บทที่ 27 ความเสียใจของหวังเสวี่ย
หวังเสวี่ยและเหอซินยียังคงโต้เถียงกันอย่างไม่หยุด
สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของหลายๆ คน
และในตอนนั้น!
มีชายหัวล้านคนหนึ่งในฝูงชน เมื่อได้ยินว่าหวังเสวี่ยบอกว่าเล่ยหมิงเป็นแฟนของเธอ
ดวงตาของเขาแดงก่ำขึ้นทันที
จากนั้นเขาก็พุ่งออกมาจากฝูงชนด้วยความโกรธและตะโกนเสียงดัง "หวังเสวี่ย! ให้ตายเถอะ! ฉันให้เงินเธอสองหมื่นหยวนต่อเดือนเพื่อเลี้ยงดูเธอ แล้วเธอก็ยังกล้าไปหาผู้ชายคนอื่นอีกเหรอ? ไอ้หนุ่ม! คิดว่าแค่ขับรถแลมโบกินีก็เจ๋งแล้วเหรอ? บอกไว้เลย ฉันในเมืองเทียนจิงไม่เคยกลัวใคร...แก...แก...แก..."
เสียงของชายคนนั้นค่อยๆ เบาลง
เมื่อเขาเห็นใบหน้าของเล่ยหมิงชัดเจนขึ้น เขาก็พูดเสียงสั่นๆ อย่างกลัวๆ ว่า "เอ่อ เล่ยหมิง คุณชอบผู้หญิงคนนี้เหรอ? ถ้าใช่ จากนี้ไปเธอก็เป็นของคุณแล้ว ผมไม่เกี่ยวข้องกับเธออีก"
ชายหัวล้านคนนี้
เล่ยหมิงไม่รู้จักเขา
แต่เขารู้จักเล่ยหมิง...
"เอ่อ? คุณเป็นใคร?"
เล่ยหมิงถามอย่างไม่เข้าใจ
"เอ่อ เล่ยหมิง ผมเป็นหัวหน้าของบริษัทในเครือกลุ่มไป่เซิ่ง เมื่อวานเราเจอกันแล้ว ขอโทษด้วย ผมไม่รู้ว่าคุณสนใจหวังเสวี่ย..."
หัวหน้าคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ แต่ก็ถูกเล่ยหมิงขัดขึ้น
"ผมไม่มีอะไรกับเธอ ถ้าคุณชอบก็ตามสบาย"
คำพูดของเขาชัดเจนมาก!
แต่ถึงแม้ว่าเขาจะพูดแบบนี้ ชายคนนั้นก็ไม่กล้าจะยุ่งกับหวังเสวี่ยอีกต่อไป
เขารีบพูดว่า "หวังเสวี่ย จากนี้ไปเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว อย่ามาหาฉันอีก..."
หลังจากพูดจบ หัวหน้าคนนั้นก็รีบกล่าวลาผู้คนแล้วหาเหตุผลออกไป
ส่วนหวังเสวี่ย ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีตับหมู
น่าเกลียดที่สุด
เขาบ้าไปแล้วหรือไง?
ดันเผยเรื่องที่เธอถูกเลี้ยงดูออกมา
แบบนี้เล่ยหมิงยิ่งไม่มีทางที่จะกลับมาคืนดีกับเธอแล้ว
เธอรู้สึกอยากตาย
แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น...
ใจของเธอยังไม่ละทิ้งเล่ยหมิง
สำหรับชายแก่ที่เลี้ยงดูเธอ หวังเสวี่ยรู้จักเขาดี
ทรัพย์สินของเขาก็ประมาณสิบล้านหยวน
แต่คนแบบนี้กลับทำงานให้เล่ยหมิง?
แล้วทรัพย์สินของเล่ยหมิงจะมีมากแค่ไหน เธอไม่กล้าคิด!
คนโง่เท่านั้นที่จะยอมแพ้ผู้ชายที่รวยและหนุ่มแน่นขนาดนี้!
หวังเสวี่ยรู้สึกอิจฉา...
ทั้งหมดนี้มันคืออะไรกัน!
"ซินยี ขึ้นรถมาเถอะ"
เล่ยหมิงไม่สนใจหวังเสวี่ยอีก
ผู้หญิงที่ชอบใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ เขาไม่ต้องการอีกแล้ว
และตอนนี้ ผู้หญิงแบบไหนที่เขาหาไม่ได้บ้าง?
