ตอนที่ 118 : ระดับฝันร้าย ! เด็กใสซื่อ ?

ตอนที่ 118 : ระดับฝันร้าย ! เด็กใสซื่อ ?

ตอนที่หลินลั่วร่อนลงมาจากบนท้องฟ้า เด็ก ๆ ทั้ง 8 คนก็ผ่อนคลายขึ้นมาทันที

เด็กอายุประมาณ 17-18 ปีดูไม่อันตรายเท่าไหร่

หวังตงก้าวออกมาด้วยคิ้วที่ขมวดและถามขึ้น “สวัสดีเพื่อน นายเป็นนักเรียนออกมาหาประสบการณ์งั้นเหรอ ?”

“นายมาจากมหา’ลัยไหน ? อยู่ปีไหน ?”

“ออกมาหาประสบการณ์ ?” หลินลั่วอึ้ง

เมืองฉินนั้นอยู่ติดกับโลกภายนอก นักศึกษาหลายคนใช้โอกาศนี้ในการออกมาหาประสบการณ์ในโลกภายนอกช่วงวันหยุด

การที่ได้รับความรู้ต่าง ๆ พร้อมเก็บเลเวล มันจะทำให้พวกเขาได้เปรียบกว่าคนอื่น ๆ หลินลั่วพูดขึ้น “ฉันไม่ใช่นักศึกษา ฉันเพิ่งจะจบมัธยมมา ฉันมาจากเมืองปิ้นไห่”

“มัธยม ?”

“เมืองปิ้นไห่ ?”

“ทำไมคนของเมืองปิ้นไห่ถึงได้มาที่นี่ได้ ?”

หลายคนพากันสับสน สายตาของหวังตงเปลี่ยนไปทันที

น้ำเสียงของเขาดูเย่อหยิ่งขึ้นมา เขาถามขึ้น “ไอ้น้อง นายเพิ่งผ่านการสอบเข้ามหา’ลัยมา นายคงปลุกพลังมาไม่ถึงครึ่งเดือน”

“นายกล้าออกมายังโลกภายนอกแบบนี้ นายเดินทางมาถึงป่าหลากสีได้ เดาว่าอาชีพที่นายปลุกพลังขึ้นมาได้นั้นคงไม่ธรรมดา นายบอกฉันได้มั้ยว่าตอนนี้นายเลเวลเท่าไหร่ ?”

“เพิ่งจะเลเวล 43 !”

“43 ?”

“นี่ล้อเล่นรึไง ? สูงจังวะ !”

“นายเพิ่งจบมัธยมมา ! นายเลเวลสูงขนาดนี้ได้ยังไง ?”

“นักศึกษาใหม่แข็งแกร่งกันขนาดนี้เลยเหรอ ?”

“โม้รึเปล่า ?”

“เลเวล 43 ได้ในเวลาไม่ถึง 1 เดือน ? ไอ้น้อง นายคงได้อาชีพระดับ S สินะ !”

หลายคนพากันพึมพำออกมาด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ

หวังตงสับสน “ไอ้น้อง นายปลุกพลังไอ้อาชีพอะไร ทำไมนายถึงเก็บเลเวลได้เร็วขนาดนี้ ?”

หลินลั่วใจสั่น ดูเหมือนว่าคนกลุ่มนี้เพิ่งจะมาที่ป่าหลากสีกันได้ไม่นาน พวกนี้ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นที่ทุ่งลมกระซิบ

เขาชี้ไปที่ตราที่อกและพูดขึ้น “นักบวช ฉันปลุกพลังอาชีพนักบวช !”

“นักบวช ! อาชีพสายสนับสนุนพอดี !”

“นักบวช ? ฉันจำได้ว่ามันคืออาชีพที่มีสกิลสนับสนุนที่ดี นักบวชอสูรน่ะสามารถเลี้ยงสัตว์ได้ด้วย !”

“ไม่เลว ! ลอร์ดริชาร์ด นักบวชมังกรก็เป็นนักบวชเหมือนกัน !”

“ไม่แปลกเลยที่นายเลเวลขึ้นเร็วแบบนี้ ! ตราบใดที่นักบวชทำสัญญากับมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งได้ งั้นการเก็บเลเวลก็จะเร็วตามไปด้วย !”

หลายคนพากันพึมพำออกมา โดยเฉพาะหวังตง, จางเฟิงหยุน และคนอื่น ๆ

“ไอ้น้อง นายน่าจะมีสกิลสนับสนุนดี ๆ อยู่สินะ”

หลินลั่วยิ้มออกมาและพูดขึ้น “ก็พอตัว ทำไมเหรอ ?”

