ตอนที่ 1104 ผู้หญิงที่โชคดี
เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง มาดาระได้วางแผนที่จะควบคุมองค์กรแสงอุษาให้อยู่ในมือของเขา
ด้วยวิธีนี้เท่านั้น ความน่าจะเป็นที่เขาจะได้รับรางวัลจากรายการทองคำก็จะเพิ่มมากขึ้น
แต่เขาก็เข้าใจด้วยว่าโคนันเป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟาน ดังนั้นการควบคุมโคนันและนากาโตะคงเป็นเรื่องยาก
เขาไม่สามารถบังคับโคนันและนากาโตะได้ เว้นซะแต่ว่าพวกเขาจะเต็มใจติดตามเขา
นอกเหนือจากสิ่งอื่นใด ความแข็งแกร่งขององค์กรแสงอุษาเองก็อาจจะเป็นภัยคุกคามต่อเขาได้
ถึงตอนนี้ แม้ว่ามาดาระจะเข้าใจพลังของเนตรสังสาระอย่างลึกซึ้ง แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าโคนันทำลายมนต์สะกดของเขาได้อย่างไร?
โคนันและนากาโตะมองหน้ากัน จากนั้นโคนันก็เป็นฝ่ายที่ให้คำตอบ
“พวกเราปฏิเสธ ต่อจากนี้การกระทำขององค์กรแสงอุษาจะไม่เกี่ยวข้องกับพวกเราอีกในอนาคต”
“หลังจากนี้พวกนายห้ามมาที่หมู่บ้านแห่งนี้อีกเป็นอันขาด!”
“น่าสนใจ” มาดาระพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
พูดจบมาดาระก็พยักหน้าให้กับโอบิโตะ ก่อนที่พวกเขาทั้งสองคนจะหายไปจากห้อง
เมื่อเห็นฉากนี้ นางาโตะก็ถอนหายใจยาวออกมา
“ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า พวกเราจะออกจากองค์กรแสงอุษาด้วยวิธีนี้ ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกเสียใจกับยาฮิโกะอยู่บ้างก็ตาม”
“นางาโตะ ฉันเชื่อว่ายาฮิโกะจะเห็นด้วยกับการตัดสินใจของพวกเรา” โคนันหันไปพูดกับนางาโตะ
“ในสถานการณ์ปัจจุบัน พวกเราไม่สามารถบรรลุเป้าหมายก่อนหน้านี้ได้อีกต่อไป”
“ดังนั้นการที่พวกเรามอบองค์กรแสงอุษาให้กับพวกเขา มันก็เหมือนเป็นการหลีกเลี่ยงที่จะเป็นศัตรูกับอาจารย์หลี่ฟานด้วย”
“แน่นอน ฉันรู้ว่ามันมีความเป็นศัตรูกันอย่างมากระหว่างองค์กรแสงอุษากับหลี่ฟาน
“หลังจากที่ฮิดันเล่นงานยูกิโตะ ความเป็นปฏิปักษ์นี้ก็เพิ่มมากขึ้น”
พูดจบนางาโตะก็มองไปที่โคนันอย่างลึกซึ้ง
จนถึงตอนนี้ เขารู้แล้วว่าโคนันเป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟาน
อีกทั้งนางาโตะยังเข้าใจด้วยว่า มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับโคนัน ที่จะให้เธอเลือกระหว่างองค์กรแสงอุษาและหลี่ฟาน
เดิมทีเขามีความคิดมานานแล้ว ที่จะให้โคนันออกจากองค์กรแสงอุษา
แต่ด้วยการมาถึงของมาดาระและโอบิโตะ มันก็ได้ทำให้ความคิดนี้ของเขาเป็นจริงขึ้นมาในตอนนี้
“นางาโตะ ฉันต้องกลับไปหาอาจารย์ก่อน”
“ฉันเข้าใจแล้ว เธอไปเถอะ”
โคนันพยักหน้า เมื่อเธอหันหลังเดินออกไปจากห้อง เธอก็รีบเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง และใช้วงเวทย์เทเลพอร์ตกลับไปยังคฤหาสน์
“ฉันหวังจริงๆ ว่าอาจารย์หลี่ฟานจะสามารถยอมรับนางาโตะเป็นลูกศิษย์นอกได้” โคนันพึมพำกับตัวเอง
เนื่องจากตอนนี้พวกเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับองค์กรองค์กรแสงอุษาแล้ว โคนันก็อดไม่ได้ที่จะหวังให้หลี่ฟานยอมรับนางาโตะเป็นลูกศิษย์นอก
ถึงแม้ว่านางาโตะจะไม่สามารถรับสิ่งต่างที่เป็นของลูกศิษย์อย่างเป็นทางการได้ แต่ตราบใดที่หลี่ฟานสามารถช่วยรักษาร่างกายของนางาโตะได้ โคนันก็รู้สึกพึงพอใจมากๆ แล้ว
“เอ๊ะ! โคนัน เธอกลับมาแล้วงั้นเหรอ?”
