บทที่ 84 เธอเรียกฉันว่าศิษย์ งั้นฉันขอเรียกเธอว่าน้องสาวถัง
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[ลงแบบราคาถูกแค่ใน my-novel แต่จะลงช้ากว่าThai-novel 100 ตอน]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 84 เธอเรียกฉันว่าศิษย์ งั้นฉันขอเรียกเธอว่าน้องสาวถัง
กู่เฉินหนานเงียบไป เขาต้องการเรียนรู้ทักษะทางการแพทย์ของตระกูลถังเท่านั้น ไม่ได้สนใจสิ่งอื่นสักนิด
เขาไม่คิดว่าตัวเองเห็นแก่ตัวหรือไม่สนใจใคร เพราะนิสัยของตัวละครที่เขาเข้ามาสิงร่างคือตัวร้าย การที่เขาไม่ใช้วิธีที่น่ารังเกียเพื่อยึดทักษะวิชาแพทย์ของตระกูลถัง ก็ถือว่าเขาใจดีมากแล้ว
แต่ถังหยุนจินตกตะลึงในทันทีเมื่อได้ยินความคิดภายในใจของกู่เฉินหนาน
ก่อนหน้านี้เมื่อเธอได้ยินเรื่องหลินหยู่จากความคิดของกู่เฉินหนาน เธอก็ประหลาดใจเรื่องน้มากแล้ว แต่เพราะในเวลานั้นเธอตามืดบอดเนื่องจากความโกรธ เธอจึงไม่ได้คิดว่ามันแปลกอะไร
ตอนนี้ เมื่อเธอได้ยินเรื่องพ่อแม่ของเธอผ่านความคิดของกู่เฉินหนานอีกครั้ง เธอก็ตกใจมาก!
มีเพียงไม่กี่คนในตงไห่เท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับเรื่องพ่อแม่ของเธอ กู่เฉินหนานรู้ได้ยังไง?
แม้ว่าตระกูลกู่จะมีอิทธิพลอย่างมากในตงไห่ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับพ่อแม่ของเธอมันอยู่ที่หยานจิงนะ!
เป็นไปได้ไหมว่าตระกูลกู่มีอำนาจกระทั่งในหยานจิง?
“เอาล่ะ สาวน้อยถัง เธอแพ้พนันแล้ว ตอนนี้ฉันพูดเรื่องที่จะขอเลยได้ไหม?” กู่เฉินหนานพูดขึ้นมา
ถังหยุนจินมองไปยังกู่เฉินหนานด้วยความสงสัยและเศร้าใจ จากนั้นก็ค่อย ๆ พยักหน้าอย่างเชื่องช้า "คุณชายกู่ เชิญเลย"
กู่เฉินหนานลูบมือของเขาและพูดว่า "เธอช่วยสอนทักษะวิชาแพทย์ของตระกูลเธอให้ฉันหน่อยได้ไหม?"
ถังหยุนจินตกใจในทันที!
บ้าจริง นี่นายไม่ได้ขออะไรมากไปหน่อยเหรอ?!
ตระกูลถังมีชื่อเสียงในด้านลมปราณต้นกำเนิดและวิชาแพทย์โบราณ นายเชี่ยวชาญลมปราณต้นกำเนิดแล้ว ตอนนี้นายยังต้องการเรียนรู้วิชาแพทย์โบราณด้วยหรือ?
ถ้าฉันสอนแพทย์โบราณทั้งหมดให้ นายคงจะเหมือนได้เรียนรู้ทุกอย่างจากตระกูลถังแล้ว
“นี่...” ถังหยุนจินลังเลอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็ส่ายหัวตอบไป "ฉันเกรงว่ามันอาจไม่เหมาะสม"
【ไม่เอาน่า น้องสาว นี่คือสัญญาของเธอเองไม่ใช่หรือไง เธอจะกลับคำพูดของเธอตอนนี้เนี่ยนะ?】
【ถ้าพูดแล้วกลับคำ เตรียมโดนตีได้เลย!】
【ไม่งั้นก็นอนคว่ำบนตักพี่ชาย แล้วให้พี่ชายตีก้นหนัก ๆ ให้หายโกรธ แล้วเรื่องนี้ก็จะถือว่าจบ】
หา?
