C202(ฟรี)
บัง -! บะ-บัง-!! บะ-บะ-บัง-!
“อันนี้ดี” คนๆ หนึ่งพูดขณะทุบหมัดไปที่ประตูโลหะที่ปิดอยู่
“ลองเปลี่ยนจังหวะกันหน่อยดีกว่า” ชายคนนั้นพูดและเริ่มทุบหมัดไปที่ประตูด้วยจังหวะที่ต่างออกไป
บุคคลดังกล่าวมีผมด้านหลัง ใบหน้าขาว และดวงตาสีดำสนิท เขาอยู่ในห้องเล็กๆ ที่มีเพียงผ้าปูที่นอนวางอยู่บนพื้น มีห้องน้ำเล็กๆ ติดอยู่ในห้อง และบุคคลดังกล่าวกำลังเคาะประตูโดยหลับตาอยู่
คนๆ นั้นน่าจะเป็นอีวานแน่นอน
ผ่านไปห้าวันแล้วนับตั้งแต่เขาถูกลักพาตัวโดยไลล่า
หลังจากถูกตีด้วยคาราเต้จากเธอเมื่อเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องเล็กๆ แห่งนี้
หลังจากตื่นขึ้นมา เขาก็พึมพำหลายๆประโยค เช่น “เกิดอะไรขึ้น” “เขาอยู่ที่ไหน” “ใครพาเขามาที่นี่”
แล้วเหมือนกับว่าจิตใจของเขาเริ่มทำงาน เขาก็สามารถจดจำทุกสิ่งได้
ตั้งแต่นั้นมา เขาก็ติดอยู่ในห้องเล็กๆ นี้ ตลอดห้าวันที่ผ่านมา เขาไม่ได้ยินอะไรจากไลล่าเลย
เขาพยายามถามคนที่นำอาหารมาให้เขาทุกวันแต่คนๆ นั้นกลับไม่พูดอะไรเลย
และเขาไม่สามารถฆ่าเขาเพื่อหลบหนีจากที่นี่ได้ เนื่องจากคนนั้นไม่เคยเปิดประตูเลย และส่งอาหารของเขาเข้ามาข้างในผ่านช่องว่างเล็กๆ ระหว่างประตูกับพื้น
เพราะถูกขังอยู่ในห้องเล็กๆ ที่คุณไม่สามารถได้ยินอะไรเลยนอกจากเสียงฝีเท้าที่ดัง เมื่อคนส่งอาหารเดินมา และแทบจะไม่มีพื้นที่ให้ขยับตัวเลย ทำให้อีวานแทบจะคลั่ง
นอกจากนี้ ภายในห้องยังเต็มไปด้วยสีขาวทั้งหมด รวมไปถึงประตูเหล็กด้วย การเห็นแต่สีขาวตลอดทั้งวันทำให้เขารู้สึกมึนงง เขารู้สึกเหมือนถูกโยนเข้าไปในทะเลสีขาวที่ไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งไม่มีใครอื่นนอกจากตัวเขาเอง
แทนที่จะเป็นห้อง กลับกลายเป็นห้องทรมานจิตใจสำหรับเขา ไม่สามารถทำอะไรได้เลยในสถานที่แบบนี้ สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือเคาะประตูและส่งเสียงเพื่อไม่ให้สติแตก
'ฉันจะฆ่ามันให้ตายคาที่เมื่อฉันออกไปจากที่นี่' อีวานคิดในขณะที่ยังคงหลับตาและส่งเสียงจากประตูต่อไป
เขารู้สึกเวียนหัวแค่เพียงลืมตาและมองเห็นแต่สีขาวรอบตัวเขา
ห้าวันที่ผ่านมาเรียกได้ว่าเป็นฝันร้ายที่สุดในชีวิตของเขาเลยทีเดียว หากเขาไม่ส่งเสียงเปิดประตูและนั่งเฉย ๆ อยู่ตรงนั้น เขาจะเริ่มได้ยินเสียงหัวใจเต้นของตัวเองเพราะความเงียบ หลังจากนั้นก็จะมีเสียงอื่น ๆ เช่น เสียงหายใจ เสียงกระพริบตา เสียงท้องร้อง
เสียงทุกประเภทจะทำให้เขาสูญเสียความสามารถในการรับเสียง เขาจะไม่สามารถยืนขึ้นได้ตามปกติเนื่องจากสูญเสียความสามารถในการรับเสียงในที่ที่มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากทะเลทรายสีขาวที่ไร้ขอบเขต
ทันใดนั้น นอกจากเสียงประตูโลหะแล้ว อีวานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังใกล้เข้ามา
