ตอนที่ 2805+2806 ดูหล่อ

ตอนที่ 2805 ดูหล่อ

“ไม่ ไม่” โจวจุนหมินโบกมือเป็นพัลวัน

ลู่ชิงสีกลับบ้านก่อนห้าโมงเย็น เขาเข้าประตูมา และเห็นเจียงเหยา และจูบเธอโดยตรงบนใบหน้าของเจียงเหยา

เจียงเหยารู้ว่าลู่ชิงสีกลับมาแล้ว แต่เพราะเธอกำลังยุ่ง เธอจึงไม่มีเวลาจะดูแลเขา เมื่อลู่ชิงสีจูบแบบนั้น เธอก็ยิ้มและผลักลู่ชิงสีด้วยไหล่ของเธอ “มีเหงื่อ ต่อไปอย่าสูบบุหรี่แล้วมาใกล้เฉินหยางอีก”

“คุณคิดว่าผมสูบบุหรี่ หรือคุณกลัวว่ากลิ่นบุหรี่จะติดเด็กคนนี้กัน” ลู่ชิงสีฮึดฮัดหนักขึ้นอีก ก้มศีรษะอีกครั้ง และถอนหายใจ “ผมไม่รู้ว่าจะยังมีที่ให้ผมอีกไหม หลังจากเด็กคนนี้เกิดมา คุณก็ยิ่งไม่สนใจผมมากยิ่งขึ้น”

เจียงเหยาทำหน้าบึ้งใส่ลู่ชิงสีด้วยรอยยิ้ม และชายคนนี้ก็กลับมาใช้กลอุบายอีกครั้ง มันไม่ใช่วิธีเดียวกันในการค้นหาความรู้สึกของการดำรงอยู่ มันไร้เดียงสามากขึ้นเรื่อย ๆ

“แต่ก่อนเวลาที่ผมกลับถึงบ้าน คุณจะวางทุกอย่างในมือ อย่างน้อยก็มองมาที่ผม” ลู่ชิงสีเกาเอวของเจียงเหยาอย่างระมัดระวัง “ตอนนี้ความสนใจทั้งร่างกายและจิตใจที่ผมเคยได้รับไปอยู่ที่ลูกชายเสียหมด รู้ว่าผมกลับมาแล้ว ยังไม่เงยหน้าขึ้นมามองผมเลย มันน่าอึดอัดจริง ๆ เย็นชาชะมัด”

“เอาล่ะ พอได้แล้ว” เจียงเหยาจ้องไปที่ลู่ชิงสี “ถ้าคุณยังพูดมากอีก ฉันจะโยนผ้าอ้อมของลูกชายคุณไว้บนหัวของคุณ”

ลู่ชิงสีคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และแสดงความคิดเห็นว่า หัวใจของผู้หญิงมีพิษร้ายแรงที่สุด

เจียงเหยายุ่งมากจนลู่ชิงสีไปอาบน้ำในห้องน้ำ จากนั้นจึงไปที่ห้องครัวเพื่อเริ่มเตรียมอาหารเย็น

กลุ่มของโจวจุนหมินมาถึงตอนหกโมงเย็น พวกเขาเข้าไปในห้องครัวอย่างอยากรู้อยากเห็นเพื่อดูฉากการทำบะหมี่เย็น การนิ่งมองดูอย่างจดจ่อที่แม้แต่อารมณ์ของการเยาะเย้ยก็หายไปและตกตะลึง

“ในที่สุดฉันก็รู้เหตุผลว่าทำไมพี่สะใภ้ถึงรักหัวหน้ามากขนาดนี้” โจวจุนหมินส่ายหน้าด้วยอารมณ์ “ถ้าต้องการคว้าหัวใจผู้หญิง ก็ต้องจับท้องของเธอให้ได้เสียก่อน คำนี้ช่างเป็นข้อพิสูจน์อันโด่งดังตั้งแต่สมัยก่อน ดูแล้วไม่ใช่คำโกหกสินะ”

หลังจากอารมณ์ความรู้สึกจบลง โจวจุนหมินเหลือบมองเจียงเหยาและยิ้มให้เจียงเหยา “จริงไหมครับพี่สะใภ้ ถ้าหัวหน้าทำอาหารไม่เก่งขนาดนี้ พี่คงไม่แต่งงานกับเขาอย่างแน่นอนใช่ไหมครับ”

