ตอนที่ 55 แค่หล่อก็พอแล้ว

หลังจากนั้น ในการแข่งขันรอบถัดไป ผู้แข่งขันทั้งหมด 12 คน และเข้ารอบทั้งหมด 9 คน เฉินผิงก็สามารถผ่านเข้ารอบโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ

ตามที่ทีมงานรายการกล่าว แม้ว่าเฉินผิงจะแสดงได้แย่เหมือนขี้หมา เฉินผิงก็ยังจะได้ผ่านเข้ารอบ

เหตุผลนั้นก็ง่ายมาก

แม้ว่ารายการจะยังอยู่ในขั้นตอนการถ่ายทำและยังไม่ได้ออกอากาศ

แต่ทุกคนสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าเมื่อรายการออกอากาศ เฉินผิงจะต้องโด่งดังอย่างแน่นอน

และเมื่อเฉินผิงโด่งดัง รายการนักแสดงโปรดเตรียมตัวก็จะต้องดังไปด้วย

ถ้าเฉินผิงถูกคัดออก มันคงเป็นเรื่องโง่เง่า

แน่นอนว่าเฉินผิงไม่ใช่คนที่ต้องการให้รายการช่วยโกง

ด้วยพรสวรรค์ด้านรูปลักษณ์ระดับ 4 ของเขา เฉินผิงก็แค่รักษาความหล่อเอาไว้ก็พอ

ใช่แล้ว

บางครั้งรูปลักษณ์ก็เป็นทุนที่แข็งแกร่งมาก

มันสามารถทำให้คนมองข้ามการแสดงของคุณ มองข้ามทุกอย่างและมองแค่ใบหน้าของคุณ

แม้กระทั่ง

แม้ว่าการแสดงของคุณจะธรรมดา แต่คนก็จะคิดว่าคุณแสดงได้ดีมาก

อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่เฉินผิงในการแสดงต่อมาก็ยังทำให้ผู้กำกับทั้งสี่คนประทับใจ

ในการแสดงครั้งนี้ เฉินผิงเลือกแสดงในเรื่อง "เซียนกระบี่พิชิตมาร" รับบทเป็นหลี่เซียวเหยา

เนื้อเรื่องพูดถึงหลี่เซียวเหยากลับไปในอดีตและพบกับตัวเองตอนเด็ก

และพบว่าตัวเองตอนเด็กได้พบกับลูกแก้วน้ำ

ในที่สุดหลี่เซียวเหยาก็พบว่า ทุกอย่างเป็นโชคชะตาที่ถูกกำหนดไว้แล้ว

เป็นอีกหนึ่งฉากคลาสสิก

เฉินผิงได้นำเสนอฉากคลาสสิกนี้อีกครั้ง

หรืออาจจะกล่าวว่า เขาได้นำฉากคลาสสิกนี้ไปสู่ระดับที่สูงขึ้นอีก

……

“ขอบคุณทุกคน การถ่ายทำในช่วงแรกเสร็จสิ้นแล้ว รอบสุดท้ายคือรอบชิงชนะเลิศ แต่รอบชิงชนะเลิศเราจะถ่ายทอดสด ซึ่งต้องรอการตรวจสอบและออกอากาศของรายการ อาจใช้เวลาสองเดือน”

หลังจากการแสดงสี่รอบ "นักแสดงโปรดเตรียมตัว" ก็ได้หยุดการถ่ายทำชั่วคราว

นักแสดงและผู้กำกับต่างพากันกลับบ้าน

จากนี้ไปก็ต้องรอดูผลการออกอากาศ

อย่างไรก็ตาม

จากการออกอากาศไปจนถึงรอบชิงชนะเลิศยังต้องใช้เวลา นักแสดงจะกลับมาร่วมแข่งขันรอบชิงชนะเลิศเมื่อถึงเวลา

ดังนั้นเฉินผิงและหยวนปิงเหยียนพร้อมนักแสดงคนอื่นๆ จึงเริ่มเก็บกระเป๋าและเตรียมตัวกลับ

“เฉินผิง จะกลับแล้วเหรอ?”

“อืม แล้วเธอล่ะ?”

“ฉันก็เหมือนกัน”

“จะไปไหนต่อ?”

