คอยลำเลียงคนเหล่านี้ออกไป เกรงว่าน่าจะมีการพลาดพลั้งบ้าง.
"ใครที่พอจะบินได้ ตามข้ามาเลย ศิษย์พี่ใหญ่ รบกวนท่านขวางคนเหล่านี้ด้วย."จงซานที่เอ่ยปากออกมาทันที.
ได้ยินคำพูดของจงซานกล่าว จ้าวโส่วเซี่ยงและคนอื่น ๆ จ้องมองกันและกัน ทันใดนั้นก็พยักหน้า ทว่าภายในใจเทียนชานั้นเต็มไปด้วยจิตสังหาร เขาที่พยายามเก็บมันไว้ จึงทำได้แค่พยักหน้าให้.
"ฟิ้ว!"
คนสี่คนของสำนักทวนเหล็ก หมุนทวนของพวกเขา พร้อมกับกุมศิษย์พี่ศิษย์น้องคนอื่น ๆ รวมทั้งจ้าวโส่วเซี่ยง ลอยออกมา แม้ว่าพวกเขาจะมีระดับแกนทอง ทว่าคนที่มีแกนเมฆาเองก็ไม่ได้มีทั้งหมด พวกเขาเทียบไม่ได้กับสำนักไคหยางแน่นอน มีเพียงแค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้นที่ได้ผสานอาวุธเข้ากับแกนเมฆา.
"บัดซบ!"
ศิษย์สำนักกระบี่พิสุทธิ์ที่คำรามเสียงดัง กระบี่ของพวกเขาที่พุ่งออกไป ทว่าทันใดนั้นปราณกระบี่ขนาดสิบสิบจั้งก็พุ่งออกไปขวาง เป็นฝีมือของเทียนชานั่นเอง.
สายตาของเทียนชาที่หรี่เล็ก กระบี่ยาวของเขาที่ชักออกจากฝักพร้อมกับร่ายอาคมบางอย่าง เหล่าศิษย์ของสำนักกระบี่พิสุทธิ์ต่างก็ลอยกระเด็นออกไป.
อย่างไรก็ตามพวกเขาที่คั่งแค้นไม่สามารถยอมกันได้ ผู้ฝึกตนแกนทองที่มีอยู่ห้าสิบคนพวกเขาจะยอมปล่อยผู้ฝึกตนของสำนักทวนเหล็กอย่างงั้นรึ?
มีผู้ฝึกตน 20 คนที่ก้าวขึ้นกระบี่เหินและดาบพุ่งตรงไล่จงซานอย่างบ้าคลั่ง ทว่าผู้ฝึกตนแกนทองอีกสามสิบคนที่วิ่งไล่บนพื้น ด้วยความเร็วของผู้ฝึกตนระดับแกนทองนั้นไม่ธรรมดาเลย แม้ว่าจะไม่สามารถเหินฟ้าได้ ทว่าเพียงแค่การวิ่งของพวกเขาก็ไม่ได้ด้อยกว่าการบินบนท้องฟ้าเลย นอกจากนี้กลุ่มของจงซานก็ไม่ได้รวดเร็วนัก.
เห็นภาพดังกล่าว สายตาของเทียนชาที่เผยท่าทางดีใจ ในเมื่อคนเหล่านั้นกำลังถูกไล่ตาม ก็เป็นไปตามที่เขาหวัง เขาก็ไม่จำเป็นต้องออกแรงเต็มที่.
เทียนชาที่ฝึกฝน เพลงกระบี่ตัดสวรรค์กลืนนภา เป็นเพลงกระบี่ที่ไม่มีใครฝึกฝนได้ในพันปี ก่อนหน้านี้หกเดือนที่แล้วเขาสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญก่อตั้งวิญญาณได้ด้วย ทว่าทุกคนต่างก็ประเมินได้ว่า ด้วยความแข็งแกร่งของเขาย่อมไม่สามารถขวางผู้ฝึกตนแกนทองเอาไว้ได้ทั้งหมด เขาที่ขวางผู้เชี่ยวชาญเอาไว้ 20 คนที่บินได้เอาไว้ชั่วขณะ ทว่าหลังจากนั้นก็จงใจขวางเอาไว้แค่แปดคนปล่อยอีก 12 คนตามจงซานไปอีกรอบ.
แม้ว่าพวกเขาจะหนีได้อย่างรวดเร็ว ทว่าคนเหล่านี้ก็ไม่ได้อ่อนแอ หลังจากผ่านภูเขาไปสองลูก พวกเขาก็เริ่มถูกกลุ่มผุ้ฝึกตนแกนทองตีกรอบล้อมเข้ามา.
