บทที่ 61 วิชาหอกป้าเซียน
บทที่ 61 วิชาหอกป้าเซียน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หลี่เหิงเซิงมาที่หอคัมภีร์ฝูถู เขาคุ้นเคยกับเส้นทางแล้ว
แต่เมื่อหลี่เหิงเซิงปรากฏตัวบนยอดเขาฝูถู เขาก็ยังคงดึงดูดความสนใจจากผู้คนจำนวนมากอยู่ดี
ผู้ฝึกตนขอบเขตทุยฟ่านคนนี้
กลับเป็นศิษย์สืบทอดของยอดเขามู่ไห่
คนที่เข้าใจเข้าใจวิธีการบ่มเพาะที่ทรงพลังแบบใหม่จากหอคัมภีร์ฝูถู ตั้งแต่ครั้งแรกที่เข้ามา
ดังนั้น การมาถึงของหลี่เหิงเซิงจึงก่อให้เกิดความโกลาหลไม่น้อย เขายังพบอีกว่า ศิษย์หญิงจำนวนมากกำลังมองเขาด้วยสีหน้าคลั่งไคล้
“ศิษย์พี่!”
ได้ยินเสียงดังก้องมาแต่ไกล หลี่เหิงเซิงเห็นชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาเขา
เขาคืออู่ซานถง
อู่ซานถงวิ่งมาหน้าหลี่เหิงเซิงด้วยใบหน้าตื่นเต้น พูดด้วยความดีใจว่า “ศิษย์พี่ ท่านมาแล้ว! ครั้งที่แล้วข้าไม่รู้ว่าท่านเป็นศิษย์พี่ ข้าขออภัยด้วย”
“ไม่เป็นไร” หลี่เหิงเซิงพูดด้วยรอยยิ้ม “ข้ามาที่ยอดเขามู่ไห่ช้า เจ้าไม่รู้จักข้าก็ปกติ และข้าก็ไม่ได้บอกชื่อของข้า”
“วันนี้ศิษย์พี่มาเข้าใจวิชาต่อสู้ใช่ไหม?” อู่ซานถงมองหลี่เหิงเซิง ไม่รู้ว่าทำไม หลี่เหิงเซิงมีการบ่มเพาะพลังเพียงขอบเขตทุยฟ่านขั้นหก แต่เขากลับรู้สึกกดดันอย่างมาก
“อืม” หลี่เหิงเซิงพยักหน้า
“งั้นศิษย์พี่ ท่านทำธุระของท่านก่อนเถะ พวกเราค่อยคุยกันครั้งหน้า” อู่ซานถงรีบพูดทันที
“ตกลง ค่อยคุยกันครั้งหน้า” หลี่เหิงเซิงรู้ดีว่า อู่ซานถงสุภาพกับเขาเช่นนี้เพราะสถานะของเขา
แต่หลี่เหิงเซิงไม่ได้รังเกียจคนแบบนี้
คนที่อยู่ระดับล่าง ต้องรู้จักคว้าโอกาสจึงจะคว้าชีวิตไว้ได้
เหมือนกับตัวเขาในอดีต เมื่อรู้ว่าสามารถเข้ายอดเขามู่ไห่ได้ เขาก็อยากคว้าโอกาสนี้เช่นกัน
เขาเดินเข้าไปในหอคัมภีร์ฝูถูจากทางเข้าที่หก ท่ามกลางสายตาที่อิจฉาของทุกคน
“ท่านจ้าวหอ” เมื่อเห็นจ้าวหอคัมภีร์ฝูถู หลี่เหิงเซิงก็คารวะอย่างเคารพ
หลี่เหิงเซิงรู้สึกดีกับจ้าวหอคัมภีร์ฝูถูคนนี้
จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูมองหลี่เหิงเซิงอยู่ครู่หนึ่ง จึงพูดด้วยความประหลาดใจ “ภาพวาดจ้าวซานหวังเซียนไม่ธรรมดาจริงๆ ปราณเลือดลมของขอบเขตทุยฟ่านขั้นหกกลับแข็งแกร่งเช่นนี้ได้”
จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูมองออกถึงการเปลี่ยนแปลงของหลี่เหิงเซิงในเวลานี้
เรียกได้ว่า น่าตกใจมาก!
