บทที่ 290 เสี่ยวเฮยและเซี่ยซาที่กินจุมาก(ฟรี)
บทที่ 290 เสี่ยวเฮยและเซี่ยซาที่กินจุมาก(ฟรี)
"ขอต้อนรับการกลับมาของท่านจักรพรรดิ์เซิง!"
"ขอต้อนรับการกลับมาของท่านจักรพรรดิ์เซิง!"
"ขอต้อนรับการกลับมาของท่านจักรพรรดิ์เซิง!"
โลกปกติ
พื้นที่ระดับ 100
สภาพแวดล้อมนรกแห่งหนึ่ง
ตอนนี้ ผู้คนทั้งเมืองหลวงต่างคุกเข่าเพียงข้างเดียว พร้อมใจกันตะโกนดังๆ ไปยังจางเซิงที่นั่งอยู่บนบัลลังก์
ในขณะนี้ จางเซิงคือเทพเจ้าในใจของพวกเขา!
จางเซิงนั่งนิ่งบนบัลลังก์ ใบหน้าสงบเสงี่ยมขณะรับการกราบไหว้ของผู้คน
ในหัวของเขาย้อนนึกถึงช่วงเวลาต่างๆ ตั้งแต่เขามาถึงโลกปกติ
จากนักเวทมนตร์แห่งความตายตัวน้อยๆ ต่อสู้ฝ่าฟันมาจนถึงการเป็นผู้มีอำนาจน่าสะพรึงกลัวที่แม้แต่จอมเทพๆ ก็ไม่สนใจ
เวลายาวนานเช่นนี้ เขาได้ผ่านเรื่องราวมากมาย
มีหลายครั้งที่เกือบจะตาย แต่สุดท้ายก็ยังสามารถรอดพ้นมาได้อย่างเหนียวแน่น
ช่างยากลำบากจริงๆ!
คิดถึงตรงนี้ จางเซิงก็ได้สติกลับมา เขาตะโกนดังๆ ไปยังผู้คนด้านล่างที่ยังคงกราบไหว้อยู่ว่า: "ทุกคน ลุกขึ้นเถอะ!"
"ท่านจักรพรรดิ์เซิงจงเจริญ!"
"ท่านจักรพรรดิ์เซิงจงเจริญ!"
หลังจากทุกคนลุกขึ้น พวกเขาก็ตะโกนพร้อมกันอีกครั้ง
หลังจากอยู่ในอาณาจักรนรกสองวัน จางเซิงก็เตรียมตัวออกเดินทางอีกครั้ง
เขาไม่อาจพอใจกับสถานะปัจจุบัน
ต้องแข็งแกร่งขึ้นไปอีก!
แม้ว่าตอนนี้เขาจะแข็งแกร่งมากแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอ
จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งพอแล้ว ก็จะมีศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าโผล่ออกมา
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องหาหินวิญญาณเทพให้เพียงพอ!
สถานที่ที่ราชินีสัตว์พลังแก่นกำเนิดเคยอยู่ย่อมเป็นที่ที่มีหินวิญญาณเทพมากที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
เป้าหมายต่อไปคือการค้นหาสถานที่เหล่านี้เป็นหลัก
นอกจากนี้ เขายังต้องค้นหาแก่นโลกของโลกปกติและโลหยุน เทพเจ้าแห่งการทำลายของโลกเทียนเฟิง
ผลข้างเคียงของการฝึกฝนเทพแห่งการทำลายคืออะไร เขาจำเป็นต้องหาคำตอบให้ได้!
หลังจากวางแผนในใจแล้ว เขาตัดสินใจที่จะไปค้นหาแก่นโลกของโลกปกติก่อน
ในตอนนั้นเอง สัตว์ประหลาดขนาดใหญ่สองตัวบินเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นรูปร่างของสัตว์ประหลาดทั้งสองชัดเจน มุมปากของจางเซิงก็ยกขึ้นเล็กน้อยทันที
ที่แท้ก็เป็นเจ้าตัวเล็กสองตัวนี้นี่เอง!
ราชามังกรมืดเสี่ยวเฮยและราชาตั๊กแตนตำข้าวนักฆ่าเซี่ยซา!
นี่คือสัตว์เลี้ยงสองตัวที่เขาทิ้งไว้ในพื้นที่ระดับ 60
ไม่คิดว่าไม่ได้เจอกันนาน พวกมันจะมาถึงพื้นที่ระดับ 100 ด้วยตัวเองได้
"นายท่าน ในที่สุดท่านก็กลับมา!"