หวังตงและจางเฟิงหยุนมองหน้ากัน ก่อนจะพยักหน้า

“เรื่องมันเป็นแบบนี้ เราเจอเขตแดนลับใหม่ แต่ระดับของเขตแดนลับน่ะสูงไป เรายังขาดคนอีก 2 คน โดยเฉพาะอาชีพสายสนับสนุน นายอยากร่วมทีมกับเรามั้ย ?”

“ไอเทมและเงินที่ดรอปมาจะแบ่งเท่า ๆ กัน ถ้าได้อุปกรณ์สวมใส่ งั้นก็จะวัดตามการมีส่วนร่วม นายคิดว่าไง ?”

“เขตแดนลับใหม่ ?” หลินลั่วตาเป็นประกาย “ระดับไหน ?”

“ฝันร้าย !”

“ฝันร้าย !” หลินลั่วใจสั่น นี่เป็นเขตแดนลับแรกที่เขาเจอหลังจากที่เคลียร์เขตแดนลับระดับยากมา แต่แค่เขตแดนลับระดับยากก็ให้รางวัลเขาอย่างมาก !

ไม่คิดเลยว่าจะได้มาพบกับเขตแดนลับใหม่ระดับฝันร้ายที่นี่ !

“ตกลง !”

“ดีเลย !” หวังตงพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น “ฉันขอแนะนำตัวก่อน ฉันหวังตง นักสู้เลเวล 50 ฉันถือว่าเป็นหัวหน้าทีม”

“นี่จางเฟิงหยุน เลเวล 50 เป็นนักสู้เหมือนกับฉัน !”

“นี่เฉินเหอหราน ตัวแทงค์หลักของทีม เลเวล 50 อัศวินดิน !”

“นี่จู้หวังติง เลเวล 45 แฟนฉัน สายสนับสนุนในทีม นักบวชแสง !”

เมื่อได้ยินเรื่องนักบวชแสง หลินลั่วก็มองตาม

ถ้าสกิลของเขาไม่กลายพันธ์ เขาก็น่าจะได้สกิลเหมือนกับเธอ ก็แค่พยาบาลที่คอยดูแลคนป่วย !

“นี่เฉินเยว่หาน เลเวล 50 นักฆ่าสายลม เขาคือคนที่เร็วทีสุดในทีมและเป็นหน่วยสอดแนม !”

“สวัสดี !” เฉินเยว่หานพยักหน้ตอบรับ ท่าทีเขาดูเฉยเมย

“และนี่...” หวังหงสายตาเปลี่ยนไป “ดาวประจำชั้นปีของเรา ฉางอี้หนาน เลเวล 50 เธอเป็นนักเวทย์...”

“ดาวอะไรกัน” เฉินอี้หนานยิ้มออกมาด้วยท่าทีเขินอาย “ฉันเรียกนายว่าน้องชายได้สินะ...”

หลินลั่วยิ้มออกมา เขามองไปที่อีกฝ่าย เธอน่ะสวยจริง ๆ แต่โชคร้ายที่เมื่อเทียบกับเหลียนอี้หนิงและมู่หรงเสวี่ยเหินแล้วด้อยกว่ามาก

เลเวลพวกนี้พอ ๆ กัน

“และนี่จ้าวจือเหมย เป็นผู้ใช้ค่ายกล เลเวล 48”

ผู้หญิงคนหนึ่งยิ้มหวานรับ

“คนสุดท้าย หม่าห้าวเซียง เลเวล 50 นักเวทย์อีกคนในทีมเรา !”

“สวัสดี” หม่าห้าวเซียงดูเป็นคนขี้อาย เขายิ้มให้กับหลินลั่ว หลินลั่วก็ยิ้มรับ  ทั้ง 8 คนนี้ดูเหมือนเด็กน้อยไม่มีประสบการณ์เท่าไหร่

ด้วยความแข็งแกร่งและโชคที่ทำให้พวกเขามาถึงที่นี่ได้

มี 6 คนที่เลเวล 50

จู้หวังติง นักบวช เลเวลน้อยสุด เลเวล 45

ยิ่งกว่านั้นในทีมก็ยังมีนักรบ, แทงค์, นักฆ่า, ผู้ใช้ค่ายกล, นักเวทย์ และนักบวช มันเหมือนเป็นทีมที่ดี

“นาย...”

“โอ้ใช่” หลินลั่วยิ้มออกมา “ฉันชื่อหลินลั่ว มาจากเมืองปิ้นไห่ ฉัน...เป็นนักบวช !”

