บทที่ 444: ข้าอยากรับเจ้าเป็นลูกศิษย์ของข้า
“อึก!” เหยียนซางส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับที่ใบหน้าซีดเผือด ความเจ็บปวดนั้นมันฝังลึกลงในแขน ขาและกระดูกของนาง หญิงสาวปวดเมื่อยไปทั่วร่างกาย ขณะเดียวกัน นางรู้สึกว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ของตัวเองอีกต่อไป ภายในเวลาชั่วครู่ หน้าผากมนก็เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ เช่นเดียวกับแผ่นหลังที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็...