บทที่ 96 หวังจื่อหัวร้องไห้ 

หวังจื่อหัวมองดูชายตรงหน้าด้วยความตกใจ...

สิบล้าน?

เงินใช้จ่ายประจำวัน!

นี่มัน...จริงหรือเนี่ย!

ดูจากท่าทางของจ้าวหยิงหยิงเมื่อกี้นี้ ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เรื่องโกหก

นั่นหมายความว่า คนนี้มีเงินจริงๆ สิบล้าน

ไม่ใช่แค่นั้น คนที่สามารถให้สิบล้านเป็นเงินใช้จ่ายประจำวันได้ ทรัพย์สินรวมคงไม่ใช่แค่สิบล้าน นั่นหมายความว่า เล่ยหมิงอาจจะมีทรัพย์สินหลายพันล้าน หรืออาจจะหมื่นล้านก็เป็นได้

ถึงจะสามารถให้เงินสิบล้านเป็นเงินใช้จ่ายประจำวันได้

หวังจื่อหัวรู้สึกว่าโลกทัศน์ของเขากำลังพังทลายลงอย่างฉับพลัน จนไม่สามารถจินตนาการได้ว่านี่คือเรื่องจริง

เขายืนอยู่ในสายลมด้วยความสับสน

ทันใดนั้น กุญแจที่อยู่ในกระเป๋าของเล่ยหมิงตกลงมา

นั่นคือกุญแจของ Lamborghini และในมือของเล่ยหมิงยังมีกุญแจของ Bugatti Veyron อีกด้วย

ในฐานะแฟนพันธุ์แท้ของรถสปอร์ต หวังจื่อหัวรู้แน่นอนว่านี่เป็นกุญแจจริงหรือไม่

ผู้ชายคนนี้ รถสปอร์ตราคาเกือบสามสี่สิบล้าน?

เขารวยขนาดนี้เลยเหรอ?

มองไปที่เล่ยหมิงที่กำลังเดินห่างออกไป หวังจื่อหัวกัดฟันแน่น แล้วนึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้

ผู้ชายคนนี้ มีเซียนเอ๋อร์แล้วแต่ยังกล้าจีบผู้หญิงคนอื่น

ผมต้องเปิดโปงคุณให้ได้!

แล้วหวังจื่อหัวก็ส่งข้อความหาเซียนเอ๋อร์...แต่ถูกบล็อค!

โทรหา แต่ถูกบล็อค

ไม่ว่าจะพยายามติดต่อเซียนเอ๋อร์ทางไหน ก็ถูกบล็อคทั้งหมด

เขางงไปหมดแล้ว

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

หรือว่า เล่ยหมิงส่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ไปให้เซียนเอ๋อร์แล้ว

...

ในขณะเดียวกัน

เซียนเอ๋อร์ที่กำลังมีความสุขพายเรืออยู่กลางทะเลสาบ ก็ได้รับวิดีโอคลิปหนึ่ง

เป็นเล่ยหมิงส่งมาให้

เมื่อเปิดดู ก็เห็นใบหน้าที่ทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงมาก!

หวังจื่อหัว...

เธอเกือบปิดวิดีโอคลิปทันที

แต่ในวิดีโอยังมีเสียงของเล่ยหมิง เธอจึงอดทนดูต่อไป

เซียนเอ๋อร์ทนดูต่อไป

เธอพบว่า หวังจื่อหัว พยายามใช้เงินล่อเล่ยหมิง

นี่มันไม่ประเมินตัวเองสูงไปหรือ?

เซียนเอ๋อร์ตัวสั่นไปทั้งตัวด้วยความโกรธ!

โลกนี้ทำไมยังมีคนแบบนี้อยู่อีก?

