บทที่ 208 หุ่นยนต์นักรบ (ตอนที่ 2)
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[ลงแบบราคาถูกแค่ใน my-novel แต่จะลงช้ากว่าThai-novel 100 ตอน]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 208 หุ่นยนต์นักรบ (ตอนที่ 2)
ถึงอัตราการเร่งผลิตหุ่นยนต์อุตสาหกรรมจะเพิ่มขึ้น แต่ซุนเฉิงยังไม่ได้ดูพอใจสักเท่าไร
หากเทียบกับหุ่นยนต์อุตสาหกรรม สิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้คือหุ่นยนต์ต่อสู้แบบใหม่ที่มีความคล่องตัวสูงมากกว่า เพราะมันมีความทนทานและมีความสามารถในการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง
ฟอร์เรนเนอร์ แอตลาสและเฟรน ผู้ซี่งถูกเลือกโดยซุนเฉิงให้อยู่เคียงข้างเขา ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความเฉลียวฉลาดอย่างมาก แม้แต่ในหมู่ดีเซปติคอน พวกเขาก็ถือว่าโดดเด่นเป็นอย่างมาก
แอตลาสที่สังเกตเห็นสีหน้าของเขา ก็รู้ว่าเขาไม่พอใจ อีกฝ่ายเลยพูดว่าอย่างนอบน้อมว่า "นายท่านไม่พอใจกับผลงานของพวกเราหรือขอรับ?"
ในฐานะดีเซปติคอนที่อยู่กับเขามานานที่สุด แอตลาสจึงรู้อารมณ์ของซุนเฉิงดี แถมตอนหลังจากที่ออนสลอตได้มอบตัวเขาเองให้กับซุนเฉิง แอตลาสนั้นก็มีความสุขมาก
เพราะนายท่านคนใหม่นี้ไม่ได้โหดร้าย และปฏิบัติต่อผู้ใต้บังคับบัญชาของดีเซปติคอนอย่างเขาดีกว่าออนสลอตเสียอีก
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นมนุษย์จักรกล แต่พวกเขาก็มีความเฉลียวฉลาด มีความคิดเป็นของตัวเอง
ในความคิดของแอตลาส ซุนเฉิงถือเป็นนายที่เหมาะสมที่สุด เขาจึงกล้าให้คำมั่นสัญญาว่าจะจงรักภักดี เพียงแต่ว่านายท่านใหม่ผู้นี้ไม่ได้ทรงพลังเท่ากับออนสลอตก็เท่านั้นเอง
ด้วยเหตุนี้ แอตลาสจึงทำงานที่ได้รับมอบหมายด้วยความตั้งใจ และจริงจังกับเขา
“ไม่มีอะไรหรอก”
ซุนเฉิงส่ายหัว แต่สายตาของเขามองไปที่แอตลาสขณะที่เขาถามออกไปว่า "ในขณะที่หุ่นยนต์อุตสาหกรรมจำเป็นต้องผลิตต่อไป แอตลาส ข้าต้องการให้เจ้ารีบรวบรวมวิศวกรและออกแบบหุ่นยนต์ประเภทใหม่ให้ข้า มันต้องทั้งคล่องแคล่วและคล่องตัว แล้วก็ต้องมีความสามารถต่อสู้ที่แข็งแกร่งและน่าสะพรึงด้วย!"
“หุ่นยนต์นักรบหรือ?” แอตลาสคุ้นเคยกับคำนี้เป็นอย่างยิ่ง
อันที่จริง ซุนเฉิงได้คิดถึงเรื่องนี้แล้วเมื่อหลายเดือนก่อนเมื่อมีการสร้างหุ่นยนต์อุตสาหกรรมเป็นครั้งแรก
ทว่าในเวลานั้น เขาไม่พอใจความสามารถในการต่อสู้ของหุ่นยนต์พวกนั้น เพราะดูยังไงมันก็คงไม่อาจต่อกรกับออโต้บอตส์และดีเซปติคอนได้เลย
แต่ก่อนหน้านี้ ซุนเฉิงได้ลองดัดแปลงหุ่นยนต์อุตสาหกรรม 19 และ 20 ก็พบว่าผลงานของมันดีอย่างยิ่ง…
แม้ว่าตัวแอตลาสจะไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ ซุนเฉิงจึงต้องการทำเช่นนี้ แต่แอตลาสก็ตอบไปโดยไม่ลังเล "ตามที่นายท่านบัญชา ข้าจะรวบรวมวิศวกรและออกแบบหุ่นยนต์ต่อสู้ตัวใหม่ให้ท่านทันที!"
