"ดูเหมือนว่าแม่ของฉันจะทำหน้าที่เป็นแม่สื่อได้ดี ขนาดฉันไม่อยากมาเลย แต่ถ้ารู้ว่าเป็นคุณ ฉันคงมาเองแน่นอน" เย่เซียนเอ๋อร์พูดด้วยความยินดีและเปิดบทสนทนา

"ผมก็เหมือนกันครับ ปฏิเสธป้าหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็มาจนได้ โชคดีที่ไม่พลาด" เล่ยหมิงยิ้มตอบ

"งั้นถามหน่อยค่ะ คุณเล่ยหมิง พอใจแค่ไหนกับการดูตัวครั้งนี้ คุณให้กี่คะแนน?" เย่เซียนเอ๋อร์ถามด้วยความตื่นเต้นและประหม่า

"กี่คะแนนเหรอครับ? ให้สิบคะแนนเลย"

"สิบคะแนนเต็มเหรอ?" เย่เซียนเอ๋อร์ตาโตด้วยความตื่นเต้น รู้สึกว่าเล่ยหมิงให้เธอคะแนนสูงมาก

"อืม เต็มสิบคะแนนจากคะแนนร้อยนะครับ" เล่ยหมิงเสริม

"แหม! น่าเกลียด" เย่เซียนเอ๋อร์พูดพร้อมกับทำหน้าบึ้ง "ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะได้แค่สิบคะแนน ฉันให้คุณเก้าสิบเก้าคะแนน อีกหนึ่งคะแนนไว้กันคุณหลงตัวเอง"

"ขอบคุณครับ" เล่ยหมิงยิ้มตอบ

การสนทนานี้ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเติบโตอย่างรวดเร็ว เหมือนเป็นเพื่อนที่คุยกันทุกเรื่องได้

เล่ยหมิงรู้สึกว่า เย่เซียนเอ๋อร์ไม่เพียงแค่ดูสงบและมีความสง่างามเหมือนนางฟ้าลงมาจากสวรรค์ แต่ยังมีท่าทางพูดคุยเหมือนสาวน้อยที่ช่างคุย การผสมผสานนี้ทำให้เล่ยหมิงรู้สึกตื่นเต้นและประทับใจ

ในใจของเย่เซียนเอ๋อร์เองก็คิดว่าเล่ยหมิงไม่ใช่เพียงคนรวยธรรมดา แต่เขามีความรู้และมารยาทที่เป็นเลิศ และยังมีอารมณ์ของคนธรรมดาที่ทำให้เธอรู้สึกสบายใจเมื่ออยู่ใกล้

เย่เซียนเอ๋อร์คิดว่าเขาคือคนที่เธอค้นหามาตลอด รักแท้...

เล่ยหมิงก็คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เข้ากับเขาได้ดีที่สุด เหมือนนางฟ้าในตำนานที่เขาตามหามานาน

"เล่ยหมิง รอสักครู่นะ แม่ของฉันโทรมา" เย่เซียนเอ๋อร์ขอโทษแล้วลุกขึ้นไปคุยโทรศัพท์ "แม่คะ มีอะไรเหรอ?"

เธอกำลังคุยกับเล่ยหมิงอย่างมีความสุข แต่กลับถูกรบกวนโดยแม่ ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ

"ลูกเจอคนที่นัดไว้หรือยัง? รู้สึกอย่างไรบ้าง ถ้าชอบแม่จะตกลงเรื่องหมั้นเลยดีไหม?" แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์ถามด้วยความตื่นเต้น

"เจอแล้วค่ะ แม่ ฉันพอใจมาก แต่จะรีบตัดสินใจหมั้นกันเร็วเกินไปหรือเปล่า?" เย่เซียนเอ๋อร์มองเล่ยหมิงด้วยความลังเล

เล่ยหมิงเองก็เหงื่อตก! แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์นี่จริงจังมากถึงขนาดคุยเรื่องหมั้นเลยทีเดียว? เขาไม่ได้คิดถึงขนาดนั้น

"โอ๊ย! ฟังจากที่ลูกพูดเหมือนจะพอใจมาก ถ้าไม่พอใจคงโทรมาบ่นแม่แล้ว ลูกพอใจเราก็หมั้นกันเลย" แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์หัวเราะ "เรื่องแบบนี้ไม่ควรเลื่อนนะ"