หวังตงลังเลและพูดขึ้นมา “ใช่สิ หลินลั่ว ฉันมีคำถาม แต่ไม่รู้ว่าควรถามนายดีรึเปล่า สกิลนาย...”

“เรื่องนี้....” หลินลั่วยิ้มออกมา “แน่นอน นายจะบอกว่าฉันเป็นนักบวชอสูรก็ได้”

เมื่อทุกคนมองว่ามังกรเป็นสัตว์เลี้ยงของเขา งั้นก็ถือว่าเขาเป็นนักบวชอสูรก็แล้วกัน

“มันเป็นไวเวิร์นน่ะ !”

“ว่าไงนะ ? นายมีไวเวิร์นเป็นสัตว์เลี้ยง ! ไม่แปลกเลยที่นายกล้ามาที่นี่คนเดียว !”

“พระเจ้า ! ไวเวิร์น ! ระดับต่ำสุดคือ A !”

“แข็งแกร่งจริง ๆ ! ต่อไปนายคงกลายเป็นคนทั้งหล่อและรวยแน่ !”

“น้องชายหลินลั่ว นายมีแฟนรึยัง...”

“ไวเวิร์น ? ฉันเคยเห็นมันมาจากรองประธาน...”

“ใครบอก ! ไม่ใช่ว่าพวกทหารก็เป็นอัศวินไวเวิร์นกันหลายคนไม่ใช่รึไง ?”

“นักบวชไวเวิร์น ! โคตรเจ๋ง...”

พวกนั้นพากันพูดคุยกันออกมาด้วยความตื่นเต้น

ถ้าพูดถึงโอกาสสำเร็จก่อนหน้านี้ที่พวกเขาจะเคลียร์เขตแดนลับได้นั้นน้อยกว่า 1% งั้นตอนนี้ก็เพิ่มมาเป็น 30% แล้ว !

ใช่ 30% !

หลินลั่วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “แค่ไวเวิร์น มันน่าตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอ ?”

หวังตงส่ายหน้าและพูดขึ้น “น้องหลินลั่ว นายอาจจะยังไม่รู้ว่าไวเวิร์นน่ะสำคัญแค่ไหน ในการต่อสู้ระหว่างกองทัพ ไวเวิร์นน่ะถือว่าเป็นอาวุธที่ใช้ในกลยุทธ์ใหญ่ ๆ ได้”

“มันแทบเท่ากับมิสไซน์ที่บันทึกไว้ในหนังสือเมื่อ 300 ปีก่อน !”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง ?” หลินลั่วแปลกใจ

เขารู้จักมิสไซน์ เมื่อ 300 ปีก่อน ตอนที่อีกโลกปรากฏขึ้นมา มนุษย์ได้ใช้มิสไซน์โจมตีพวกมอนสเตอร์ พวกเขาถึงกับใช้ระเบิดนิวเคลียร์ !

ในช่วงแรก อาวุธพวกนี้ใช้ได้ผล พวกมันฆ่ามอนสเตอร์ไปได้จำนวนมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป โลกอื่น ๆ ได้หลอมรวมกับโลก อาวุธพวกนี้จึงได้ผลน้อยลงไปเรื่อย ๆ !

บางทีเพราะการเปลี่ยนแปลงของกฎโลก บางทีเพราะการกำเนิดขึ้นมาของจิตโลก ไม่ว่าจะเป็นทางไหน อาวุธพวกนี้ก็ใช้ไม่ได้ผลอีกต่อไปและถูกทิ้งไป

จนตอนนี้ผ่านมา 300 ปีแล้ว !

“แน่นอน !” หวังตงพูดขึ้นมา “มีสัตว์เลี้ยงแค่ 100 ตัวในเมืองฉางอัน ทั้งอัศวินมังกร, นักบวชมังกร...”

“ในเมืองฉินมีมากกว่าหน่อย ประมาณ 300 คน”

“แต่ไวเวิร์นน่ะเคยอยู่ฝั่งพวกออร์คมาก่อน โดยเฉพาะไวเวิร์นที่มีจำนวนมาก ฉันได้ยินว่าพวกนั้นมีเยอะจนตั้งเป็นกองทัพได้เลย !”

“ถ้ามนุษย์มีไวเวิร์นเยอะแบบนั้น....”

หลินลั่วอึ้ง พวกนี้ไม่กลัวตายเลยรึไง ?

มีจีโนเป็นหมื่น ๆ ตัวไล่ตามหลังเขามา พวกนี้ยังมีเวลามาคุยกันที่นี่อีกรึไง ?  เขารีบพูดขึ้นมา “เอาล่ะ รุ่นพี่ เราควรเข้าไปในเขตแดนลับก่อนไม่ใช่เหรอ ?”

