ตอนที่ 197 มาดูกัน
ตอนที่ 197 มาดูกัน
ซิงเฉินให้ความสำคัญกับการวาดภาพเป็นอย่างมาก และทุกบรรทัดก็ถูกสร้างขึ้นด้วยรายละเอียดที่มากมาย
ภาพเหมือนของไอร่านั้นสดใส
เห็นได้ชัดว่าเขาเข้าใจคุณลักษณะทั้งหมดของไอร่าและวาดมันได้ถูกต้อง
ไอร่าถอนหายใจกับตัวเอง เด็กคนนี้กำลังวาดภาพเป็นครั้งแรก แต่เขาสามารถวาดภาพในระดับนี้ได้แล้ว เขาเป็นเด็กฉัจริยะ!
หากเขาอยู่ในสังคมยุคใหม่ เขาอาจกลายเป็นจิตรกรที่ทรงพลังได้ในอนาคต
ไอร่าพูดช้า ๆ “นี่เป็นภาพวาดชิ้นแรกของเจ้า เก็บมันไว้นะ”
ซิงเฉินพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “อืม”
แป้งฝุ่นเช็ดออกได้ง่ายและไม่เอื้อต่อการเก็บรักษาในระยะยาว ดังนั้นไอร่าจึงหยิบมีดกระดูกออกมาและแกะสลักภาพเหมือนบนแผ่นหิน
การแกะสลักหินเป็นงานที่ลำบาก หลังจากการแกะสลัก ไอร่ารู้สึกว่าแขนขวาของเธอเมื่อยมาก
เธอคืนกระดานหินให้กับซิงเฉิน และนวดแขนของเขาเธอ “เก็บไว้ให้ดี อย่าทำหายล่ะ”
“อืม”
ซิงเฉินมองไปที่งานแกะสลักบนหิน ดวงตาสีเหลืองอำพันของเขาสดใสด้วยความสุข
ตั้งแต่นั้นมาซิงเฉินก็หมกมุ่นอยู่กับการวาดภาพ
ทุกวัน นอกเหนือจากการปลูกและรดน้ำต้นไม้ เขาจะนั่งวาดรูปบนพื้นดิน
บางครั้งไอร่าจะโน้มตัวลงและตระหนักว่าเด็กหนุ่มคนนี้กำลังวาดภาพบุคคลและพวกเขาก็เป็นธรรมชาติของเธอ
แต่ไอร่าไม่ได้คิดว่ามีอะไรผิดปกติ ท้ายที่สุดแล้ว มีเพียงพวกเขาสองคนบนเกาะนี้ ซิงเฉินไม่สามารถหานางแบบได้ ถ้าเขาต้องการ คนเดียวที่จะเป็นแบบให้เขาได้ก็คือเธอ
หลังจากที่ซิงเฉินวาดภาพแต่ละภาพเสร็จแล้ว เขาจะแกะสลักมันลงบนแผ่นหินด้วยมีดกระดูก
เขาแข็งแกร่งกว่าไอร่าและสามารถแกะสลักภาพเหมือนได้อย่างง่ายดาย
หลังจากที่ไอร่ารู้เรื่องนี้ เธอก็ประหลาดใจมาก
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอทำงาน เธอจะทำงานหนักทั้งหมดโดยไม่รู้ตัว และเหลืองานง่าย ๆ ให้กับซิงเฉิน
เด็กคนนี้ดูผอมเกินไป เมื่อประกอบกับใบหน้าที่น่ารักดุจนางฟ้าของเขา เธอทนไม่ไหวที่จะใช้แรงงานเขา
ในขณะนี้ซิงเฉินหมกมุ่นอยู่กับการวาดภาพอีกครั้ง
ไอร่านั่งอยู่คนเดียวในป่าไผ่และพูดคุยกับระบบ
“เด็กเหลือขอ คุณคิดอย่างไรกับซิงเฉิน”
ระบบไม่ได้พูดอะไร
ไอร่าถอนหายใจ “ฉันรู้สึกเหมือนกำลังดูแลลูกชายอยู่เลย”
ระบบถอนหายใจ “ฉันไม่ได้แก่เป็นตาสีตาสานะ”
ไอร่า “...”
