บทที่ 12 คุณลุง คุณเป็นใคร? 

“คุณลุง คุณเป็นใคร? ไม่รู้จักอายบ้างหรือไง!”

“ใช่แล้ว ของที่พี่หยางซิวเตรียมไว้ทั้งดอกกุหลาบและลูกโป่ง คุณกลับมาใช้เพื่อสารภาพรักเนี่ยนะ…”

“พี่หยางซิวเองก็ยังล้มเหลว นายคิดว่าตัวเองจะสำเร็จได้ยังไง?”

เหล่านักศึกษาต่างพากันงุนงงและพากันพูดขึ้น

ใบหน้าเล่ยหมิงแดงกร่ำ

คุณลุง?

แม้ว่าผมจะอายุมากกว่าพวกคุณพวกนี้นิดหน่อย

แต่ก็ไม่ถึงกับเรียกว่าคุณลุงหรอกนะ?

นี่มันดูถูกกันเกินไปแล้ว!

แต่เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ เขาจึงไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้

เสี่ยวเสี่ยวเองก็งงงันเช่นกัน พี่คนนี้มาจากไหน?

แต่เมื่อเห็นเล่ยหมิงกระพริบตาให้ เธอก็เข้าใจในทันที

“เอ่อ...พี่เต๋อหัว ไม่ลำบากเลยค่ะ แค่คิดถึงพี่ ฉันก็ยอมทนทุกอย่าง ฉันรู้ว่าพี่จะต้องมาความรู้สึกของพี่ ฉันได้รับแล้ว ดอกไม้หอมมาก ลูกโป่งก็สวย”

เสี่ยวเสี่ยวพูดต่อ แม้ว่าจะพูดอย่างกระด้างแต่ก็ดีกว่าปกติไม่รู้กี่เท่า

แกร๊ก!

ทุกคนต่างตกตะลึง

หมอนี่คือแฟนหนุ่มที่เสี่ยวเสี่ยวพูดถึงจริงๆ งั้นเหรอ?

แต่ไม่นาน ทุกคนก็เริ่มไม่พอใจ

หมอนี่ มันมีสิทธิ์อะไรมาคว้าผู้หญิงไป?

อายุปูนนี้แล้ว!

ขับรถฮอนด้า...

ของขวัญสารภาพรักก็ไม่เอามา ใช้ของที่มีอยู่แล้ว

เมื่อเทียบกันแล้ว พี่หยางซิว ทั้งรถบีเอ็มดับเบิลยู แหวนเพชร ลูกโป่ง ดอกกุหลาบ หน้าตา หุ่น ฐานะบ้านไหนก็เหนือกว่าลุงคนนั้นทุกอย่าง!

แบบนี้ยังถูกปฏิเสธ แล้วยังให้ลุงคนนี้ชิงไปได้อีก?

หรือเสี่ยวเสี่ยวจะชอบผู้ชายอายุมากกว่า?

ไม่น่าจะขนาดนั้นนะ!

“เสี่ยวเสี่ยว...นี่คือแฟนหนุ่มของเธอจริงๆ งั้นเหรอ? ถ้าเธอชอบผู้ชายอายุมาก ทำไมไม่รอฉันอีกสองสามปีล่ะ? หาคนแบบนี้ ฉันไม่ยอมรับหรอก”

หยางซิวพูดด้วยความขมขื่น

เขาคิดไม่ออกเลยว่าตัวเองพลาดตรงไหน

“เฮ้ นายพูดอะไรน่ะ? อย่ามาพูดสนิทสนมขนาดนั้น แล้วใครลุงกันล่ะ ฉันก็แค่แก่กว่านายไม่กี่ปีเท่านั้น”

เล่ยหมิงพูดอย่างไม่พอใจ

“หยางซิว ความรักมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่จะอธิบายได้ อะแฮ่ม เต๋อหัว...ถึงภายนอกจะไม่โดดเด่น แต่ฉันชอบความสามารถภายในของเขา นายเก่งมาก แต่เราไม่เหมาะสมกันขอให้นายเจอคนที่ดีกว่านี้”