“เออ ใช่สิ  !” หวังตงพูดขึ้น “ตอนนี้เรามี 9 คน อาชีพสายสนับสนุน หวังติง, จ้าวจือเหมย และน้องลั่ว คงไม่มีใครผ่านมาอีกแล้วแหละ”

“เกือบได้เวลาแล้ว...”

“ไปกันเถอะ !”

ทุกคนพากันไปที่หน้าทางเข้าเขตแดนลับ  มันเป็นประตูวงกลมมีมิติสั่นไหว

[ ชื่อ – หมู่บ้านโรคระบาด

ระดับ - ฝันร้าย

ข้อจำกัด - อาชีพขั้น 2 เลเวล 30 - อาชีพขั้น 2 เลเวล 50

จำนวน – 10 คน ]

“เขตแดนลับระดับฝันร้าย !”

ก่อนที่จะเข้าไป หวังตงก็ได้พูดขึ้นมาอีกรอบ “น้องหลินลั่ว เราไม่เคยสู้ด้วยกันมาก่อน เราอาจจะร่วมมือกันได้ไม่ดีเท่าไหร่ รอดูไปก่อน นายทำตามหวังติงและจ้าวจือเหมยเพื่อบัฟให้เรา”

“ถ้าตกอยู่ในอันตราย นายก็พึ่งไวเวิร์นของนาย”

หลินลั่วพยักหน้าและพูดขึ้น “เข้าใจแล้ว”

ไม่นานหลินลั่วก็ได้เข้าร่วมทีมของหวังตง

หัวหน้าทีมคือหวังตง

“จะเข้าไปล่ะนะ !” หวังติงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และวางมือที่ทางเข้าเขตแดนลับ ไม่นานทั้ง 9 คนก็หายตัวไปในประตูมิติ

เมื่อกลับมาองเห็นอีกครั้ง พวกเขาก็พบว่าพวกเขายืนอยู่หน้าหมู่บ้านร้าง

มีหญ้าขึ้นสูง มีสะพานที่ทอดเข้าไปในหมู่บ้าน

ไกลออกไปมียอดเขาสูง

มีลมพัดเข้ามาพร้อมกับกลิ่นอับ หลังจากที่ทั้งเก้าคนเข้าไปในเขตแดนลับ หลินลั่วก็ได้รับแจ้งเตือนจากจิตโลก

[ ชื่อ – หมู่บ้านโรคระบาด

ระดับ - ฝันร้าย

ข้อจำกัด - อาชีพขั้น 2 เลเวล 30 - อาชีพขั้น 2 เลเวล 50

จำนวน – 10 คน

ภารกิจหลัก 1 – กำจัดมอนสเตอร์ทั้งหมดในหมู่บ้าน

ภารกิจหลัก 2 – ฆ่าคนที่อยู่เบื้องหลังโศกนาฏกรรมของหมู่บ้าน

คำอธิบาย -หมู่บ้านนี้เคยเป็นหมู่บ้านธรรมดา ทว่าหลังจากที่ชาวบ้านดื่มน้ำในแม่น้ำ พวกเขาก็เปลี่ยนเป็นมอนสเตอร์ที่ดุร้าย ชาวบ้านคนที่เหลือพากันค้นหาเบาะแสแล้วพบกับถ้ำประหลาด.... ]

“ทุกคน ระวังตัวด้วย !” หวังตงสั่งออกมา “ที่นี่น่าจะเป็นจุดปลอดภัยชั่วคราว มีมอนสเตอร์อยู่ที่อีกด้านของสะพาน ! เฉินเยว่หาน นายไปล่อมอนสเตอร์มาทดสอบความแข็งแกร่งดูก่อน !”

“สายซัพพอร์ต เตรียมพร้อม !”

“ได้ !” เฉินเยว่หานตกลงพร้อมรีบมุ่งหน้าไปที่สะพาน  หลินลั่ว, จู้หวันติง และจ้าวจือเหมยพากันก้าวออกมา

ไม่นานเฉินเยว่หานก็วิ่งกลับมา

ด้านหลังเขานั้นมีมอนสเตอร์รูปร่างเหมือนกับมนุษย์

เมื่อเห็นมอนสเตอร์นี่ หลินลั่วก็แสดงสายตาแปลก ๆ ออกมา “กลับเป็น....  !”

“ฉันว่าจะจะใช้ไวรัสโรคห่าเก็บเลเวลต่อ แต่ดูเหมือนว่า....มันคงใช้ไม่ได้ผล !”