"คือว่า... ฉันพอใจมากค่ะ ขอบคุณแม่มาก ไม่คิดเลยว่าแม่จะทำเรื่องดีๆ สักครั้ง เจอเจ้าชายในฝันแล้ว" เย่เซียนเอ๋อร์แอบมองเล่ยหมิงแล้วพูดพร้อมหน้าแดง

"ฮ่าฮ่า! ดีแล้ว" แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์หัวเราะด้วยความสุข "ฟังจากที่ลูกพูด เหมือนเจอกันมาก่อนแล้วและฝันถึงเขา ลูกสาวของแม่ไม่อายเลยนะ"

"แม่ก็เหมือนกัน บอกว่าเจ้าของโรงแรมทุกคนรู้จักแม่ ฉันยังอายเล็กๆ เทียบกับแม่ไม่ได้เลย" เย่เซียนเอ๋อร์พูดอย่างขี้เล่น "ครั้งก่อนตอนฉันไปห้างแล้วเจอปัญหา อายจนไม่ไหว แต่เป็นพี่ชายคนนี้ช่วยฉันไว้ เลยฝันถึงเขาบ่อยๆ"

"ดูท่าลูกสาวของแม่จะหลงรักเขาเข้าแล้ว" แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์หัวเราะ

เห็นได้ชัดว่าแม่ของเย่เซียนเอ๋อร์รู้สึกพอใจกับหนุ่มคนนี้ ตอนนี้เธอไม่ต้องห่วงเรื่องลูกสาวแล้ว สามารถไปฮันนีมูนกับสามีได้ ไม่ต้องห่วงว่าจะมีลูกสาวติดตามไปอีก

"งั้นลูกคุยกับจื่อหัวต่อไปนะ แม่จะไปคุยกับแม่ของเขาเรื่องหมั้นกัน" แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์พูดอย่างดีใจ

เย่เซียนเอ๋อร์เบิกตากว้างด้วยความสงสัย "แม่คะ เขาชื่อว่าเล่ยหมิงนะ ไม่ใช่ชื่อจื่อหัว"

"ลูกพูดอะไร? เขาชื่อหวังจื่อหัวนะ" แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์พูดอย่างงงงวย

เย่เซียนเอ๋อร์อึ้งไป มองดูเล่ยหมิงและโทรศัพท์

นี่มันอะไรกัน? คนที่เธอควรจะดูตัวด้วยคือหวังจื่อหัวงั้นเหรอ?

แล้วเล่ยหมิงล่ะ? หรือเขามาดูตัวกับคนอื่น?

เย่เซียนเอ๋อร์รู้สึกเหมือนจะร้องไห้ นี่มันเป็นความผิดพลาดใหญ่โต แต่ตอนนี้ดูตัวไปครึ่งทางแล้วจะทำอย่างไรดี...

"ลูกคงดูตัวผิดคนแล้ว คนที่ลูกต้องดูตัวด้วยยังไม่มาเลย" แม่ของเย่เซียนเอ๋อร์พูดอย่างไม่พอใจ

ขณะเดียวกันในร้านอาหารก็มีชายอีกคนที่ได้ยินการสนทนานั้น พอได้ยินคำว่า "จื่อหัว" เขาก็เบิกตากว้าง

นี่คนที่ควรจะดูตัวกับเขากำลังคุยกับคนอื่นอย่างสนุกสนาน!

เขารู้สึกเหมือนจะเป็นลม ตั้งแต่เขาเข้ามาในร้านอาหารเขาก็เห็นเย่เซียนเอ๋อร์ แต่คิดว่าเธอมีแฟนแล้วและตัวเองก็มาดูตัวเลยไม่กล้าขยับเข้าไป

ที่แท้คนที่เขามองอยู่คือคนที่เขาควรจะดูตัวด้วย

เขารู้สึกโกรธมาก ลุกขึ้นเดินตรงไปหา เย่เซียนเอ๋อร์ที่กำลังคิดจะปล่อยให้ผิดพลาด แต่ไม่สามารถขัดกับการโทรศัพท์ของแม่ได้ จึงต้องขอโทษเล่ยหมิงแล้วไปนั่งกับหวังจื่อหัว

เล่ยหมิงเองก็รู้สึกอึดอัดมาก ทั้งที่คุยกันอย่างดีแล้ว กลับกลายเป็นคนที่ควรจะดูตัวกับคนอื่น ส่วนคู่ของเขาก็สายอีกแล้ว!

ป้ายังไม่เปลี่ยนเลย...

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด