บทที่ 114 ประจบจนไม่เหลืออะไร
ความสามารถในการต่อสู้ของเล่ยหมิงยังคงยอดเยี่ยม ตอนประมาณตีสามตีสี่ ลู่เสวี่ยฉีที่เหนื่อยมากก็หลับไป เล่ยหมิงแม้ว่าจะยังไม่เต็มอิ่ม แต่ก็สงสารหญิงสาว จึงกอดเธอไว้เพื่อให้พักผ่อน เช้าวันรุ่งขึ้นตอนเจ็ดโมง เล่ยหมิงรู้สึกเหมือนมีแมวน้อยกำลังเล่นอยู่ในอ้อมแขน เมื่อเขาลืมตาก็เห็นลู่เสวี่ยฉีที่สดใสกำลังมอ...
