บทที่ 38 กระบี่เล่มนี้ชื่อเซวียนหยวน

ตอนที่ 38 กระบี่เล่มนี้ชื่อเซวียนหยวน

ถ้ามีใบฉางเซิงอยู่ด้วย มู่ฉิงเก๋ออยากจะศึกษาสิ่งที่อยู่ในตำนานนี้จริงๆ

เพราะในตำนานเล่าว่า ใบของต้นฉางเซิงสามารถชุบชีวิตคนตายได้

น่าเสียดายที่สิ่งนี้มีคนเห็นน้อยมาก ในประวัติศาสตร์ของหุบเขาหมอเทวะ ก็ยังไม่มีใครได้สิ่งของที่เกี่ยวข้องกับต้นฉางเซิง

ส่วนไม้ฉางเซิง แม้จะเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร

ไม้ฉางเซิงท่อนนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะงอกใบใหม่อีกแล้ว

เพียงแต่สิ่งนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับคนอื่น แต่สำหรับหลี่ฉางชิงแล้ว มันกลับเป็นสมบัติล้ำค่า

ในสายตาของช่างแกะสลัก ไม้ที่ดีขนาดนี้ ถ้าไม่แกะสลักอะไรออกมา มันก็คงจะน่าเสียดายแย่

"ไอ้หนู ข้าจะมอบของดีให้เจ้าชิ้นหนึ่ง" หลี่ฉางชิงมองอิ๋นชางหลี

"หา? ท่านผู้อาวุโสจะมอบของให้กับข้างั้นเหรอขอรับ?" ดวงตาของอิ๋นชางหลีเป็นประกาย

"สหายฉางชิง ไม่ต้องลำบากขนาดนั้น" มู่ฉิงเก๋อรีบพูด หลี่ฉางชิงลงมือ ของที่มอบให้ต้องไม่ธรรมดา นางจะรับไมตรีขนาดนี้ได้อย่างไร?

"ไอ้หนูเอ้ย เจ้ากำลังจะโชคดีแล้ว!" ดวงตาของซวีมู่ไห่เป็นประกาย เขารู้ดีว่าของที่หลี่ฉางชิงมอบให้นั้น ล้วนไม่ธรรมดา

งานแกะสลักชิ้นเดียว ย่อมสามารถทำให้คนก้าวขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของชีวิตได้

"ห้ามเรียกข้าว่าไอ้หนู ข้าชื่ออิ๋นชางหลี" อิ๋นชางหลีพูดกับซวีมู่ไห่อย่างไม่พอใจ

ซวีมู่ไห่ตกตะลึง เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มแห้งๆ "เจ้าช่างสองมาตรฐานจริงๆ เมื่อครู่นี้พี่ฉางชิงเรียกเจ้าแบบนั้น เจ้าก็ไม่ได้พูดอะไร ทำไมข้าเรียกไม่ได้"

"ฮึ… ท่านผู้อาวุโสฉางชิงย่อมเรียกได้" อิ๋นชางหลีพูดอย่างหยิ่งยโสเล็กน้อย

"งั้นเจ้ารอสักครู่นะ" พูดจบ หลี่ฉางชิงก็นั่งลงข้างๆ ไม้ฉางเซิง จากนั้นก็หยิบเครื่องมือต่างๆ ออกมาจากอก

มีดมากมายถูกหลี่ฉางชิงหยิบออกมา ทำให้มู่ฉิงเก๋อกับอิ๋นชางหลีมองดูด้วยความประหลาดใจ

มีดอะไร?

ทำไมถึงดูแปลกๆ แบบนี้ พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน

แม้แต่ซวีมู่ไห่ก็ยังมองดูด้วยความสงสัย เพราะซวีมู่ไห่ก็เพิ่งเคยเห็นมีดแบบนี้เป็นครั้งแรก ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะได้เห็นหลี่ฉางชิงแกะสลัก

เห็นแววตาที่เหมือนกับไม่เคยเห็นโลกกว้างของทุกคน หลี่ฉางชิงคิดว่าทุกคนกำลังสงสัยว่าทำไมเขาถึงพกมีดมากมายขนาดนี้ จึงไอออกมาหนึ่งครั้งแล้วพูดว่า "อะแฮ่ม… ในฐานะช่างแกะสลัก พกมีดหกเจ็ดเล่ม มันก็สมเหตุสมผลใช่ไหม?"

