บทที่ 12 คางคกแต่งงานกับกบ

บทที่ 12 คางคกแต่งงานกับกบ

"พี่น้องทั้งหลาย ผมคิดว่ารู้แล้วว่านี่คือยาอะไร นี่มันขี้คนนี่!"

"โอ้โห โหดจริงๆ คนไลฟ์นี่ไม่ใช่คนแล้ว!"

"ดูสิ เขาถึงกับให้คนไข้ล้างกระบอกไม้ไผ่เอง เอาขี้คนออกมากินเอง เขาช่างเป็นสัตว์ร้ายจริงๆ!"

ขี้คน เป็นยาสมุนไพรจีนที่มีชื่อเสียง มีฤทธิ์ดับร้อนถ่ายพิษได้ดีมาก

ภายใต้การแนะนำของฉินเจียง เจิ้งชุนเหมยต้องกินขี้คนคำหนึ่ง ดื่มยาต้มอีกอึก และที่สำคัญห้ามอาเจียน ถ้าอาเจียนยาก็จะไม่ได้ผล

ทีมถ่ายทำที่อยู่ข้างๆ มองแล้วหน้าซีดไปตามๆ กัน

ถ้าให้พวกเขารับการรักษาแบบนี้ ยอมตายเสียยังดีกว่า!

ในที่สุดก็ดื่มยาต้มหมด เจิ้งชุนเหมยรู้สึกเหมือนตัวเองเหลือชีวิตแค่ครึ่งเดียวแล้ว

"คุณหมอ ฉันแค่นี้ก็หายแล้วใช่ไหมคะ?"

ฉินเจียงชี้ไปที่คิวอาร์โค้ดบนโต๊ะ

"ค่าตรวจยังขาดอีก 3,000 หยวน คุณสแกนจ่ายแล้วกลับไปอาบน้ำ พักผ่อนแต่หัวค่ำ พรุ่งนี้ก็ไม่เป็นไรแล้ว"

"แต่ตอนนี้ฉันอยากอาเจียนมาก"

"อดทนไว้ กลับไปอาเจียนในชักโครกนะ"

โอ้โห ไร้ความปรานี!

เจิ้งชุนเหมยทนแทบไม่ไหวแล้ว เธอรีบสแกนจ่ายเงิน แล้วเอามือปิดปากวิ่งออกจากคลินิกไป

ฉ่า~~

แอปรับเงินแจ้งเตือน เข้าบัญชี 3,000 หยวน!

เห็นยอดเงินในแอปเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ฉินเจียงก็ยิ้มอย่างมีความสุข

เป็นหมอจีนนี่รวยจริงๆ!

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่นานเขาก็ซื้อบ้านในเมืองจินเฉิงได้แล้ว!

ติ๊ง!

[ตรวจพบว่าเจ้าภาพพูดตรงไปตรงมากับคนไข้ เปิดเผยอาการที่คนไข้ปิดบัง ช่วยเหลือคนไข้อย่างมาก ภารกิจสำเร็จ]

[ขอแสดงความยินดี เจ้าภาพได้รับรางวัล: ศิลปะการจัดกระดูกระดับเทพ!]

ฉินเจียงที่กำลังดื่มชาดีใจมาก

ศิลปะการจัดกระดูก!

ดีมาก นี่เป็นของดี!

เด็กสมัยนี้ยืนไม่เป็น นั่งไม่เป็น กระดูกงอเป็นเรื่องปกติ

มีศิลปะการจัดกระดูกระดับเทพนี้ เขาก็สามารถสร้างรายได้เพิ่มได้อีก!

ขณะที่ฉินเจียงกำลังคิดแบบนี้ ก็มีเสียงขอร้องดังมาจากประตู

"คุณหมอคะ ช่วยดูให้หน่อยได้ไหมคะ พวกเราเคล็ดเอว"

ฉินเจียงเงยหน้าขึ้นมอง แล้วก็พ่นชาออกมาทันที

คู่รักคู่หนึ่ง เดินเข้ามาอย่างช้าๆ เหมือนสิ่งมีชีวิตประหลาด

ผู้ชายเชิดหน้าชูคอ หน้าหันขึ้นฟ้า ดูดื้อรั้น

ผู้หญิงหลังงอ ขาสองข้างเหมือนปู เดินทีก็ร้องโอยทีด้วยความเจ็บปวด

ท่าทางประหลาดของทั้งสองคน ทำให้แฟนๆ ในห้องไลฟ์แซวกันใหญ่

"โอ้โห หัวหน้าศาลเจ้าหวาเหวินหวาอู่?"