จริงๆ แล้วเขาไม่แน่ใจว่าทำไมพวกเขาไม่ทำห้องนี้ให้เก็บเสียง เพราะมันจะทำให้คนที่ต้องขังอยู่ที่นั่นต้องทรมานมากขึ้นไปอีก แต่เขาก็ไม่ได้บ่นอะไร เพราะการได้ยินเสียงที่ไม่ใช่เสียงจากประตูโลหะก็ทำให้เขาโล่งใจขึ้นบ้าง
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ก็มีจานพลาสติกพร้อมข้าวและแกงกะหรี่แปลกๆ เลื่อนเข้ามาจากใต้ประตู
เมื่อได้ยินเสียงจานเลื่อน อีวานก็ไม่ได้ลืมตา แต่เขากลับหยุดทุบหมัดไปที่ประตู
“เฮ้! ใครคือคนที่จับฉันมา” อีวานถาม แต่เสียงของเขากลับดังเกินกว่าที่เขาต้องการ เขาควบคุมเสียงของตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำเพราะประสาทสัมผัสในการรับเสียงของเขาผิดปกติ
แม้ว่าเขาจะถามคำถามนั้น แต่อีวานก็ไม่ได้คาดหวังคำตอบจากอีกฝ่าย
“งั้นคุณก็ยังไม่เสียสติใช่ไหมล่ะ” แต่ที่น่าประหลาดใจคือมีคนพูดขึ้นมา และเป็นเสียงของคนที่เขาอยากฆ่ามากที่สุดในตอนนี้
อีวานรู้สึกโกรธขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงนั้น แต่เขาพยายามสงบสติอารมณ์ให้ได้มากที่สุด
“คุณบอกว่าพาฉันมาที่นี่เพราะมีคนต้องการพบฉันไม่ใช่เหรอ แล้วคนนั้นอยู่ที่ไหน และทำไมฉันถึงถูกขังไว้ที่นี่”
“คนที่ขอให้ฉันจับตัวคุณไม่ได้อยู่ในเมือง อควาวิลล์ เมื่อฉันบอกเธอว่าฉันจับตัวคุณได้แล้ว เธอก็ขอให้ฉันพาคุณมาที่นี่ แต่ตอนนี้ ฉันกำลังยุ่งกับงานสำคัญบางอย่าง ฉันจึงบอกเธอว่าจะพาคุณมาเมื่อฉันทำงานที่นี่เสร็จ” เขาได้ยินเสียงของไลล่าและเลิกคิ้วขึ้น
เขาให้ความสนใจกับคำว่า “เธอ” ซึ่งหมายถึงคนที่ต้องการจับตัวเขาคือผู้หญิง
'โอลิเวียเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ใช่ไหม?' อีวานอดคิดไม่ได้หลังจากได้ยินเธอพูด
เขาอยากจะถามเธอแต่เธอกลับพูดอีกแล้ว
“เหตุผลที่คุณถูกกักขังอยู่ในห้องนี้ก็เพราะว่าเธอขอให้ฉันทำลายความคิดของคุณก่อนที่จะพาคุณไปที่นั่น”
“คุณคงคาดหวังอะไรใหม่ๆ ได้อีกในอนาคตอันใกล้นี้ ห้องนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ฉันคงต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือนในการทำธุระที่นี่ให้เสร็จ ในเดือนนี้ ฉันจะให้คุณได้สัมผัสประสบการณ์ต่างๆ มากมาย” ไลล่ากล่าวพร้อมหัวเราะเล็กน้อย
อีวานรู้สึกกังวลและโกรธในเวลาเดียวกันหลังจากได้ยินเธอ
"เฮ้! ทำไมคุณไม่เปิดประตู แล้วมาดูกันว่าใครจะทำลายความคิดของใคร"
“โอ้วว ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย ตอนนี้ฉันไม่เวลาเสียกับคนอ่อนแออย่างเธอหรอก”
“แต่อย่ากังวล เมื่อฉันลบหลักฐานทั้งหมดที่ฉันอยู่เบื้องหลังการสร้างถ้ำออร์คนั้นแล้ว ฉันจะเล่นกับคุณให้เต็มที่” ไลล่าพูดกับอีวานและเริ่มเดินออกไปจากที่นั่นโดยไม่รอคำตอบจากเขา
ในทางกลับกัน อีวานก็ตกตะลึงเช่นกันเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอเพิ่งพูด
''เธอหมายความว่าอย่างไรเมื่อเธอบอกว่าเธอเป็นคนสร้างถ้ำออร์ค?''