บทที่ 16 สอนกันสดๆ

"ไม่ถูก ตรงนั้นขาดขีดอีกหนึ่งขีด!"

"ไม่ถูก ไม่ถูก! เส้นนั้นต้องเขียนให้เป็นธรรมชาติ ห้ามขาดเด็ดขาด!"

"มือต้องนิ่ง ถ้ามือไม่นิ่ง ต้าเฟิ่งโบราณจะไม่ศักดิ์สิทธิ์ จะสยบวิญญาณลิงไม่ได้!"

จางซีเป่ากำลังสอนเพื่อนในไลฟ์สตรีมให้วาดต้าเฟิ่งโบราณทีละเส้น โดยไม่รู้ว่ามีสายตามากมายเพียงใดที่จ้องมองห้องไลฟ์และกำลังเรียนรู้วิธีวาดต้าเฟิ่งนี้

มือของเขากำพู่กันอย่างมั่นคง วาดต้าเฟิ่งโบราณลงบนกระดาษอย่างคล่องแคล่วในคราวเดียว

ต้าเฟิ่งมีลวดลายซับซ้อน แต่ดูกลมกลืนเป็นธรรมชาติ

เพื่อนในไลฟ์ที่อยู่อีกฝั่งเหงื่อท่วมตัวแล้ว เขาต้องพยายามเรียนรู้การวาดต้าเฟิ่งที่ซับซ้อนพร้อมกับทนทุกข์ทรมานจากวิญญาณลิง แต่ความปรารถนาที่จะมีชีวิตรอดทำให้เขากัดฟันอดทนต่อไป

ที่สำนักงานประเมินสมบัติเมืองเป่ยซื่อ

เสี่ยวจ้าว หรือผู้จัดการ233 ก็กำลังถือพู่กันเรียนรู้วิธีวาดต้าเฟิ่งเช่นกัน ต้าเฟิ่งมูลค่า 500,000 หยวนเชียวนะ ผู้อำนวยการหักเงินเดือนเขาไปครึ่งปี ยังไงก็ต้องหาทางทำเงินคืนมาให้ได้!

จู่ๆ เขารู้สึกถึงลมเย็นๆ พัดมาจากด้านหลัง เมื่อหันไปมอง ก็พบว่าผู้อำนวยการยืนอยู่ข้างหลังเขาอีกแล้ว

ทุกครั้งที่ผู้อำนวยการยืนอยู่ข้างหลัง เขารู้สึกราวกับถูกสัตว์นักล่าขนาดใหญ่จ้องมองอยู่ ขนลุกซู่ไปหมด!

"อืม ไม่เลว ไม่เลว ต้าเฟิ่งนี้ดูลึกลับมาก คงมีพลังมหาศาลทีเดียว"

ผู้อำนวยการจ้องมองต้าเฟิ่งของเสี่ยวจ้าวพลางวิจารณ์อย่างชื่นชม

"ผู้อำนวยการครับ ท่านก็รู้เรื่องต้าเฟิ่งด้วยเหรอครับ?" เสี่ยวจ้าวถามอย่างสงสัย

"รู้นิดหน่อย ดูสิ ตรงปลายต้าเฟิ่งนั่นมีลายห้าสายฟ้า" ผู้อำนวยการชี้ไปที่ส่วนท้ายของต้าเฟิ่ง

เสี่ยวจ้าวมองอย่างงงๆ รู้สึกแต่ว่าภาพลักษณ์ของผู้อำนวยการดูยิ่งใหญ่ขึ้นมาทันที ผู้อำนวยการช่างเก่งกาจจริงๆ รู้ไปหมดทุกเรื่อง เขารู้สึกเลื่อมใสผู้อำนวยการมากขึ้นไปอีก!

พอเสี่ยวจ้าวได้สติ จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงถามว่า "ผู้อำนวยการครับ ท่านว่าไลฟ์สตรีมเมอร์คนนี้สอนผู้ชมวาดต้าเฟิ่ง เมื่อผู้ชมเรียนรู้แล้วก็จะรับมือกับเหตุการณ์ฉุกเฉินได้ สภาพแวดล้อมบนโลกตอนนี้เปลี่ยนแปลงทุกวัน ทำไมเราไม่สอนให้พวกเขาเรียนรู้วิธีง่ายๆ บ้างล่ะครับ?"