หลังจากที่โคนันเดินมาถึงลานคฤหาสน์ เธอก็ได้ยินเสียงของเซ็ตสึดำอยู่ข้างๆ
“เซ็ตสึ นายนี่เอง” โคนันเหลือบมองเซ็ตสึดำ หลังจากครุ่นคิดเล็กน้อยเธอก็พูดกับเขา
“อุจิวะ มาดาระตัวจริงมาที่หมู่บ้านอาเมะงาคุเระ เขาชิงองค์กรแสงอุษาไปจากฉันและนางาโตะแล้ว”
ถึงแม้ว่าเซ็ตสึดำจะออกจากองค์กรแสงอุษาแล้ว แต่ในฐานะอดีตเพื่อนร่วมงาน โคนันก็รู้สึกว่าเขายังจำเป็นต้องรู้เรื่องนี้
“ผู้ชายคนนั้นไปหาเธอด้วยความคิดริเริ่มของตัวเองจริงๆ เหรอ?”
“เขาทำอะไรกับเธอหรือเปล่า?” เซ็ตสึดำถามด้วยความประหลาดใจ
ตามความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับมาดาระ เขาไม่ควรมาแค่พูดคุยกับใครบางคนเมื่อเขาไปหาใครสักคน
“เขาทดสอบความแข็งแกร่งของฉัน บางทีเขาอาจจะเห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับอาจารย์หลี่ฟานแล้ว”
“ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ เพราะความแข็งแกร่งของเธอมันพิเศษมากจริงๆ และเธอก็ไม่ได้รับรางวัลจากรายการทองคำด้วย ดังนั้นมันจึงไม่น่าแปลกใจที่มาดาระจะคิดแบบนั้น”
“ว่าแต่ อาจารย์หลี่ฟานอยู่ที่ไหน เขายังไม่กลับมาจากโคโนฮะเหรอ?” โคนันถาม
“อาจารย์กลับมาแล้ว ตอนนี้เขากำลังจัดการกับเรื่องบางอย่างอยู่ด้านนอกคฤหาสน์”
“คุรามะ ยาคุโมะ ลูกศิษย์คนใหม่ย้ายคฤหาสน์ของตระกูลของเธอมาที่นี่ อาจารย์กำลังช่วยเธอจัดการกับเรื่องนี้อยู่”
พูดจบเซ็ตสึดำก็นึกถึงซึนาเดะที่มาถึงที่นี่อย่างกะทันหัน ก่อนจะพูดพร้อมกับเบ้ปาก
“ซึนาเดะ ผู้หญิงคนนั้นหน้าด้านจริงๆ อาจารย์อนุญาตให้เธอเข้ามาเยี่ยมชมคฤหาสน์ได้ และไม่ได้บอกว่าจะให้เธออยู่ต่อ”
“แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับอยากอยู่ในคฤหาสน์ของยาคุโมะ”
“ถึงที่นั่นมันจะไม่ใช่คฤหาสน์ของอาจารย์ก็ตาม แต่เธอก็ไม่ควรได้รับอนุญาตให้อยู่ต่อ เพราะเธอไม่ใช่ลูกศิษย์ของอาจารย์”
ได้ยินคำพูดของเขา โคนันก็ถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย
“ซึนาเดะ? หลานสาวของโฮคาเงะรุ่นที่หนึ่ง? เซ็ตสึ เกิดอะไรขึ้นตอนที่ฉันไม่อยู่?”
“ไม่มีอะไรหรอก... ก็แค่ผู้หญิงคนนั้นโชคดีที่มาถึงที่นี่ได้ก็เท่านั้น” เซ็ตสึดำตอบพร้อมกับโบกมือของเขาเล็กน้อย
…