เมื่อได้ยินเสียงภายในใจของกู่เฉินหนาน แก้มของถังหยุนจินเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที เธอเอามือแตะก้นตัวเองอย่างเคอะเขิน จากนั้นจึงมองไปที่กู่เฉินหนาน
นี่เป็นเพียงการพบกันครั้งที่สองของพวกเขา แต่เขาต้องการตีเธอเนี่ยนะ?
ไอ้คนสารเลว!
ถังหยุนจินขมวดคิ้ว “คุณชายกู่ ฉันเป็นคนเสนอการเดิมพันครั้งนี้ และฉันจะไม่กลับคำหรอก เพียงแต่ว่าฉันสัญญากับพ่อไว้ว่าจะไม่ถ่ายทอดวิชาแพทย์ของตระกูลถังให้กับใครนอกสำนัก ดังนั้นฉันเกรงว่าฉันคงไม่สามารถทำตามที่คุณขอมาได้”
ฉันเข้าใจแล้ว~
กู่เฉินหนานยักไหล่
ในเนื้อเรื่องเดิม หลินหยู่เป็นศิษย์ของถังหยุนจิน นั่นเป็นเหตุผลที่ถังหยุนจินสอนทักษะวิชาแพทย์ให้หลินหยู่
แต่กู่เฉินหนานไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับถังหยุนจิน แม้จะเรียนรู้วรยุทธ์การต่อสู้ของตระกูลถังมาก็ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน มันจึงเป็นเรื่องปกติที่ถังหยุนจินจะไม่สอนทักษะวิชาแพทย์ให้เขา
เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว กู่เฉินหนานก็เม้มริมฝีปากของตน
【บ้าเอ้ย แค่ฉันไปเป็นศิษย์ก็สิ้นเรื่องแล้ว ไม่เห็นจะแย่ตรงไหนสักหน่อย? ตราบใดที่ฉันสามารถจัดการหลินหยู่ได้ ฉันก็เต็มใจที่จะยอมทำทุกอย่าง ต่อให้เป็นศิษย์ก็ยังได้ ต่อให้เธอจะขอให้ฉันแต่งงานเข้าตระกูล ฉันก็ยินดี!】
กู่เฉินหนานถอยหลังไปสองก้าวและคุกเข่าลงข้างหนึ่งต่อหน้าถังหยุนจินเพื่อทำพิธีขอให้เธอเป็นอาจารย์ของเขา จากนั้นเขาจึงพูดออกไปอย่างสุภาพ “ถ้าอย่างนั้น ได้โปรดช่วยเป็นอาจารย์ของผมด้วยเถอะนะครับ!”
การกระทำอย่างกะทันหันของกู่เฉินหนานทำให้ถังหยุนจินค่อนข้างตกตะลึง
เธอวางแผนที่จะทำให้กู่เฉินหนานรับเธอเป็นอาจารย์หลังจากแพ้การเดิมพัน ซึ่งตอนนี้สถานการณ์ได้ดำเนินไปตามที่เธอต้องการทุกระเบียบนิ้ว
แต่เธอก็ยังรู้สึกขัดแย้งอยู่
เพราะความตั้งใจของกู่เฉินหนานนั้นชัดเจนเกินไป จะเกิดอะไรขึ้นกันถ้าหากเขาได้เรียนรู้ทักษะวิชาแพทย์ของตระกูลถัง แต่ไม่ยอมรับว่าเธอเป็นอาจารย์ของเขา? เธอสามารถร้องเรียนกับใครได้บ้าง?