"นายท่าน ข้าคิดถึงท่าน!"
ร่างกายของเสี่ยวเฮยและเซี่ยซาเล็กลงอย่างรวดเร็ว ลงมาอยู่ตรงหน้าจางเซิง
พวกมันใช้ร่างกายถูไถใบหน้าของจางเซิงอย่างตื่นเต้น
จางเซิงสังเกตคร่าวๆ พบว่าพละกำลังของเจ้าตัวเล็กสองตัวนี้ตอนนี้ถึงระดับเทพเจ้าระดับ 5 แล้ว
ไม่คิดว่าระดับเทพเจ้าที่ตัวเองต้องเอาชีวิตเข้าแลกถึงจะบรรลุได้ แต่สองตัวนี้กลับทำได้เพียงแค่กินคริสตัลเท่านั้น
"พวกเจ้าสองตัว ช่วงนี้คงไม่ได้กินคริสตัลน้อยๆ สินะ!" จางเซิงพูดพลางยิ้มและยื่นมือลูบหัวของเสี่ยวเฮยและเซี่ยซา
สัตว์เลี้ยงทั้งสองหลับตาลง เพลิดเพลินกับการลูบไล้ของจางเซิงอย่างมาก
"นายท่าน ถ้าท่านไม่กลับมา พวกเราคงอดตายแล้ว!" เสี่ยวเฮยพูดอย่างเกินจริง
เซี่ยซาก็พูดตามว่า: "ใช่แล้ว ตอนนี้พวกเราต้องใช้คริสตัลระดับกลาง 20 ล้านเม็ดทุกครั้งถึงจะอิ่ม"
เอ่อ...
20 ล้านเม็ด?
จางเซิงรู้สึกปวดหัวทันทีที่ได้ยิน
ความอยากอาหารของสองตัวนี้กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว
แต่เขาเพียงแค่ยิ้มขื่นๆ จากนั้นก็หยิบคริสตัลระดับสูงจำนวนมากออกมาวางไว้บนพื้น
นี่คือคริสตัลระดับสูงที่เขาได้มาจากโลกโมโร
ตอนนี้คริสตัลระดับสูงเหล่านี้แทบไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาแล้ว
เพราะว่าเขาได้อัพเกรดคุณสมบัติทั้งหมดที่ต้องใช้คริสตัลระดับสูงจนเต็มแล้ว
ตัวอย่างเช่น ร่างกายต่อสู้ อย่าง [ป้ายหลุมศพแห่งความตาย] และ [คทาดูดวิญญาณผู้ทำลายดวงดาว] สองร่างกายต่อสู้นี้
รวมถึงปีก การกลับชาติมาเกิด และอื่นๆ
ตอนนี้ คริสตัลวิวัฒนาการของเขาอัพเกรดถึงระดับ 200 แล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกสงสัยคือ มันยังไม่ถึงระดับสูงสุด!
คริสตัลวิวัฒนาการ: ระดับ 200 ความคืบหน้าการอัพเกรด: 0/1000 คริสตัลระดับพิเศษ
ช่องเก็บของ: 1600 ช่อง
คริสตัลระดับพิเศษนี้ เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
ไม่ต้องพูดถึง นี่ต้องเป็นคริสตัลที่ผลิตได้ในสถานที่ที่สูงกว่าแน่นอน
เมื่อเห็นคริสตัลระดับสูงที่กองเป็นภูเขาลูกเล็ก ตาของเสี่ยวเฮยและเซี่ยซาก็เป็นประกายทันที
แต่พวกมันไม่ได้พุ่งเข้าไปทันที แต่มองจางเซิงอย่างตื่นเต้น
เห็นท่าทางร้อนรนของพวกมัน จางเซิงเพียงแค่ยิ้ม
จากนั้นเขาก็โบกมือเบาๆ พลางพูดว่า: "ไปเถอะ ไปเถอะ!"
สัตว์เลี้ยงทั้งสองได้ยินแล้วก็พุ่งเข้าไปด้วยความเร็วสูงสุดอย่างตื่นเต้น
เห็นท่าทางกินอย่างรวดเร็วของพวกมัน จางเซิงก็ยิ้มขื่นๆ "ไม่ต้องรีบ ค่อยๆ กิน!"