โจวจุนหมินล้อเลียนเจียงเหยา แต่เจียงเหยาไม่คาดคิดว่าจะทำตามกิจวัตรนี้เลย เธอยิ้มตอบเบา ๆ แล้วพูดว่า “ก่อนที่จะแต่งงานกับฉัน เขาทำอาหารไม่เป็นหรอกค่ะ”

นี่คือความจริง ฝีมือการทำอาหารของลู่ชิงสีเพิ่งจะดีขึ้นเมื่อไม่นาน เจียงเหยาเป็นตัวแปรที่สำคัญที่ทำให้เขาพัฒนาฝีมือทำอาหาร เมื่อเธอเข้าร่วมกองทัพครั้งแรก ลู่ชิงสีมักจะโทรไปหาแม่ลู่ก่อนทำอาหาร ก่อนหน้าที่เขาอยู่คนเดียว เขาจะไปกินที่โรงอาหารเท่านั้น

“พี่สะใภ้ ทำไมคุณถึงแต่งงานกับหัวหน้าล่ะครับ” จ้วงเฉิงซานถาม “ทุกคนเองก็อยากรู้”

ลู่ชิงสีเหลือบมองไปที่เจียงเหยา จากนั้นจึงมองไปที่จ้วงเฉิงซาน

เมื่อลู่ชิงสีคิดว่าภรรยาของเขาจะตอบคำถามนี้อย่างไร เขาก็เห็นว่าเจียงเหยายิ้มด้วยความดีใจ และยอมรับออกมาว่า “เพราะหัวหน้าของคุณหล่อมากอย่างไรล่ะคะ”

ทุกคนส่งเสียงแหลม เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อ

“หล่อกินไม่ได้ คำพูดของพี่สะใภ้ไม่โน้มน้าวใจเลย” มีคนเชียร์

“หล่อกินไม่ได้ แต่หล่อทำให้กินอาหารได้” เจียงหัวเราะเบา ๆ โดยปิดปากของเธอ “แค่ได้เห็นหน้าหล่อ ๆ ฉันก็กินข้าวได้ครึ่งชามทุกวัน”

__

ตอนที่ 2806 มีดขยับบนใบหน้า

หลังจากเรื่องตลก ผู้คนกลุ่มหนึ่งก็หัวเราะออกมา

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่พี่สะใภ้อ้วนขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มากกว่าตอนที่ผมพบคุณครั้งแรกเสียอีก” โจวจุนหมินปกปิดหัวใจของเธอและทำให้อกหัก “ผมคิดว่าผมต้องฝึกทำอาหารให้เก่ง ๆ แล้วได้แต่งงานกับผู้หญิงแบบพี่สะใภ้ เหมือนหัวหน้ายังไงล่ะ แต่หน้าตาผมเป็นแบบนี้ ชีวิตนี้จะได้แต่งเมียเหมือนหัวหน้าหรือเปล่า”

“คุณเพิ่งบอกว่าฉันอ้วน แค่นี้ฉันก็รู้สึกแล้วว่าคุณจะต้องเป็นโสดไปตลอดชีวิตแน่” เจียงเหยาตอบสนองได้ดี และเด็กก็ถูกสหายของลู่ชิงสีพาตัวไป เธอพยายามหาเวลาว่างเพื่อจะได้ช่วยลู่ชิงสี

แต่ลู่ชิงสีไม่ยอมให้เจียงเหยาเข้าไปในครัว ดังนั้นเจียงเหยาจึงทำได้เพียงช่วยลู่ชิงสีจัดวางภาชนะบนโต๊ะอาหารเท่านั้น

โต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารรสชาติเยี่ยม ค่อย ๆ ลดลง

เนื่องจากมีคนไม่มากนักและสามารถนั่งที่โต๊ะได้ เจียงเหยาจึงพาเด็กนั่งลงร่วมสนุกกับทุกคน เธอไม่ดื่มแอลกอฮอล์ระหว่างให้นม จึงมีแก้วน้ำผลไม้วางอยู่ด้านหน้าเธอแทน

ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้เริ่มก่อน ทุกคนต่างพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อที่เกี่ยวกับสหายใหม่ จ้วงเฉิงซานที่มาถึงวันนี้ และถามเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บครั้งก่อนของจ้วงเฉิงซาน

