บทที่ 616 : สิ่งที่ยังเหลืออยู่ (2)
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[ลงแบบราคาถูกแค่ใน my-novel แต่จะลงช้ากว่าThai-novel 100 ตอน]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 616 : สิ่งที่ยังเหลืออยู่ (2)
“ถ้าเธอมอบหัวใจของเธอให้ท่านเทพธิดา ล่ะก็ท่านเทพธิดาก็จะรู้สึกยินดีอย่างยิ่งเช่นกัน เธอจะได้รับเกียรติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต! นี่ไม่ใช่โอกาสที่ใครหน้าไหนจะได้รับมันง่ายๆนะ เธอจะทำมันเพื่ออนาคตของเผ่าพันธุ์อันยิ่งใหญ่ของเรา….”
คุณไม่ได้บอกว่าเราไม่จำเป็นต้องเสียสละไม่ใช่เหรอ?”
ชายคนนั้นหยุด
ไม่ไกลนัก มีสายตาคู่หนึ่งมองลงมาที่ชายคนนั้น
“อะไร ลูกหมูแบบเธอ…”
“ดูเหมือนว่ามนุษย์ที่นี่จะเรียกว่าลูกหมู ครั้งหนึ่ง ที่นี้มันเป็นสถานที่แข่งขันเพื่อชิงอำนาจสูงสุดในโมเบียส….เนลม์ไฮมฟ์ ดินแดนแห่งไฟชั่วนิรันดร์ ตอนนี้มันกลับเสื่อมถอยลงไปอย่างมากเช่นกัน”
หญิงสาวหัวเราะและเดินเข้าไปหาชายคนนั้น
ชายคนนั้นเบิกตาที่เต็มไปด้วยเลือดกว้างขึ้น
“ถ้าไม่อยากตาย….”
ดวงตาของหญิงสาวมีพลังจนน่าขนลุก
ชายคนนั้นยืนนิ่งตัวสั่น แล้วจู่ๆ ก็ล้มลงต่อหน้าหญิงสาว
“ไม่มีทาง…ท่านเทพธิดาเฮล่า!”
“เฮลล่า?”
“ใช่แล้ว ท่านเทพธิดา! ทำไมท่านมาสู่สถานที่โทรมๆแห่งนี้?”
“พูดง่ายๆ…โลกของนายกำลังจะแตกสลาย ผู้เก็บเกี่ยวจะมาถึงทวีปอย่างช้าที่สุดหนึ่งสัปดาห์ไ ยังไงซะนายไม่สามารถหยุดมันได้ พลังของตัวนายเองก็ไม่ดีดีอะไรขนานั้น ไม่มีความสามัคคีที่นี้ มันเป็นเเต่ขยะ”
"นั่นมันอะไรกัน…."
“นายไม่ได้ยินคำพยากรณ์เหรอ? หากต้องการฟื้นฟูโลก นายต้องเซ็นสัญญากับฉันนั่นไม่ใช่สิ่งที่ฮีโร่ควรทำเหรอ?”
ชายคนนั้นกระพริบตา
หญิงสาวที่ถูกเรียกว่า 'เทพธิดา' มีสีหน้าเยาะเย้ยใส่เขา
“ฉันมาที่นี่เพราะมีบอกว่าตัวเองเป็นนักบุญ แต่เขาไม่ใช่คนที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นฮีโร่ได้เลยด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าแค่จะมีอำนาจนั้นเหนือกว่ามนุษย์นิดหน่อยเท่านั้น...มันเป็นเพียงอารยธรรมโบราณๆเท่านัน”
"ท่านเทพธิดา! ท่านกำลังพูดอะไร…."
ชึ้บ!
ศีรษะของชายที่มีเขาที่หน้าผากลอยขึ้นไปในอากาศ
จากนั้น เลือดสีน้ำเงินก็พุ่งออกมาจากคอที่ขาดวิ่นของชายคนนั้น
"อ่ะ!"