"พี่ชาย พอคุณพูดแบบนี้ มันก็ดูเหมือนจริงๆ!"

"เปิดการทายรางวัล ทุกคนลองทายดูว่าพวกเขาเป็นโรคอะไร?"

"โรคแคระ!"

"โรคกระดูกอ่อน!"

"สิ่งมีชีวิตประหลาด!"

แฟนๆ ในห้องไลฟ์ไม่มีใครจริงจังเลย

เห็นท่าทางของทั้งสองคนแบบนี้ ฉินเจียงก็ไม่กล้าเข้าไปพยุง เพราะไม่รู้ว่าพวกเขาบาดเจ็บตรงไหนแน่

สองคนใช้เวลาเต็มๆ ห้านาที กว่าจะเดินจากประตูมาถึงห้องนวด

ฉินเจียงนึกไม่ออกเลยว่าพวกเขาใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะเดินจากบ้านมาถึงคลินิกแพทย์แผนจีนนี่

"พวกคุณเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?"

ได้ยินฉินเจียงถาม ผู้ชายก็อธิบาย "พวกเราเป็นนักเต้น กำลังซ้อมเต้นอยู่ที่บ้าน แล้วก็พลาดลื่นไป ก็เลยเป็นแบบนี้"

ฉินเจียงทำหน้าสงสัย

"จริงเหรอ?"

ผู้ชายดูลังเล "จริง... จริงครับ"

"ได้ บอกชื่อมาหน่อย ผมจะลงทะเบียน"

"ผมชื่อเฉินซิง แฟนผมชื่อหวังซวน"

ฉินเจียงหยิบกระดาษและปากกา เปิดประวัติคนไข้ให้ทั้งสองคน

หลังจากกรอกข้อมูลพื้นฐานของทั้งสองคนเสร็จ ฉินเจียงก็สวมถุงมือแล้วถาม "จะตรวจใครก่อน?"

"ตรวจแฟนผมก่อนครับ ผมยังทนได้"

เฉินซิงกัดฟัน เห็นได้ชัดว่าเขาก็เจ็บมากเหมือนกัน

"ได้ งั้นดูแฟนคุณก่อน"

ฉินเจียงเดินไปหน้าหวังซวน สังเกตท่าทางของเธออย่างละเอียด

ในทันใดนั้น กระดูก เส้นเอ็น และกล้ามเนื้อของหวังซวนก็ปรากฏต่อหน้าฉินเจียงอย่างชัดเจน

เอ๊ะ? มองทะลุได้?

ฉินเจียงรู้สึกตกใจ

ไม่คิดว่าศิลปะการมองของเขาจะมีความสามารถแบบนี้ด้วย!

แต่ด้วยความช่วยเหลือของศิลปะการมอง ฉินเจียงก็รู้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ฉินเจียงไม่ได้รีบรักษา แต่ถามด้วยสีหน้าประหลาด "พวกคุณซ้อมเต้นที่บ้านจริงๆ เหรอ?"

หวังซวนหน้าแดงพลางพยักหน้า

"ท่าขาแยก สะพานโค้ง ขาแยกสูง?"

ทั้งสองคนมองฉินเจียงเหมือนเห็นผี

หมอคนนี้รู้ได้ยังไงว่าพวกเขาทำท่าอะไรบ้าง?

ฉินเจียงถอนหายใจ "ที่นี่เป็นคลินิก ผมเป็นหมอ พวกคุณเป็นคนไข้ ผมจะถามเป็นครั้งสุดท้าย อาการบาดเจ็บของพวกคุณเกิดจากการเต้นจริงๆ เหรอ?"

