บทที่ 93 หัวใจของจ้าวหยิงหยิง 

เมืองเทียนจิง

หญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดคนไข้ของโรงพยาบาล อายุประมาณยี่สิบเจ็ดถึงยี่สิบแปดปี

เธอเริ่มต้นด้วยการไปที่ร้านชุดแต่งงานในเมืองเทียนจิง ใช้เงินก้อนโตซื้อชุดแต่งงานที่เธอใฝ่ฝันอยากใส่มานาน

“คุณผู้หญิง คุณสวมชุดแต่งงานนี้แล้วสวยมาก ไม่รู้ว่าผู้ชายคนไหนจะโชคดีได้คุณเป็นภรรยา” พนักงานร้านชุดแต่งงานมองหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ

แต่ในสายตาของพนักงาน มีความเสียดายแฝงอยู่

เพราะหญิงสาวสวมชุดคนไข้มาเลือกซื้อชุดแต่งงาน ซึ่งหมายความว่าเธออาจมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานนัก

ดังนั้นเธอจึงต้องการทำเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตให้เสร็จสิ้นก่อนจะจากไป และผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่ปรากฏตัว

พนักงานร้านมีจินตนาการที่ล้ำเลิศ หากไม่เขียนนิยายก็ถือว่าน่าเสียดาย

จ้าวหยิงหยิงมองตัวเองในกระจกที่ดูงดงามและเผยรอยยิ้มสดใส

หลังจากจ่ายเงินแล้ว จ้าวหยิงหยิงก็สวมชุดแต่งงานเดินออกมา

เธอดึงดูดสายตาของคนเดินถนนมากมาย แต่จ้าวหยิงหยิงไม่สนใจสายตาเหล่านั้น

เธอเดินตรงไปยังตึกแฝดในเมืองเทียนจิง ซึ่งเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์สำคัญ

ตำนานเล่าว่าแรงบันดาลใจในการสร้างตึกนี้มาจากคู่รักชาวต่างชาติคู่หนึ่งที่ถึงแม้จะจากโลกนี้ไปแล้ว แต่พวกเขายังต้องการอยู่ด้วยกันตลอดไป แต่ไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ตลอดไป

นักออกแบบสัญลักษณ์สำคัญนี้ เมื่อได้ยินเรื่องราวนี้ ก็ได้ออกแบบตึกแฝดนี้ขึ้นมา

ตึกสองตึกนี้ไม่สูงมาก ประมาณสามร้อยเมตรเท่านั้น

ซึ่งในเมืองเทียนจิงที่เต็มไปด้วยตึกสูงระฟ้า ตึกนี้ไม่โดดเด่นเท่าไหร่

แต่มีความหมายที่ยิ่งใหญ่ ทำให้ตึกแฝดนี้โดดเด่นในเมืองเทียนจิง

มีเรื่องเล่าว่าคู่รักหลายคู่ต้องการจัดงานแต่งงานที่ยอดตึกทั้งสองนี้ แต่ติดปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย

ขณะนี้ บนยอดตึกแฝดหนึ่งมีนักท่องเที่ยวและคู่รักหลายคู่กำลังเดินเล่นอยู่ สายตาทุกคนต่างจับจ้องไปที่หญิงสาวในชุดแต่งงานที่เดินออกมาจากลิฟต์

ทุกคนต่างตกตะลึงในความงดงามของเธอ

ในไม่ช้า หญิงสาวก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคน

เธอปีนขึ้นไปบนกำแพงสูงทันที

“ไม่ดีแล้ว! ผู้หญิงคนนี้จะกระโดดตึก”

“สวรรค์คงอิจฉาความงาม ทำไมถึงต้องใส่ชุดแต่งงานกระโดดตึก? หรือว่าผู้ชายที่จะแต่งงานด้วยนอกใจเธอ?”

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“สาวสวย อย่ากระโดดเลยนะ โลกนี้มีผู้หญิงสวยไม่มากนัก หากคุณจากไปก็จะน้อยลงอีกหนึ่งคน ถ้าคุณอยากแต่งงาน ผมจะแต่งกับคุณเอง”

ผู้ชายหลายคนร้องตะโกนด้วยความเสียใจ

ผู้หญิงหลายคนก็อดสงสารไม่ได้

เธอเป็นหญิงสาวที่รักเดียวใจเดียวมาก

ทำไมต้องมีคนทำร้ายผู้หญิงแบบนี้!

