ตอนที่ 899       

ตอนที่ 899

หลังจากอุ้มเหมยซิ่วไปที่ห้องของนางแล้ว หยวนก็ล็อคประตูและวางนางลงบนเตียง เมื่อพวกเขาพร้อม ทั้งสองจึงเริ่มนัวเนียพร้อมร่างกายที่เปลือยเปล่าของกันและกัน และเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายไปตามความหลงใหลจากหัวใจ

สองชั่วโมงผ่านไปในพริบตา “พูดถึงหยูรุ.. เร็วๆนี้จะถึงวันเกิดของนางแล้วสินะ ข้าไม่ได้ฉลองวันเกิดกับนางมาซักพักแล้ว” หยวนกล่าวขณะที่เขานอนอยู่บนเตียงโดยที่เหมยซิ่ววางศีรษะของนางไว้บนแขนของเขา เขารู้สึกสดชื่นและผ่อน คลายอย่างไม่น่าเชื่อ

“วันเกิดของนางคือเดือนหน้า ในอีก 17 วันหลังจากวันนี้” เหมยซิ่วพูดโดยไม่ต้องคิด

“เราน่าจะไปเยี่ยมนาง” หยวนกล่าวต่อ

“แล้วพวกปีศาจล่ะ?”

“ข้าจะจัดการพวกมันก่อนถึงเวลานั้นเอง” หยวนยิ้ม

“แล้วเจ้ามีความคิดอยากจะให้อะไรนางไหม?”

“ไม่รู้สิ ข้าก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะซื้ออะไรให้นางดี ข้าอยากจะขอคำแนะนำจากเจ้า เจ้าคิดว่าหยูรุจะชอบ อะไรงั้นหรอ?”

“ข้าคิดว่านางจะมีความสุข ไม่ว่าเจ้าจะให้อะไรกับนางก็ตาม”

“ข้ารู้ แต่นั่นมันไม่สนุกเลย ข้าอยากมอบบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้กับนาง บางสิ่งที่คู่ควรกับน้องสาวอันล้ำค่าของข้า”

ไม่นานหลังจากนั้นเหมยซิ่วก็แต่งตัวและออกไปเตรียมอาหารเย็น เมื่อมาถึงมื้ออาหารเย็นหลี่จินซีก็ปรากฏตัวขึ้นทำให้ทุกคนประหลาดใจ

“เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าควรขยับตัวแล้ว” หวังหมิงถามนาง

“ข้าสบายดี” นางตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“พระเจ้า เมื่อวานเจ้าใช้วิชานั้นได้ทั้งวัน เจ้าจะพัฒนาเร็วเกินไปหน่อยไหม?” จื่อหลางพึมพำด้วยน้ำเสียงมีนงง

“ข้ามีอาจารย์ที่ดีน่ะ” นางพูดขณะหันไปมองหยวน

“นางจะอดทนต่อการถูกทุบตีแบบนั้นไปเรื่อยๆได้ยังไง หรือว่าบางทีนางอาจจะเป็น...พวกชอบความรุนแรง งั้นหรอ?”

หลี่จินซีจ้องไปที่ซึมู่หรงที่เพิ่งพูดด้วยสายที่อันตรายทันที

“ขะ...ข้าแค่ล้อเล่น....” ซีมู่หรงกลืนน้ำลายอย่างประหม่า แม้หลี่จินซีจะมีสภาพเป็นแบบนี้ แต่หากสู้กัน เขาก็ต้องแพ้ให้กับนางอยู่ดี

“เรื่องตลกของเจ้ามันแย่ลงเรื่อยๆเลยนะ” นางเยาะเย้ย

"ขอโทษ..." หลังอาหารเย็น ทุกคนยกเว้นเหมยซิ่วก็กลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อพักผ่อน

“เจ้าจะไปไหนตอนดึกๆ” ผู้จัดการถามหลังจากสังเกตเห็นนาง

“ระ...ร้านสะดวกซื้อ” นางตอบอย่างเร่งรีบ ผู้จัดการเลิกคิ้วขึ้นในลักษณะตั้งคำถาม แต่จริงๆแล้วนางไม่ได้ถามคำถามใดๆเลย

'ถึงแม้ว่าร้านสะดวกซื้อจะเปิดทุกวันตลอด 24 ชั่วโมง แต่นางก็ไม่จำเป็นต้องไปที่นั่นตอนนี้ก็ได้นี่...โอ้ ไม่ใช่ เรื่องของข้าที่ต้องสนใจเรื่องนี้สินะ" ผู้จัดการหันหลังกลับอย่างสงบและเดินไปที่ห้องพักแขก

เหมยซิ่วถอนหายใจด้วยความโล่งอกและออกจากบ้านไม่นานหลังจากนั้น

"ยินดีต้อนรับ" ผู้หญิงคนใหม่ที่เหมยซิ่วไม่รู้จักพูดจากด้านหลังเคาน์เตอร์

“สวัสดี แล้วพนักงานอีกคนไปไหนแล้วล่ะ?” นางถาม

“นางเพิ่งเลิกกะเมื่อชั่วโมงที่แล้ว ส่วนข้ามาทำงานแทนนางในกะกลางคืน”

"เข้าใจแล้ว..."

“ว่าแต่ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?”

