ตอนที่ 57 ควบคุมกองทัพทั้งหมด

"หานซิ่น เจ้าลงมาซะ!"

"เจ้าเด็กโสโครก เจ้ามีสิทธิ์อะไรถึงได้เป็นแม่ทัพใหญ่"

"เจ้าลงมาเดี๋ยวนี้!"

"ลงมา…"

บทพูดนี้แสดงถึงความโกรธของนายทหารที่มีต่อหานซิ่น

แน่นอน มันยังแสดงถึงความไม่พอใจของนักแสดงต่อเฉินผิงด้วย

ขณะนี้ การระบายอารมณ์ออกมาอย่างเต็มที่นั้นช่างน่าพอใจ

คังไค่ที่รับบทเป็นฝานไคว๋ จางจี๋ซื่อที่รับบทเป็นลู่หว่าน และจางเฉิงห่าวที่รับบทเป็นโจวบั๋ว ต่างก็พากันตะโกนด่าทอ

ไม่สนใจว่าหานซิ่นจะเป็นแม่ทัพใหญ่หรือไม่ ต้องลดความเย่อหยิ่งของเขาลงก่อน

อีกอย่าง

พวกเขาต้องการข่มขู่เฉินผิงด้วยการทำให้เขากลัว

แต่

เมื่อพวกเขาด่าทอจนจบและคิดว่าจะทำให้เฉินผิงกลัว เฉินผิงกลับหมุนตัวพร้อมชูดาบ

"โฮ่ว…"

พลังอันยิ่งใหญ่ที่แผ่ซ่านออกมาจนเต็มห้อง

เฉินผิงรู้สึกเหมือนมีพลังมหาศาลที่ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา

พลังนี้ทำให้นักแสดงทุกคนหยุดนิ่ง

แม้แต่เฉินเต้าหมินที่รับบทเป็นหลิวปังก็หยุดนิ่งไปด้วย

หลิวปังที่เฉินเต้าหมินแสดงเป็นตัวเอกของฉู่ฮั่น ศึกชิงบัลลังก์สะท้านปฐพีและเป็นจักรพรรดิ

พลังของเขาเป็นสิ่งที่ไม่มีใครเทียบได้

แต่ไม่น่าเชื่อ

เฉินผิงในขณะนี้แผ่พลังที่เหนือกว่า

ถือดาบแม่ทัพใหญ่ เฉินเต้าหมินรู้สึกว่าเฉินผิงในตอนนี้เป็นแม่ทัพที่ควบคุมกองทัพทั้งหมด

"นี่…"

"พลังของหมอนี่ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้"

การหมุนตัวของเฉินผิงทำให้นักแสดงทุกคนหยุดนิ่ง

ในขณะนั้น ในสายตาของเฉินผิง เขาเห็นเสียงติ๊งติ๊งที่ลอยขึ้นมาจากศีรษะของนักแสดงหลายคน...ตัวเลขที่ปรากฏออกมาเรื่อยๆ

นั่นคือตัวเลขระดับความสามารถรวมของนักแสดงแต่ละคน

ระดับ 13

ระดับ 14

ระดับ 12

สูงสุดคือระดับ 15

สำหรับนักแสดงคนอื่นที่ไม่สำคัญ

บางคนมีแค่ระดับ 1, 2, 3...แม้แต่ทหารนับหมื่นที่อยู่เบื้องหลังก็ไม่มีแม้แต่ระดับ 1

ดังนั้น

สถานการณ์ตอนนี้คือ

เฉินผิงที่เป็นบอสระดับ 40 ต่อหน้าทหารนับล้าน ก็ไม่มีความกลัวใดๆ

ดังนั้นมันจึงเกิดปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดขึ้น

พลังของกองทัพนับหมื่นถูกเฉินผิงคนเดียวกดลงอย่างสิ้นเชิง

"นายทหารทั้งหลาย ดูเหมือนพวกท่านจะไม่ยอมรับข้า"

เฉินผิงกล่าวด้วยรอยยิ้มสงบพร้อมหันไปมองนายทหารที่กำลังโวยวาย "ถ้าพวกท่านไม่ยอมรับข้าเป็นแม่ทัพ ก็เข้ามาและฆ่าข้า แล้วพวกท่านจะได้เป็นแม่ทัพใหญ่ ท่านคิดว่าอย่างไร?"

