บทที่ 169 : เย่หวู่ชางผู้อยู่ยงคงกระพัน
บทที่ 169 : เย่หวู่ชางผู้อยู่ยงคงกระพัน "อมิตาพุทธ, การให้อภัยถือเป็นบุญอันประเสริฐ!" ท่ามกลางเสียงสวดมนต์ของพระสงฆ์ เสียงหนึ่งที่แฝงไว้ด้วยความเยาว์วัย, แต่เปี่ยมล้นด้วยสติปัญญาอันล้ำลึกได้ดังลอยออกมา ทันทีที่ได้ยินเสียงนี้, เย่หวู่ชางก็หยุดชะงักเเละยืนนิ่งด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ทนไม่ไหวเเล้วสินะ, ...