ถึงแอตลาสและตนอื่น ๆ จะรับผิดชอบในการออกแบบ แต่ซุนเฉิงเองก็มีส่วนร่วมในกระบวนการนี้เช่นกัน
ครั้งก่อน ประสิทธิภาพของหุ่นยนต์ที่เขาออกแบบและดัดแปลงด้วยตัวเขาเองอย่างหมายเลข 19 และ 20 นั้นมีคุณภาพสูงยิ่ง
สาเหตุที่มันต่อสู้ได้ดี ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะลักษณะของศัตรูที่ปะทะด้วย
สมมติว่า 19 และ 20 ได้พบกับมัดแฟล็ป แทนที่จะเป็นไซด์สไวป์ ผู้ติดตั้งปืนกลหนัก กระสุนเจาะเกราะและเครื่องยิงลูกระเบิด บางทีมันอาจมีประสิทธิภาพโดดเด่นกว่านี้
เมื่อพิจารณาถึงความแข็งแกร่งของชุดเกราะมัดแฟล็ปแล้ว พวกเขาคงจะสร้างความเสียหายได้อย่างมากแน่นอน
น่าเสียดายที่พวกเขาดันพบเข้ากับไซด์สไวป์
ไซด์สไวป์ เป็นออโต้บอตส์ที่มีชื่อเสียงในด้านความคล่องตัวและความสามารถในการโจมตีระยะประชิดที่น่าสะพรึง
อีกฝ่ายถือว่าเป็นความท้าทายให้กับซุนเฉิงในปัจจุบันมาก หากเขาเผชิญหน้ากับไซด์สไวป์ ไม่น่าเป็นไปได้เลยที่เขาจะอยู่ได้นานกว่า 19 และ 20 ที่ถูกฆ่าตายไปใน 1-2 วินาที
พวกเขาถูกทำลายทันทีที่พวกเขาปรากฏตัวออกมา ทำให้เห็นได้ชัดเลยว่า 19 และ 20 ยังไม่อาจตอบสนองความต้องการของเขาได้
ด้วยเหตุนี้ ซุนเฉิงจึงจำเริ่มนนึกการต่อสู้ของเขากับออโต้บอตส์ที่ผ่านมา ครุ่นคิดว่าเขาต้องการหุ่นยนต์ต่อสู้แบบไหน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้า สัปดาห์หนึ่งก็ผ่านไปแล้ว
นอกจากการส่งวัสดุสองชุดไปยังเรือภูตผี เพื่อเอาไปให้เฮเฟสตัสและคนอื่น ๆ ใช้ปรับเปลี่ยนเรือดำน้ำแล้ว ซุนเฉิงก็พักอยู่ในห้องปฏิบัติการใหม่ของเขาที่ฐาน 2 คัดแยกและดูดซับข้อมูลจากชิปความจำของมัดแฟล็ป ในขณะเดียวกันก็ช่วยออกแบบหุ่นยนต์ต่อสู้พร้อมกับแอตลาสและตนอื่น ๆ
“...ข้าต้องการหุ่นยนต์ต่อสู้ที่ทรงพลัง ซึ่งอย่างน้อยก็สามารถสู้กับออโต้บอตส์ได้ ดังนั้นมันไม่จำเป็นต้องฉลาดมากเกินไป แต่มันต้องมีพลังการยิงที่แข็งแกร่ง ทั้งยังต้องมีความคล่องแคล่ว... โอ้ และมันควรจะมีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดที่มากพอสมควรด้วย...”
เห็นได้ชัดว่าความต้องการของซุนเฉิงสูงมาก
ด้วยเหตุนี้เมื่อแอตลาสและวิศวกรของเขาเริ่มออกแบบ ปัญหาก็เริ่มเกิดขึ้น
“นายท่าน นี่มันท้าทายมากเลยนะขอรับ...การที่จะสร้างความสมดุลระหว่างพลังยิงกับความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดและความคล่องตัว มันเป็นเรื่องยากสำหรับเรามาก...”
"หากไม่มีสติปัญญาเพียงพอ ก็เป็นการยากที่จะให้มันรับมือกับการต่อสู้ และตอบสนองต่อสถานการณ์ที่ไม่คาดฝัน..."
“ถ้าเราต้องการอำนาจการยิงที่มากพอ เราอาจต้องติดตั้งปืนใหญ่พลาสมาที่ไหล่ แต่นั่นจะสิ้นเปลืองพลังงานจำนวนมาก มันจึงจำเป็นต้องมี 'หัวใจขนาดใหญ่' ด้วย...”
"เรื่องความคล่องตัวก็ยากยิ่งไปอีก มันคงจะทำให้คลังวัสดุของเราหมดลงทันที เพราะเราต้องการโลหะหายากจำนวนมากเลย..."
...
วิเคราะห์ ปรึกษา ค้นคว้า ทั้งหมดในคราวเดียว!
หลังจากความพยายามของวิศวกรมากกว่า 12 คนกว่าหนึ่งสัปดาห์ ในที่สุดซุนเฉิงก็เห็นแผนการออกแบบที่เสร็จสมบูรณ์จากแอตลาส แต่แสงสีฟ้าในดวงตาอิเล็กทรอนิกส์ของเขาดูจางลงอย่างเห็นได้ชัด อาจเพราะความเหนื่อยล้ากระมัง
"นายท่าน ได้โปรดตรวจสอบเจ้านี้ด้วย มันคือแผนการออกแบบขั้นสุดท้ายของพวกเราขอรับ!"
