ตอนที่ 1056 เยือนฟุงาคุ
หมู่บ้านคิริงาคุเระ อาณาเขตของตระกูลอุจิวะ
“สวัสดีครับ ท่านมิซึคาเงะ”
“ยินดีต้อนรับท่านมิซึคาเงะ ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรให้พวกเราช่วยหรือเปล่าครับ?”
“ตระกูลอุจิวะของเราต้องขอขอบคุณท่านมิซึคาเงะจริงๆ ที่ได้จัดเตรียมสถานที่ที่ดีแบบนี้เอาไว้ให้กับพวกเรา”
“เอ่อ… ถึงแม้ว่ามันจะชื้นไปหน่อย ซึ่งดูขัดแย้งกับตระกูลอุจิวะของเราก็ตาม”
“นี่นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันห๊ะ เจ้าหนู ท่านมิซึคาเงะได้เตรียมสถานที่ดีๆ แบบนี้เอาไว้ให้กับพวกเราแล้ว ทำไมนายถึงยังไม่ชอบมันล่ะ ส่วนการที่อากาศชื้นแบบนี้ มันก็เป็นเพราะว่าที่นี่อยู่ใกล้ทะเลยังไงล่ะ!”
“เอ่อ ขอโทษครับ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ผมรู้สึกขอบคุณท่านมิซึคาเงะมากจริงๆ”
เมื่อผู้คนจากตระกูลอุจิวะเห็นเทรุมิ เมย์มาที่นี่ พวกเขาก็ก้าวเข้าไปพูดคุยและทักทายเธอทันที
ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้า เทรุมิ เมย์พยักหน้าให้กับทุกคน
“ยินดีต้อนรับท่านมิซึคาเงะรุ่นที่ห้า ท่านมาที่นี่เพื่อพบกับผมใช่ไหมครับ?”
ในเวลานี้ อุจิวะ ฟุงาคุได้ก้าวออกมาจากฝูงชน
“ถูกต้อง ว่าแต่คุณเป็นยังไงบ้าง ฟุงาคุ”
“คุณคุ้นเคยกับสถานที่อยู่อาศัยใหม่แล้วหรือยัง?”
เทรุมิ เมย์ยกมือขึ้นตบไหล่ของฟุงาคุ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
เป็นเพราะความสงสัยเกี่ยวกับวิชาต้องห้ามอย่าง ‘อิซานางิ’ เธอจึงรีบกลับมาที่หมู่บ้านจากคฤหาสน์ของหลี่ฟานอย่างตั้งใจ
“ผมคุ้นเคยกับมันแล้ว สถานที่แห่งนี้ให้ความรู้สึกที่แตกต่างมากเมื่อเทียบกับโคโนฮะ”
“ท่านมิซึคาเงะคงมีคำถามบางอย่างที่ต้องการจะถาม โปรดตามผมมา”
ฟุงาคุยื่นมือออกไปเชื้อเชิญเทรุมิ เมย์ ก่อนนะหันหลังกลับแล้วพาเธอไปที่บ้านใหม่ของเขา
ภายในบ้านของฟุงาคุ มิโคโตะได้เสิร์ฟชาดีๆ ให้กับฟุงาคุและเทรุมิ เมย์
“การที่ท่านมิซึคาเงะมาที่นี่ มันก็หมายความท่านคงต้องการที่จะทราบเกี่ยวกับวิชาต้องห้ามอิซานางิสินะครับ?” ฟุงาคุถามหลังจากที่จิบชาเข้าไปแล้ว
“การพูดคุยกับคุณนั้นตรงไปตรงมาอยู่เสมอ พูดตามตรง ฉันสนใจวิชาต้องห้ามที่อุจิวะ โอบิโตะใช้ออกมามากจริงๆ”
“บางทีฉันอาจจะได้เผชิญหน้ากับผู้ชายคนนั้นในอนาคต”
“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่คิดว่าฉันจะแพ้ แต่ฉันก็ยังต้องการทราบเงื่อนไขและพลังของวิชาต้องห้ามนี้ให้ได้มากที่สุด”
“คุณฟุงาคุ ฉันหวังว่าจะได้คำตอบนี้จากคุณ”
“แน่นอน หากนี่เป็นความลับที่ตระกูลอุจิวะของคุณไม่สามารถบอกคนนอกได้ ถ้าอย่างนั้นก็แสร้งทำเป็นว่าฉันไม่ได้ถามถึงเรื่องนี้”
“คุณไม่ต้องกังวลอะไรเลย ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขี้เหนียวแบบนั้น”
เทรุมิ เมย์วางถ้วยชาลง รอยยิ้มอันอ่อนโยนบนใบหน้าของเธอยังคงมีอยู่อย่างไม่เปลี่ยนแปลง
“วิชาต้องห้ามอย่างอิซานางิเป็นความลับของตระกูลอุจิวะจริงๆ”
“อย่างไรก็ตาม หลังจากที่วิชาต้องห้ามนี้ถูกเปิดเผยออกมาถึงสองครั้งในรายการทองคำ มันก็ไม่ได้เป็นความลับที่ยิ่งใหญ่อีกต่อไป”
ฟุงาคุส่ายหัวแล้วพูดต่อ
“แต่ผมเองก็ค่อนข้างสงสัย ท่านหลี่ฟานเองก็เป็นคนที่มีความรู้และความเข้าใจมากมาย ดังนั้นเขาจึงควรรู้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับอิซานางิ ทำไมท่านมิซึคาเงะถึงไม่ถามเขาแทนที่จะมาถามกับผม?”
“แน่นอนว่าฉันถามเขาแล้ว แต่อาจารย์ไม่ยอมบอกฉันเลย! อาจารย์เป็นคนที่เก่งและรู้ทุกอย่าง แต่บางครั้งเขาก็ชอบที่จะซ่อนความลับเอาไว้”
เทรุมิ เมย์กางมือออก รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหายไป และมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยการทำอะไรไม่ถูก
“ผมเข้าใจแล้ว” ฟุงาคุพยักหน้าเล็กน้อย
“ถ้าอย่างนั้น ให้ผมเป็นคนบอกท่านมิซึคาเงะเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง”
ได้ยินคำพูดของฟุงาคุ เทรุมิ เมย์ก็นั่งตัวตรงทันที
“อันที่จริง วิชาต้องห้ามนี้ถูกสร้างขึ้นมาโดยตระกูลกอุจิวะในสมัยยุคสงคราม”
“สิ่งนี้ถูกบันทึกไว้ในหนังสือลับของตระกูลอุจิวะของเรา”
“เพียงแต่เป็นเพราะพลังของวิชาต้องห้ามนี้ ความขัดแย้งมากมายจึงเกิดขึ้นในตระกูลอุจิวะ”
“พลังของของมันก็คือ การเปลี่ยนแปลงความจริงที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อตนเอง ให้กลายเป็นความจริงที่เป็นประโยชน์ต่อตนเอง”
“แน่นอนว่าเงื่อนไขในการใช้วิชาต้องห้ามนี้เข้มงวดมาก เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาจึงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้”
“ถึงแม้ว่าหลังจากที่ใช้วิชาต้องห้ามนี้แล้ว มันจะทำให้เนตรวงแหวนบอดไปก็ตาม”
“นอกจากนี้ เนื่องจากการเกิดขึ้นของวิชาต้องห้ามนี้ ผู้บุกเบิกรุ่นก่อนของตระกูลอุจิวะจึงได้พัฒนาคาถาลวงตาขั้นสูงสุดอีกอย่างหนึ่งที่ใช้ต่อต้านอิซานางิขึ้นมาด้วย”
ฟุงาคุหยุดพูดไปครู่หนึ่ง เขากำลังคิดว่าจะอธิบายวิชาต้องห้ามอย่าง ‘อิซานามิ’ ดีหรือไม่
แต่ไม่นานเขาก็ส่ายหัวออกมา และบอกความรู้ที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับอิซานางิให้เทรุมิ เมย์ฟัง
“มันกลายเป็นคาถาลวงตา!”
“แต่ถ้าฉันรู้วิธีการทำงานของคาถาลวงตานี้ มันก็จะง่ายกว่ามากในการจัดการกับมัน!”
“พูดถึงเรื่องนี้ คุณฟุงาคุเองก็คงได้เบิกเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาด้วย ดังนั้นคุณสามารถใช้วิชาต้องห้ามนี้ได้ไหม?”
…