“วันนี้เจ้ามาเลือกวิชาการต่อสู้ที่เข้ากันได้ใช่หรือไม่?” จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูถาม
“ถูกต้องขอรับ” หลี่เหิงเซิงพยักหน้าแล้วพูดว่า “แม้ว่าวิชาบ่มเพาะพลังที่เข้าใจจากภาพวาดจ้าวซานหวังเซียนจะแข็งแกร่งมาก แต่การเริ่มต้นนั้นยากมากกว่า ตอนนี้ข้าน้อยยังไม่มีวิชาโจมตีใดๆ เลย”
“ฮ่าๆๆ” จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “วิชาบ่มเพาะที่ทรงพลังก็มักจะเป็นแบบนี้ แล้วเจ้าอยากเลือกวิชาการต่อสู้แบบไหน ตามกฎเดิม เจ้าเลือกเอง”
พูดจบ จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูก็มอบรายชื่อให้หลี่เหิงเซิงอีกครั้ง
“ท่านจ้าวหอ ข้าอยากเลือกวิชาหอก” หลี่เหิงเซิงพูดตามตรง
“วิชาหอก?” จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูเลิกคิ้ว จากนั้นก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย “จริงสินะ ด้วยร่างกายของเจ้าในเวลานี้ การเลือกอาวุธหนักหรืออาวุธยาวจะเหมาะสมกว่า เพราะจะสามารถแสดงพลังที่แข็งแกร่งออกมาได้เต็มที่”
“แต่ข้าก็ต้องบอกเจ้าให้ชัดเจน” น้ำเสียงของจ้าวหอคัมภีร์ฝูถูเคร่งขรึมขึ้น “อาวุธเป็นสิ่งที่ติดตัวคนๆ หนึ่งไปตลอดชีวิต ในแดนชางหยวนทั้งหมด อาวุธสั้นมีมากกว่า ดาบและกระบี่เป็นที่เคารพนับถือ ผู้แข็งแกร่งที่ประสบความสำเร็จก็มีมากมายนับไม่ถ้วน”
“การเดินตามเส้นทางของคนรุ่นก่อนจะง่ายกว่ามาก ส่วนอาวุธหนักและอาวุธยาว ผู้แข็งแกร่งที่สามารถเดินบนเส้นทางของตัวเองได้นั้น มีน้อยมากยิ่งนัก และอาจมีตัวอย่างให้อ้างอิงน้อยกว่า”
“เจ้าเข้าใจที่ข้าพูดใช่ไหม?”
“ศิษย์เข้าใจขอรับ” หลี่เหิงเซิงพยักหน้า แต่เขาตัดสินใจแล้ว
“ดี ในเมื่อเจ้าเข้าใจ ข้าก็จะไม่พูดมากแล้ว ในวิชาการต่อสู้ของแดนโบราณเต๋าซานของพวกเรา มีวิชาหอกที่สามารถเข้าใจได้ทั้งหมดหกสิบสองวิธี และทั้งหมดอยู่ที่นี่”
พูดจบ จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูก็ชี้ชื่อบนรายชื่อให้หลี่เหิงเซิงดู
หลี่เหิงเซิงมองดูอย่างระมัดระวัง พบว่าพวกมันแบ่งอย่างละเอียด จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูยังจัดอันดับวิชาหอกเหล่านี้ไว้อีกด้วย
อันดับหนึ่งคือหอกเทวะผสาน
อันดับสองคือหอกพยัคฆ์สิบเก้ากระบวนท่า
หลี่เหิงเซิงมองลงไปทีละวิชา
เขามองดูวิชาหอกทั้งหมด ด้านบนมีคำอธิบาย อธิบายถึงข้อดีข้อเสียของวิชาหอกนี้
หลี่เหิงเซิงมองดูอยู่เกือบครึ่งชั่วยาม
แต่จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูกลับอดทนมาก เพียงแค่จิบชาอย่างเงียบๆ ปล่อยให้หลี่เหิงเซิงดูอย่างช้าๆ
รายชื่อนี้ นอกจากศิษย์สืบทอดโดยตรงแล้ว แม้แต่ศิษย์ชั้นในก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเห็น
ขณะที่หลี่เหิงเซิงกำลังเลือกจนตาลาย หลี่เหิงเซิงก็พบว่า ด้านล่างสุดของรายชื่อมีการจัดประเภทอีกประเภทหนึ่ง
เรียกว่าการจัดประเภทต้องห้าม
ข้างในก็มีวิชาการต่อสู้บางวิธี หลี่เหิงเซิงเห็นชื่อวิชาหอกหนึ่งวิธีในการจัดประเภทต้องห้ามเช่นกัน
วิชาหอกป้าเซียน(เซียนผู้ยิ่งใหญ่)...