ตอนนี้ทั้งสองคนถึงได้ตระหนักว่าฉินเจียงไม่ใช่หมอธรรมดา

หวังซวนหน้าแดงไม่กล้าพูด เฉินซิงกัดฟันพูด "คุณหมอครับ พวกเราเป็นแบบนี้เพราะทำท่ายากๆ จริงๆ ครับ คุณอย่าถามมากเลย รีบรักษาให้พวกเราเถอะครับ"

"พูดเหลวไหล!"

ฉินเจียงพูดอย่างจริงจัง "ถ้าผมไม่ถามให้ชัดเจน แล้วรักษาผิดพลาดขึ้นมาจะทำยังไง?"

เฉินซิงแทบจะร้องไห้แล้ว

"พวกเราแค่เคล็ดเอวเท่านั้นเอง จะรักษาผิดพลาดได้ยังไง คุณหมอรีบรักษาเถอะครับ"

ฉินเจียงถาม "ตอนที่พวกคุณทำท่ายากๆ พวกนั้น ใส่เสื้อผ้าอยู่ไหม?"

ทั้งสองคนชะงัก ไม่รู้ว่าควรตอบยังไงดี

หวังซวนพยายามก้มหน้าลงต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้ อยากจะหาหลุมซ่อนตัวจริงๆ

"ถ้าพวกคุณโดนลมตอนที่เคล็ดเอว นั่นก็ไม่ใช่แค่เคล็ดเอวธรรมดาแล้ว"

"ต้องขับความชื้นไล่ลมก่อน แล้วผมถึงจะจัดกระดูกให้พวกคุณได้"

ดูเหมือน... จะมีเหตุผลอยู่บ้าง

เฉินซิงพูดอย่างติดอ่าง "ใส่... ใส่ครับ แค่ใส่น้อยหน่อย"

ฉินเจียงถามต่อ "น้อยแค่ไหน คุณแค่ผูกเนคไทเส้นเดียวเหรอ?"

เฉินซิงเอามือปิดหน้า ไม่กล้าตอบแล้ว

หมอคนนี้รู้ได้ยังไงกัน!

ก็ใกล้คริสต์มาสแล้วนี่ แล้วทั้งสองคนก็พอดีกำลังพักร้อน อีกทั้งยังเป็นนักเต้นด้วยกัน

บรรยากาศมันพอดี แถมมีฝีมือ ทั้งสองคนก็เลยอยากลองท่ายากๆ ดู

ใครจะไปคิดว่าเผลอนิดเดียว ทั้งสองคนก็บาดเจ็บไปแล้ว

"ผมยังชื่นชมพวกคุณเลยนะ บาดเจ็บขนาดนี้ยังอุตส่าห์ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย เก่งมาก"

ฉินเจียงยื่นมือไปกดที่เอวของหวังซวน หวังซวนก็ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดทันที

"เอาละ รู้ว่าพวกคุณเป็นอะไรแล้วก็จัดการง่าย คนหนุ่มสาว ท้าทายแค่ระดับปกติไม่ได้หรือไง?"

พอฉินเจียงพูดแบบนี้ แฟนๆ ในห้องไลฟ์ก็เข้าใจทันที

"เป็นนักเต้นนี่ดีจัง ปลดล็อกท่าใหม่ๆ ได้เยอะแยะ"

"ดูพวกเขาสิ นี่มันคางคกแต่งงานกับกบชัดๆ - หน้าตาไม่สวย แต่เล่นอะไรหวือหวามาก"

"ผมนึกถึงแฟนเก่าขึ้นมาเลย เธอก็เป็นนักเต้นเหมือนกัน พูดตามตรง เธอเก่งมากจริงๆ"

"พี่ชาย เล่ารายละเอียดการเต้นหน่อย"

ในคลินิก ฉินเจียงให้หวังซวนนอนคว่ำบนเตียง แล้วเอามือวางที่เอวด้านหลังของเธอ

ฉินเจียงยังไม่ทันออกแรง หวังซวนก็รู้สึกเจ็บแล้ว

เห็นท่าทางของฉินเจียงแบบนี้ หวังซวนก็ตกใจจนหน้าซีด

"คุณหมอ คุณจะไม่ดันเลยใช่ไหมคะ? เอวฉันจะหักนะคะ!"

(จบบทที่ 12)