ตอนที่ 1124 คำตอบของอิซึมิ

“เดี๋ยวก่อนค่ะอาจารย์!”

ทันใดนั้น อิซึมิก็เอื้อมมือออกไปคว้าชายเสื้อของหลี่ฟาน

“มีอะไรงั้นเหรอ?”

หลี่ฟานหันกลับมาและมองอุจิวะอิซึมิอย่างสงสัย

“ไม่... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่... เรื่องของอิทาจิที่อาจารย์พูดถึงเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันคิดถึงเรื่องนี้ได้แล้ว”

อิซึมิเม้มริมฝีปากแล้วพูด

“อุจิวะ อิทาจิ? ถ้าเธอไม่พูดถึงเรื่องนี้ ฉันก็คงจะลืมไปแล้ว”

“ทำไมล่ะ หรือว่าเธอจะยังต้องการที่จะตามหาเขา และพาเขากลับไปที่ตระกูลอุจิวะ?”

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่คัดค้านเธอในการทำสิ่งนี้ เพราะยังไงมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ”

“แต่ฉันขอเตือนเอาไว้ก่อนว่า อุจิวะ อิทาจิมีความรักต่อหมู่บ้านโคโนฮะ ไม่ใช่หมู่บ้านคิริงาคุเระ”

“ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นรุ่นน้องของเทรุมิ เมย์ก็ตาม แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยินดียอมรับอุจิวะ อิทาจิให้ไปคิริงาคุเระ”

“ในเมื่อเขาเป็นนินจาที่เต็มใจสังหารครอบครัวของตัวเองเพื่อโคโนฮะ เขาก็คงจะเต็มใจที่จะสังหารคนในหมู่บ้านนินจาอื่นเพื่อโคโนฮะด้วย”

“ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจประเด็นนี้นะ อิซึมิ”

หลี่ฟานกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“อาจารย์ อาจารย์เข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ได้มีความตั้งใจที่จะพาอิทาจิกลับมาแล้ว”

อิซึมิส่ายหัวอย่างเร่งรีบ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เข้าใจในสิ่งที่หลี่ฟานพูดเป็นอย่างดี

มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะพาอิทาจิไปที่คิริงาคุเระ หรือบังคับให้เทรุมิ เมย์ยอมรับอิทาจิเพื่อเห็นแก่มิตรภาพของลูกศิษย์

“อาจารย์ค่ะ ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องของอิทาจิมาสองปีแล้ว”

“อาจารย์พูดถูก ตอนนั้นฉันคิดว่าฉันคงไม่ได้ชอบอิทาจิจริงๆ”

“ถ้าจะให้พูด… มันก็คงจะเป็นเหมือนกับความหลงใหลมากกว่า”

“ฉันกังวลเกี่ยวกับมิตรภาพที่ฉันเคยมี และไม่อยากให้ความรักของฉันถูกละเลยโดยอิทาจิ ดังนั้นฉันจึงต้องการตามหาอิทาจิอย่างไม่ลดละ”

“แต่พอมาคิดดูอีกที ตอนนี้ฉันยังชอบอิทาจิอยู่หรือเปล่า?”

พูดมาถึงตรงนี้ อิซึมิก็ส่ายหัวแล้วพูดด้วยรอยที่ยิ้มเบี้ยว

“เมื่อก่อนฉันชอบอิทาจิเพราะเขาอ่อนโยนและแข็งแกร่ง และสามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อครอบครัวและทุกคนได้”

“แต่ผลที่ได้ก็คือ… แทนที่เขาจะทำเพื่อครอบครัว แต่เขากลับทรยศต่อความไว้ใจของทุกคน”

“อิทาจิที่เป็นแบบนี้ เขาไม่ใช่คนที่ฉันชอบอีกต่อไป!”

“ตั้งแต่ที่เขาโจมตีตระกูลอุจิวะ อิทาจิที่ฉันชอบคนนั้นก็ได้ตายไปแล้ว!”

เมื่อได้ฟังคำพูดของอิซึมิ หลี่ฟานก็ถอนหายใจออกมา

“เอาล่ะ คิดดูให้ดี”

“โลกนี้มีผู้ชายที่เก่งๆ ดีๆ อยู่มากมาย เธอสามารถรักหรือชอบพวกเขาได้”

“อิซึมิ ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงที่มีทั้งความงดงามและความแข็งแกร่ง”

“คงมีผู้ชายหลายคนที่หลงใหลในตัวเธออย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงมีทางเลือกมากมาย”

หลี่ฟานยกนิ้วให้กับอิซึมิและพูดด้วยความโล่งใจ

“ผู้ชายที่เก่งๆ ดีๆ? แล้วถ้าเป็นผู้ชายอย่างอาจารย์หลี่ฟานล่ะคะ อาจารย์จะยอมรับความรักของฉันไหม?”

“ท้ายที่สุดแล้ว มันก็คงจะไม่มีใครในโลกนี้ที่จะเก่งเท่าอาจารย์หลี่ฟานใช่ไหม?”

อิซึมิไขว้มือไว้ด้านหลัง เธอแลบลิ้นแล้วพูดด้วยท่าทางที่ขี้เล่น

“หืม? ช่างคิดจริงๆ เลยนะ” หลี่ฟานหัวเราะพลางใช้มือสะบัดหน้าผากของอิซึมิเบาๆ

เมื่อเห็นใบหน้าของเธอในตอนนี้ หลี่ฟานก็เข้าใจด้วยว่าอิซึมิในปัจจุบัน ได้เดินออกจากอิทาจิโดยสมบูรณ์แล้ว

ผลลัพธ์ดังกล่าวเป็นสิ่งที่เขาคาดหวังจะได้เห็น

ไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม เขาก็ไม่เต็มใจที่จะเห็นลูกศิษย์ของเขา เดินไปกับบุคคลที่ทรยศต่อความกตัญญู

“ไปกันเถอะ อิซึมิ”

“ฉันจะแนะนำทุกคนให้เธอรู้จักเอง”

หลี่ฟานโบกมือให้กับอิซึมิ และเป็นผู้นำในการเดินเข้าไปในประตูที่นำไปสู่ด้านนอก

อิซึมิที่เห็นแบบนั้นก็รีบเดินเคียงข้างตามหลี่ฟานออกไป

…