ผู้อำนวยการมองเสี่ยวจ้าวอย่างประหลาดใจ ดีใจที่เด็กคนนี้แม้จะสะเพร่าไปบ้าง แต่ก็มีไหวพริบดีนี่

ผู้อำนวยการส่ายหน้า "จริงๆ แล้วสิ่งที่เธอพูดมาทางสำนักงานก็พิจารณาอยู่ แต่ต้าเฟิ่งพวกนี้เรียนรู้ยากเกินไป และใช้ได้กับผีหรือวิญญาณเท่านั้น ภัยคุกคามใหญ่ที่สุดจากหายนะโลกคือดินแดนลี้ลับและสัตว์ประหลาด ดังนั้นการส่งเสริมให้ใช้สมบัติวิเศษและยาลูกกลอนมาตรฐานถึงจะเป็นวิธีที่ถูกต้องในการเพิ่มความสามารถในการป้องกันตัวของคนทั่วไป นอกจากนี้ หน่วยปราบปรามพิเศษก็ได้ประชุมกันแล้ว ตั้งใจจะวิจัยวิธีฝึกฝนง่ายๆ ให้ประชาชนใช้ เรื่องนี้ยังอยู่ในขั้นเตรียมการ เป็นความลับ อย่าไปพูดข้างนอกล่ะ"

"ผมเข้าใจแล้วครับ ท่านผู้อำนวยการพูดถูกต้องที่สุด!"

เสี่ยวจ้าวเห็นด้วยกับคำพูดของผู้อำนวยการอย่างยิ่ง ภาพลักษณ์ของผู้อำนวยการในสายตาเขาดูสูงส่งขึ้นอีกครั้ง เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของผู้อำนวยการดูไม่อ้วนเท่าเดิมแล้ว แถมยังมีรัศมีสว่างวาบขึ้นมาที่ด้านหลังศีรษะด้วย...

กลับมาที่ห้องไลฟ์

เพื่อนในไลฟ์วาดเส้นสุดท้ายเสร็จด้วยมือที่สั่นเทา จางซีเป่าพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วให้คำวิจารณ์ว่า "ใช้ได้"

เพื่อนในไลฟ์ถอนหายใจอย่างโล่งอก ถามว่า "อาจารย์ครับ ต่อไปต้องสยบมันใช่ไหมครับ?"

"ไม่ใช่"

จางซีเป่าส่ายหน้า "ต่อไปนี่แหละถึงจะเป็นการวาดต้าเฟิ่งจริงๆ!"

"หา?"

เพื่อนในไลฟ์อึ้งไป มองต้าเฟิ่งบนโต๊ะที่พยายามวาดจนสำเร็จหลังความล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วน แล้วถามว่า "นี่ไม่ใช่วาดเสร็จแล้วเหรอครับ?"

"เมื่อกี้เป็นแค่การสอน เพื่อให้คุณคุ้นเคยกับความรู้สึกในการวาดต้าเฟิ่งถึงแม้จะวาดออกมาถูกต้อง แต่ก็เป็นแค่ต้าเฟิ่งที่เปล่าประโยชน์ เพราะคุณไม่ได้ท่องคาถา ต่อไปนี้ถึงจะเริ่มจริงๆ!"

เริ่มมีคอมเมนต์ปรากฏขึ้น ผู้ชมบางคนไม่พอใจ

『วาดตั้งนาน เหนื่อยแทบตาย แล้วบอกว่าเป็นต้าเฟิ่งไร้ประโยชน์ ไลฟ์สตรีมเมอร์กำลังหลอกพวกเราเหรอ?』

『คนข้างบนหุบปากไปเถอะ คุณไม่อยากเรียนรู้แต่พวกเราอยากเรียน อย่ามารบกวนไลฟ์สตรีมเมอร์สิ!』

『ใช่ เรียนรู้ทักษะเพิ่มอีกอย่างก็เพิ่มโอกาสรอดชีวิตในอนาคต ถ้าไม่อยากเรียนก็ออกไปทางขวาเลย อย่ามาโวยวาย!』

จางซีเป่าไม่สนใจว่าคอมเมนต์จะพูดอะไร แต่เตือนเพื่อนในไลฟ์ว่า "ผมจะวาดอีกรอบ คุณดูให้ดีๆ นะ สำเร็จหรือไม่ขึ้นอยู่กับว่าคุณจริงใจแค่ไหน และมีความมุ่งมั่นแน่วแน่หรือเปล่าแล้ว!"

จางซีเป่าตะโกนเสียงดัง ยกพู่กันขึ้นวาดทันที พร้อมกับท่องคาถา: สยบ! ปีศาจ! วิญญาณ! ชั่วร้าย! อาฆาต! เขาวาดอย่างรวดเร็ว แทบจะท่องคาถาจบพอดีกับที่วาดต้าเฟิ่งโบราณอันซับซ้อนเสร็จ

เพื่อนในไลฟ์ตกตะลึง นี่มันเร็วเกินไปแล้ว!

สำเร็จก็รอด ไม่สำเร็จก็ตาย เขามีทางเลือกอื่นไหม?

ไม่มีทางเลือก ก็ต้องบุกต่อไปข้างหน้า!

ไลฟ์สตรีมเมอร์สอนเขามาแล้วเป็นร้อยรอบ ตอนนี้เขาพอจะวาดฟู่ลู่ออกมาได้อย่างสมบูรณ์แล้ว

ถึงเวลาพิสูจน์ผลลัพธ์แล้ว! จู่ๆ เพื่อนในไลฟ์ก็รู้สึกมีเลือดขบฟัน จึงถามเปาเยี่ย "อาจารย์ครับ

"อาจารย์ครับ ใช้เลือดคนวาดต้าเฟิ่งได้ผลดีไหมครับ?!"

