บทที่ 54 ฉันไม่อยากไปโรงเรียนอีกแล้ว

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่สามารถหลอกลวงทุกคนได้เป็นครั้งแรกในชีวิต คุณได้รับ 60,000 จุดทะลวงขีดจำกัด...”

ไม่ผิดจากที่จูอู๋หยางคาดไว้  หลังจากที่ข่าวลือเรื่องที่เขา “กลัวจน”  ต้องกอดดาบนอน  แพร่สะพัดออกไป  ก็สร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งวัง  กลายเป็นเรื่องตลกของเหล่าองค์ชายองค์หญิง  และนางสนมในวัง

ขี้ขลาด  ไร้ความสามารถ  ขี้ขลาดตาขาว  โง่เง่า...  คำดูถูกเหล่านี้  ถาโถมเข้าใส่จูอู๋หยางราวกับพายุฝน

เรื่องนี้ยังคงแพร่กระจายไปทั่วทั้งแคว้นจิ่วเจาอย่างรวดเร็ว  เดิมทีข่าวลือเรื่องที่องค์ชายจอมอ่อนแออย่างจูอู๋หยางได้ขึ้นเป็นรัชทายาท  ก็สร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งแคว้นจิ่วเจาอยู่แล้ว

เมื่อการกระทำของจูอู๋หยางแพร่สะพัดออกไป  ชาวบ้านในแคว้นจิ่วเจาต่างก็รู้ว่าองค์รัชทายาทคนใหม่เป็นคนโง่  ตอนนี้หลังจากที่ได้ขึ้นเป็นรัชทายาทแล้ว  ยังทำเรื่องที่สร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งราชสำนักอีก  จึงกลายเป็นเรื่องตลกของแคว้นจิ่วเจา

ว่ากันว่า  ในที่ประชุมขุนนางไม่กี่วันที่ผ่านมา  มีขุนนางระดับสูงหลายคนร้องเรียนจูอู๋หยาง  หวังว่าจะเปลี่ยนองค์รัชทายาท  เพื่อไม่ให้แคว้นจิ่วเจากลายเป็นเรื่องตลกของแคว้นต่างๆ  ในดินแดนรกร้างทางใต้

แต่น่าเสียดายที่การร้องเรียนเหล่านั้นถูกปฏิเสธ  ก่อนที่ฮ่องเต้สติเฟื่องอย่างจูเจินอู่จะเอ่ยปาก  ก็มีผู้สนับสนุนเบื้องหลังของเหล่าองค์ชายองค์หญิงออกมาคัดค้าน  เพราะการที่จูอู๋หยาง  ผู้เป็นโล่กำบัง  ได้ขึ้นเป็นรัชทายาท  พวกเขาก็มีส่วนไม่น้อย  จะปล่อยให้เขาลงจากตำแหน่งง่ายๆ  ได้อย่างไร

จูอู๋หยางรู้สึกผิดหวังไม่น้อย  ถ้าหากเขาสามารถสละราชสมบัติได้จริงๆ  จูอู๋หยางก็จะไม่ถูกคนมากมายให้ความสนใจ  เมื่อถึงตอนนั้น  เขาก็จะสามารถฝึกฝนและยกระดับความแข็งแกร่งได้อย่างสบายใจ  โดยไม่ต้องเผชิญกับอันตรายมากมาย

ตอนนี้  ไม่เพียงแต่จะไม่ได้ถูกปลดออกจากตำแหน่ง  แต่กลับต้องถูกจุดทะลวงขีดจำกัดโจมตีอีก

ภายใต้ผลลัพธ์ของจุดทะลวงขีดจำกัดเหล่านี้  สัดส่วนของเลือดปฐพีในร่างกายของจูอู๋หยางก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เจ็ดสิบสองเปอร์เซ็น... เจ็ดสิบสามเปอร์เซ็น... เจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็น... เจ็ดสิบแปดเปอร์เซ็น... แปดสิบเปอร์เซ็น... แปดสิบสองเปอร์เซ็น... แปดสิบสามเปอร์เซ็น... แปดสิบหกเปอร์เซ็น!

ในช่วงเวลาสั้นๆ  ระดับความแข็งแกร่งของจูอู๋หยางก็พุ่งสูงขึ้นอย่างมาก  อีกเพียงสี่เปอร์เซ็น  ก็จะสามารถทะลวงขีดจำกัดไปสุ่ระดับหลอมเปลี่ยนเลือดขั้นสมบูรณ์ได้แล้ว

เมื่อใดก็ตามที่ก้าวเข้าสู่หลอมเปลี่ยนเลือดขั้นสมบูรณ์  ก็จะเข้าใกล้ขอบเขตถัดไปมากขึ้น  เพราะจากหลอมเปลี่ยนเลือดขั้นสมบูรณ์ไปสู่การหลอมรวมแก่นปราณ  มีเพียงเลือดปฐพีสิบเปอร์เซ็นเท่านั้นที่จำเป็นต้องแปรเปลี่ยน

