บทที่ 33 นัดบอดกับสาวชาเขียว 

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลังจากตื่นนอนและล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้ว

หยุนชิงก็ออกมาจากห้อง

ดูเหมือนเมื่อคืนเธอจะนอนหลับสบายมาก...

“คุณเล่ย ขอบคุณมากนะคะ เมื่อคืนนอนสบายมาก ไม่คิดเลยว่าจะได้นอนในคฤหาสน์ที่มีมูลค่า 5 พันล้านหยวน” หยุนชิงพูดหยอก

“ไม่เป็นไร! ต่อไปนี้ก็ฝากที่นี่ไว้กับคุณแล้วกัน...ถ้าคุณอยากมาที่นี่เมื่อไหร่ก็มาได้เลย แต่ห้ามพาคนอื่นมาด้วยล่ะ” เล่ยหมิงพูดอย่างไม่ใส่ใจ

หยุนชิงยิ้มอย่างดีใจ!

เธอรู้ดีว่าควรทำอย่างไรในเรื่องนี้

เล่ยหมิงปล่อยให้เธอพักที่นี่ก็นับว่าใจดีมากแล้ว

เธอขอบคุณหลายครั้ง ขณะที่เล่ยหมิงรู้สึกเบื่อเล็กน้อยตลอดทั้งวัน

จากนั้นประมาณ 6 โมงเย็น เขาก็มาถึงร้านอาหาร “ซานสุ่ยเหรินเจีย” เพื่อรอ

แม้ว่าการดูตัวครั้งนี้เขาอาจไม่ต้องการสานสัมพันธ์อะไร แต่ก็ต้องทิ้งความประทับใจที่ดีไว้

บางทีตอนส่งเธอกลับบ้าน เขาอาจได้รับรางวัลบางอย่าง!

เขานั่งทานอาหารและรอ

ในที่สุดตอน 2 ทุ่มครึ่ง

เล่ยหมิงเริ่มไม่พอใจ!

เขาโทรออก

สายแรกไม่ติด

สายที่สองและสามก็เช่นกัน

เล่ยหมิงเริ่มรู้สึกไม่พอใจ

เขามาตั้งแต่ 6 โมงเย็นแล้ว

ไม่จำเป็นต้องมาเร็ว แต่ก็ควรตรงเวลาบ้าง!

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตอนเช้าเขาได้แอด WeChat ของผู้หญิงชื่อเจิ้งหลิงไปแล้ว เขาจึงโทรหาเธอผ่าน WeChat

ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะไม่พอใจ

เธอหายใจหอบๆ แล้วถามว่า “คุณเป็นใคร? ทำไมโทรมาบ่อยจัง?”

“คุณผู้หญิง ผมคือเล่ยหมิง! เรานัดเจอกันไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณยังไม่มา” เล่ยหมิงพูดด้วยความไม่พอใจ

“อ๋อ รอฉันแป๊บนะ...อ๊า! อย่า!” เจิ้งหลิงพูดแล้วก็ส่งเสียงกรี๊ด

เล่ยหมิงไม่ใช่คนโง่ ความประทับใจที่เขามีต่อเธอลดลงไปมาก

เขากำลังจะวางสาย แต่เจิ้งหลิงพูดขึ้นมาก่อน “รอฉันอีกครึ่งชั่วโมงนะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ฟิตเนส”

“งั้นรออีกครึ่งชั่วโมง” เล่ยหมิงพูดแล้ววางสาย

โกหกแน่ๆ! ฟิตเนสอะไร!

อยู่กับผู้ชาย แล้วก็ตอบตกลงมาดูตัวอีก

เล่ยหมิงไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้เลย

แต่เนื่องจากเป็นป้าที่แนะนำมา เขาจึงไม่อยากให้ป้าเสียหน้า

หลังจากเจอกันแล้ว เขาจะหาข้ออ้างหลีกเลี่ยง

เวลาผ่านไปจนถึง 3 ทุ่ม

แต่จนถึงตอน 3 ทุ่มครึ่ง เล่ยหมิงก็เริ่มหมดความอดทน

รอมา 3 ชั่วโมงแล้ว

ผู้หญิงคนนั้นคิดว่าตัวเองเป็นเทพธิดาหรือไง?

