บทที่ 1907 : กายาปีศาจดอกบัวพิษ! การเปลี่ยนแปลง! (5) (ตอนฟรี)

บทที่ 1907 : กายาปีศาจดอกบัวพิษ! การเปลี่ยนแปลง! (5)

เขารู้สึกแสบร้อนที่หน้าอก ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา

ทันใดนั้น หวังเต็งก็มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะปลดเถาวัลย์ที่ปกคลุมหน้าอกของเขาออกเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาลืมตาขึ้นและเห็นสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยอันตราย เขาก็ละทิ้งความคิดนั้นโดยทันที

สถานที่แห่งนี้อันตรายเกินไป เขาไม่สามารถถอดเกราะเถาวัลย์ออกได้

“นี่คือขีดจำกัดแล้ว แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่าฉันยังต้องการสสารพิเศษเหล่านั้นมากกว่านี้ กายาปีศาจดอกบัวพิษยังคงสามารถทะลวงผ่านได้” หวังเต็งพึมพำ ดวงตาของเขาเปล่งประกาย

เขามีลางสังหรณ์ว่ากายาปีศาจดอกบัวพิษนั้นจะสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดและไปถึงขอบเขตอื่นได้

ลวดลายสีดำบนร่างกายของเขาลามไปถึงแค่หน้าอกของเขาเท่านั้น และยังมีหนทางอีกยาวไกลให้มันแพร่กระจายไปยังส่วนอื่นๆ ของร่างกายของเขา

“หวังเต็ง เราไม่สามารถไปต่อได้อีกแล้ว มันอันตรายเกินไป ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างน่ากลัวอยู่ที่นั่น” ลูกกลมพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมโดยทันที

การแสดงออกของหวังเต็งกลายเป็นจริงจัง เขาเชื่อว่าลูกกลมไม่ได้พูดเกินจริง เพราะเขาเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม เขาก็มีเหตุผลที่จะยอมเสี่ยงลงไปต่อ

ด้วยความมุ่งมั่น หวังเต็งดิ่งลึกลงไป

65,000 ฟุต!

70,000 ฟุต!

75,000 ฟุต!

80,000 ฟุต!

...

หลังจากนั้นระยะหนึ่ง เขาก็ทะลวงจุด 80,000 ฟุต และไปลึกถึง 85,000 ฟุต ความหนาแน่นของหมอกแทบจะสูงถึงแปดเท่า

เมื่อเขาก้าวเข้าไป เขาก็สังเกตเห็นว่ายิ่งเขามีสมาธิมากเท่าไร เขาก็ยิ่งต้องเดินทางไกลเพื่อไปให้ถึงนั้น

บู้มมมม!

ม่านตาของหวังเต็งหดตัว และหัวใจของเขาก็สั่นไหวเมื่อเขาเห็นกระแสน้ำวนขนาดมหึมาข้างหน้าภายในหมอก มีเส้นผ่านศูนย์กลางเกือบ 10,000 ฟุต และถึงแม้จะอยู่ค่อนข้างไกล แต่เขาก็ยังสามารถมองเห็นมันได้ในพริบตา

กระแสน้ำวนนี้เหมือนกับหมอกที่อยู่รอบๆ มันทำให้เกิดความโกลาหลของสีสันและดูมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ แต่มันก็ปกปิดความรู้สึกที่น่าสะพรึงกลัวและไม่มั่นคงเอาไว้

มันค่อยๆ หมุนไป ดูเงียบสงบ หากใครไม่มองอย่างใกล้ชิด มันก็เกือบจะหยุดนิ่ง

ในขณะนี้ หวังเต็งก็ยังคงอยู่ห่างจากกระแสน้ำวนหลายหมื่นฟุต แต่เขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงความหนาแน่นของหมอกในด้านนั้น ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดภายในเหว

หวังเต็งรักษาสีหน้าจริงจังและไม่กล้าเข้าใกล้แม้แต่น้อย เขานั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นและดูดซับหมอกรอบตัวเขา

ค่าคุณสมบัติกายาปีศาจดอกบัวพิษเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้หวังเต็งประหลาดใจก็คือขนาดของการอัพเกรดนี้ การพัฒนาของกายาปีศาจดอกบัวพิษนี้ทำให้เกิดความวุ่นวายอย่างมาก

ทันใดนั้น หมอกรอบตัวเขาก็เริ่มบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง

ทักษะผู้กลืนกินโลกไม่ได้ถูกเปิดใช้งาน แต่กายาปีศาจดอกบัวพิษก็กลับเริ่มทำงานด้วยตัวมันเองและด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว

หมอกในบริเวณโดยรอบเริ่มหมุนวนและพุ่งเข้าหาหวังเต็งอย่างบ้าคลั่ง

ภายในร่างกายของเขา ลวดลายสีดำเริ่มแพร่กระจายจากหน้าอกของเขาไปยังแผ่นหลังและแขนขาส่วนล่างด้วยความเร็วที่น่ากลัว

กลีบดอกไม้บานสะพรั่งและพันกันราวกับลวดลายอันวิจิตร

ดอกบัวสีดำปรากฏขึ้นบนหลังของเขา สะท้อนทับกับดอกบัวบนหน้าอกของเขา

ในเวลาเดียวกัน ดอกบัวสีดำบนหน้าอกของเขาก็ดูเหมือนจะหยั่งรากลึก ตอนแรกมันแผ่ไปทั่วท้องของเขา จากนั้นจึงแตกแขนงออกไปด้านล่างและด้านข้าง คลานไปทางต้นขาของเขา

ทั้งร่างกาย!

จนกระทั่งลวดลายสีดำปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา พลังแปลกๆ ก็เล็ดลอดออกมาจากเขา

บู้มมมม!

ทันใดนั้น บางสิ่งบางอย่างภายในร่างกายของหวังเต็งก็ระเบิดขึ้นพร้อมกับเสียงระเบิดดัง

แสงสีดำสว่างจ้าพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา และหมอกที่อยู่รอบๆ ก็หมุนวนอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น

แสงสีดำควบแน่น และดอกบัวสีดำขนาดใหญ่ก็โผล่ออกมาใต้หวังเต็ง และยกเขาขึ้น

ดอกบัวนี้ดูไม่มีตัวตนแต่ก็ดูมีน้ำหนัก เปล่งรัศมีที่แปลกประหลาดเป็นพิเศษ

ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในไม่กี่ลมหายใจ

รับสารภาพ!

ทันใดนั้นเสียงที่ดังเจาะหูก็ดังก้องมาจากภายในกระแสน้ำวนที่อยู่ข้างหน้า หมอกปั่นป่วนและเงามืดจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกมาและพุ่งเข้าหาหวังเต็ง...