เครื่องจำลองสยองขวัญ บทที่ 23 แกะตัวหนึ่ง
นักรบ (ตราอาคมระดับ D): ภายใต้พลังของตราอาคมนี้ เมื่อบริโภคอาหารในปริมาณมาก จะทำให้พละกำลังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ร่างกายแข็งแกร่งขึ้น;
ขณะสูบบุหรี่หรือดูภาพยนตร์สำหรับผู้ใหญ่ สามารถระงับความเจ็บปวดรุนแรงราวกับถูกตัดแขนขาโดยไม่ต้องใช้ยาชา;
เมื่อต่อสู้กับผู้อื่น ยิ่งได้รับบาดเจ็บมากเท่าไหร่ พลังก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น;
ภายใต้พลังของตราอาคมนี้ จะเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ การฆ่า และเทคนิคการโจมตีต่างๆ ได้ง่ายขึ้น การประสานงานของร่างกายในทุกด้านจะได้รับการพัฒนาอย่างเห็นได้ชัด
ตราอาคมนี้สามารถอัพเกรดได้โดยการหลอมรวมกับพรสวรรค์หรือตราอาคมที่มีลักษณะคล้ายกัน
...
ถ้าพรสวรรค์คือความสามารถเฉพาะด้านใดด้านหนึ่ง ตราอาคมก็คือการยกระดับความสามารถโดยรวมของบุคคลในด้านใดด้านหนึ่ง
เป็นความแตกต่างระหว่างเส้นกับระนาบ
การได้รับตราอาคม 'นักรบ' เท่ากับว่าซูอู่ได้รับบัฟเพิ่มพลังกายอย่างถาวร
กินอาหารในปริมาณมากก็สามารถเพิ่มพละกำลัง เสริมสร้างร่างกายให้แข็งแกร่ง!
เรียนรู้เทคนิคการโจมตีได้เร็วขึ้น!
เพียงแค่สองความสามารถนี้ ซูอู่ก็รู้สึกว่าคุ้มค่าแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น พรสวรรค์ที่หลอมรวมเข้าไปใน 'ตราอาคมนักรบ' ก็ไม่ได้หายไป ความสามารถของพวกมันยังคงปรากฏอยู่ในตราอาคมนี้
คุ้มค่า!
ซูอู่รู้สึกตื่นเต้น อยากจะลองใช้ความสามารถของตราอาคมทันที
แต่เขาข่มความรู้สึกนี้เอาไว้ ก่อนจะเอากุญแจรถเชฟโรเลต ครูซ ที่ได้มาใหม่ใส่ลงในกระเป๋าเป้บนโต๊ะ
กุญแจดอกนี้คือกุญแจที่เขาดึงออกมาจากรถยนต์คันหน้าร้านอาหารในการจำลองอนาคต
แม้ว่าถนนด้านหน้าจะถูกซากรถปิดกั้น ทำให้เขาและเจียงอิงอิงต้องเดินเท้า แต่เขาก็ไม่ได้ทิ้งกุญแจดอกนี้
ไม่คิดว่ามันจะปรากฏในตัวเลือกสิ่งของที่สามารถนำออกมาได้
ในการจำลองครั้งนี้ เจียงอิงอิงส่ง 'อาหารกระป๋องฉุกเฉิน' ให้ซูอู่ก่อนตาย แต่มันกลับไม่ปรากฏในตัวเลือกสิ่งของที่สามารถนำออกมาได้
เป็นเพราะไก่ตัวผู้เป็นสิ่งมีชีวิต ส่วนกุญแจรถเป็นวัตถุไม่มีชีวิตหรือ?
อย่างแรกไม่สามารถทำซ้ำได้ แต่อย่างหลังสามารถทำซ้ำได้?
การตัดสินของเครื่องจำลองเกี่ยวกับสิ่งของส่วนตัวช่างเป็นปริศนา ไม่สามารถคาดเดาหลักเกณฑ์ในการตัดสินได้เลย
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เมื่อกุญแจดอกนี้สามารถนำเข้าสู่โลกจริงได้ มันน่าจะสามารถเปิดรถคันที่อยู่หน้าร้านอาหารได้ด้วย
ดังนั้น แม้ว่าตอนนั้นจะเกิดเหตุไม่คาดฝัน รถที่อยู่หน้าร้านอาหารไม่มีกุญแจ ตัวเองก็ยังมีทางเลือกสำรอง
ซูอู่รูดซิปกระเป๋า หลับตาลง เริ่มทบทวนการจำลองครั้งนี้ในหัว
คำวิจารณ์ตอนจบการจำลองคือ 'ความมืดก่อนรุ่งสางมักจะยากเย็นที่สุดเสมอ' แสดงว่าเส้นทางที่ตัวเองเลือกเป็นเส้นทางที่ถูกต้อง
บางทีถ้าผ่านการล้อมของกลุ่ม 'ศพซอมบี้' เหล่านั้นไปได้ ก็อาจจะถึงพื้นที่ที่ปลอดภัยกว่า
แต่จะผ่านการล้อมของ 'ศพซอมบี้' เหล่านั้นไปได้อย่างไร?