เล่ยหมิงส่งข้อความผ่าน WeChat ไปอีกครั้ง และครั้งนี้ได้คำตอบทันที

“ฉันมีธุระนิดหน่อย จะไปถึงตอน 4 ทุ่ม แล้วค่อยทานข้าวเย็นด้วยกันนะ! ว่าไง?”

“ผมกลับแล้ว คุณอยากทานข้าวเย็นก็ไปทานเองเถอะ” เล่ยหมิงตอบอย่างไม่พอใจ แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ป้าฟัง พร้อมบอกว่าเขาไม่รอแล้ว

จริงๆ เสียเวลาเปล่าๆ

ในขณะนั้นเอง

โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

“ผู้จัดการหลิว คุณคนยุ่ง ทำไมโทรหาผมได้ล่ะ?” เล่ยหมิงพูดหยอก

“คุณเล่ย อย่าล้อฉันเลยคะ! ความสำเร็จที่ฉันมีตอนนี้ก็เพราะคุณทั้งนั้น” หลิวเหมยพูดอย่างออดอ้อน

ทั้งสองคนค่อนข้างสนิทกัน จึงสามารถล้อเล่นกันได้บ้าง

หลังจากคุยกัน เล่ยหมิงรู้ว่าหลิวเหมยเพิ่งเลิกงาน

พอดีที่เขารอเก้ออยู่ครึ่งวัน ยังไม่ได้ทานอะไรเลย

ทั้งสองจึงนัดไปทานอาหารกัน!

และดูหนังด้วยกัน

ขณะเดียวกัน

ที่โรงแรมใหญ่แห่งหนึ่งในเมืองเทียนจิง

เจิ้งหลิงที่เพิ่งเสร็จธุระหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพื่อบอกเล่ยหมิงว่าเธอกำลังจะไป

เมื่อเห็นข้อความล่าสุดจากเล่ยหมิง

เธอตกตะลึง!

หมอนั่นกล้ากลับไปเองจริงๆ หรอ?

ต้องรู้ว่าเธอหน้าตาดี แถมยังมีเสน่ห์อีก 80 คะแนนเต็ม

ปกติแล้ว คนพวกนั้นที่ได้โอกาสเดทกับเธอ ต่อให้เธอมาสายหรือเลิกนัดกี่ครั้ง พวกเขาก็ยังคอยอย่างใจจดใจจ่อ

แต่หมอนี่กลับกล้าออกไปเอง!

แม้จะรู้สึกหงุดหงิด แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก จึงโทรหาเพื่อนสาวคนสนิท

ไม่นานนัก สองสาวก็ไปนั่งในร้านอาหารมื้อดึก

“หลิงหลิง เกิดอะไรขึ้น? ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยสบายใจ นัดเดทไม่เป็นไปตามที่หวังหรือ?” เพื่อนสาวคนสนิทที่นั่งลงถาม

ถ้าเล่ยหมิงเห็นเธอ เขาจะจำได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนั้นคือหวังเสวี่ย อดีตแฟนสาวของเขา

“อย่าพูดเลย! คนที่ฉันนัดเดทดูน่าสนใจดี แต่วันนี้แม่ฉันให้ออกไปดูตัว”

เจิ้งหลิงบ่น

“แล้วไง? ไม่ถูกใจหรือ?” หวังเสวี่ยถามด้วยความอยากรู้

“เรานัดกันตอน 2 ทุ่ม แต่หนุ่มคนนั้นพอเห็นว่า 3 ทุ่มครึ่งฉันยังไม่ถึง เขาก็กลับไปแล้ว เธอคิดดูสิ! ใครที่นัดเดทกับฉันต่อให้โดนฉันเทกี่ครั้ง ก็ยังรอคอยฉันด้วยความหวัง แต่หมอนั่นมีสิทธิ์อะไรมาเมินฉัน”