“ต้องดูสถานการณ์ก่อน ฉันยังมีละครที่ยังถ่ายไม่เสร็จ”

เฉินผิงกำลังคิดว่าจะกลับไปที่บริษัทหรือกลับไปที่กองถ่าย "ฉู่ฮั่น ศึกชิงบัลลังก์สะท้านปฐพี"

“แล้วเธอล่ะ…”

“ฉันจะกลับไปที่บริษัทก่อน บริษัทมีละครให้ฉันแสดงอีกเรื่อง”

“นางเอก?”

“น่าจะใช่”

“ดีมาก ยินดีด้วย”

เฉินผิงรู้สึกอิจฉาหยวนปิงเหยียนที่เรียนจบจากโรงเรียนการแสดง

เธอมีความสามารถดีและมีโอกาสดี ความก้าวหน้าจึงรวดเร็ว

หยวนปิงเหยียนเพิ่งแสดงไม่กี่ปี ก็ได้เป็นนางเอกแล้ว

และดูเหมือนว่าในอนาคตเธอจะได้รับบทนางเอกต่อไป

“งั้นเรา…”

หยวนปิงเหยียนมองเฉินผิง เหมือนมีอะไรอยากจะพูดแต่ไม่กล้า

“มีอะไรเหรอ?”

เฉินผิงตกใจ “มีอะไรอีก?”

“ไม่มีอะไร”

“งั้นลาก่อน”

เฉินผิงและหยวนปิงเหยียนต้องแยกทางกัน

เฉินผิงชอบนั่งรถไฟความเร็วสูง หยวนปิงเหยียนเลือกนั่งเครื่องบิน

“ลาก่อน…”

หยวนปิงเหยียนรู้สึกหงุดหงิดและกังวล แต่สุดท้ายก็พูดว่า ลาก่อน

แม้ว่าใจเธอจะมีความรู้สึกอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ยังคงสงบ

แต่สิ่งที่ทำให้หยวนปิงเหยียนดีใจคือ เฉินผิงที่เดินไปแล้วหันหลังกลับมา “ถ้ามีโอกาส ฉันจะไปหาเธอ”

“จริงเหรอ?”

“แน่นอน…แต่ฉันต้องพยายามก่อน ไม่งั้น ฉันที่เป็นนักแสดงหมายเลข 300 ไปหานางเอก ก็จะไม่ถูกคนอื่นหัวเราะเหรอ”

“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่หัวเราะ…แล้วจะมาเมื่อไหร่?”

“รอจนกว่าฉันจะเป็นพระเอกก่อน”

“งั้นต้องรอถึงเมื่อไหร่กัน”

“ทำไมถึงไม่เชื่อมั่นในตัวฉัน?”

“ฉันแค่ล้อเล่น…”

หยวนปิงเหยียนยิ้ม “ฉันจะรอ”

ในขณะนั้น ทั้งสองคนก็รู้สึกถึงความหวานภายในใจ

…

หลังจากตรวจสอบกับกองถ่ายฉู่ฮั่น ศึกชิงบัลลังก์สะท้านปฐพีแล้ว พบว่ายังไม่มีฉากของเฉินผิงในตอนนี้ เฉินผิงจึงกลับไปที่บริษัทอย่างสบายใจ

เมื่อเฉินผิงกลับมาที่บริษัท อู๋อวี้ หลินกวนเซินและเอเรียเอเรียก็รู้สึกตกใจมาก

อู๋อวี้ถึงกับพูดคุยกับเฉินผิงหลายครั้งว่าหลังจากนี้เขาควรเดินสายไอดอลหรือไม่

สุดท้ายเฉินผิงก็ยืนยันไม่เห็นด้วย เธอจึงยอมแพ้ไป

ขณะนี้ เฉินผิงที่นั่งอยู่ในบริษัทและรู้สึกเบื่อ จึงคิดถึงพื้นที่ของผู้กำกับที่ระบบมอบให้เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจของเอ่อร์ตงเฉิน

ก่อนหน้านี้ไม่มีเวลาในการศึกษามัน ตอนนี้จึงเป็นโอกาสที่ดี

เฉินผิงเข้าสู่ระบบและคลิกที่พื้นที่ของผู้กำกับ

[ระบบ: โฮสต์ต้องการเข้าสู่พื้นที่ของผู้กำกับหรือไม่]

เฉินผิงคลิกใช่

ทันใดนั้น เฉินผิงก็รู้สึกเหมือนกำลังฝัน เข้าสู่พื้นที่ที่ไม่รู้จัก

ที่นี่คือที่ไหน?