ผู้หญิงคนนั้นตกใจกลัวถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว
ในที่สุด สายตาของเทพธิดาก็หันไปมองที่หญิงสาว
“ระดับ 1 ดาว….”
หญิงสาวพูดสั้นๆ
“อย่างมากที่สุดน่าจะ 2 ดาว แม้ว่าจะเล่นได้ดีมาก แต่ก็จะไม่สามารถเลื่อนเป็นระดับ 3 ดาวได้เลยด้วยซ้ำ ไม่มีพรสวรรค์อะไรเลย นี่คือโลกที่ตายไปแล้ว ทิ้งมันไปซะจะดีกว่า”
"คุณคือใครคะ?"
“ฉันคิดว่าเธอไม่น่าจะได้เรียนหนังสือ มนุษย์ทุกคนที่นี่มาจากยุคหินหรือเปล่า?”
ผู้หญิงคนนั้นมีพลังไม่ธรรมดาเลย
แต่เซริสทำได้เพียงตัวสั่น
แน่นอนว่าเซริสคนปัจจุบันรู้จักตัวตนของหญิงสาวคนนั้นเป็นอย่างดี
'เทพีแห่งความเมตตา'
เธอเป็น CEO ของ โมเบียส ซึ่งเป็นบริษัทที่สร้างพิกมีอัพ
แต่ในทาวน์เนียที่โลกินายท่านของเซริสอาศัยอยู่ ผู้หญิงคนนั้นถูกเรียกว่า ‘เทล'
“ฉันมีความคิดที่น่าสนใจมานำเสนอ”
ทันใดนั้นปากของหญิงสาวก็โค้งงอขึ้น
เหมือนเธอได้ค้นพบของเล่นที่น่าสนใจ
“มีชนะก็ต้องมีแพ้ ก็ไม่แย่ถ้ามีกับดักเหล่านี้สักหนึ่งหรือสองอันผสมอยู่ในแคมป์ฮีโร่…เอาล่ะ! ใช้ควาเป็นมนุษย์ของเธอ ปลดปล่อยความเศร้าโศกที่เราได้รับจากขุนนางพวกนัันให้เป็นอิสระเถอะ”
“...”
“ฉันให้โอกาสเธอแก้แค้น จริงๆ แล้ว ฉันสามารถใช้เธอเป็นสัตว์ประหลาดได้ แต่ความแตกต่างของพลังก็จะมากเกินไป เหมือนเป็นการต่อสู้ระหว่างกระต่ายกับสิงโต….เกมมันก็จะไม่สนุก”
หญิงสาวไม่เข้าใจสิ่งที่เทพธิดาพูดเลยสักนิด
ไม่มีทางที่เธอจะสามารถเข้าใจมันได้ในตอนนี้เพราะเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเกมและสิ่งอื่นๆ
เซริสแค่กระพริบตาสีมรกตของเธอช้าๆ
“จุ๊ๆๆๆ! ฟังดูน่าสนุกดีนะ นายท่านผู้โชคร้ายแบบไหนที่จะได้ดูแลเธอ? คนแบบนี้และเป็นผู้นำสัตว์เลี้ยงแบบเธอได้... เธอจะสามารถผ่านภารกิจอันชั่วร้ายเหล่านี้ได้หรือไม่? ฉันกำลังรอคอยมันอย่างตื่นเต้น คเธอไม่อยากรู้เหรอ?”
“...”
“โอ้ใช่แล้ว เดี๋ยวฉันจะช่วยแม้ว่าจะเป็นบัญชีขยะก็ควรมีฮีโร่ระดับสูงอย่างน้อยหนึ่งคน นั้นหมายความว่าในการที่จะดูดเงินจากคนโง่ๆแบบนั้นอย่างน้อยก็ต้องมีฮีโร่เก่งๆสักตัว มาดูกันดีกว่าเธอคิดว่าฮีโร่ระดับ 4 ดาวจะพอไหม ฉันคิดว่าคนแบบเธอน่าจะพอตบตานายท่านในอนคตของเธอได้อยู่ แค่ถ้าฉันโกงหน้าต่างสถานะของเธอนิดๆหน่อยๆ”
เซริสก้าวถอยหลัง
เธอไม่เข้าใจว่าที่เทพธิดาคนนั้นพูดหมายถึงอะไร แต่บอกได้เลยว่าหญิงสาวคนนั้นมีความคิดที่น่ากลัวมาก
“มานี่สิเด็กน้อย”
“ฉันไม่ชอบมันเลย...”
