บทที่ 87 แววตาอันหมองเศร้า
“มีผู้ใดต้องการต่อสู้อีกหรือไม่!” เสียงก้องดังอย่างชัดเจนสะท้านทั่วถนนของเมืองในยามนี้ หลัวเฉิงคว้าศีรษะผู้อาวุโสหลินเย่แล้วยกมันขึ้นสูงขณะกล่าว พร้อมจ้องผู้คนตระกูลหลินด้วยแววตาเย็นยะเยือก บรรดาผู้คนของตระกูลหลินรู้สึกว่าพวกตนนั้นถูกเหยียดหยาม แต่กระนั้นก็ไม่มีผู้ใดกล่าวหรือแสดงความโกรธแค้น พวกเขา...