แค่ชื่อก็ดูฟังยิ่งใหญ่มากจริงๆ
“ท่านจ้าวหอ วิชาหอกป้าเซียนนี้คืออะไรขอรับ? ทำไมถึงจัดอยู่ในประเภทต้องห้าม?” หลี่เหิงเซิงถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“เพราะคนที่ฝึกฝนวิชาหอกนี้ล้วนตายโดยไม่มีข้อยกเว้น” จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูเหลือบมองรายชื่อ จากนั้นก็พูดอย่างแผ่วเบา “วิชาหอกนี้แข็งแกร่งมาก ในแดนโบราณเต๋าซานของพวกเรามีศิษย์สี่คนฝึกฝนมัน แต่พวกเขาไม่มีใครมีจุดจบที่ดี”
“ตายหมดเลย?” หลี่เหิงเซิงตกใจเล็กน้อย
นี่มัน… วิชาการต่อสู้แบบไหนกัน?
ทำให้คนฝึกฝนตายได้เนี้ยนะ?
“วิชาหอกป้าเซียนแข็งแกร่งมาก มันเป็นวิชาหอกที่สามารถระเบิดพลังของตัวเองออกมาได้ผ่านการฝึกฝน ไม่ต้องพูดถึงพลัง มันเรียกได้ว่าเป็นวิชาหอกที่ทรงพลังที่สุดในบรรดาวิชาหอกทั้งหมด”
“แต่ทุกครั้งที่ระเบิดพลัง มันจะใช้ปราณพลังภายในหรือปราณหยวนจำนวนมาก และยังสร้างความเสียหายอย่างมากต่อร่างกาย”
“ในบรรดาศิษย์สี่คน มีศิษย์คนหนึ่งฝึกฝนมากเกินไป ร่างกายเสียหายจนไม่สามารถฟื้นฟูได้ ในที่สุดก็กลายเป็นคนไร้ค่า เขาทนต่อความเจ็บปวดไม่ไหว จึงผูกคอตายบนหน้าผา”
“มีศิษย์สองคนที่ฝึกฝนมากเกินไป ในที่สุดก็หมดแรงตาย”
“ส่วนศิษย์คนสุดท้าย ใช้วิชาหอกป้าเซียนฆ่าศัตรูหกคนในระหว่างการต่อสู้กับศัตรู เขาถึงขีดจำกัด หมดแรงแห้งเหี่ยว ในที่สุดก็ถูกศัตรูคนสุดท้ายฆ่าตาย”
“ดังนั้น วิชาหอกป้าเซียนจึงกลายเป็นวิชาหอกต้องห้าม” จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูส่ายหน้า “อย่าฝึกฝนมันโดยเด็ดขาด”
“อย่างนั้นเองหรือ…” แต่หลี่เหิงเซิงกลับสนใจวิชาหอกป้าเซียนนี้
หลี่เหิงเซิงอยากรู้เล็กน้อยว่า ร่างกายเซียนปีศาจสุริยันจันทราของเขาจะสามารถควบคุมวิชาหอกป้าเซียนนี้ได้หรือไม่?
“อยากลองดูใช่ไหม?” ดูเหมือนจะมองออกถึงความคิดของหลี่เหิงเซิง จ้าวหอคัมภีร์ฝูถูพูดด้วยรอยยิ้ม “ชั้นสอง ห้องในสุด”
“เจ้าลองไปสัมผัสดูก่อนเถอะ”
“ขอบคุณท่านจ้าวหอ” หลี่เหิงเซิงขึ้นไปบนชั้นสอง เดินไปที่ห้องในสุด
มีชื่อเขียนอยู่บนประตู
ภาพวาดหอกป้าเซียน…
หลี่เหิงเซิงผลักประตูเข้าไป
รูปแบบของห้องนั้นเหมือนกันหมด เมื่อเข้าไป สิ่งแรกที่หลี่เหิงเซิงเห็นคือภาพวาดที่แขวนอยู่บนผนัง
ในภาพวาดคือหอกเล่มหนึ่ง
เพียงแค่มองแวบเดียว หลี่เหิงเซิงก็อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปหนึ่งก้าว เพราะเขารู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ราวกับราชาจากภาพวาดหอกนี้!
ความยิ่งใหญ่ที่ก้าวร้าว!
ความยิ่งใหญ่ที่น่าทึ่งจนแทบหยุดลมหายใจ!
ความยิ่งใหญ่ราวกับคลื่นพลังพุ่งเข้ามา ทำให้ผู้คนจมดิ่งอยู่ในทะเลแห่งความยิ่งใหญ่!