เมื่อพลังปราณและเลือดเกิดการเปลี่ยนแปลง  เลือดปฐพีย่อมทำให้ร่างกายของจูอู๋หยางเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างล้ำลึก  แข็งแกร่งขึ้น  และมีศักยภาพมากขึ้น

หลังจากผ่านเรื่องวุ่นวายนี้ไป  แม้ว่าจูอู๋หยางจะถูกยัดเยียดจุดทะลวงขีดจำกัดจำนวนมากเข้ามาอีกครั้ง  แต่ก็ทำให้คนอื่นไม่สงสัยในการกระทำที่เขาพกดาบเซี่ยงเซียวติดตัว  แบบนี้จูอู๋หยางก็จะสามารถเลี้ยงดาบได้อย่างสบายใจ  รอจนถึงวันที่ต้องการ  จึงค่อยชักดาบออกมา  ปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัว

วันรุ่งขึ้น  จูอู๋หยางกำลังจะหลบไปฝึกฝนหมัดเก้ามังกรและก้าวย่างมายาในห้องฝึกฝนลับ  เพื่อเพิ่มความสามารถในการเอาตัวรอดและหลบหนี  ก็ได้รับข่าวจากเว่ยอันไฉ  หัวหน้าขันที  ว่าเฉินเตี่ยนโต้ว  เสนาบดีกรมพิธีการ  ผู้รับผิดชอบในการสอนวิชาการปกครองให้กับจูอู๋หยาง  กำลังจะมา  ให้จูอู๋หยางเตรียมตัวให้พร้อม

จูอู๋หยางรู้สึกงุนงงเล็กน้อย  หลังจากที่สอบถามอย่างละเอียด  จึงรู้ว่า  น่าจะเป็นเพราะฮ่องเต้สติเฟื่องอย่างจูเจินอู่  รู้สึกว่าการที่จูอู๋หยางนอนอยู่บนเตียงทุกวันนั้นไม่ใช่เรื่องดี  ในฐานะที่เป็นองค์รัชทายาทแห่งแคว้นจิ่วเจา  ไม่ควรทำตัวเหลวไหลเช่นนี้

ยิ่งไปกว่านั้น  เรื่อง “กอดดาบนอน”  ยังสร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งราชสำนัก  ทำให้จูอู๋หยางกลายเป็นเรื่องตลกของแคว้นจิ่วเจา  ดังนั้น  เขาจึงตัดสินใจให้จูอู๋หยางเริ่มเรียนหนังสือก่อนกำหนด

ในเมื่อร่างกายของจูอู๋หยางไม่แข็งแรง  ไม่สามารถไปเรียนที่ตำหนักเฉียนชิงได้  ก็ให้เหล่าอาจารย์ขององค์รัชทายาทมาสอนที่ตำหนักของเขา  เขาแค่ต้องนั่งบนเตียงเรียนหนังสือก็พอ

นี่มัน...

จูอู๋หยางรู้สึกงุนงงเล็กน้อย  แม้ว่าวิธีนี้จะปลอดภัยกว่าการไปเรียนที่ตำหนักเฉียนชิงมาก  แต่โอกาสที่จะถูกเปิดโปงก็เพิ่มขึ้นมากเช่นกัน

เพราะทุกคนที่สามารถเป็นอาจารย์ขององค์รัชทายาทได้  อย่างน้อยก็ต้องเป็นปรมาจารย์ระดับขอบเขตเซียนขึ้นไป  แถมยังฝึกฝนวิชาตรวจสอบขั้นสูงอีกด้วย

ที่สำคัญที่สุดคือ  พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นคนสนิทของฮ่องเต้สติเฟื่องอย่างจูเจินอู่  รับผิดชอบในการตรวจสอบองค์รัชทายาทและองค์ชายองค์หญิงคนอื่นๆ  ถ้าหากองค์รัชทายาทและองค์ชายองค์หญิงคนใดมีสิ่งผิดปกติ  อาจารย์ขององค์รัชทายาทเหล่านี้  จะรายงานให้ฮ่องเต้สติเฟื่องอย่างจูเจินอู่ทราบทันที

จากนั้น  ฮ่องเต้สติเฟื่องอย่างจูเจินอู่  ก็จะตรวจสอบองค์รัชทายาทและองค์ชายองค์หญิงคนนั้นอย่างละเอียด  ถ้าหากพบว่าเป็นเรื่องจริง  องค์รัชทายาทและองค์ชายองค์หญิงบางคน  อาจเป็นภัยคุกคามต่อราชบัลลังก์ของฮ่องเต้สติเฟื่องอย่างจูเจินอู่  จุดจบของพวกเขาก็คือความตาย