เฉินผิงพูดพร้อมกับมองนายทหารด้วยความสนใจ

แน่นอน พวกเขาไม่กล้าทำ

หนึ่งคือบทละครไม่สามารถทำแบบนั้นได้

สอง บทบาทที่พวกเขาแสดงก็ไม่สามารถวิ่งไปฆ่าหานซิ่นได้

อีกอย่าง

พลังที่เฉินผิงแผ่ออกมาตอนหมุนตัวก็ทำให้พวกเขาตกใจ

พวกเขาที่ตั้งใจจะพูดคำหยาบคายกลับกลืนคำพูดกลับเข้าไป

"ดูเหมือนพวกท่านไม่กล้า ถ้าพวกท่านไม่กล้า ข้าก็จะต้องเป็นแม่ทัพใหญ่เอง"

เฉินผิงกล่าวพร้อมถือดาบแม่ทัพใหญ่ไว้ในมือ

"ข้าไม่ยอมรับเจ้า"

จางเฉิงห่าวที่รับบทเป็นโจวบั๋วรู้ว่าไม่ดีแล้วจึงกล่าวออกมา

ถ้าไม่ตอบโต้ พวกเขาจะถูกเฉินผิงกดดันต่อไป

เฉินผิงไม่ได้ประหลาดใจและถามออกไป "ท่านรับผิดชอบอะไรในกองทัพ?"

"ข้าเป็นแม่ทัพคุมทหารรักษาพระองค์"

จางเฉิงห่าวกล่าวเสียงดัง

"โอ้"

เฉินผิงพยักหน้าแล้วกล่าวออกมา "ระหว่างทางไปหนานเจิ้ง ทหารหนีไปกว่าหนึ่งในสาม ท่านคิดว่าท่านมีความผิดอย่างไร?"

"เจ้า...เจ้า..."

จางเฉิงห่าวไม่มีคำตอบ

นี่คือความผิดของเขาจริงๆ

แต่เรื่องยังไม่จบ เฉินผิงหันไปถามนายทหารที่มีหนวดเคราครึ้ม "ท่านรับผิดชอบอะไร?"

"ใครไม่รู้บ้างว่าข้าฝานไคว๋เป็นแม่ทัพหน้า ข้าคือคนแรกที่บุกเข้าปราสาทในการรบหนักๆ"

ฝานไคว๋พูดด้วยความภูมิใจ

เฉินผิงพยักหน้า "การรบที่เซียงเฉิงเป็นท่านใช่ไหม? ท่านบุกเข้าไปคนเดียวแต่ล้มเหลว สุดท้ายท่านอ๋องต้องบุกเข้าไปและยึดเมืองได้...ท่านคิดว่าท่านสามารถเป็นแม่ทัพใหญ่ได้งั้นหรือ?"

"ข้า...ข้า..."

ฝานไคว๋ก็ไม่มีคำตอบ

เฉินผิงหันไปถามหวังจี๋ซื่อที่รับบทเป็นลู่หว่าน "ท่านรับผิดชอบอะไร?"

"ข้ารับผิดชอบการตรวจสอบ"

"ถ้าข้ามอบกองทัพ 100,000 นายให้ท่าน ท่านจะจัดการอย่างไร?"

ลู่หว่านไม่ได้เตรียมคำตอบนี้ ตอบอย่างยากลำบากว่า "ทุกคนทำหน้าที่ของตน"

เฉินผิงเดินลงมาจากแท่นบูชา

ทุกก้าวที่เขาเดินลงมา ทำให้นายทหารรู้สึกกดดันเพิ่มขึ้น

นักแสดงที่เป็นนายทหารต่างรู้สึกเหงื่อตก

"อย่างไรคือการทำหน้าที่ของตน?"

เฉินผิงมองลู่หว่านและถาม "มีกองทหารม้าเท่าไหร่? ทหารแบกสัมภาระเท่าไหร่? ทหารธนูเท่าไหร่? คนเลี้ยงม้า คนทำอาหาร หมอ...ท่านคำนวณได้ไหม?"