“ผู้ชายเลวๆ เลิกกัน”

“ไม่มีผู้ชายดีๆ สักคน แม่จะไม่รักอีกต่อไป”

“เลิกกัน”

คู่รักหลายคู่ที่อยู่บนยอดตึกก็เลิกกัน

จ้าวหยิงหยิงไม่สนใจสายตารอบข้าง ยืนอยู่ตรงนั้น

สถานการณ์นี้ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย

ตำรวจ นักดับเพลิง นักเจรจา ต่างมาถึงที่เกิดเหตุ

ความสูงระดับนี้ ใส่เบาะรองรับที่ด้านล่างก็ไม่มีประโยชน์

และเนื่องจากเป็นยอดตึก นักดับเพลิงก็ไม่สามารถปีนลงมาช่วยเธอได้

ดังนั้นต้องหาโอกาส

“คุณหนู ไม่มีอะไรที่มันแย่ขนาดนั้นนะ! ชีวิตคนเราทำไมต้องยอมจบชีวิตเพราะผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง”

“โลกใบนี้ยังใหญ่โตนัก ยังมีอะไรให้คุณไปเห็นอีกมากมาย”

“คุณต้องรู้ว่าโลกนี้มันช่างงดงามเพียงใด และคุณไม่สามารถเพลิดเพลินกับทุกสิ่งนั้นได้ คุณไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายหรือ?”

นักเจรจาพยายามปลอบโยนเธอ

แต่หญิงสาวดูเหมือนไม่ได้ยิน

เธอยังคงจ้องมองไปยังตึกฝั่งตรงข้าม

“ฉันทำร้ายผู้ชายคนหนึ่ง... ฉันไม่แน่ใจว่าเขาจะมาหรือไม่ ฉันอยากให้เขาเห็นฉันในสภาพที่สวยที่สุด

เขาช่วยชีวิตฉัน และชีวิตนี้ของฉันก็เป็นของเขา

ถ้าเขาไม่มา แสดงว่าเขาไม่ยกโทษให้ฉัน!

ฉันก็จะคืนสิ่งที่เป็นของเขาให้กับเขา”

หญิงสาวพูดอย่างสงบ

ผู้คนรอบข้างต่างพากันพยายามปลอบเธอ

แต่หญิงสาวยังคงไม่ตอบสนอง

ดูเหมือนว่าเธอตั้งใจจะจบชีวิตเพื่อล้างบาปในใจ

เวลาเดินไปเรื่อยๆ

อารมณ์ของหญิงสาวดูเหมือนจะตึงเครียดมากขึ้น

นักเจรจาต่างพูดจนคอแห้ง แต่ก็ไม่ได้ผล

กลับทำให้หญิงสาวยิ่งตื่นเต้นพร้อมจะกระโดดลงไปตลอดเวลา

ทั้งสองฝ่ายยังคงยืดเยื้อ

เธอไม่ดื่มน้ำ ไม่กินอะไร

แค่ยืนนิ่งๆ มองไปยังตึกฝั่งตรงข้าม ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

ทันใดนั้น จากตึกฝั่งตรงข้าม

มีผู้ชายคนหนึ่งปีนขึ้นมายืนที่จุดเดียวกัน

จากนั้นทั้งสองคนก็มองตากันนิ่งๆ

หญิงสาวที่เคยตื่นเต้น ใบหน้าของเธอจู่ๆ ก็ยิ้มสดใส ราวกับอากาศรอบตัวเธอจะละลายไปกับรอยยิ้มนั้น

เสียงดังกระหึ่มดังก้องขึ้น

มีป้ายผ้าจากเครื่องบินลำหนึ่งที่ลากข้อความว่า...

“ผมเห็นคุณในสภาพที่สวยที่สุดแล้ว ความฝันเป็นจริงแล้ว!”