เสี่ยวเสี่ยวกัดริมฝีปากเบาๆ ตัดสินใจโอบแขนเล่ยหมิง เตรียมตัวจะออกจากที่นี่

“เดี๋ยวก่อน! เธอชอบผู้ชายที่เล่นดนตรี เธอชอบเพลงของเซวียนโหย่ว ชอบเปียโนของหยางหลง ชอบการเต้นของฟู่เฉิง สิ่งเหล่านี้ ฉันก็เรียนรู้มาอย่างเงียบๆ! ในเมื่อเธอบอกว่าพี่เต๋อหัวคนนี้ มีความสามารถภายใน งั้นเขาต้องเล่นดนตรีได้ใช่ไหม? ในเมื่อพวกเธอเป็นแฟนกัน ฉันจะไม่รบกวนอีก แต่ฉันขอร้องลุงคนนี้ ให้แข่งกับฉันหน่อย ให้ฉันแพ้แบบหมดใจ ไม่งั้นฉันจะไม่ยอมแน่”

หยางซิวพูดอย่างจริงใจ

เสี่ยวเสี่ยวมีท่าทางลำบากใจ

ตอนนี้ต้องดูว่าเล่ยหมิงจะทำยังไง

ถ้าเขาเล่นไม่ได้ ก็ช่วยไม่ได้

หลังจากนี้ หยางซิวน่าจะคิดว่าเล่ยหมิงไม่เหมาะสมกับเธอ และจะไม่ยอมแพ้

มีทางเดียวคือต้องเอาชนะหยางซิวให้หมดท่า เขาถึงจะยอมแพ้

แต่คิดๆ ดูแล้ว มันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้

หยางซิวทั้งเก่งในทุกด้านและบ้านรวย

ลุงคนนี้ที่มาช่วยเธอ ไม่เหมือนคนที่เล่นดนตรีเลย?

“ได้สิ จะแข่งอะไรล่ะ เลือกที่ตัวเองถนัดเลย ฉันรับได้หมด” เล่ยหมิงพูดอย่างไม่ใส่ใจ

ล้อเล่นหรือเปล่า

ในขณะที่คุณหยุดยุ่งกับเสี่ยวเสี่ยว

ฉันก็กลายเป็นคนเชี่ยวชาญดนตรีแล้ว!

จะกลัวอะไรกัน...

“ถ้าแข่งขันกันอย่างเดียวก็คงไม่ยุติธรรมสำหรับทั้งสองฝ่าย เอาเป็นว่าชนะสองในสามรอบดีกว่า แต่ละคนเลือกหนึ่งประเภท และอีกประเภทหนึ่งให้เสี่ยวเสี่ยวเป็นคนเลือก สุดท้ายก็ให้ทุกคนในโรงเรียนร่วมโหวต คนที่ชนะจึงจะคู่ควรเป็นแฟนของเสี่ยวเสี่ยว” หยางซิวท้าทาย

“ตกลง” เล่ยหมิงพูดจบก็รู้สึกเจ็บที่เอว

“เฮ้ คุณลุง คุณทำอะไรน่ะ? คุณมาช่วยฉันไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงยอมให้ฉันเป็นเดิมพันล่ะ” เสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างโกรธเคือง

ลุงคนนี้บ้าไปแล้วหรือไง?

เห็นได้ชัดว่ามันเป็นกับดัก คุณก็ยังตกลงไป

ใครชนะก็จะได้เป็นแฟนของฉัน แบบนี้ฉันต้องเสียเปรียบแน่ๆ

จู่ๆ ก็มีแฟนเพิ่มมาอีกคน...

“ใช่ ฉันมาช่วยเธอไง หมอนั่นเสนอว่าใครชนะก็จะได้เป็นแฟนของเธอ ฉันปฏิเสธไม่ได้หรอก” เล่ยหมิงพูดพร้อมกระพริบตา

เสี่ยวเสี่ยวพูดไม่ออก

ลุงบ้าคนนี้ยังมีเล่ห์เหลี่ยมอีกด้วย

แต่เธอก็สงสัยว่าเขาเล่นเครื่องดนตรีเป็นหรือเปล่า!