จูอู๋หยางไม่คิดเลยว่า  เรื่องตลก “กอดดาบนอน”  แม้ว่าจะทำให้เขาสามารถเลี้ยงดาบได้อย่างเปิดเผย  แต่กลับมีผลข้างเคียงเช่นนี้

พวกผู้มีอำนาจและเศรษฐี  รวมถึงชาวบ้าน  ล้วนเป็นคนโง่หรือไง  ดูไม่ออกเลยหรือว่าข้ากำลังแกล้งทำ  ถ้าหากข้าเปิดเผยพรสวรรค์ที่แท้จริงออกมา  พวกเจ้าคงต้องตกใจตายแน่ๆ

แต่ในสถานการณ์เช่นนี้  เขาทำได้เพียงแสร้งทำเป็นโง่  ไม่กล้าเปิดเผยพรสวรรค์ออกมา

จูอู๋หยางรู้สึกสิ้นหวัง  ใจจริงอยากจะปฏิเสธ  แต่เฉินเตี่ยนโต้ว  เสนาบดีกรมพิธีการ  กำลังจะมา  นี่เป็นคำสั่งของฮ่องเต้สติเฟื่องอย่างจูเจินอู่  เช่นเดียวกับหลายๆ  ครั้งที่ผ่านมา  จูอู๋หยางไม่สามารถปฏิเสธได้

จูอู๋หยางทำได้เพียงถอนหายใจ  คร่ำครวญว่าชีวิตก็เหมือนกับการถูกบังคับ  ในเมื่อไม่สามารถต้านทานได้  ก็ทำได้เพียงสนุกไปกับมัน

อะแฮ่ม!

นี่มัน...

ไม่นาน  เฉินเตี่ยนโต้วก็มาถึง  เขาดูเป็นขุนนางที่เคร่งครัด  เสื้อผ้าเรียบร้อย  ผมเผ้าเรียบร้อย  กิริยาท่าทางเรียบร้อย...  ไม่มีที่ติ  ให้ความรู้สึกเหมือนอาจารย์แก่ๆ  ที่หัวโบราณ

แต่เขากลับเป็นมือขวาของกรมพิธีการแห่งแคว้นจิ่วเจา  มีอำนาจมากมาย  แถมยังเป็นปรมาจารย์ระดับขอบเขตเซียนขั้นต้น  อีกเพียงก้าวเดียวก็จะสามารถก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนขั้นกลาง  ยังฝึกฝนเคล็ดวิชาวิทยายุทธขั้นสูงหลายอย่าง  แม้แต่ปรมาจารย์ระดับขอบเขตเซียนขั้นกลางหลายคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

ถ้าหากอยู่ในยุทธภพ  เฉินเตี่ยนโต้วก็ถือว่าเป็นปรมาจารย์ระดับแนวหน้า

สิ่งที่ทำให้จูอู๋หยางหวาดกลัวที่สุดก็คือ  ฐานะของเขา  เขาเป็นคนสนิทของฮ่องเต้สติเฟื่องอย่างจูเจินอู่  รับผิดชอบในการตรวจสอบเหล่าองค์ชายองค์หญิง  แถมยังเป็นอาจารย์ขององค์รัชทายาท  มีอำนาจในการลงโทษจูอู๋หยาง

ทันทีที่เข้ามาในตำหนัก  เฉินเตี่ยนโต้วก็สอนจูอู๋หยางเรื่องการยืน  การนั่ง  ในเมื่อตอนนี้เส้นลมปราณบริเวณขาของจูอู๋หยางได้รับบาดเจ็บ  ไม่สามารถเรียนหนังสือได้ตามปกติ  ก็นั่งบนเตียงให้เรียบร้อย  ตามธรรมเนียมของแคว้นจิ่วเจา  ต้องไม่มีที่ติ

ทำให้จูอู๋หยางรู้สึกหวาดหวั่นเล็กน้อย  ทำได้เพียงทำตาม  เพราะระดับความแข็งแกร่งของเฉินเตี่ยนโต้วนั้นเหนือกว่าจูอู๋หยางมาก  ถ้าหากจูอู๋หยางไม่ทำตาม  ในฐานะที่เป็นอาจารย์ขององค์รัชทายาท  เฉินเตี่ยนโต้วสามารถ “ลงโทษ”  เขาได้

แค่สอนเรื่องการนั่งบนเตียง  เฉินเตี่ยนโต้วก็ใช้เวลาไปครึ่งชั่วยาม  ธรรมเนียมต่างๆ  ไหลมาเทมา  ทำให้จูอู๋หยางฟังจนมึนหัว  การโจมตีของระบบโอกาสพิเศษก็ยิ่งซ้ำเติม  กลัวว่าจูอู๋หยางจะยกระดับความแข็งแกร่งช้าเกินไป  จึงผลักดันเขาไปสู่ความตาย