เฉินผิงพูดต่อ

พลังความสามารถการใช้คำพูดระดับ 5 ของเฉินผิงกำลังแสดงออกมา

[ความสามารถในการควบคุมจังหวะ]

ควบคุมจังหวะของผู้อื่น

เดิมทีเฉินผิงเป็นฝ่ายถูกท้าทาย

แต่ตอนนี้ เขากลับใช้คำพูดพลิกสถานการณ์ทั้งหมด

ลู่หว่านพยายามทำตัวใหญ่โต ตอบว่า "ข้าคำนวณได้แน่นอน"

เฉินผิงถามต่อ "แล้วถ้า 200,000 นายล่ะ?"

"ถ้า 1,000,000 นายล่ะ?"

นายทหารเงียบไป

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นแม่ทัพที่กล้าหาญ แต่พวกเขานำกองทัพเพียงไม่กี่หมื่นนายเท่านั้น

พวกเขาไม่เคยคิดถึงการนำทัพ 100,000 หรือ 1,000,000 นาย

แต่ภายใต้การถามอย่างต่อเนื่องของเฉินผิง ลู่หว่านกลับถามเฉินผิงกลับ "แล้วเจ้าจัดการอย่างไร?"

คำถามนี้เฉินผิงชื่นชม "ไม่เลว ยังรู้จักถามกลับ"

"สำหรับข้า มันง่ายมาก ข้าเพียงต้องการแม่ทัพ 10 นายที่เชื่อฟังข้าในการนำทัพ 1,000,000 นาย"

ลู่หว่านพูดอย่างไม่เชื่อ "เจ้าโกหก"

เฉินผิงตอบอย่างเคร่งขรึม "ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ ข้าไม่ใช่คนที่นำทัพ ข้านำแม่ทัพ วันนี้ท่านอ๋องแต่งตั้งข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ ดาบนี้อยู่ในมือข้า เหมือนกับดาบที่แขวนอยู่บนหัวข้า ข้าจะทำได้หรือไม่ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาถกเถียงกัน ท่านอ๋องแต่งตั้งข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ ถ้าท่านอ๋องมองผิดก็เป็นเรื่องของท่านอ๋อง แต่พวกเจ้าควรเชื่อฟังท่านอ๋องไม่ใช่หรือ? หานซิ่นรับหน้าที่นี้ รู้ดีว่าชะตาของกองทัพอยู่ในมือข้า ข้าจะทำอย่างดีที่สุด"

เฉินผิงชูดาบแม่ทัพใหญ่ขึ้น กล่าวสาบาน "หานซิ่นตัดสินใจแล้ว จะไม่ยอมแพ้ต่อสถานการณ์ที่ยากลำบาก จะไม่หยิ่งผยองเพราะมีตำแหน่งสูง จะไม่แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตนเพราะมีความสามารถ จะไม่โอ้อวดเพราะทหารทำตามคำสั่ง หานซิ่นพร้อมทำงานร่วมกับนายทหาร หวังว่านายทหารจะให้ความร่วมมือ"

เสียงของเขาดังก้องไปทั่ว

เฉินผิงในตอนนี้มีอายุเพียงยี่สิบปี

แต่เขาถูกแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพ

นักแสดงที่รับบทนายทหารในตอนนี้

รู้สึกว่าเฉินผิงในตอนนี้เหมือนกับหานซิ่นที่กลับชาติมาเกิด

หลิวปังที่ซ่อนอยู่หลังเวทียิ้มเล็กน้อย

เขารู้ว่าหานซิ่นได้ทำให้นายทหารยอมรับแล้ว

ผู้กำกับเกาซีซีที่กำลังดูจากกล้องพยักหน้าอย่างพอใจ

เฉินผิงและนักแสดงคนอื่นๆ ไม่เพียงแค่เปลี่ยนบทพูดมากมาย แต่ยังทำให้ฉากหานซิ่นเป็นแม่ทัพใหญ่เป็นฉากที่สมบูรณ์แบบ

แม้ว่าฉากนี้จะเพิ่มบทให้เฉินผิง

แต่เป็นการเพิ่มที่ดี

หลังจากนี้

เมื่อเฉินผิงรับบทเป็นหานซิ่นซึ่งเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหลิวปัง กองทัพหลิวปังก็พร้อมที่จะต่อสู้กับเซี่ยงยี่

การก่อตั้งราชวงศ์ฮั่นเริ่มต้นขึ้นในขณะนี้