จะต้องการผู้หญิงแบบนี้ทำไม?
คิดแค่นี้ก็รู้ว่า หวังเสวี่ยคนนี้ไม่รู้ว่าเคยผ่านผู้ชายมากี่คนแล้ว
แน่นอนว่าเป็นรองเท้าเก่า!
เล่ยหมิงดูเหมือนคนที่จะยอมรับรองเท้าเก่าหรือไง?
เสียงเครื่องยนต์ของแลมโบกินีดังกระหึ่ม แล้วก็พุ่งออกไปท่ามกลางสายตาอิจฉาของผู้คนมากมาย
หวังเสวี่ยนั่งลงที่ข้างทาง
แม้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้แล้ว แต่เธอก็ยังคงคิดฝันอยู่
ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ทิ้งเล่ยหมิงและอยู่กับเขาสักสองสามปี ตอนนี้เธอคงกลายเป็นภรรยาของประธานกรรมการแล้ว
เธอคงจะเดินไปทั่วกลุ่มไป่เซิ่งได้แบบสบายๆ!
มีเงินใช้อย่างไม่รู้จบ...
แค่คิดก็มีความสุขแล้ว
แต่ตอนนี้ ทุกอย่างก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีกแล้ว
คนที่เดินผ่านไปมามองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม!
ผู้หญิงคนนี้ เป็นผู้หญิงที่ถูกเลี้ยงดูแล้วยังอยากจะมีความสัมพันธ์กับเศรษฐีหนุ่มอีก?
มันน่าขันจริงๆ...
ไม่รู้ว่าเธอเอาความกล้ามาจากไหน
......
เมื่อเหอซินยีนั่งอยู่บนที่นั่งข้างคนขับ หัวใจของเธอก็เต้นแรงอย่างตื่นเต้น
นับตั้งแต่ที่ได้พบกับเล่ยหมิงครั้งแรก
เธอก็คิดถึงเขาแทบตลอดเวลา รู้สึกเหมือนป่วยด้วยความรัก
และตอนนี้ เธอก็ได้พบกับเล่ยหมิงแล้ว ความรู้สึกตื่นเต้นนั้นจึงไม่ต้องพูดถึง
ในผู้หญิงสองคน เล่ยหมิงเลือกเธอ นั่นหมายความว่าเขายอมรับเธอแล้วหรือเปล่า?
ต้องบอกว่า ผู้หญิงคนนี้ช่างจินตนาการไปไกลจริงๆ...
เล่ยหมิงขับรถอย่างสบายใจ หลังจากที่ส่งเหอซินยีถึงที่หมายแล้ว เขาก็หาเหตุผลเพื่อออกไป
ภารกิจนี้ยังคงต้องทำ
ไม่เช่นนั้น จะมีอะไรต่างจากปลาตาย!
แน่นอนว่าเหอซินยีขอเพิ่มเล่ยหมิงในแอป WeChat เพื่อความสะดวกในการติดต่อในอนาคต ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ แบบนี้
เล่ยหมิงเปิดแอปพลิเคชันรับงาน และรับงานหนึ่งอย่างไม่คิดมาก
ตำแหน่งของลูกค้าอยู่ห่างจากเขาประมาณสามกิโลเมตร
เล่ยหมิงโทรไปยืนยันตำแหน่ง หลังจากที่ยืนยันแล้วเขาก็ขับรถแลมโบกินีไป
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะระบบหรือเปล่า ตอนนี้ลูกค้าที่เล่ยหมิงรับงานส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง
ระบบนี้คงเป็นผู้ชายแน่ๆ!
อย่างน้อยเล่ยหมิงก็คิดแบบนั้น...
แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เขาไปถึงคอนโดของลูกค้าอย่างรวดเร็ว
ปกติแล้วลูกค้าจะรออยู่ข้างถนน...
แต่ครั้งนี้ เขาไม่เห็นใครเลย
เล่ยหมิงโทรไปยืนยันอีกครั้ง เสียงที่รับโทรศัพท์เป็นเสียงนุ่มนวลและมีความกลัวเล็กน้อย
“อ่า! อะไรนะ...คุณยังไม่ได้รับฉันเหรอ? แต่ฉันขึ้นรถแล้วนี่นา...”
