บทที่ 43 การเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว 

เล่ยหมิงกำลังจิบชาตอนเช้าอย่างสบายใจ

เขาไม่รู้เลยว่า!

เพราะเขา

ทำให้ทั้งบริษัท Givenchy สาขาจีนยุ่งเหยิงขึ้นมา

เพียงแค่เช้าเดียวก็มีแบบร่างหลายชุดส่งมาที่ห้องทำงานของ CEO

แอนนาก็กำลังคัดเลือกอย่างตื่นเต้นและเร่งรีบ

ในช่วงเย็น ชุดแรกที่ทำให้ทั้งบริษัทพอใจที่สุดก็ได้ออกมาแล้ว

และถูกส่งไปที่เล่ยหมิง!

หลังจากที่เล่ยหมิงยืนยันแล้ว แผนกผลิตก็เริ่มทำการผลิตตามแบบที่ออกแบบทันที

จากนั้นวันถัดมา

สาวสวยผมบลอนด์คนหนึ่งปรากฏตัวที่สนามบิน ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย

เธอไม่มีสัมภาระมาก มีเพียงกระเป๋าใบเล็กเพียงใบเดียว

ระหว่างนั้นมีคนมากมายเข้ามาทักทาย แต่เธอก็เมินเฉยทั้งหมด

ไม่มีใครรู้ว่าในใจของสาวสวยคนนี้ มีผู้ชายคนหนึ่งอยู่!

นั่นก็คือเล่ยหมิง…

ในช่วงเที่ยง

เครื่องบินลงจอดที่สนามบินเทียนจิง

สาวสวยรีบขึ้นแท็กซี่เข้าเมือง ในช่วงบ่าย ทั้งสองก็ได้พบกัน

แอนนารู้สึกตกใจ!

ชายที่ดูธรรมดาคนนี้ กลับใช้เงินหลายพันล้านหยวนซื้อหุ้น 50% ของ Givenchy สาขาจีน

ช่างลึกลับจริงๆ!

"เจ้านาย พอใจไหมคะ?" แอนนาพูดภาษาจีนอย่างชัดเจน ไม่เหมือนชาวต่างชาติเลย

ตอนนี้ทั้งสองนั่งอยู่ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

เล่ยหมิงมองดูชุดบางๆ ที่เขาสวมใส่

เขาพยักหน้า พอใจมาก

แม้ว่าชุดนี้จะยังคงมีเงาของบริษัทตี่ตี๋อยู่บ้าง

แต่จริงๆ แล้ว มันต่างจากเครื่องแบบที่ดูน่าเบื่อโดยสิ้นเชิง!

"แอนนา ทำได้ดีมาก"

เล่ยหมิงชมเชย

คำธรรมดาๆ เพียงประโยคเดียว

กลับทำให้หน้าแอนนาแดงขึ้นมา เธอพูดอย่างอายๆ ว่า "การได้รับใช้คุณเล่ยเป็นความโชคดีของแอนนาค่ะ"

"ฮ่าฮ่า"

เล่ยหมิงหัวเราะเบาๆ แล้วเริ่มมองสำรวจสาวสวยเลขาคนนี้

แอนนาสูงประมาณ 180 ซม.

เมื่อสวมส้นสูง ยิ่งดูสง่างามขึ้นไปอีก

ไม่เหมือนผู้หญิงตะวันตกที่รูปร่างใหญ่โต แอนนากลับดูบางและอ่อนแอ

ผมบลอนด์ของเธอเป็นเครื่องหมายของผู้หญิงตะวันตกอย่างชัดเจน

ใบหน้าของเธอสวยงามราวกับนางฟ้า!

นี่มันเหมือนนางฟ้าชัดๆ…

สวยจนเหลือเชื่อ!

สิ่งนี้เห็นได้จากสายตาของคนในร้านกาแฟ

แต่เดิมคนต่างชาติในเทียนจิงมีไม่มาก ยิ่งเป็นคนสวยแบบแอนนายิ่งหายาก…

ที่สำคัญ ผิวของเธอยังละเอียดอ่อนเหมือนผิวเด็ก ไม่หยาบกร้านเหมือนผู้หญิงตะวันตกทั่วไป

แอนนามีแต่ข้อดีของผู้หญิงตะวันตก!

แม้แต่ข้อเสียก็ดูเหมือนจะกลายเป็นข้อดีในตัวเธอ

เล่ยหมิงมองจนตะลึง

เขาไม่สามารถห้ามตัวเองจากการลูบผิวที่เรียบลื่นนั้น

แอนนาส่งเสียงครางเบาๆ ร่างกายของเธอสั่น แต่ไม่หลบเลี่ยง…

ในฐานะเลขา เพียงแค่เล่ยหมิงต้องการ

เธอก็พร้อมจะรับใช้

"ไอ้หนุ่ม!"

ทันใดนั้น

เสียงไม่พอใจดังขึ้น

จากนั้นก็เห็นชายสวมสูทเดินเข้ามา เขามองเล่ยหมิงอย่างโกรธเคือง

เขาจับตามองฝั่งนี้มาตลอด

เมื่อเห็นว่าแอนนา สาวต่างชาติและเทพธิดาของเขา ถูกเล่ยหมิงจับแขนที่สวยเหมือนดอกบัว เขาก็ไม่พอใจทันที!