'ศพซอมบี้' เองค่อนข้างเปราะบาง สามารถทำให้พวกมันแตกกระจายได้ง่าย แต่เมื่อกลายเป็นกองเนื้อและรวมตัวกันใหม่ พลังทุกด้านของพวกมันก็จะเพิ่มขึ้นตาม
พวกมันรวมตัวกันได้เร็วมาก!
พวกมันไม่สามารถถูกฆ่าได้
จำนวนของ 'ศพซอมบี้' ไม่แน่ชัด ซูอู่เห็น 'ศพซอมบี้' ที่สวมชุดพยาบาลและชุดหมอที่ขาดวิ่น
ในกองซากรถยนต์ก็มีรถพยาบาลอยู่สองสามคัน
ดังนั้นเขาจึงคาดว่าคนที่ตายในกองซากรถยนต์นั้น อาจจะถูกเปลี่ยนเป็นศพซอมบี้ในภายหลัง
ศพที่ฝังอยู่ในกองซากรถยนต์นั้น คาดคะเนอย่างคร่าวๆ น่าจะมีเป็นร้อย!
จะทำอย่างไรถึงจะทำลายศพซอมบี้เป็นร้อยตัวในเวลาอันสั้น และหนีออกจากพื้นที่ที่ถูกหมอกสีเทาปกคลุมก่อนที่พวกมันจะรวมตัวกันใหม่?
นี่คือกุญแจสำคัญในการแก้ปัญหา!
ซูอู่ครุ่นคิดอย่างละเอียด ค่อยๆ คิดหาแนวทางออกมา
หากต้องการทำลายศพซอมบี้เป็นร้อยตัวในเวลาอันสั้น จำเป็นต้องใช้เครื่องมือ — เครื่องมือทุกอย่างที่สามารถตัดหรือบดเนื้อได้อย่างรวดเร็ว
เช่น เลื่อยไฟฟ้า ดาบ น้ำมันเชื้อเพลิง เป็นต้น
เขาถึงกับคิดที่จะขับรถบรรทุกขนาดใหญ่บดขยี้พวกมันไปเลย
แต่ซูอู่ก็ล้มเลิกความคิดนี้ในเวลาต่อมา
ซากรถยนต์ที่ขวางถนนอยู่นั้นเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งเหนือธรรมชาตินี้อยู่แล้ว การที่มันขวางถนนอยู่ก็บ่งบอกชัดเจนว่ามันจะไม่ยอมให้ยานพาหนะใดๆ ผ่านไป
พลังของสิ่งเหนือธรรมชาติไม่มีเหตุผลเลย
ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นรถบรรทุกขนาดใหญ่ หรือแม้แต่รถถัง ถ้าผ่านไม่ได้ก็คือผ่านไม่ได้!
นอกจากการใช้เครื่องมือฝ่าเส้นทางเลือดแล้ว ยังมีทางที่สองหรือไม่?
ซูอู่คิดอย่างหนัก แต่ก็คิดวิธีที่สองไม่ออก
ใบหน้าของซินเฉียวเกอและหวังจื่อโหย่ว อดีตเพื่อนร่วมงานสองคน ผุดขึ้นมาในหัวเขา ทำให้เขารู้สึกรังเกียจอย่างรุนแรง
เพื่อนร่วมงานสองคนนี้เคยกลั่นแกล้งเขาในบริษัทไม่น้อย
"ไอ้พวกทรยศ!"
"ตายไปแล้วยังจะมาลากฉันลงน้ำอีก!"
ซูอู่กำหมัดแน่น
...
เวลาอาหารเที่ยง
ในห้องส่วนตัวของร้านอาหารแห่งหนึ่งนอกหมู่บ้านผิงอันฮวาหยวน
พนักงานเสิร์ฟถือกาน้ำชาเดินเข้ามา เห็นซูอู่นั่งอยู่ที่ตำแหน่งเจ้าภาพเพียงคนเดียว เธอชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มพูดว่า: "แกะย่างทั้งตัวที่คุณสั่งย่างเสร็จแล้วค่ะ เพื่อนของคุณยังไม่มาหรือคะ?