สายตาของผู้ฝึกตนแกนทองต่างก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร คนของสำนักทวนเหล็กจ้องมองตาเขม็ง.
"ชิงซือ ลงมือ."จงซานที่กล่าวต่อเป่ยชิงซือ.
นางที่มองจงซาน ไม่แสดงท่าทางอิดออดแม้แต่น้อย นางที่พยักหน้าในทันที.
เหล่าผู้ฝึกตนแกนทองที่กำลังบีบพื้นที่เข้ามา ทุกคนที่ร่อนลงไปยังพื้นที่ไม่ไกลออกจากแม่น้ำใหญ่ เหล่าผู้ฝึกตนระดับแกนทองที่เต็มไปด้วยจิตสังหารต้องการสังหารทุกคนที่อยู่ด้านใน.
สำนักไคหยาง? พวกเราเห็นแก่หน้าเจ้าแล้ว เจ้าไม่ต้องการเอง อย่าได้ตำหนิพวกเรา.
"อย่าเพิ่งลงมือ."จงซานที่กล่าวต่อเหล่าคนสำนักทวนเหล็ก.
จ้าวโส่วเซี่ยงที่จ้องมองไปยังจงซาน คนอื่น ๆ เองก็จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางจริงจังเช่นกัน แม้ว่าจะสงสัย ทว่าก็พยักหน้าให้.
เทียนชา ศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักไคหยางนั้น นับว่าเป็นคนแข็งแกร่งที่สุดของสำนักไคหยางทว่าก็ขวางผู้ฝึกตนแกนทองเอาไว้ได้แค่เพียงแปดคน ทว่าจากน้ำเสียงของจงซานนั้น เป่ยชิงซือที่จะเป็นคนลงมือนั้น เป็นศิษย์ลำดับสามของสำนักไคหยาง นาง? จะมีความร้ายกาจเทียบเท่ากับเทียนชาอย่างงั้นรึ?
"สังหาร!"
ไม่ไกลออกไปนั้น ผู้ฝึกตนคนแรกที่นำมากเป็นของสำนักกระบี่พิสุทธิ์ ปล่อยปราณกระบี่ขนาด 20 จ้างพุ่งออกมา พุ่งตรงมายังทิศทางของจงซาน.
"ชิ!"
เป่ยชิงซือที่แค่นเสียงหนึ่งครั้ง ทันใดนั้น ก็สร้างกำแพงน้ำแข็งยักษ์ขึ้นมาในทันที ปราณน้ำแข็งที่แข็งแกร่งใหญ่โตปรากฏขึ้นมาขวางปราณกระบี่เอาไว้.
"ตูมมมมม!"
ปราณกระบี่ของเขาถูกขวางเอาไว้อย่างสิ้นเชิง ทว่าเมื่อมีคนหนึ่งลงมือคนอื่น ๆ ก็เริ่มลงมือตาม ๆ กัน ผู้ฝึกตนแกนทอง 42 คน ที่ลงมือตามกันเหมือนปฏิกิริยาลูกโซ่.ปราณกระบี่และปราณดาบมากมาย ที่พุ่งตรงมาปิดบังพื้นที่ทั้งหมด ปราณพลังที่พุ่งมาเป็นสายตรงมายังกลุ่มของจงซาน.
เห็นปราณกระบี่ที่ปิดบังท้องฟ้าได้ ภายในใจของจงซานถึงกับเย็นเยือบเช่นกัน ผู้ฝึกตนแกนทอง 42 คน นับว่าแข็งแกร่งอย่างไม่คาดคิด หากเป็นกองทัพของโลกปุถุชนล่ะก็ เพียงแค่กระบวนท่าเดียว ก็สามารถสังหารกองทัพได้หลายหมื่นแล้ว.
อย่างไรก็ตาม ด้วยจงซานที่บอกไม่ให้คนของสำนักทวนเหล็กลงมือ กับฝ่ายตรงข้ามนั้น จงซานที่เชื่อมั่นในเป่ยชิงซือ ทว่าพวกเขาก็เตรียมตัวเอาไว้เช่นกัน ด้วยหวั่นเกรงว่าจะมีอะไรที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น แต่สภาพพวกเขาตอนนี้ถึงลงมือก็ยากที่จะรับมือได้.
เป่ยชิงซือไม่ได้ทำให้เขาต้องผิดหวังอย่างแน่นอน ปราณกระบี่มากมายที่พุ่งมาจากทุกทิศทุกทาง กำแพงน้ำแข็งที่โผล่ขึ้นมาในทันทีนั้น แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก สามารถป้องกันปราณพลังเหล่านั้นได้ทั้งหมด ทว่าปราณกระบี่มากมายนั้นไม่สามารถประมาทได้เช่นกัน.
