บทที่203 อุกกาบาตทำลายล้างตกใส่นินจาคุโมะ ฟรี

ตูม!

นินจาคุโมะหลายคนกระเด็นออกมาจากด้านในแรงระเบิดนั้น ในช่วงเวลาสั้น ๆ พื้นที่โล่งขนาดใหญ่ก็ถูกสร้างขึ้น

ริวอุนและนินจาคุโมะคนอื่น ๆที่ยังเหลืออยู่ได้ย้ายสถานที่ การต่อสู้ในอาคารไรคาเงะมันแคบเกินไป ไม่สามารถลงมือได้สะดวก

เมื่อมาถึงสถานที่โล่งกว้างอย่างหน้าหมู่บ้านแล้ว นินจาทุกคนก็ตั้งท่าต่อสู้ขึ้น

“มิซึคาเงะ คุณอยากก่อให้เกิดสงครามของสองหมู่บ้านจริงเหรอ?” นินจาคุโมะคนหนึ่งถามขึ้นมาด้วยสีหน้าโกรธเคือง

“ฮ่าฮ่าฮ่า คิดว่าหมู่บ้านคุโมะของพวกนายมีคุณสมบัติครบที่จะทำสงครามกับฉันหรือยังไง?” ริวอุนหัวเราะ

แสงสีม่วงสว่างวาบออกมาจากดวงตาของริวอุน

“ในเมื่อพวกนายมาขวางฉันเอาไว้ ฉันก็จะมอบของขวัญแรกพบหน้ากันให้กับพวกนายเอง” หลังจากพูดจบ ร่างริวอุนก็ลอยขึ้นมา

“นั่นเขากำลังจะทำอะไรน่ะ?” นินจาทุกคนรอบ ๆต่างกลืนน้ำลาย จากนั้นพวกเขาก็เห็นริวอุนประสานมือเข้าด้วยกันแล้วจักระก็พวยพุ่งออกมาจากตัว

ทันใดนั้นท้องฟ้าก็เริ่มมืดครึ้มลงราวกับว่าฝนกำลังจะตก

“ทุกคน... นั่นมันอะไรน่ะ?!” นินจาคุโมะงาคุเระคนหนึ่งมองขึ้นไปบนฟ้า ต่อมาเขาก็เห็นบางอย่างที่ทำให้สายตาของเขาเกิดระลอกความหวาดกลัวขึ้นมา

ทุกคนเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า พริบตาเดียวพวกเขาก็หน้าซีด “นั่น... คงไม่ใช่อุกกาบาตใช่ไหม?”

“บ้าเอ๊ย! ไปแจ้งท่านไรคาเงะว่ามีอุกกาบาตตกลงมาในหมู่บ้านเราเดี๋ยวนี้!!”

ทุกคนแตกตื่นตกใจ มีหลายคนออกจากสนามรบกับริวอุนเพื่อไปแจ้งให้เอทราบ

อีกทางด้านหนึ่ง ไรคาเงะก็กำลังเดินทางไปยังที่ที่ริวอุนอยู่ ปากของเอพึมพำสบถไม่หยุด

“ชิบะ ริวอุน ไอ้เวรนั่นบุกโจมตีคุโมะของพวกเราเหรอ มันกำลังอยากตายสินะ... กล้าบุกมาสร้างปัญหาในถิ่นของฉันได้ยังไงวะ!!” เอบ่นพลางมุ่งหน้าไปทางหน้าหมู่บ้าน ระหว่างทางเขาก็ออกคำสั่งให้กับนินจาซึ่งมารายงานไปทำอีกอย่างหนึ่ง

“ไปป่าวประกาศให้เตรียมอพยพชาวบ้านไปอีกที่หนึ่ง เรากำลังจะทำสงครามกับชิบะ ริวอุน!!” ไรคาเงะ รุ่นที่ 4 สั่ง

น่าเสียดาย ไม่ทันที่พวกเขาจะได้ไปไหน นินจาซึ่งมารายงานเรื่องอุกกาบาตตกหมู่บ้านก็ได้เข้ามารายงานพวกเขาก่อน

“ท่านไรคาเงะ มีอุกกาบาตตกในหมู่บ้านเราครับ”

“อะไรนะ?!” เอเบิกตากว้าง “แกกำลังพูดอะไรอยู่ มีชิบะ ริวอุนแล้วยังมีอุกกาบาตตกอีก นี่มันวันบ้าอะไรกันวะ!!”