จางซีเป่าชะงักไปครู่หนึ่งก่อนตอบว่า "ใช้เลือดคนจะดีกว่า!"

ที่จางซีเป่าลังเลไม่ใช่เพราะอะไรอื่น แต่เป็นเพราะกังวลว่าผู้จัดการ233 จะปิดห้องไลฟ์ของเขา...

ตอนนี้ ผู้จัดการ233 ถูกดึงดูดความสนใจไปแล้ว ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องปิดหรือไม่ปิดห้องไลฟ์

"ดีครับ!"

เพื่อนในไลฟ์ตะโกนเสียงดัง แล้วกัดปลายนิ้วกลางขวาจนเลือดออก พร้อมกับท่องคาถาแล้ววาดลงบนกระดาษ

『เลือดของเพื่อนในไลฟ์ไหลดีนะ แสดงว่าหยางแท้แข็งแรงดี!』

ในคอมเมนต์ ไม่รู้ใครพูดมุกเย็นๆ แต่ไม่มีใครสนใจ ทุกคนจดจ่ออยู่กับการดูเพื่อนในไลฟ์วาดต้าเฟิ่ง

สยบ! ปีศาจ! วิญญาณ! ชั่วร้าย! อาฆาต! อาจเป็นเพราะยังไม่ถึงฆาต ต้าเฟิ่งโบราณที่สมบูรณ์ก็ถูกเขาวาดออกมาได้! "อาจารย์ครับ ท่านว่าผมวาดได้ยังไงบ้าง?"

เพื่อนในไลฟ์มองหน้าจอที่มีเปาเยี่ยสวมหน้ากากอยู่อย่างคาดหวัง ในใจรู้สึกหวั่นๆ

จางซีเป่าพยักหน้า "ไม่เลวเลย คุณ...มีพรสวรรค์นะ ต้าเฟิ่งสยบวิญญาณนี้สำเร็จแล้ว!"

เพื่อนในไลฟ์ดีใจจนต้องกำหมัดทุบโต๊ะ แล้วถามว่า "แล้วต่อไปผมต้องทำยังไงครับ?"

จางซีเป่าแนะนำเขาว่า "ใช้ต้าเฟิ่งม้วนกรงเล็บเอาไว้"

เพื่อนในไลฟ์ทำตามคำแนะนำทันที หยิบฟู่ลู่เดินเข้าไปหากรงเล็บ กรงเล็บนั้นกลับสั่นไหวขึ้นมาเองในอากาศ ดูเหมือนจะพยายามหนี

เพื่อนในไลฟ์รีบกดกรงเล็บไว้ แล้วใช้ต้าเฟิ่งที่วาดด้วยเลือดสดๆ ห่อหุ้มมันเอาไว้

ต่อหน้าสายตาของทุกคน กรงเล็บที่ถูกห่อด้วยต้าเฟิ่งเริ่มมีควันสีเขียวลอยขึ้นมา สั่นไหวอยู่สองสามที แล้วก็หยุดนิ่ง

จางซีเป่ารู้ว่า นี่เป็นเพราะวิญญาณลิงที่ถูกกักอยู่ในกรงเล็บโดนห้าสายฟ้าฟาดเข้าให้ จึงสงบลงแล้ว

เพื่อนในไลฟ์รีบเปิดเสื้อออกดู รอยข่วนใต้ผิวหนังเริ่มจางหายไปอย่างช้าๆ เขารู้สึกถึงความโล่งอกที่ไม่ได้สัมผัสมานาน

『โอ้โห กรงเล็บมีควันออกมาด้วย? รอยข่วนบนตัวเพื่อนในไลฟ์ก็หายไปแล้ว ฟู่ลู่นี้ใช้ได้ผลจริงๆ!』

『ไลฟ์สตรีมเมอร์เก่งมาก!』

『นี่คืออาจารย์ตัวจริง อาจารย์ระดับสุดยอดเลย!』

『คุ้มค่าแล้ว คุ้มค่าแล้ว ผมเรียนรู้ต้าเฟิ่งนี้ได้แล้ว ขอบคุณอาจารย์มากครับ!』

『ขอบคุณอาจารย์ครับ รักเลย ต้องกดติดตามอาจารย์แน่นอน!』

เมื่อเรื่องสำเร็จลุล่วง คอมเมนต์ก็เริ่มพรั่งพรูอีกครั้ง คนที่สงสัยในตัวเปาเยี่ยหายไปหมด เหลือแต่คนที่คอยเยินยอปอปั้นเปาเยี่ย

"อาจารย์ครับ สำเร็จแล้ว ผมจะส่งดาบบินขนาดใหญ่ให้ท่านเดี๋ยวนี้เลย!" เพื่อนในไลฟ์พูดอย่างตื่นเต้นพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา