บทที่ 28 การเยือนที่อันตราย

จูอู๋หยางไม่คิดเลยว่า เพียงเพราะระบบโอกาสพิเศษ หนังสือเบ็ดเตล็ดเล่มหนึ่งจะกลายเป็นขุมทรัพย์ได้

แค่เปิดอ่าน "ดอกเหมยในแจกันสีม่วง" ไปไม่กี่หน้า ก็ได้รับจุดทะลวงขีดจำกัดไปแล้วหลายพันจุด

ว่าแต่ในฐานะที่เป็นถึงองค์ชายรัชทายาท ทำไมในห้องหนังสือถึงมีหนังสือประเภทนี้อยู่ได้?

ใครเป็นคนเอาหนังสือประเภทนี้มาวางไว้ในห้องหนังสือ ต้องการจะใส่ร้ายจูอู๋หยางหรืออย่างไร?

ทำไมระบบโอกาสพิเศษไม่เตือนเขาตั้งแต่แรก ต้องรอให้เขาเปิดอ่านไปหลายหน้า ได้รับความรู้ต้องห้ามไปมากมายแล้วถึงค่อยแจ้งเตือน?

หรือว่าเขาอ่านเร็วเกินไป หรือระบบโอกาสพิเศษแอบอู้งานกันแน่?

...

คำถามนับพันคำถามผุดขึ้นมาในหัวของจูอู๋หยาง สุดท้ายก็กลายเป็นคำสองคำ

น่าเจ็บใจจริง ๆ!

แต่เขาก็ทำได้เพียงยอมรับการโจมตีของจุดทะลวงขีดจำกัดอย่างต่อเนื่อง บนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเผยให้เห็นถึงความสิ้นหวังและหมดหนทาง หากสาวน้อยไร้เดียงสาในโลกเดิมได้เห็นเข้า คงต้องตกหลุมรักและยอมพลีกายถวายตัวให้เขาอย่างไม่ต้องสงสัย...

แต่นี่ไม่ใช่โลกที่ความบันเทิงมาก่อน และไม่ใช่สังคมที่ทุกอย่างถูกกำหนดโดยบทละคร น้ำตาที่เอ่อล้นในดวงตาของจูอู๋หยาง จึงมีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ลิ้มรส

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด หลังจากที่รับมือกับการโจมตีของจุดทะลวงขีดจำกัดในรอบนี้แล้ว ความแข็งแกร่งของเขาก็น่าจะทะลุระดับขึ้นไปอีกขั้น

จูอู๋หยางถอนหายใจในใจ เขาเริ่มต้นเคล็ดวิชาพิภพไร้ขอบเขตอย่างเต็มกำลัง ดูดซับพลังงานอันบริสุทธิ์ที่หลั่งไหลเข้ามา เปลี่ยนเป็นพลังปราณอันบริสุทธิ์ บำรุงหล่อเลี้ยง "ถุงน้ำดี" ที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด

ไม่นานนัก จูอู๋หยางก็หลอมรวม "ถุงน้ำดี" ส่วนสุดท้ายเสร็จสิ้น และเริ่มทะลวงผ่านคอขวด

ก่อนหน้านี้เขาได้รับจุดทะลวงขีดจำกัดมามากมาย หลังจากที่เลื่อนระดับขึ้นสู่ระดับหลอมห้าอวัยวะแล้ว ก็ยังเหลืออยู่อีกมาก ดังนั้นเขาจึงใช้มันเพื่อโจมตีคอขวดสู่ระดับต่อไปจนพรุนไปหมดแล้ว

บัดนี้ เมื่อมีจุดทะลวงขีดจำกัดจำนวนมหาศาลหลั่งไหลเข้ามาอีกครั้ง คอขวดที่อ่อนแออยู่แล้วก็พังทลายลงในทันที นั่นหมายความว่าจูอู๋หยางสามารถทะลวงระดับขึ้นไปได้อีกขั้น

ระดับหลอมห้าอวัยวะขั้นกลาง!

หลอมรวมตับ ม้าม ลำไส้ใหญ่...

เมื่อจุดทะลวงขีดจำกัดในรอบนี้ถูกดูดซับจนหมดสิ้น "ตับ" ของจูอู๋หยางก็ได้รับการหลอมรวมในระดับหนึ่งแล้ว นั่นหมายความว่าเขาสามารถรักษาความแข็งแกร่งในระดับหลอมห้าอวัยวะขั้นกลางได้อย่างมั่นคง

ด้วยการยกระดับของอวัยวะภายในทั้งห้า ความแข็งแกร่งโดยรวมของจูอู๋หยางก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ แม้ว่าในตอนนี้จูอู๋หยางจะเป็นแค่นักรบระดับหลอมห้าอวัยวะ แต่เขาก็สามารถต่อกรกับนักรบระดับหลอมไขกระดูกได้แล้ว

ในบรรดานักรบทั้งหมดในแคว้นจิ่วเจา แทบจะไม่มีใครที่มีพลังปราณที่บริสุทธิ์และแข็งแกร่งกว่า มีพละกำลังที่แข็งแกร่งกว่า และมีการป้องกันที่แข็งแกร่งกว่าจูอู๋หยางในระดับหลอมไขกระดูก

แม้แต่นักรบระดับหลอมเปลี่ยนเลือด ในหลาย ๆ ด้านก็ยังด้อยกว่าจูอู๋หยาง

ร่างกายศักดิ์สิทธิ์โดยกำเนิด เส้นชีพจรเชื่อมต่อกัน รากฐานเต๋าไร้ตำหนิ... บวกกับเคล็ดวิชาพิภพไร้ขอบเขต จึงทำให้เขาแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้

แม้ว่าจูอู๋หยางจะอยากเป็นแค่คนธรรมดา เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น แต่ก็น่าเสียดายที่หลายสิ่งหลายอย่างในโลกนี้ไม่เป็นไปอย่างที่ใจหวัง

จูอู๋หยางทำได้เพียงยอมรับมันต่อไปอย่างเงียบ ๆ เขาโยนหนังสือ "ดอกเหมยในแจกันสีม่วง" ทิ้งไป กลับไปนอนบนเตียงในห้องนอน และจ้องมองเพดานอย่างเหม่อลอย

การอ่านหนังสือนั้นช่างน่ากลัวเกินไป ได้รับจุดทะลวงขีดจำกัดมามากมายจนน่าตกใจ จนจูอู๋หยางไม่กล้าแม้แต่จะอ่านหนังสืออีกต่อไป ปล่อยให้ตัวเองว่างเปล่าแบบนี้ดีกว่า อย่างน้อยก็ไม่ต้องถูกรบกวนด้วยจุดทะลวงขีดจำกัดอีก

"ยินดีด้วย โฮสต์ปล่อยใจให้ว่างเปล่าเป็นครั้งแรกในชีวิต ได้รับ 300 จุดทะลวงขีดจำกัด..."

"ยินดีด้วย โฮสต์เหม่อลอยเป็นครั้งแรกในชีวิต ได้รับ 300 จุดทะลวงขีดจำกัด..."

"ยินดีด้วย โฮสต์เห็นแมลงวันเป็นครั้งแรกในชีวิต ได้รับ 300 จุดทะลวงขีดจำกัด..."

...

โอ้ พระเจ้า แค่นี้ก็ได้รับประสบการณ์พิเศษได้ ระบบ นายจะไร้สาระไปถึงไหน

จูอู๋หยางถอนหายใจ เขาเริ่มต้นเคล็ดวิชาพิภพไร้ขอบเขต ดูดซับพลังงานอันบริสุทธิ์ที่ถูกบังคับให้เข้ามา และเริ่มต้นยกระดับความแข็งแกร่งอีกครั้ง

แม้ว่าจูอู๋หยางจะถูกระบบโอกาสพิเศษสอดแทรกและมอบรางวัลให้เขาอยู่เสมอ แต่พูดตามตรง การที่เขาหมกตัวอยู่แต่ในห้องนอน ทำให้จุดทะลวงขีดจำกัดที่เขาได้รับลดลงอย่างน้อยสิบเท่า

ถ้าในตอนนี้จูอู๋หยางเดินเล่นไปทั่ววังหลวง หรือทำอย่างอื่นเหมือนที่ร่างเดิมเคยทำ จุดทะลวงขีดจำกัดที่เขาได้รับคงเพียงพอที่จะทำให้เขาก้าวขึ้นสู่ระดับหลอมไขกระดูก หรือแม้แต่ระดับหลอมเปลี่ยนเลือดไปแล้ว

แต่ผลลัพธ์ของการทำเช่นนั้นก็คือ ร่างเดิมจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงครึ่งเดือน

ตอนนี้ การที่เขาหมกตัวอยู่แต่ในห้องนอน แม้ว่าจุดทะลวงขีดจำกัดที่เขาได้รับจะลดลงอย่างมาก แต่ก็ช่วยให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายต่าง ๆ ได้มากมายเช่นกัน