จ้วงเฉิงซานนั่งอยู่ข้าง ๆ โจวจุนหมิน ทำให้เจียงเหยาจึงได้เห็นหน้าจ้วงเฉิงซานได้อย่างชัดเจน

เมื่อได้ยินทุกคนพูดถึงอาการบาดเจ็บของจ้วงเฉิงซาน เจียงเหยาก็ถามอย่างสบาย ๆ ว่า “ใบหน้าของคุณเคยถูกมีดมาใช่ไหมคะ”

หลังจากที่เจียงเหยาพูดจบ ทุกคนบนโต๊ะก็เงียบและมองไปที่จ้วงเฉิงซานด้วยความงุนงง แม้แต่จ้วงเฉิงซานก็ยังนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง

โชคดีที่จ้วงเฉิงซานตอบอย่างสงบ เขาพยักหน้าและพูดว่า “พี่สะใภ้เหมาะกับการเป็นหมอจริง ๆ สายตาไม่ธรรมดาเลยนะครับ ใบหน้าของผมได้รับการผ่าตัดแล้วนะเนี้ย”

“ดูเหมือนว่าการบาดเจ็บครั้งสุดท้ายจะร้ายแรงมาก” เจียงเหยาพูดด้วยอารมณ์ “พวกคุณอยู่ในกองทัพ กองทัพก็ต้องมีการฝึกซ้อม แม้ว่าจะเป็นการฝึกซ้อมหรือการทำภารกิจก็ตาม โดยปกติแล้วก็ต้องไปพร้อมกับอันตราย แต่ประเทศของเราก็สงบสุขกว่าประเทศอื่น ที่สงบสุขแบบนี้ก็ต้องขอบคุณทหารอย่างพวกคุณที่ไม่กลัวความทุกข์ทรมานความยากลำบากและเสียสละ”

คำพูดของเจียงเหยาทำให้นักรบบนโต๊ะหายใจออกอย่างหนัก จากนั้นทุกคนก็ยิ้ม

จ้วงเฉิงซานยกมือขึ้นแตะใบหน้าของเขาแล้วพูดว่า “ในตอนแรกมันสาหัสจริง ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ครอบครัวติดต่อหมอในต่างประเทศเป็นพิเศษเพื่อให้มาผ่าตัดรักษาใบหน้าให้ผม ทำให้เวลาในการฝึกของผมจึงนาน ไม่อย่างนั้นคงได้รู้จักทุกคนนานกว่านี้แล้วล่ะครับ”

“ตายยาก นี่ถือเป็นคำอวยพรนะ” โจวจุนหมินตบไหล่จ้วงเฉิงซานแล้วชี้ไปที่เจียงเหยา “ทักษะทางการแพทย์ของพี่สะใภ้ของดังในทีมของเรา ตราบใดที่หัวหน้าอยู่หนึ่งวัน พี่สะใภ้ก็จะปกป้องเราไปอีกหนึ่งวัน”

ถือได้ว่าหัวของโจวจุนหมินนั้นค่อนข้างดีเลยทีเดียว

นี่เป็นการบอกและเตือนจ้วงเฉิงซานว่าพวกเขาไม่ต้องการเปลี่ยนหัวหน้า มีคนอยู่ข้างหลังหัวหน้ากองลู่ นอกจากตระกูลเหลียง ตระกูลเฉินแล้ว หัวหน้ากองลู่ยังมีอีกคนที่ดีกว่าใคร ๆ นั่นคือภรรยาของเขา

“มีพี่สะใภ้อยู่ การต่อสู้ก็ถือเป็นเรื่องง่าย ๆ” คนที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดออกมาบ้าง

“ดูเหมือนว่าผมต้องเอาใจพี่สะใภ้ให้มากขึ้นในอนาคตเสียแล้ว ถ้าปวดหัว มีไข้ก็น่าจะดูแลตัวเองได้ แต่ถ้าขาหักขึ้นมาหรือเป็นอะไรมากกว่านี้ก็คงต้องพึ่งพี่สะใภ้แล้วล่ะครับ” จ้วงเฉิงซานรักษาบรรยากาศได้ดี

......

ขอโทษผู้อ่านทุกท่านด้วยนะคะ คงต้องหยุดอัพชั่วขณะ

เพราะต่างประเทศเขาหยุดอัพค่ะ