ในฐานะอัศวินผู้พิทักษ์ดอกไม้ เขาต้องยืนขึ้นในเวลานี้

“มีปัญหาอะไรหรือ?” เล่ยหมิงรู้ตัวว่าเสียมารยาท จึงรีบชักมือกลับ

“คุณไม่ควรทำแบบนี้กับชาวต่างชาติ! คุณเป็นคนขับรถตี่ตี๋ใช่ไหม? ข่มขู่เขาหรือเปล่า!” ชายหนุ่มโกรธมาก

จากนั้นเขาหันไปพูดกับแอนนาหลายประโยคด้วยภาษาต่างประเทศ

เล่ยหมิงแม้จะไม่เข้าใจ แต่ก็รู้ว่าชายหนุ่มคนนั้นกำลังพูดใส่ร้ายเขา

“คุณไม่ต้องกังวลเรื่องของฉันกับคุณผู้ชายคนนี้” แอนนาขมวดคิ้วแล้วพูดภาษาจีน

“แล้วก็ คุณไม่ต้องพูดภาษาอังกฤษกับฉัน ประโยคหนึ่งเมื่อกี้ของคุณผิดไวยากรณ์ พูดภาษาจีนกับฉันดีกว่า ฉันเข้าใจ”

ทันทีที่คำพูดจบลง

ชายหนุ่มก็หน้าเสีย

นี่มันอะไรเนี่ย?

เขาตั้งใจจะโชว์ความรู้ของตัวเอง

แต่ไม่คิดว่าแอนนาจะทลายมันลงต่อหน้าทุกคนในร้านกาแฟ ทำให้เขาอับอายไปหมด

“คุณผู้หญิง อย่าให้เขาหลอกคุณเลย คุณอาจไม่รู้เรื่องนี้ ในประเทศของเรา คนขับรถตี่ตี๋เป็นพวกระดับล่าง! อย่าให้เขาหลอกด้วยคำหวาน”

ชายหนุ่มยังไม่ยอมแพ้

เพราะต้องยอมรับว่า แอนนาเป็นผู้หญิงที่สวยงามและหายาก

และยังเป็นชาวต่างชาติ

ซึ่งทำให้เธอมีเสน่ห์ดึงดูดผู้ชายมากขึ้น

เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงสุดยอดอย่างแอนนา จะมีอะไรกับเล่ยหมิง

ดังนั้นสิ่งเดียวที่เป็นไปได้คือ!

แอนนา ถูกเล่ยหมิงหลอก

ถ้าเขาแฉเล่ยหมิงได้ ความจริงจะถูกเปิดเผย

แม้จะยังไม่ได้แอนนา แต่เขาก็ต้องทำให้เธอรู้ความจริง

เขาเปิดมือถือแล้วแสดงรูปคนขับรถตี่ตี๋ในชุดเครื่องแบบให้แอนนาดู

“คุณผู้หญิง ดูสิ ชุดของเขาเหมือนกับคนขับรถตี่ตี๋คนนี้เลย”

เขาไม่ได้สังเกตว่าแอนนาหน้าเปลี่ยนไปแล้ว

เล่ยหมิงคือเจ้านายของเธอ!

และเธอเป็นเพียงเลขา

เขากล้าหมิ่นประมาทเล่ยหมิงต่อหน้าเธอ

คนขับรถตี่ตี๋แล้วยังไง?

แอนนาอยู่ในจีนมานาน ย่อมรู้ดี

แม้ว่าเล่ยหมิงจะเป็นคนขับรถตี่ตี๋ แต่เขาก็เป็นเศรษฐีพันล้าน

การขับรถตี่ตี๋เป็นเพียงงานอดิเรกของเขา

คุณมีสิทธิ์อะไรมาดูถูกเขา?

แอนนากำลังจะโกรธ แต่เล่ยหมิงจับมือเธอให้รู้ว่าเขาจะจัดการเอง

ชายหนุ่มมองเล่ยหมิงอย่างอิจฉาริษยา

ชายคนนี้!

เกินไปแล้ว

เกินไปจริงๆ

“คุณดูถูกคนขับรถตี่ตี๋งั้นหรือ? แล้วคุณทำงานอะไร?” เล่ยหมิงถามอย่างไม่พอใจ

“ใช่! ฉันดูถูกคนขับรถตี่ตี๋ แล้วจะทำไม? ฉันไม่มีงานทำ แต่บ้านฉันมีบริษัทขายเสื้อผ้า”

ชายหนุ่มพูดด้วยความภาคภูมิใจ

ฐานะครอบครัวเป็นสิ่งที่เขาพึ่งพาได้!

“บ้านคุณมีบริษัทขายเสื้อผ้า? งั้นคุณคงรู้เรื่องเสื้อผ้าดีสินะ” เล่ยหมิงยิ้ม

ชายหนุ่มยังไม่เข้าใจความหมายของเล่ยหมิง

เขาพยักหน้า “แน่นอน! ชุดนี้ของคุณไม่ใช่เครื่องแบบตี่ตี๋ใช่ไหม? ฉันเดาว่าคุณคงทำชุดนี้ขึ้นมาเอง ราคาคงไม่เกินสองร้อยหยวน”

แอนนาโกรธ

เสื้อผ้าที่ดีไซน์โดยทีมดีไซเนอร์ของ Givenchy

ในปากของเขากลับบอกว่าราคาไม่เกินสองร้อยหยวน?

“คุณไม่ใช่แค่คนโง่ คุณยังตาบอดด้วย!” เล่ยหมิงจิบกาแฟและพูดอย่างไม่ลังเล