ในทันทีที่เขาสบเข้ากับสายตาของแอตลาส กระแสข้อมูลขนาดใหญ่ก็ไหลเข้าสู่แกนหลักของเขา
เมื่อได้รับข้อเสนอการออกแบบสำหรับหุ่นยนต์ต่อสู้ ซุนเฉิงก็หลับตาลงอย่างตื่นเต้นและตรวจสอบมันอย่างละเอียด
หุ่นยนต์ต่อสู้ตนนี้ที่วิศวกรของเขาสร้างขึ้น มันเป็นจักรกลที่น่ากลัวกว่าร่างจักรกลในปัจจุบันของเขาเสียอีก
ร่างกายของมันดูคล้ายกับพรีเดเตอร์ที่ซุนเฉิงพบในโลกแห่งความเป็นจริง ความสูงเกือบ 2.5 เมตร และตัวถังที่มีขนาดใหญ่กว่าหุ่นยนต์อุตสาหกรรมอย่างน้อยสองเท่า ซึ่งแค่นี้ก็รู้ได้เลยว่าอย่าดูถูกมันเด็ดขาด
"ตัวถังมีความสูง 2.44 เมตรน้ำหนักรวม 1117.52 กก.มีความเร็วปกติ 92.5 กิโลเมตรต่อชั่วโมงและความเร็วสูงสุด 148.27 กิโลเมตรต่อชั่วโมง... แขนซ้ายถูกดัดแปลงเป็นปืนกลยิงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ฝ่ามือขวาปิดบังปืนไรเฟิลซุ่มยิงที่สามารถยิงกระสุนเจาะเกราะขนาด 12.7 มม. มีระยะสูงสุด 5 กิโลเมตร มันมาพร้อมกับปืนใหญ่พลาสม่าติดไหล่มาตรฐาน P2 และมีดต่อสู้ตัดเหล็ก... นอกจากนี้ร่างกายจักรกลหลักของมันต้องใช้แหล่งจ่ายพลังงานไม่น้อยกว่า 800 จุด ถือเป็นพลังงานมาตรฐานที่ดาวเคราะห์ไซเบอร์ตรอน... "
ซุนเฉิงใช้เวลาประมาณสิบนาทีในการทำความเข้าใจเรื่องหุ่นยนต์ต่อสู้ที่ออกแบบใหม่โดยแอตลาสและทีมของเขา
หลังจากทบทวนหลายครั้งในใจ ซุนเฉิงก็ต้องยอมรับเลยว่าเมื่อเทียบกับการดัดแปลงคร่าว ๆ ในตอนแรกของเขา ผลงานของแอตลาสและทีมนั้นซับซ้อนกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย
ด้วยความคล่องแคล่วที่จะต้องทำให้เพิ่มมากขึ้น การปรับปรุงมันจึงยากมาก พวกเขาจึงดัดแปลงแขนซ้ายให้เป็นปืนกลที่ยิงอย่างรวดเร็ว ทำให้หุ่นยนต์ต่อสู้ตนนี้มีความสามารถในการโจมตีวงกว้างแทน
ปืนไรเฟิลซุ่มยิงที่ซ่อนอยู่ในฝ่ามือขวามีกระสุนเจาะเกราะที่จะติดตั้งให้ความสามารถในการทำลายเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ และรถรบทหารราบในสนามรบ ควบคู่ไปกับศูนย์ประมวลผลกึ่งอัจฉริยะของหุ่นยนต์ มันจึงถือเป็นพลซุ่มยิงที่แม่นยำพอควร
หุ่นยนต์ตัวนี้ติดตั้งมีดตัดเหล็ก ซึ่งแอตลาสวางแผนที่จะผลิตโดยใช้โลหะผสมพิเศษที่ใช้ในดาวเคราะห์ไซเบอร์ตรอน แม้ว่ามันจะไม่ดีเท่ากับอาวุธของไซด์สไวป์ แต่ก็สามารถฉีกเกราะจักรกลของมัดแฟล็ป หรือออโต้บอตส์ได้อย่างง่ายดาย
ยิ่งไปกว่านั้น มันยังติดตั้งปืนใหญ่พลาสม่าบนไหล่ ซึ่งทำให้อำนาจพลังการยิงถือว่าสูงพอควร
ในไม่ช้า ซุนเฉิงก็กล่าวชมแอตลาสและทีมของเขาว่า "ดีมาก เป็นแผนการปรับปรุงที่ยอดเยี่ยม ตอนนี้ออกคำสั่งให้หยุดการผลิตหุ่นยนต์อุตสาหกรรม ข้าต้องการให้เจ้าผลิตชุดหุ่นยนต์ต่อสู้ให้ข้าให้ได้เร็วที่สุด!"