"วีดด-ครืน ๆ ๆ "
กำแพงน้ำแข็งขนาดใหญ่พังลงมา ผู้ฝึกตนจำนวนมากที่เงื้อกระบี่ขึ้น หลายคนก็ยกดาบพุ่งลงมาอย่างรวดเร็ว เป่ยชิงซือสามารถขวางคนหลายสิบคนได้ในพร้อม ๆ กัน ทว่านางไม่สามารถที่จะป้องกันได้ทั้งหมด พวกเขาพุ่งมาจากหลากหลายทิศทาง และยังมีอีกหลายคนที่พุ่งเข้ามาด้านบนศีรษะของจงซาน และด้านบนของสำนักทวนเหล็ก.
เพราะว่าเหล่าผู้ฝึกตนแกนทองแบ่งกลุ่มหนึ่ง เข้าโจมตีเป่ยชิงซือ เพื่อที่จะกันนางออก ตราบเท่าที่ขวางกันนางเอาไว้ คนอื่น ๆ พวกเขาก็สามารถสังหารได้หมด ความเร็วของพวกเขานั้นนับว่าน่าสะพรึงกลัวเลยทีเดียว.
เหล่าผู้ฝึกตนของสำนักทวนเหล็ก ภายในใจที่บีบรัดพวกเขาไม่สามารถหลบได้แน่.
"วูซซซซซ"
เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นในทันที.
ผู้ฝึกตนระดับแกนทองที่พุ่งเข้ามานั้น แม่น้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านข้างทันใดนั้นก็ปะทุขึ้น.
สายน้ำขนาดใหญ่ สายน้ำที่เกรี้ยวโกรธพวยพุ่งขึ้นมาอย่างหนักหน่วงรุนแรงพุ่งกวาดเหล่าผู้ฝึกตนทั้งหมดที่กระโดดเข้ามา.
พลังสายน้ำที่พุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็วและเกิดขึ้นแทบจะในทันที แม้แต่ผู้ฝึกตนที่อยู่ใกล้ ๆ ฝั่งยังถูกกวาดไปด้วย.
พลังของสายน้ำนั้นไม่ได้อ่อนแอแม้แต่น้อย หนำซ้ำยังพุ่งสูง ม้วนกวาดพื้นที่รอบ ๆ หลายร้อยจั้ง สร้างคลื่นสุงขึ้นมาหลายสิบเมตรในทันทีทันใด.
"ซี่ ซี่ ซี่ ซี่."
คลื่นน้ำที่กินพื้นที่หลายร้อยจ้าง กวาดพัดทุกอย่าง หมุนวนแผ่ออกเป็นระลอก ก่อนที่จะแผ่กระจายความหนาวเย็นกลายเป็นธารน้ำแข็ง แช่แข็งทุกอย่างได้เลยอย่างงั้นรึ?.
จงซานที่ชำเลืองมองตาโต คนสำนักทวนเหล็กที่อ้าปากค้าง ผู้ฝึกตนแกนทองมากมายตื่นตะลึง เป็นไปได้อย่างไร?
แท่งน้ำแข็งที่หมุนวนออกมาล้อมรอบกลุ่มของจงซานเอาไว้ สร้างพื้นที่ปลอดภัยให้กับจงซาน ส่วนเป่ยชิงซือในชุดขาว ก้าวออกไปบนยอดของคลื่นน้ำ เหยียบไปบนคลื่นน้ำแข็ง.
นางที่ยืนอยู่บนคลื่นสูง จ้องมองเหล่าผู้ฝึกตนแกนทองที่อยู่รอบ ๆ ที่เหลืออยู่.
เหล่าผู้ฝึกตนหลายคนที่เคลื่อนที่เข้าใกล้กับธารน้ำแข็ง ทันใดนั้นแท่งน้ำแข็งขนาดห้าสิบจั้งก็พุ่งออกไปทะลวงกลุ่มของพวกเขา ผู้ฝึกตนหลายคนถูกกระแทกกระเด็นออกไป.
สายน้ำที่ไหลไปมาเป็นสายสร้างคลื่นไม่หยุดหย่อน ธารน้ำแข็งมากมายที่อยู่ในการควบคุมของเป่ยชิงซือ นางที่สามารถเปลี่ยนคลื่นน้ำให้กลายเป็นธารน้ำแข็ง พร้อมกับเปลี่ยนเป็นหนามยักษ์ ได้อย่างง่ายดาย.