ถังหยุนจินกอดอกและมองลงไปยังกู่เฉินหนานที่กำลังคุกเข่าอยู่
“คุณ...ต้องการรับฉันเป็นอาจารย์ของคุณจริง ๆ หรือเปล่า และไม่ต้องการอะไรอื่นอีกงั้นเหรอ?” ถังหยุนจินถาม
กู่เฉินหนานรู้ว่าถังหยุนจินกำลังกังวลเรื่องอะไร เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “พูดตามตรง ผมมาที่นี่เพื่อเรียนรู้ทักษะวิชาแพทย์ของตระกูลถังเท่านั้น แต่ผมรับรองได้เลยว่าผมจะไม่ทิ้งคุณอย่างแน่นอนหลังจากที่ผมเสร็จธุระกับคุณแล้ว”
หา?
ถังหยุนจินขมวดคิ้ว
ทิ้งฉันหลังจากที่นายเสร็จธุระกับฉันงั้นเหรอ?
แม้ว่าฉันจะรู้ว่านายหมายถึงอะไร แต่พูดแบบนี้มันไม่หยาบคายเกินไปหน่อยเหรอ?
แม้ว่าจะหยาบคายมาก แต่คำพูดของกู่เฉินหนานก็สามารถคลายความกังวลของถังหยุนจินได้
ถังหยุนจินขมวดคิ้ว “ฉันรับคุณเป็นศิษย์ของฉันได้ แต่เรามาทำให้ชัดเจนก่อนดีกว่า...”
“ถ้าคุณมาเป็นศิษย์ของฉัน คุณต้องเชื่อฟังคำพูดของอาจารย์ของคุณ ไม่ว่าฉันจะพูดอะไร คุณก็ห้ามแย้งเด็ดขาด!”
“นอกจากนี้ คุณต้องทำทุกอย่างที่ฉันขอให้คุณทำด้วย!”
“ถ้าคุณเห็นตกลงตามนี้ ฉันจะรับคุณเป็นศิษย์ของฉัน”
ถังหยุนจินมีสีหน้าที่ดูไม่ยอมอ่อนข้อเลย
"เอ่อ..."
กู่เฉินหนานลังเลอยู่สองสามวินาที จากนั้นจึงถามว่า "ถ้าศิษย์ของอาจารย์ต้องการความช่วยเหลือในบางสิ่ง ในฐานะที่เป็นอาจารย์ จะช่วยผมไหมครับ?"
“พูดจาไร้สาระอะไร!” ถังหยุนจินพูดอย่างหยิ่งผยอง: "แน่นอนว่าฉันจะต้องช่วยอยู่แล้ว"
แต่เธอรีบพูดเสริมทันทีว่า "ตราบใดที่มันไม่ใช่อะไรแปลก ๆ !"
กู่เฉินหนานก็ตกตะลึงเช่นกัน "ผมเข้าใจแล้วคัรบ"
【บ้าเอ้ย เธอคิดว่าฉันจะขอให้เธอช่วยฉันแก้ปัญหาสักอย่างที่มันเกี่ยวข้องกับร่างกายหรือไง?】
【อย่าฝันเฟื่องไปหน่อยเลย อย่างเธอมันไม่ปลุกเร้าอารมณ์ฉันด้วยซ้ำ】
ถังหยุนจินกัดฟันของเธอ
บอกว่าฉันไม่ปลุกเร้าอารมณ์ นี่หมายความว่ายังไง?
ในหัวช่วยคิดอย่างอื่นนอกจากเรื่องกามจะได้ไหม?
นายต้องการให้ฉันเป็นอาจารย์ของนาย ไม่ใช่แต่งงานกับฉัน จะไปคิดเรื่องปลุกเร้าอารมณ์ทำเพื่อ?