ในใจเธอรู้สึกขำ เงินแค่หนึ่งล้าน คิดจะซื้อตัวเล่ยหมิง แต่กลับได้ยินเล่ยหมิงบอกว่า ขอแค่เธอมีความสุข เงินทั้งหมดให้เธอ เขาจะยอมเลิกกับเธอ

เธอรู้สึกซาบซึ้งมาก

ผู้ชายคนนี้ คิดถึงเธอตลอดเวลา

จริงๆ แล้ว ถ้าคิดสักนิดก็จะรู้ว่า เพราะเล่ยหมิงเองก็ไม่ได้ขาดเงิน ทำไมเขาจะต้องตกลงกับการโกหกที่แสนจะเงอะงะของหวังจื่อหัวด้วย?

เพราะเขาใส่ใจทั้งหมดในตัวเธอ จึงไม่ได้คิดมากขนาดนั้น

"ไปตายซะ! หวังจื่อหัว! แกมันเลวทรามต่ำช้า! แข่งกับเล่ยหมิงไม่ได้ก็ใช้เล่ห์กลสกปรกแบบนี้"

"ถึงผู้ชายทั่วโลกจะตายหมด ฉันก็ไม่ชอบแกที่เป็นคนโง่เง่าแบบนี้ แกทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง"

"แม่คะ หนูเกลียดแม่ บอกว่าผู้ชายคนนี้ดีเลิศที่สุดในโลก เทียบกับเล่ยหมิงไม่ได้แม้แต่เสี้ยวเดียว"

"คนแบบนี้ แม่ยังกล้าแนะนำให้หนูอีก!"

เย่เซียนเอ๋อร์ระบายความโกรธอย่างสับสน

จากนั้นเมื่อระบายความโกรธพอสมควรแล้ว เธอก็เริ่มคิดถึงเล่ยหมิงอีกครั้ง

เปรียบเทียบกับหวังจื่อหัว

เล่ยหมิงช่างยอดเยี่ยมเพียงใด

เย่หน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพู และในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความรักอย่างล้นเหลือ

จากนั้นเธอก็ให้เรือยอร์ชกลับไปที่เกาะ และรีบกลับบ้านทันที

"เซียนเอ๋อร์ พอดีเลย จื่อหัวกำลังหาลูกอยู่!" แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์พูดขึ้นขณะกำลังรับโทรศัพท์และยิ้มอย่างดีใจ

"ให้ฉันคุยหน่อย"

สาวน้อยที่ปกติอ่อนหวานและใจเย็น ตอนนี้ระเบิดขึ้นทันที

เธอคว้าโทรศัพท์ "ไอ้ขยะนั่นยังกล้าโทรหาฉันอีกเหรอ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าบนโลกนี้จะมีคนหน้าด้านไร้ยางอายแบบเธอ

ทำไมเธอถึงยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ เธอไปหาก้อนเต้าหู้มาชนหัวให้ตายซะดีกว่า

เธอไม่ใช่มีเงินเหรอ งั้นเอาเงินไปซื้อโลงศพให้ตัวเองเถอะ!"

จากนั้นเย่เซียนเอ๋อร์ก็ไม่ให้โอกาสหวังจื่อหัวอธิบายอะไรเลย เธอก็วางสายทันทีและบล็อกเขาอีก

แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ ฟังอยู่ก็ถึงกับอึ้ง

"ลูกเป็นอะไรไป ทำไมถึงโกรธแบบนี้?"

"แม่ดูสิว่าแม่เลือกคนมาให้หนูคบอะไรบ้าง ดูสิ!" เย่เซียนเอ๋อร์หยิบวิดีโอที่ถ่ายไว้มาให้แม่ดู

แม่ลูกคู่นี้ทั้งคู่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

นึกว่าเป็นคนหนุ่มที่ดี แต่กลับกลายเป็นคนที่มีเจตนาร้ายและเป็นคนร้ายในคราบนักบุญ

เกือบจะส่งลูกสาวตกหลุมพราง

แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์ก็รู้สึกโล่งใจ

"แม่ ตอนนี้แม่ควรพูดอะไรบ้างไหม?" เย่เซียนเอ๋อร์พูดด้วยความไม่พอใจ

แม่ของเธอพูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไรดี

"ต่อไปนี้ห้ามพูดเรื่องการหาคู่กับหนูอีกแล้ว หนูเจอคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตแล้ว"