“หยางซิวเป็นคนที่มีชื่อเสียงในโรงเรียนนะ คุณแน่ใจว่าจะเอาชนะได้?” เธอถามอย่างกังวล

เธอไม่ได้รู้จักหยางซิวมากนัก

แต่ตอนปีหนึ่งเคยเห็นหยางซิวแอบถ่ายรูปครูผู้หญิง แล้วใช้คลิปนั้นขู่ให้ครูทำสิ่งไม่เหมาะสม

ตั้งแต่ตอนนั้น ประตูที่เปิดไว้ให้หยางซิวก็ปิดสนิท

เป็นแฟนกับคนแบบนี้ สู้ตายยังดีกว่า

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เล่ยหมิงอาจไม่โดดเด่นเท่า แต่เขาไม่น่ารังเกียจ

ในใจเธอหวังว่าลุงคนนี้จะชนะ

แต่ถ้าเขาชนะจริงๆ ฉันต้องเป็นแฟนกับเขาเหรอ?

คิดแล้วสับสนมาก

เสี่ยวเสี่ยวเกาหัวด้วยความกังวล

ทุกคนไปที่ห้องดนตรี

ที่นั่งรอบๆ ห้องดนตรีเต็มไปด้วยผู้คน

ในฐานะที่ทั้งคู่เป็นคนดังในโรงเรียน เรื่องที่หน้าประตูโรงเรียนก็เป็นข่าวใหญ่

ตอนนี้ผู้ชายสองคนกำลังแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งแฟนของคนสวย

แค่หัวข้อนี้ก็เป็นที่สนใจมากแล้ว

“หมอนั่นเป็นบ้าอะไร...แฟนตัวเองแท้ๆ ยังยอมรับการพนันแบบนี้...”

“เขาคงเห็นพื้นฐานของหยางซิวแล้วไม่กล้าแย่งผู้หญิง เลยใช้วิธีนี้ส่งแฟนให้หมอนั่นไปแทน”

“ก็ใช่ แบบนี้ก็ไม่ถือว่าเป็นคนเลว”

กลุ่มคนพากันพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

บรรยากาศในห้องดนตรีเต็มไปด้วยความวุ่นวาย

การพูดคุยของคนอื่นเตือนเสี่ยวเสี่ยวว่า

นี่ไม่ใช่การแข่งขันที่ยุติธรรมเลย

หยางซิวมีคนชอบมากมายในโรงเรียน

แฟนคลับเหล่านั้นจะช่วยโหวตให้เขาได้เยอะมาก

เขาชนะตั้งแต่เริ่มแล้วใช่ไหม?

หรือว่าฉันต้องเป็นแฟนของหยางซิวจริงๆ

เสี่ยวเสี่ยวรู้สึกเศร้า

แต่เล่ยหมิงส่งสายตามาให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น เธอจึงผ่อนคลายเล็กน้อย

หรือว่าเขามั่นใจจริงๆ?

“คุณเต๋อหัว เราแต่ละคนเลือกการทดสอบอย่างหนึ่ง ฉันเริ่มก่อน รอบแรก ร้องเพลง” หยางซิวเดินขึ้นไปด้วยความมั่นใจ

เขามีพรสวรรค์พิเศษในการร้องเพลง

รอบแรกนี้ต้องชนะไม่ว่าจะยังไง

หยางซิวเลือกเพลง ‘Blue Bird’

แต่เล่ยหมิงกลับสร้างความประหลาดใจ

เขาไม่เลือกเพลงและยอมแพ้ทันที

ชนะสองในสาม ยังมีอีกสองรอบ

เขาถนัดเครื่องดนตรีแต่ไม่ได้แปลว่าจะร้องเพลงได้

เสียงเพี้ยนแบบเขาไม่อยากทำให้เสียหน้า

เสี่ยวเสี่ยวช็อกทันที

คุณบอกให้ฉันสบายใจใช่ไหม?

ตอนนี้คุณยอมแพ้แล้ว ฉันจะสบายใจได้ยังไง...สามรอบคุณก็ยอมแพ้ไปหนึ่งแล้ว?

คนอื่นๆ ก็งงไม่แพ้กัน

มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?