เฉินผิงรู้สึกว่าที่นี่คุ้นเคย แต่ก็ไม่รู้ว่าที่ไหน

ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา

“หานซิ่น พรุ่งนี้เจ้าจะได้เป็นแม่ทัพใหญ่ ชะตากรรมของพวกเราอยู่ในมือเจ้าแล้ว”

หานซิ่น?

เฉินผิงตกใจ

เมื่อมองดูชุดเกราะที่สวมอยู่และคนที่อยู่ข้างหลัง เฉินผิงก็พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว “ขอบคุณท่านเสี่ยว”

“ไม่ต้องขอบคุณข้า แต่พิธีแต่งตั้งแม่ทัพพรุ่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย เจ้ารู้ใช่ไหม ใต้ธงของท่านอ๋อง มีหลายคนที่ต้องการตำแหน่งนี้”

“ท่านเสี่ยวไม่ต้องห่วง ข้าจะทำให้พวกเขายอมรับข้า”

วันรุ่งขึ้น

ฮั่นอ๋องตั้งแท่นบูชา เตรียมแต่งตั้งแม่ทัพใหญ่

นายทหารหลายคนคิดว่าตนเองจะได้รับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่

แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจคือ แม่ทัพใหญ่ที่ได้รับการแต่งตั้งไม่ใช่ผู้ที่เคยอยู่กับฮั่นอ๋อง แต่เป็นหานซิ่น

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพ ข้าแต่งตั้งเจ้าเป็นแม่ทัพใหญ่”

หลิวปังมอบตราแม่ทัพและดาบให้เฉินผิง จากนั้นก็จากไป

เมื่อเผชิญกับนายทหารที่ไม่พอใจ เฉินผิงก็ชูดาบและกล่าวคำสาบาน “วันนี้เป็นวันแต่งตั้งแม่ทัพ ข้าขอประกาศต่อสาธารณชน เรื่องในกองทัพ ข้าจะจัดการ ข้าจะรับผิดชอบต่อท่านอ๋อง และพวกท่านรับผิดชอบต่อข้า หากข้ามีข้อผิดพลาด ท่านอ๋องจะจัดการข้า แต่ก่อนที่จะจัดการข้า ข้าจะจัดการกับคนที่ไม่เชื่อฟัง ไม่ว่าจะเป็นผู้ใกล้ชิดของท่านอ๋องหรือคนในครอบครัว ข้าจะจัดการให้สิ้น…”

ไม่รู้ว่าเมื่อไร เฉินผิงก็ตื่นขึ้นมาจากพื้นที่ของผู้กำกับ

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในพื้นที่ของผู้กำกับ เฉินผิงก็รู้สึกว่ามันสมจริงมาก เหมือนกับกลับไปยังวันที่หานซิ่นได้รับการแต่งตั้งเป็นแม่ทัพใหญ่

แต่เฉินผิงรู้ว่า

ตามบทภาพยนตร์ เฉินผิงไม่มีฉากมากมายและไม่มีบทพูดที่น่าตื่นเต้นแบบนี้

แม้ว่าบทพูดและฉากนี้ เฉินผิงเคยคิดเอาไว้

แต่เขารู้ว่าเขาเป็นนักแสดงเล็กๆ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงบทได้

และผู้กำกับเกาซีซีก็เป็นผู้กำกับที่แข็งกร้าว ไม่ยอมให้เปลี่ยนแปลงบท

แต่

ในขณะที่เฉินผิงกำลังนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในพื้นที่ของผู้กำกับ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา

เมื่อเห็นคนโทรมาเป็นเกาซีซี เขาก็รีบรับสาย

“เฉินผิง รายการวาไรตี้จบแล้วใช่ไหม”

“ผู้กำกับเกา เพิ่งจบเมื่อวาน วันนี้ผมเพิ่งกลับมาที่บริษัท”

“ดีมาก มาเจอฉันที่กองถ่ายหน่อย บทของนายกับทีมงานเขียนบทได้ปรับเปลี่ยนเล็กน้อย เดี๋ยวฉันจะส่งบทใหม่ให้ทางอีเมล นายลองดูถ้าไม่มีปัญหา อีกไม่กี่วันเราจะถ่ายทำฉากนี้”

“ได้ครับ”

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ

หลังจากวางสาย เขาเปิดอีเมล

เมื่อเห็นบทใหม่ เฉินผิงถึงกับตกตะลึง

เพราะบทใหม่เหมือนกับบทที่เกิดขึ้นในพื้นที่ของผู้กำกับทุกอย่าง