เย่เซียนเอ๋อร์พูดพลางเดินออกไป

แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์นั่งอยู่ที่นั่น ครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

หวังจื่อหัวที่แม่ของเธอเคยเจอ เป็นคนที่มีการศึกษาดีและไม่มีข้อบกพร่องในด้านต่างๆ

"ไม่ว่าเหตุผลอะไรที่เขากล้าทำแบบนี้กับลูกสาวของฉัน เขาต้องได้รับผลที่สมควร!" แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์พูดด้วยความโกรธ

เธอทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อให้หวังจื่อหัวได้รับบทลงโทษ

เรื่องราวนี้จบลงอย่างนี้

ในเวลาเดียวกัน หวังจื่อหัวที่กำลังหงุดหงิดอย่างหนัก ก็ยังไม่ได้เปิดปากพูดอะไร โทรศัพท์ก็ถูกตัดสาย

เมื่อพยายามโทรกลับ ก็ถูกบล็อกอีก

เขารู้สึกหมดหนทาง

แต่ไม่นานก็มีโทรศัพท์เข้ามา เป็นสายจากพ่อของเขา

"ไอ้ลูกโง่! แกทำอะไรดีๆ ที่ไหน ฉันให้แกไปตามจีบเย่เซียนเอ๋อร์ แกรู้ไหมว่าคำว่าจีบหมายถึงอะไร แกคิดว่าอาณาจักรเล็กๆ ของเราจะต่อกรกับตระกูลเย่ได้เหรอ แกใช้อุบายสกปรกแบบนั้นได้ยังไง แกมันตัวก่อปัญหา พ่อกำลังจะถูกแกทำให้ล่มจม ตอนนี้พ่อไม่เอาแกแล้ว เงินทั้งหมดในบ้านพ่อเอาไปหมดแล้ว พ่อจะไปต่างประเทศ แกทำอะไรไว้ก็แก้ไขเอง ตอนนี้แกคือประธานบริษัทหนี้สินก็เป็นของแกด้วย"

หวังจื่อหัวกลายเป็นคนที่ใครๆ ก็ไม่อยากเข้าใกล้

เขาเพิ่งรู้ว่า บริษัทของเขาและบริษัทของเย่เซียนเอ๋อร์ได้ยกเลิกความร่วมมือทั้งหมด

ราคาหุ้นตกลงมาอย่างมาก

ทำให้เขารู้สึกแย่มาก

ผู้ถือหุ้นใหญ่กดดันเขา คู่ค้าก็ยกเลิกสัญญา นักลงทุนก็เรียกร้องค่าชดเชย

อยู่ดีๆ ชายหนุ่มที่เคยมั่งคั่งก็กลายเป็นคนจน มีเงินอยู่ไม่กี่ล้านก่อนหน้านี้

ตอนนี้ทุกอย่างไม่ใช่ของเขาอีกแล้ว บ้านและรถอาจจะต้องถูกขายเพื่อชดใช้หนี้

พ่อของเขาหนีไปต่างประเทศ และหวังจื่อหัวเองก็ต้องแบกหนี้หนักหน่วงอย่างไม่คาดคิด

หวังจื่อหัวยังไม่รู้เลยว่านี่เกิดขึ้นเพราะอะไร

เขาแค่ต้องการให้เล่ยหมิงเลิกกับเย่เซียนเอ๋อร์ ทำไมตระกูลเย่ถึงทำให้เขาสูญสิ้นทุกอย่าง

เขารู้สึกเหมือนจะบ้า ร้องไห้ไม่ออก

ชีวิตต่อไปจะเป็นยังไง...