ถ้าอย่างนั้นให้ดิฉันบอกครัวให้รอสักครู่ก่อนไหมคะ รอให้เพื่อนของคุณมาถึงแล้วค่อยเสิร์ฟอาหาร?"
เธอพูดพลางรินน้ำชาให้ซูอู่
ซูอู่ส่ายหน้า: "ไม่ต้องรบกวนหรอก เสิร์ฟอาหารมาได้เลย"
"ได้ค่ะ งั้นดิฉันจะบอกให้ครัวเสิร์ฟอาหารเลยนะคะ" พนักงานเสิร์ฟรู้ความ ไม่ถามอะไรเพิ่มเติม ค่อยๆ ถอยออกจากห้องไป
ไม่นานนัก ลูกมือในครัวสองคนยกเหล็กเสียบที่มีแกะย่างทั้งตัวเข้ามาในห้อง วางแกะย่างที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งลงบนโต๊ะ
ต่อจากนั้น อาหารจานอื่นๆ เช่น ซุปเครื่องในแกะ ขนมปังทอดน้ำมันแกะ เลือดแกะผัดเผ็ด ก็ถูกนำมาวางบนโต๊ะอย่างต่อเนื่อง
หลังจากทุกคนออกจากห้องไปแล้ว ซูอู่ใช้มีดตัดขาแกะออกมาหนึ่งขา อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยเขาหั่นเนื้อขาแกะออกเป็นชิ้นๆ แล้วเริ่มกิน
กลิ่นหอมเฉพาะตัวของเนื้อแกะผสมกับน้ำเนื้อแตกซ่านในปากเขา
ดูเหมือนเขาจะกินไม่เร็วนัก แต่จริงๆ แล้วไม่ถึงสามนาที ขาแกะทั้งขาก็ลงไปอยู่ในท้องเขาแล้ว
ในอดีต ทุกเดือนเมื่อได้เงินเดือน ซูอู่จะมากินขาแกะย่างที่ร้านนี้เพื่อฉลอง
อาหารหลักบวกกับขาแกะหนึ่งขาพอดีทำให้เขาอิ่ม
แต่ครั้งนี้เขากินขาแกะทั้งขาใช้เวลาไม่ถึงสามนาที และในท้องก็ไม่รู้สึกอิ่มเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่ากินอากาศเข้าไป
ซูอู่ไม่รู้สึกว่าตัวเองหิวมากเป็นพิเศษ
แต่ดูเหมือนว่าถ้าเขาอยากกิน เขาก็สามารถกินอาหารทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าเข้าไปได้
"ตราอาคมนักรบสามารถทำให้ร่างกายแข็งแกร่งและเพิ่มพละกำลังผ่านการกินอาหารอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่ได้จำกัดปริมาณอาหารในแต่ละมื้อ
ดังนั้น ในทางทฤษฎีแล้ว ถ้าฉันอยากกิน ต่อให้เป็นวัวทั้งตัวฉันก็กินได้?
และอาหารที่กินเข้าไปทั้งหมดสามารถค่อยๆ เปลี่ยนเป็นพลังเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้ร่างกายฉัน?
แต่ถ้าอยู่ในสถานการณ์ที่อาหารขาดแคลน ฉันก็ยังสามารถกินในปริมาณเท่ากับคนปกติได้?
ตราอาคมนี้ยอดเยี่ยมมาก!"
ซูอู่คิดในใจ พลางม้วนขนมปังทอดน้ำมันแกะเข้าปาก
ความอบอุ่นที่ทำให้ทั้งร่างสบายใจแผ่ซ่านจากท้อง แล้วไหลเวียนไปทั่วร่างกาย
กล้ามเนื้อทั่วร่างของเขาแช่อยู่ในกระแสอุ่นๆ นี้ เกิดการสั่นสะเทือนเล็กน้อย ผิวหนังและเนื้อที่ไม่ได้ออกกำลังกายมานานและหย่อนคล้อยค่อยๆ มีความยืดหยุ่นขึ้นมา
ความรู้สึกมีพลังผุดขึ้นมาจากภายในร่างกาย
สภาพร่างกายที่แข็งแรงซึ่งแทบไม่ได้สัมผัสมาตั้งแต่ทำงานมาหลายปี ค่อยๆ กลับคืนมา