จากนั้นเขาก็หยิบคริสตัลระดับสูงอีกกองมาวางบนพื้น
"ว้าว นายท่านใจดีจัง!"
"นายท่านเยี่ยมมาก!"
สัตว์เลี้ยงทั้งสองตะโกนด้วยเสียงไม่ชัดเจน จากนั้นก็คว้าคริสตัลระดับสูงใส่ปากอีกครั้ง
ท่าทางของพวกมันเหมือนไม่ได้กินข้าวมาหลายร้อยปี
เห็นสีหน้าตกใจของจางเซิง พี่ไร้หัวที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดอย่างจนปัญญาว่า: "ท่านจักรพรรดิ์เซิง พวกมันสองตัวนี้วันแรกที่มาถึงก็กินคริสตัลในเมืองจนหมดเกลี้ยงเลยครับ!"
เสี่ยวจินก็เสริมว่า: "ใช่แล้ว พวกมันสองตัวนี้กินจุมากๆ เลย!"
"แถมพวกมันกินเสร็จก็นอน ไม่ทำงานอะไรเลย!"ปีศาจสวรรค์ที่อยู่ข้างๆ ก็อดบ่นไม่ได้
"ใช่ พวกมันสองตัวนี้เหมือนหมูเลย!" พี่กอริลล่าก็พูดเสียดสีตามมา
เอ่อ...
ได้ยินคำบ่นของพวกมัน จางเซิงก็รู้สึกปวดหัวทันที
แม้แต่พี่กอริลล่าที่ซื่อๆ ยังทนพวกมันไม่ได้ ดูเหมือนว่าสองตัวนี้จะเลี้ยงดูยากจริงๆ!
เห็นเสี่ยวเฮยและเซี่ยซากินคริสตัลอย่างไม่สนใจอะไร จางเซิงก็โกรธจนทนไม่ไหว ตะโกนว่า: "พวกเจ้าสองตัวฟังให้ดี กินเสร็จแล้วรีบไปฆ่าซอมบี้ให้ข้าเดี๋ยวนี้!"
ได้ยินว่าจางเซิงโกรธจริงๆ เซี่ยซาและเสี่ยวเฮยถึงตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ รีบโยนคริสตัลในมือทิ้ง "นายท่าน พวกเรากินเสร็จจะรีบไปทันที!"
"ต่อไปอาหารของพวกเจ้าต้องหาเองครึ่งหนึ่ง!"
"นายท่าน ไม่นะ!"
"นายท่าน แบบนี้มันจะ..."
เสี่ยวเฮยอยากจะพูดอะไรอีก แต่เห็นจางเซิงมองมันด้วยสีหน้าเย็นชา ก็ตกใจจนไม่กล้าพูดอะไร
จากนั้นพวกมันก็รีบพูดพร้อมกันว่า: "รับทราบ นายท่าน!"
ต่อมา จางเซิงไม่สนใจพวกมันอีก เตรียมระดมทุกคนไปช่วยเขาค้นหาแก่นโลก
เมื่อพี่ไร้หัวได้ยินว่าจางเซิงต้องการค้นหาแก่นโลก ก็ตะโกนอย่างตื่นเต้นทันที: "ท่านจักรพรรดิ์เซิง ข้ารู้ว่าแก่นโลกอยู่ที่ไหน!"
"พวกเราเพิ่งค้นพบเมื่อไม่นานมานี้!"
"จริงหรือ?" จางเซิงรู้สึกดีใจทันทีที่ได้ยิน
เขารีบหยิบแผนที่ออกมา
จากนั้น นิ้วของพี่ไร้หัวก็ชี้ไปยังตำแหน่งหนึ่ง
ตำแหน่งของแก่นโลกอยู่ในเมืองร้างแห่งหนึ่ง!
หลังจากรู้ตำแหน่งของแก่นโลกแล้ว จางเซิงก็หายตัวไปทันทีโดยไม่รอช้า
พี่ไร้หัว เสี่ยวจิน และผีต่อสู้อื่นๆ ยังตั้งตัวไม่ทัน
เมื่อพวกมันตั้งสติได้ ก็รีบตะโกนใส่อากาศว่า: "ท่านจักรพรรดิ์เซิง อย่าเพิ่งรีบสิครับ พาพวกเราไปด้วย!"
แม้พวกมันจะตะโกนดังแค่ไหน ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ!
ตอนนี้ จางเซิงปรากฏตัวที่ตำแหน่งของแก่นโลกแล้ว