“ทำไมเธอถึงไม่ชอบมันล่ะ? ฉันจะให้โอกาสเธอกลายเป็นฮีโร่ระดับ 4 ดาว ระดับ 4 ดาว ไม่ได้ได้มาง่ายๆนะ เเม้เธอจะเป็นบุคคลระดับสูงในบริษัทก็ไม่สามารถไปถึงระดับนี้ได้”
"ไม่!"
“จุ้จุ้จุ้ สัตว์เลี้ยงแบบเธอกล้ามีปากมีเสียงแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เซริสหยุดการกระทำของเธอทันที
เทพธิดาเดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางสบายๆ และกระซิบที่ข้างหูเบาๆ
"สาวน้อยเธอชื่ออะไร?"
“มะ หมายเลข 47….”
“หืม?”ชื่อของเธอเป็นตัวเลขงั้นเหรอ?”
“พ่อ…เรียกฉันว่าเซริส….”
“เอาล่ะ เซริส….แน่นอนว่าไม่น่าจะมีนามสกุล เดี๋ยวฉันจะตั้งแบบเจ๋งๆให้ อาร์เจนเฮม เป็นไง? ฟังดูดีไหม? ฉันจะทำให้เธอเริ่มงานแรกด้วยการเป็นอัศวิน มันเป็นงานสำคัญมากเลยนะ”
"อัศวิน……."
“มันเป็นงานที่มีเกียรติมาก เธอจะมีชีวิตอยู่อย่างมีเกียรติและตายอย่างมีเกียรติ ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบมัน แต่เธอไม่สามารถทำได้เพราะเธอเป็นแค่ขยะ ฉันน่ะสนุกกับการที่ได้ดูเธอคุกเข่าขอร้องเหมือนแมลงที่น่ารังเกียจ”
“…….”
“นายท่านผู้โชคร้ายคนน๊าไหนที่จะได้เธอไป? ถ้าเป็นฉัน ฉันคิดว่าจะใช้เธอสักสักสองสามครั้งแล้วโยนทิ้งไปซธ พยายามหน่อยนะอย่าให้โดนจับได้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
เทพธิดาคนนั้นเริ่มหัวเราะออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
“มันตลกมากเลยจริงๆนะ! จะมีใครที่สามารถเล่นบัญชีนี้ได้ ขยะในมวลหมู่ขยะ แมลงในมวลหมู่แมลง! นายท่านคนไหนที่จะสามารถเอาชนะเงื่อนไขเหล่านี้ได้? หากทำได้…ฉันจะยอมเรียกเขาว่าพระเจ้าเลย ฮ่าๆๆๆ!”
ภาพนั้นนี่เป็นจุดสิ้นสุดของฝันร้าย…
ปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะที่สะใจสุดๆของเทพธิดา
“…อ่า”
เซริสลืมตาของเธอขึ้นมาด้วยความตกใจ
เพดานที่คุ้นสายตาช่วยดึงสติของเธอ
มันเป็นที่พักของเธอบนชั้นที่ 13 ของเนลม์ไฮมฟ์
'วันนี้ก็เหมือนกัน'
ไม่รู้ว่ากี่ครั้งแล้วที่เป็นแบบนี้…
หลังจากที่นายท่านจากไป…เซริสก็ฝันร้ายเเทบทุกคืน
เซริสคว้าแก้วน้ำยนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดื่ม
เมื่อน้ำเย็นๆไหลลงหลอดอาหาร จิตใจของเธอก็เริ่มสงบลง