"ลุกขึ้น จากนี้ไปคุณ…นายจะเป็นศิษย์ของฉัน” ถังหยุนจินกล่าว
กู่เฉินหนานตกตะลึง เขากระพริบตาแล้วถามว่า "ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่ต้องมีการไหว้ธูป เครื่องสักการะบูชา หรือพิธีการรินชาเหรอครับ?"
ถังหยุนจินกล่าวไปว่า "ไม่จำเป็นต้องทำทั้งหมดนั้นหรอก แค่นายรู้ว่าตอนนี้นายเป็นศิษย์ตระกูลถังของฉันก็พอแล้ว"
"โอเค ผมเข้าใจแล้ว"
กู่เฉินหนานพยักหน้า จากนั้นคว้าข้อมือของถังหยุนจินและมุ่งหน้าไปที่ห้อง "เวลามันเร่งด่วน มาเริ่มกันเลยเถอะน้องสาวถัง”
เมื่อถูกกู่เฉินหนานดึงตัวไป ถังหยุนจินก็หน้าซีดด้วยความตกใจ
"นายกำลังทำอะไร? เคารพอาจารย์ของนายสิ? ฉันเป็นอาจารย์ของนายนะ เราทำแบบนั้นไม่ได้!”
กู่เฉินหนานหันกลับมาด้วยสายตาที่สับสน "นี่คุณคิดอะไรอยู่? ผมกำลังพูดถึงการสอนวิชาแพทย์ของตระกูลถังให้ผมต่างหาก”
หา?
ถังหยุนจินตกตะลึง เธอจัดทรงผมข้างขมับด้วยความเขินอาย “ถึงนายจะต้องการให้ฉันสอนวิชาแพทย์ให้นาย แต่นายก็ไม่ควรใช้กำลังขนาดนี้สิ!”
“แล้วก็ก่อนอื่น เรียกฉันว่าอาจารย์ด้วย” ถังหยุนจินยืนกราน
กู่เฉินหนานเลิกคิ้วและยิ้ม “แต่คุณไม่ได้พูดเองเหรอ? ตราบใดที่ผมตระหนักว่าผมเป็นศิษย์ของคุณ มารยาทผิวเผินเหล่านั้นย่อมไม่สำคัญ”
"เอาน่า เลิกพิธีรีตองได้แล้ว คุณเรียกผมว่าศิษย์ ส่วนผมจะเรียกคุณว่าสาวน้อยถัง ฟังดูดีไหมล่ะ?”
แม้ว่ากู่เฉินหนานจะรับถังหยุนจินเป็นอาจารย์ของเขา แต่เขาก็ต้องรักษาภาพลักษณ์นิสัยตัวร้ายของเขาเอาไว้
ตอนนี้เขาอาจจะละเลยเนื้อเรื่องไปได้ แต่นิสัยตัวละครเขาจะต้องห้ามแปรเปลี่ยนเด็ดขาด
ดังนั้นแม้หลังจากที่ได้เป็นศิษย์ของถังหยุนจินแล้ว กู่เฉินหนานก็จะไม่กลายเป็นศิษย์ที่เชื่อฟังที่เห็นด้วยกับทุกคำที่อาจารย์ของเขา
"นี่ นาย..."
ถังหยุนจินพูดไม่ออกกับความไร้ยางอายของกู่เฉินหนาน
แต่เมื่อคิดอีกที มันก็คงเป็นเรื่องหายากมากที่ "ตัวร้าย" เลื่องชื่อที่ระดับโลกอย่างเขาจะเรียกเธอว่าอาจารย์
ตราบใดที่กู่เฉินหนานยอมรับว่าเธอเป็นอาจารย์ของเขาในใจ มารยาทผิวเผินเหล่านั้นย่อมไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด
นอกจากนี้ ถังหยุนจินรู้สึกว่าแท้จริงแล้วกู่เฉินหนานเป็นคนที่จิตใจดี แต่แสร้งทำเป็นคนชั่วร้ายต่างหาก
ดังนั้นเธอจึงไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้มากนัก
............