เป่ยชิงซือที่จ้องมองไปยังเหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่รอบ ๆ อย่างไม่แยแส พวกเขาทุกคนเวลานี้กำลังสั่นสะท้านเย็นยะเยือบไปถึงหัวใจ พวกเขาหลายคนที่ถูกโจมตีจนไม่สามารถเข้าใกล้ได้ ต่างก็สงสัยว่านี่คือวิชาในขั้นแกนทองอย่างงั้นรึ?
สายตาของคนสำนักทวนเหล็ก ต่างก็จ้องมองกันตาค้าง พลังดังกล่าวนี้มีแต่ระดับก่อตั้งวิญญาณเท่านั้นถึงจะทำได้?เป่ยชิซือ? ไม่น่าแปลกใจเลยว่าจงซานถึงได้มั่นใจขนาดนั้น ที่จริงก่อนหน้านี้เป่ยชิงซือหากเทียบกันแล้วนางไม่ใช่ศิษย์ขั้นสองระดับสองหรือระดับสาม นางควรที่จะได้เลื่อนเป็นลำดับหนึ่งด้วยซ้ำ อีกแค่นิดเดียวก็ก้าวไปถึงระดับก่อตั้งวิญญาณแล้ว มีสิ่งใดที่นางต้องหวาดกลัวกัน?
จงซานที่จ้องมองไปยังเป่ยชิงซือ ภายในสายตาที่เป็นประกาย เป่ยชิงซือมีระดับแกนทองแน่นอน จงซานรับรู้ได้ดีกว่าทุกคน การที่นางสามารถควบคุมพลังที่เหนือกว่าใคร ๆ ได้นั้น นี่คงจะเป็นหนึ่งในวิชาสืบทอดทางสายโลหิต? เป็นเพียงแค่ส่วนเล็ก ๆ เท่านั้น ดูเหมือนว่าพลังสายเลือดนั้นจะทรงพลังในระดับที่ไม่สามารถจะคาดเดาได้?
กลุ่มผู้ฝึกตนที่ล้อมกรอบ เร่งรีบถอยห่างออกไปทันที สายตาของพวกเขาที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง หลาย ๆ คนถึงกับกลืนน้ำลายเสียงดัง.
"ชิ!!"เป่ยชิงซือที่แค่นเสียงอย่างเย็นชาออกมา.
เพียงแค่เป่ยชิงซือแค่นเสียง พื้นที่รอบ ๆ บนท้องฟ้าก็เปลี่ยนเป็นหนาวเย็น อากาศจับตัวกันกลายเป็นหิมะ ทว่าจากนั้นก็แข็งตัวกลายเป็นกรวยน้ำแข็งมากมาย ล่วงหล่นลงใส่เหล่าผู้ฝึกตนระดับแกนทอง.
"ตูมมม ตูมมม ตมมม ....."
เหล่าผู้ฝึกตนระดับแกนทองตอนนี้กำลังวิ่งหลบอย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะสามารถใช้อาวุธตัดผ่านโคนน้ำแข็งนี้ไป ทว่าจำนวนของมันมีมากจนเกินไป และพลังของมันก็ไม่ได้ด้อยกว่าปราณกระบี่เลยแม้แต่น้อย.
เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่ถอยออกมาอย่างรวดเร็ว พวกเขาถอยห่างออกมาหลายร้อยจ้าง รึสึกสั่นสะท้านไปเลยทีเดียว พื้นที่รอบ ๆ นั้นเต็มไปด้วยน้ำแข็งและหิมะขาวโพลนไปหมด ทุกคนที่รอดออกมาได้ต่างก็ต้องหายใจแฮก ๆ เลยทีเดียว.
ที่ห่างไกลออกมานั้น เทียนชาที่ขวางกั้นผู้ฝึกตนแกนทองแปดคนเอาไว้ เขาที่เห็นพลังของเป่ยชิงซือที่แข็งแกร่งมาก ๆ ถึงกับทำให้เทียนชาชำเลืองมองตาโตเลยทีเดียว เขารู้ว่านางแข็งแกร่ง ทว่ากลับไม่คาดคิดเลยว่าจะมากมายขนาดนี้ แต่สิ่งที่ทำให้เทียนชารับไม่ได้นั้นคือเป่ยชิงซือ ปกป้องจงซาน ความเกลียดชังที่พุ่งสูงขึ้นมาในทันที.
เป่ยชิงซือเป็นของข้า!
ความอัดอั้นที่มันแน่นอยู่ในอก สายตาเปลี่ยนเป็นดุร้ายอย่างถึงที่สุด กระบี่ยาวของเขาที่ฟันออกไปอย่างบ้าคลั่ง.
"ฉับบบ!"
เทียนชาที่ฟันผู้ฝึกตนแกนทองคนหนึ่งด้วยความโกรธ ขาดเป็นสองท่อน ตายไปในทันที.