เหมยซิ่วหยิบกล่องยาคุมกำเนิดออกมาแล้ววางบนเคาน์เตอร์

“ขออีกกล่องได้ไหม” เหมยซิ่วถามนางรู้สึกเขินอายน้อยลงมากเมื่อเทียบกับการมาครั้งก่อนของนาง "ได้สิ" พนักงานยิ้มและหยิบกล่องยาคุมกำเนิดออกมาอีกกล่องหนึ่งจากใต้เคาน์เตอร์

"ขอบคุณ" เหมยซิ่วกล่าว

อย่างไรก็ตาม ขณะที่นางเดินไปหยิบกล่อง พนักงานก็พูดว่า "อ้อ เรามีผลิตภัณฑ์ใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเมื่อสองวันก่อนด้วย เจ้าอยากลองไหม"

“ผลิตภัณฑ์ใหม่อะไร?” เหมยซิ่วเลิกคิ้ว

"นี่" จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็หยิบห่อเล็กๆที่บรรจุยาแคปซูลสีแดงสี่เม็ดออกมา

"มันคืออะไร?" เหมยซิ่วถาม

“มันเป็นยาที่ไว้ใช้กระตุ้นสิ่งต่างๆในร่างกาย ไม่เพียงแต่มันจะช่วยเพิ่มพลังงานให้กับท่านในระหว่างช่วงเวลานั้นของท่านกับคู่รักเท่านั้น แต่มันยังช่วยกระตุ้นความรู้สึกของท่านทำให้รู้สึกมีความสุขมากขึ้นอีกด้วย มันค่อนข้างใหม่ แต่มันก็ได้รับความนิยมอย่างมากมาย และยานี้สามารถใช้ได้กับทุกเพศทุกวัยอีกด้วย”

“แม้ว่าท่านจะไม่ต้องการมัน แต่ข้าขอแนะนำให้ลองอย่างน้อยหนึ่งครั้ง แล้วท่านจะรู้ว่ามันจะช่วยยกระดับการ มีเพศสัมพันธ์ของท่านอย่างมากเลยล่ะ....ข้ารับรองได้จากประสบการณ์ส่วนตัวเลย”

พนักงานขยิบตาให้เหมยซิ่ว ในลักษณะชี้นำ เหมยซิ่วกลืนน้ำลายอย่างประหม่า

“ขะ...ข้าว่าข้าลองดูก็ได้...” หลังจากเก็บสัมภาระทั้งสองชิ้นแล้ว เหมยซิ่วก็รีบกลับไปที่ห้องของนาง

วันรุ่งขึ้น ทุกคนก็มารวมตัวกันในพื้นที่ฝึกอีกครั้ง

“วันนี้พวกเจ้าทุกคนจะต้องต่อสู้กับปีศาจตัวนี้ และเนื่องจากมันแข็งแกร่งกว่าตัวก่อน พวกเจ้าจะต้องกลับไปรวมกับทีมเดิมของพวกเจ้าที่มี 4-5 คน” หยวนกล่าวกับพวกเขา

เขาหันไปหาหลี่จินซีและถามนางว่า "เจ้ารู้สึกยังไงบ้าง?"

“ดีขึ้นแล้ว” นางกล่าว

"ดี"

“ข้าจะให้เวลาพวกเจ้าสิบนาทีในการเตรียมตัว จากนั้นข้าจะปลดผนึกปีศาจ”

"หยวน" หลี่จินซีเดินเข้ามาหาเขา

"ว่าไง?"

“ข้ามีเรื่องจะขอร้อง ข้าขอต่อสู้กับปีศาจด้วยตัวคนเดียวได้ไหม?”

“อืม...” หยวนเริ่มครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

"ด้วยสถานะในปัจจุบันของเจ้า เจ้าจะสามารถใช้วิชาลับได้ไม่เกิน 10 นาทีก่อนที่จะสูญเสียการ ควบคุม และออร่าผนึกปีศาจของเจ้าก็ไม่แข็งแกร่งพอที่จะผนึกปีศาจไว้ภายในเวลานั้น แม้ว่ามันจะช่วยให้เจ้าสามารถโจมตีปีศาจได้เรื่อยๆ แต่มันก็เท่านั้น เจ้าสามารถลองต่อสู้กับมันได้โดยไม่ต้องใช้วิชาลับ แต่เจ้ายังไม่คู่ควรกับมัน กล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือ เจ้าจะเอาชนะมันไม่ได้"

“ข้ารู้ว่าข้าจะไม่สามารถผนึกมันได้ แต่ข้าก็ยังต้องการที่จะต่อสู้กับมันด้วยตัวเองอยู่ดี มันจะกลายเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมสำหรับข้า” หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หยวนก็พยักหน้า

"เอาล่ะ งั้นเจ้าสู้กับมันตัวต่อตัว"

จากนั้นเขาก็หันไปมองหวังหมิงและกล่าวว่า "เจ้าจะไปแทนที่หลี่จินซีและย้ายไปทีมที่หนึ่ง"

“หือ? ทําไมข้าถึงต้องไปแทนที่นาง” หวังหมิงถาม

“นางต้องการต่อสู้กับปีศาจด้วยตัวนางเอง”

“อะไรนะ! นางบ้าไปแล้วเหรอ? เมื่อวานนางแทบจะถือช้อนส้อมกินข้าวเย็นไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!”

"นั่นมันเมื่อวานนี้ แต่ตอนนี้ข้าสบายดีแล้ว" หลี่จินซีกล่าว

“ให้ตายเถอะ เจ้าไม่ใช่มนุษย์แล้ว...เจ้าต้องถูกรับเลี้ยงเข้ามาในตระกูลหลี่ และพ่อแม่ที่แท้จริงของเจ้าคงจะเป็นกอริลล่า...” ซีมู่หรงพึมพำด้วยเสียงต่ำ

"ข้าได้ยิน" หลี่จินซีตะคอกและจ้องไปที่เขา

“หึม? ข้าไม่ได้พูดอะไรเลยนะ” ซีมู่หรงหันกลับมาทันทีและเริ่มผิวปาก