ดูเหมือนว่าระบบคิดว่ามันไม่น่าตื่นเต้นและดำเนินต่อไปอย่างสบาย ๆ “สาวน้อย เธอต้องระวังให้มากกว่านี้ ซิงเฉินไม่ง่ายอย่างที่คิด”
ไอร่าเอียงคอของเธอเพื่อมองซิงเฉินที่อยู่ห่างไกลและพูดว่า “แต่ฉันไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะเป็นอันตรายอะไรนะ”
“คนเลวจะมีคำว่า ‘เลว’ เขียนติดอยู่บนหน้าผากหรือเปล่าล่ะ” ระบบเสียใจ “ทำไมฉันถึงมีลูกสาวโง่ ๆ อย่างเธอด้วย”
ไอร่าหัวเราะเยาะ “มันเป็นพันธุกรรม”
“มันเป็นความผิดของฉันหรือไง”
‘เอาเลย งั้นก็รอดูต่อไป’
..
แม้ว่าระบบจะหมกมุ่นอยู่กับการเป็นพ่อเมื่อเร็ว ๆ นี้ และเริ่มผิดปกติมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ไอร่าก็ยังคงรับฟัง
เธอตัดสินใจค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับซิงเฉิน
เมื่อซิงเฉินวาดภาพเสร็จแล้ว เขาก็หยิบมีดกระดูกขึ้นมา ไอร่าเดินไป
ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันเป็นภาพของเธออีกภาพบนแผ่นหิน
อย่างไรก็ตาม เขาได้ดึงดูดเธอด้วยท่าทางและมุมที่แตกต่างออกไป แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นเธอ
ไอร่าหยิบผลไม้หวานออกมาเช็ดก่อนจะเคี้ยวมันอย่างเอร็ดอร่อย
ซิงเฉินจริงจังมากและไม่ได้ผลกระทบจากเสียงรบกวนรอบตัวเขาเลย การเคลื่อนไหวของเขาแม่นยำและราบรื่นมาก
ไอร่าพูดขณะที่เธอกิน “เจ้าไม่ต้องวาดคนตลอดก็ได้ เจ้าลองวาดดอกไม้ ต้นไม้ดูสิ”
ซิงเฉินกล่าวโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “ท่านดูดีกว่าดอกไม้และต้นไม้”
โอ้ นางฟ้าตัวน้อยช่างน่ารักจริง ๆ
ไอร่ากลืนผลไม้เข้าไป ก่อนจะพูดต่อ “งั้นลองวาดภาพของพ่อแม่ของเจ้าดูสิ เจ้าหล่อและน่ารักขนาดนี้ พ่อแม่ของเจ้าจะต้องสวยและหล่อมากเหมือนกันแน่ ๆ เลย”
ซิงเฉินยังคงไม่หยุดเคลื่อนไหว “หลังจากที่เรืออับปาง ข้าตกใจมาก มีหลายอย่างที่ข้าจำไม่ได้ ข้าจำไม่ได้แล้วว่าพ่อแม่ของข้าหน้าตาเป็นยังไง”
น้ำเสียงของเขาฟังดูสงบราวกับว่าไม่มีความรู้สึกอึดอัดอยู่ในนั้น ไอร่าไม่สามารถสอดส่องพ่อแม่และครอบครัวของเขาได้อีกต่อไป เธอพูดได้เพียงเศร้า ๆ ว่า “ข้าขอโทษที่พูดถึงพ่อแม่ของเจ้า”
“มันไม่สำคัญหรอก”
ไอร่ากัดผลไม้หวานไปสองคำแล้วถามอย่างสบาย ๆ ว่า “แล้วร่างอสูรของเจ้าล่ะหน้าตาเป็นเช่นไร เจ้าดูน่ารัก ร่างอสูรของเจ้าก็คงจะน่ารักเช่นกันใช่หรือไม่”
ซิงเฉินหยุดชั่วขณะ
เขาเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาสีเหลืองอำพันของเขาดูเหมือนจะมีหมอกและเปียก เสียงของเขาเบามากจนเธอแทบไม่ได้ยินเสียงของเขา
“ร่างอสูรของข้าน่ารังเกียจ ผู้คนเคยหัวเราะเยาะข้าที่น่าเกลียด”
เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะร้องไห้ ไอร่าจึงรีบปลอบใจเขา “อย่าสนใจเรื่องไร้สาระของคนเหล่านั้นเลย เจ้าเป็นอสูรที่น่ารักมาก”
ซิงเฉินถามทั้งน้ำตา “แล้วท่านชอบข้าหรือไม่”
“อืม แน่นอนว่าข้าชอบเจ้า”
ซิงเฉินยิ้มทั้งน้ำตา “ข้าก็ชอบท่านเช่นกัน”
ไอร่าลูบศีรษะของเขา “แกะสลักต่อไปเถอะ ข้าจะไปทำอาหาร”
“อืม หากข้าทำเสร็จแล้วจะไปช่วยท่าน”
ไอร่าหันกลับมาและยุ่งอยู่กับการทำอาหาร
เธอตุ๋นมันฝรั่งในหม้อ แล้วเก็บถั่วลิสงออกมาคั่ว
ไอร่าพูดขณะที่เธอกินถั่ว “เด็กเหลือขอ เด็กคนนี้คุยเกินจัง หลังจากคุยอยู่นาน ฉันไม่พบอะไรเลย”
ระบบ 438 ดูฉลาด “ฉันก็คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้น”
“มีวิธีใดบ้างที่คุณจะช่วยฉันหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขาได้บ้าง”
ระบบแจ้งว่า “ผลักเขาลงทะเล เขาอาจแปลงร่างเป็นอสูรเพื่อเอาชีวิตรอด”
ไอร่าตกใจมากจนเธอทิ้งถั่วลิสงลงบนพื้น “จะบ้าเหรอ คุณกล้าฆ่าหลานชายตัวเองหรือไง บ้าไปแล้ว”
“เขาไม่ใช่ลูกชายแท้ ๆ ของคุณเสียหน่อย”
“แต่ฉันไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของคุณด้วยเช่นกัน”
ระบบพูดอย่างน่ากลัว “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงต้องทำดีกับฉัน ไม่เช่นนั้นฉันจะโยนคุณลงทะเลสักวันหนึ่ง”
ไอร่า “...”
‘ฉันสงสัยว่าระบบมีบริการหลังการขายหรือเปล่า’
เธอต้องการตรวจสอบว่าระบบติดไวรัสหรือไม่
ในท้ายที่สุด ไอร่าก็ทนไม่ได้ที่จะโยนนางฟ้าตัวน้อยที่น่ารักลงทะเล
เธอยื่นมันฝรั่งนุ่ม ๆ ให้กับซิงเฉิน และเตือนเขาอย่างอ่อนโยนว่า “ระวังด้วยล่ะ มันร้อนนะ”
ซิงเฉินพยักหน้าอย่างเชื่อฟังและค่อย ๆ เป่ามันฝรั่งเพื่อทำให้มันเย็นลง ก่อนที่จะรับประทานเป็นชิ้นเล็ก ๆ
หลังจากกินและดื่มแล้ว ไอร่าก็ผล็อยหลับไป
ขณะที่เธอนอนหลับ ไอร่าก็รู้สึกกระแสน้ำอุ่นที่ไหลออกมาจากส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย
ความรู้สึกคุ้นเคยนี้จะไม่เป็นเช่นนั้นอีกต่อไป
ไอร่าลืมตาขึ้นและลุกขึ้นนั่งทันที เธอเอื้อมมือเข้าไปในชุดของเธอแล้ว
มือของเธอมีเลือด!
ทำไมถึงต้องมาในเวลาเช่นนี้ด้วย!