สาวในโทรศัพท์ดูเหมือนจะแปลกใจอย่างมาก
เล่ยหมิงหัวเราะไม่ออก สาวคนนี้เป็นใครกัน?
เขายังอยู่บนถนน ลูกค้าก็ขึ้นรถของคนอื่นไปแล้ว เธอไม่ดูป้ายทะเบียนรถหรือยืนยันว่าเป็นรถที่เธอเรียก แล้วก็ขึ้นไปกับคนแปลกหน้า!
จริงๆ แล้วจะโดนขายไปและยังช่วยนับเงินให้คนขายอีก
คิดดูก็รู้ คนที่รับลูกค้าไปนั้นไม่ได้มีเจตนาดี...
“คุณบอกคนขับรถให้ปล่อยคุณลง จากนั้นฉันจะไปรับคุณเอง” เล่ยหมิงพูดอย่างรวดเร็ว
“โอเค ฉันจะบอกเขา”
สาวในโทรศัพท์ตอบเบาๆ ดูเหมือนจะกำลังคุยกับคนขับรถ
เสียงคนขับรถดังออกมาอย่างชัดเจนจากโทรศัพท์
“ฉันรับเธอไปแล้ว คุณยกเลิกงานนี้ได้เลย ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวฉันจะให้เธอยกเลิกเอง”
“เอ่อ พี่คนขับ...คนขับคนนี้บอกว่าจะพาฉันไปที่หมาย ขอโทษนะ คุณยกเลิกงานนี้ได้เลย”
หญิงสาวกลัวๆ พูดกับเล่ยหมิง
“คุณคิดว่าเขาเชื่อได้ไหม? คนแปลกหน้า ไม่รู้จักคุณ แล้วจะพาคุณไปที่หมาย คุณคงไม่รู้ว่าโลกนี้อันตรายแค่ไหน?”
เล่ยหมิงพูดอย่างไม่พอใจ
เขาไม่ได้ต้องการทำภารกิจนี้
ในฐานะหนุ่มศตวรรษที่ 21 เล่ยหมิงไม่ใช่คนดีขนาดนั้น
แต่เขาจะไม่ยืนดูเด็กสาวถูกทำร้ายต่อหน้า
ตอนนี้ข่าวเรื่องนี้ก็มีเยอะมาก
จนกว่าเขาจะมั่นใจว่าเด็กสาวปลอดภัย
“เอ่อ...ฉันก็ไม่แน่ใจ”
ผู้หญิงเสียงสั่นๆ ดูเหมือนจะลังเล แต่แล้วเธอก็อุทานขึ้นว่า “พี่คนขับ นี่ไม่ใช่ทางไปที่หมายของฉันนะ! ทำไมถึงไปทางนี้”
“เฮ้อ คุณจะพูดมากอะไรนักหนา! ฉันไม่เก็บค่าโดยสารจากคุณ ไปทางนี้ใกล้กว่านะ คุณไม่ต้องสนใจฉันหรอก”
เสียงไม่พอใจของคนขับรถดังออกมา
ตอนนี้เล่ยหมิงก็แน่ใจแล้วว่า คนขับคนนั้นมีเจตนาร้ายแน่ และเด็กสาวก็มีอันตราย
“คุณผู้หญิงฟังนะ อย่ากลัว อย่าไปยั่วให้เขาโกรธ ฉันจะใช้ระบบตำแหน่งตามไป คุณต้องตั้งสติให้ดี อย่าทำให้เขาทำอะไรเกินเลย ทำเหมือนคุณไม่รู้จุดประสงค์ของเขาเลย”
เล่ยหมิงพูดอย่างรวดเร็ว
“โอเค ฉันจะยกเลิกงานนี้”
หญิงสาวเสียงสั่นๆ ตอบเบาๆ แต่มือที่ถือโทรศัพท์ของเธอมีเหงื่อออกมาแล้ว
เธอดูตื่นเต้นมาก
เล่ยหมิงเหยียบคันเร่งอย่างแรง ตามระบบนำทางไปอย่างรวดเร็ว
ชีวิตคนอยู่ในอันตราย ไม่มีเวลาเล่นเกม!