“บนท้องฟ้าครับ ท่านไรคาเงะ” นินจาคนนั้นชี้นิ้วขึ้นด้านบน

เอและคนอื่นมองตามทันที พอเงยหน้ามองขึ้นด้านบนฟ้าก็เห็นเงาสีดำขนาดใหญ่ปกคลุมหมู่บ้าน นอกจากนี้อุกกาบาตนั้นยังตกลงมาพร้อมกับเปลวไฟอันรุนแรงจากชั้นบรรยากาศอีกด้วย

“เปิดใช้งานผนึกป้องกันและนำปืนใหญ่จักระของเราออกมา” เอรีบออกคำสั่งออกไปทันที อีกไม่นานอุกกาบาตนั้นก็จะตกลงมาในหมู่บ้านแล้ว

“ครับ”

ทุกคนต่างตื่นตระหนกกับอุกกาบาตมากกว่าริวอุนเสียอีก

ไม่นานนักปืนใหญ่จักระขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นอาวุธลับของหมู่บ้านคุโมะก็ได้ถูกนำออกมาจากด้านบนอาคารไรคาเงะ

เอจำใจต้องย้อนกลับไปออกคำสั่ง โดยปล่อยริวอุนเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้อุกกาบาตนั่นคือปัญหาใหญ่ทีสุด

“ส่งจักระเข้าไป เราต้องระเบิดมันไม่ให้มันตกลงมาในหมู่บ้าน!” เอคำรามลั่น

จักระแปดหางของบีได้ถูกถ่ายลงไปยังปืนใหญ่จักระทันที จักระสีแดงขนาดใหญ่จนน่ากลัวได้ถูกอัดเอาไว้ในปืนใหญ่ พลังจักระของแปดหางได้ชาร์จพลังงานของปืนอย่างรวดเร็ว

“ยิง!!!” เอตะโกน

ตูม!!!!

ปืนใหญ่จักระซึ่งมีอานุภาพไม่ต่างจากกระสุนสัตว์หางพุ่งชนอุกกาบาต เปลวไฟและแรงระเบิดของทั้งสองทำลายซึ่งกันและกัน ในที่สุดอุกกาบาตก็แตกเป็นเศษเล็กเศษน้อยตกลงมาทุกทิศทาง

นินจาคุโมะทุกคนรอบตัวเอเตรียมรับมืออยู่แล้ว พวกเขาประสานอินพร้อมกันสร้างตาข่ายสายฟ้าออกมาคอยทำลายเศษหินที่ตกลงมา ไม่นานนักปัญหาเรื่องนี้ก็ได้รับการแก้ไข

“อุกกาบาตถูกทำลายแล้ว สมกับเป็นอาวุธลับของหมู่บ้าน” นินจาคุโมะต่างยิ้มแย้มยินดี โดยไม่รู้เลยว่าหายนะของจริงยังไม่ได้หมดไป

หายนะของจริงกำลังลอยอยู่บนอากาศ มองดูปืนใหญ่จักระทำลายอุกกาบาตของเขาเงียบ ๆ

“หึหึ... ยังดีใจเร็วไปนะไรคาเงะ ลูกเดียวไม่พอ งั้นก็เอาไปสองลูกแล้วกัน!” ร่างของชายหนุ่มแผ่จักระออกมา ท้องฟ้่าซึ่งสว่างสดใสได้ไม่กี่นาทีก็มืดลงอีกครั้ง

อุกกาบาตขนาดใหญ่ปรากฏขึ้่นเป็นลูกที่สองและความเร็วของมันก็ตกลงมาเร็วกว่าเดิม เหล่านินจาคุโมะต่างมองอุกกาบาตลูกที่สองด้วยสายตาว่างเปล่า

เอรีบสั่งการอีกครั้ง “เตรียมปืนใหญ่จักระอีกรอบ”

น่าเสียดายที่มันสายไปแล้ว จักระของบีและแปดหางยังไม่ทันได้ถ่ายลงไปในปืนจนมากพอ อุกกาบาตซึ่งตกลงมาเร็วกว่ารอบก่อนก็ได้เข้าใกล้เรื่อย ๆ

“ไม่ทันแล้ว... ถอย!!” เอตะโกนแล้วกระโดดหนีไป

ทุกคนรอบปืนใหญ่ต่างกระโจนหนีกันไปรอบทิศทาง

ปัง!!!!!

อุกกาบาตตกลงมากลางหมู่บ้าน คลื่นความร้อนและแรงกระแทกก่อให้เกิดพายุกระจายไปทั่ว บ้านเรือนพังทลาย นินจาคุโมะที่ไม่สามารถหนีได้ทันก็โดนคลื่นกระแทกนี้พัดพาจนปลิวไป

ตาข่ายสายฟ้าของหมู่บ้านไม่สามารถป้องกันหินขนาดใหญ่นี้ได้เลย พวกมันป้องกันได้เพียงหินขนาดเล็กอย่างรอบก่อน ๆเท่านั้น

อาคารไรคาเงะซึ่งอยู่จุดกลางหมู่บ้านถูกทำลายลงทันที นินจาหลายคนถูกคลื่นกระแทกนี้บดขยี้เป็นชิ้น ๆ

การโจมตีเดียวก็ทำให้หมู่บ้านคุโมะงาคุเระถูกทำลายล้าง!

*************************