เจิ้งหลิงบ่นอย่างไม่พอใจพร้อมจิบเหล้า

“อ่า หมอนั่นทำงานอะไร? ถึงได้ไม่สนใจผู้หญิงสวยๆ อย่างเธอ?” หวังเสวี่ยหัวเราะ

“อะไรนะ! หมอนั่นเป็นแค่คนขับรถตี่ตี๋...เธอคิดดูสิ แม่ฉันบอกว่าเขาเป็นคนขยัน ขยันอะไรล่ะ! อยู่กับคนแบบนั้น ฉันคงไม่มีอะไรกิน พูดตรงๆ นะ ฉันยอมไปเจอเขาก็ถือว่าให้เกียรติเขาแล้ว แต่เขากลับไม่ยอมรอฉันอีกสักหน่อย หมอนั่นคงหาแฟนไม่ได้ไปทั้งชีวิต!”

เจิ้งหลิงบ่นอย่างโกรธเคือง

แต่เมื่อพูดถึงคนขับตี่ตี๋

หวังเสวี่ยก็มีเรื่องจะพูด “หลิงหลิง อดีตแฟนฉันก็ขับตี่ตี๋ ตอนนั้นฉันทิ้งเขาไป แต่ตอนนี้ฉันเสียใจมาก! เธอเดาสิว่าเขาขับรถอะไร? แลมโบกินี และไม่ใช่แลมโบกินีธรรมดาด้วย ตอนแรกคิดว่าแค่ไม่กี่ล้าน แต่จริงๆ แล้วรถนั่นราคา 15 ล้าน มันหรูหรามาก ไม่เพียงแค่นั้น คนรักเก่าของฉันที่มีทรัพย์สินหลายล้าน ยังเป็นลูกน้องของเขา...ถ้าฉันไม่ดูถูกเขาตอนนั้น ตอนนี้ฉันคงมีชีวิตสุขสบาย ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้”

“ไม่น่าเป็นไปได้? เดี๋ยวนี้พวกรวยๆ นิยมมาขับตี่ตี๋หรือ?” เจิ้งหลิงถามอย่างไม่เชื่อ

“ไม่รู้สิ แต่ถ้าเป็นคนธรรมดา เขาก็จะรอเธอแน่...เว้นแต่จะเป็นพวกที่ชินกับสาวๆ สวย หรือมีเงินเยอะ ไม่ขาดแคลนผู้หญิง! ถึงไม่สนใจเสน่ห์ของเธอ” หวังเสวี่ยพูด

เจิ้งหลิงเปิด WeChat แล้วพูด “ฉันจะนัดเจออีกครั้ง ถ้าหมอนั่นรวยจริง ก็ไม่ควรพลาด”

“อ๊า!”

รูปโปรไฟล์นี้?

หวังเสวี่ยกรีดร้อง

นี่มันเล่ยหมิง!

เล่ยหมิงไปดูตัว?

แล้วยังเจอเพื่อนสาวของเธอ...แต่เพื่อนสาวของเธอกลับพลาด!

หัวใจเธอเต้นรัว

“เกิดอะไรขึ้น?” เจิ้งหลิงถามด้วยความสงสัย

“ไม่มีอะไร ลองนัดเขาดูสิ เผื่อจะได้นัดเจออีก” หวังเสวี่ยยิ้มแห้ง จริงๆ แล้วเธอรู้ดี

เพื่อนสาวของเธอพลาดโอกาสกับเล่ยหมิงแล้ว

เดิมทีอาจมีโอกาส แต่ตอนนี้ไม่มีเลย

แต่เธอจะกลับไปหาทางติดต่อเล่ยหมิงได้หรือเปล่า?