ถ้าเขาสามารถทนอยู่แบบนี้ไปได้เรื่อย ๆ จนกว่าฮ่องเต้สติเฟื่องจูเจินอู่จะสิ้นชีพ ก็คงจะดีไม่น้อย

ทว่า ในฐานะที่เป็นถึงองค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้นจิ่วเจา บุคคลผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่เหนือคนนับหมื่น และเป็นศูนย์กลางของพายุ จูอู๋หยางจะอยู่อย่างสงบสุขในห้องได้อย่างไร

ในช่วงเวลาอาหารเย็น จูอู๋หยางได้รับข่าวจากเว่ยอันไฉ หัวหน้าขันทีว่า จางหมิงลี่ พระมารดาขององค์ชายแปดสิบเก้า จูหลี่ปัว ได้เสด็จกลับวังแล้ว และเมื่อได้ทราบเรื่องที่จูอู๋หยาง "เผาตัวเอง" เมื่อวานนี้ ก็ทรงเป็นห่วงเขาเป็นอย่างมาก ดังนั้นพรุ่งนี้จึงจะเสด็จมาเยี่ยมเขา

ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้จางหมิงลี่เสด็จกลับมาค่อนข้างดึก ในฐานะที่เป็นสนมคนโปรดของฮ่องเต้สติเฟื่อง การมาเยี่ยมจูอู๋หยางในเวลานี้คงไม่เหมาะสมนัก คาดว่าจางหมิงลี่คงจะรีบมาหาเขาในวันนี้แล้ว

จากความทรงจำของร่างเดิม สนมลี่เป็นหนึ่งในสนมที่ฮ่องเต้สติเฟื่องโปรดปรานมากที่สุด มีอำนาจมากในวังหลวง และมีความสัมพันธ์อันดีกับพระมารดาของร่างเดิม ถือเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่ง

ดังนั้น เมื่อได้ทราบเรื่องที่ร่างเดิม "เผาตัวเอง" จางหมิงลี่จึงเป็นห่วงร่างเดิมมากเป็นพิเศษ

แต่เมื่อนึกถึงเว่ยอันไฉ หัวหน้าขันที และเสี่ยวฝูจื่อ รองหัวหน้าขันที ที่องค์ชายแปดสิบเก้า จูหลี่ปัว ใช้เส้นสายส่งมาอยู่เคียงข้างเขา จูอู๋หยางก็รู้สึกว่าจางหมิงลี่และบุตรชายของเธออาจไม่ได้ใจดีอย่างที่แสดงออกมาก็ได้

ยิ่งไปกว่านั้น ในความทรงจำของร่างเดิม ก่อนที่เขาจะได้เป็นองค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้นจิ่วเจา จางหมิงลี่และจูหลี่ปัวก็ไม่ได้สนิทสนมกับเขามากนัก อย่างมากที่สุดก็แค่ส่งของขวัญธรรมดา ๆ มาให้ในช่วงเทศกาลเท่านั้น

หลังจากที่ร่างเดิมได้เป็นองค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้นจิ่วเจา จางหมิงลี่และจูหลี่ปัวก็เริ่มทำตัวเอาใจใส่ขึ้นมาทันที ทั้งส่งขันที ส่งนางกำนัล ส่งผ้าไหมชั้นดี... ถ้าบอกว่าไม่มีอะไรแอบแฝง จูอู๋หยางก็ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด

นอกจากนี้ หลังจากที่ร่างเดิมได้เป็นองค์ชายรัชทายาท เขาก็เคยได้ยินองครักษ์และนางกำนัลแอบนินทากันหน้าห้องว่า ก่อนหน้านี้ องค์ชายแปดสิบเก้า จูหลี่ปัว เป็นหนึ่งในตัวเต็งที่มีโอกาสได้เป็นองค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้นจิ่วเจามากที่สุด

แต่ด้วยความพยายามของจูหลี่ปัวและองค์ชายองค์หญิงคนอื่น ๆ สุดท้ายกลับกลายเป็นจูอู๋หยาง องค์ชายที่ไม่มีตัวตนที่สุด กลับได้ขึ้นเป็นองค์ชายรัชทายาทแห่งแคว้นจิ่วเจา และต้องมานั่งในตำแหน่งที่เสี่ยงตายนี้

แม้ว่าจะยังไม่มีข้อพิสูจน์ แต่ข่าวลือมักมีมูลความจริงเสมอ