จ้าวหยิงหยิงยิ้มอีกครั้ง

ลูกโป่งนับพันๆ ลูกปล่อยลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ สถานการณ์ที่เคยดูเหมือนจะจบลงด้วยการสูญเสีย กลับกลายเป็นเหมือนฉากโรแมนติกที่เต็มไปด้วยความรัก

คนโสดที่อยู่รอบๆ ไม่ทันตั้งตัว ต่างรู้สึกอิ่มเอมไปด้วยความรัก รู้สึกเหมือนท้องจะปริ

เฮลิคอปเตอร์บินไปหยุดหน้าผู้ชายคนนั้น เขาเดินเข้าไปในห้องโดยสาร จากนั้นเฮลิคอปเตอร์ก็บินไปหยุดตรงหน้าหญิงสาว

ลังเลเล็กน้อย

หญิงสาวก้าวขึ้นเฮลิคอปเตอร์

ทันใดนั้น เธอก็ร้องไห้ออกมา

“ฉันคิดว่าคุณจะไม่มา”

จ้าวหยิงหยิงร้องไห้อย่างไม่หยุด

เล่ยหมิงยิ้มแหยๆ แล้วพูดว่า “จ้าวเหล่า...”

“อย่าเรียกฉันว่าครู ฉันไม่อยากเป็นครูของคุณแล้ว” จ้าวหยิงหยิงเอามือปิดปากเล่ยหมิง หน้าแดงเล็กน้อย

“แต่ผมชอบให้คุณเป็นครู คุณใส่ชุดครูแล้วสวยมาก ยังทำให้ผมมีความรู้สึกทึ่งในความงามแบบนั้นด้วย”

เล่ยหมิงกระพริบตา

“คนเลว งั้นฉันจะเป็นครูของคุณก็ได้... สไตล์ไหนที่คุณชอบฉันมีหมด” จ้าวหยิงหยิงยิ้มสดใส

“ทำไมคุณถึงโง่ขนาดนี้? ทำแบบนี้ ผมคิดว่าคุณไปอยู่กับติงอี๋เฉิงแล้ว... วันนั้นผมถึงไม่เข้าไป”

เล่ยหมิงถอนหายใจ

“ฉันคิดว่าคุณใจร้าย บอกให้ทุกคนไม่บริจาคเงินให้ฉัน แม้จะรักษายาก แต่คำพูดของคุณทำให้ฉันเจ็บมาก”

จ้าวหยิงหยิงก้มหน้า พูดด้วยความรู้สึกผิด

“ไม่เป็นไร เมื่อเข้าใจผิดก็หมดปัญหาแล้ว”

เล่ยหมิงพยักหน้า

ทั้งสองคนรู้ดีว่าติงอี๋เฉิงคงเป็นคนทำเรื่องนี้

ทั้งสองกอดกันแน่น

ทันใดนั้นเล่ยหมิงก็ผละออกจากจ้าวหยิงหยิง

“เป็นอะไรไป?”

จ้าวหยิงหยิงถามด้วยความตกใจ

“ผมอยากจดจำภาพของคุณในตอนนี้ ถึงแม้ว่าคุณตอนนี้จะสวยมาก แต่ยังสู้ตอนคุณใส่ชุดครูไม่ได้”

เล่ยหมิงพูดด้วยหน้าตาจริงจังแต่ไม่จริงใจ

“โธ่เอ๊ย เจ้าบ้า คุณยังเหมือนตอนเรียนหนังสือเลย” จ้าวหยิงหยิงหัวเราะสดใส แล้วก็ถูกเล่ยหมิงดึงเข้ามากอดอีกครั้ง

ริมฝีปากถูกปิดด้วยจูบ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน

ทั้งสองก็ผละออกจากกัน

เล่ยหมิงพูดด้วยความอ่อนโยน “ร่างกายคุณเป็นอย่างไรบ้าง? ไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกครั้งไหม?”

“ร่างกายฉันหายดีแล้ว หัวใจก็หายดีแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร” จ้าวหยิงหยิงส่ายหน้า

เล่ยหมิงไม่ได้พูดอะไรอีก

เชื่อใจในโรงพยาบาลความฝัน