"ช่างแกะสลัก?" มู่ฉิงเก๋อกับอิ๋นชางหลีมองดูด้วยความไม่เข้าใจ "สหายฉางชิงไม่ใช่ช่างวาดภาพงั้นหรือ?"

"พี่ฉางชิงไม่ใช่ช่างวาดภาพ แต่เป็นช่างแกะสลัก" ซวีมู่ไห่อธิบายข้างๆ "นี่คือวิถีที่พี่ฉางชิงเลือกเดินออกมาเอง แม้ว่าจะคล้ายกับช่างวาดภาพ แต่งานแกะสลักที่พี่ฉางชิงทำออกมานั้น มีพลังมากกว่าภาพวาด!"

เพราะซวีมู่ไห่เคยเห็นมาแล้ว ติ่งไม้ที่หลี่ฉางชิงมอบให้ เขายังคงพกติดตัวอยู่

แค่มองแวบเดียว เขาก็จะจมดิ่งลงไป

ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้เขากำลังจัดการเรื่องของภูเขาหนานซาน เขาคงจะรีบกลับไปที่ยอดเขามู่ไห่ และศึกษาติ่งไม้นั้นอย่างละเอียดแล้ว

มู่ฉิงเก๋อสองคนไม่เข้าใจ

ในเวลานี้ หลี่ฉางชิงก็เริ่มลงมือ…

เครื่องมือต่างๆ ถูกใช้บนไม้ฉางเซิง หลี่ฉางชิงตัดไม้ฉางเซิงออกมาส่วนหนึ่ง

มีดแต่ละเล่มล้วนมีประโยชน์ หลี่ฉางชิงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เชี่ยวชาญราวกับปรมาจารย์ ทำให้ทุกคนมองดูด้วยความตื่นเต้น

พวกเขาพบว่าไม้ในมือของหลี่ฉางชิงเมื่อไม่กี่ลมหายใจก่อน กับไม้ในมือของหลี่ฉางชิงในเวลาต่อมา มันช่างต่างกันอย่างสิ้นเชิง

พวกเขาราวกับกำลังเห็นกระบวนการที่พระเจ้าสร้างสรรค์สิ่งของ ผลกระทบต่อจิตใจของพวกเขานั้นรุนแรงมาก แม้แต่ทุกคนยังรู้สึกว่าปราณหยวนในร่างกายของพวกเขาไหลเวียนโดยไม่รู้ตัว

จิตวิญญาณสั่นสะเทือน ทุกคนมองดูการเคลื่อนไหวในมือของหลี่ฉางชิงอย่างหลงใหล ลืมเวลา ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง!

ในขณะเดียวกัน ในหัวของพวกเขาก็มีความเข้าใจมากมายเพิ่มขึ้น

ราวกับว่าในกระบวนการสร้างสรรค์นี้ มันได้มอบวิถีสวรรค์มากมายให้กับพวกเขา

แม้แต่จุดอ่อนในการฝึกฝนวิทยายุทธก่อนหน้านี้ มันก็คลายลงในเวลานี้

เวลาค่อยๆ ไหลผ่านไป ทุกคนไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ไม่นานนัก ในมือของหลี่ฉางชิงก็มีบางสิ่งบางอย่างปรากฏขึ้น

มันคือกระบี่เล่มหนึ่ง

เป็นกระบี่ไม้เล่มหนึ่ง!

ใบมีดกว้าง รูปร่างโดยรวมแตกต่างจากกระบี่ที่พวกเขาเห็นในวันปกติ

บนกระบี่ไม้เล่มนั้น ด้านหนึ่งแกะสลักดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว อีกด้านหนึ่งแกะสลักภูเขา แม่น้ำ ต้นไม้

แม้ว่าพวกเขายังไม่ได้สัมผัสกระบี่เล่มนี้ แต่ไม่รู้ว่าทำไม ทุกคนต่างก็รู้สึกถึงแรงกดดันจากกระบี่ไม้เล่มนี้!

ราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับผู้ยิ่งใหญ่ที่พวกเขาเอื้อมไม่ถึง

หลี่ฉางชิงตรวจสอบกระบี่ในมืออย่างละเอียด พูดให้ถูกก็คือ กระบี่เล่มนี้เป็นเพียงงานที่ยังทำไม่เสร็จ เพราะหลี่ฉางชิงไม่ได้แกะสลักกระบี่เล่มนี้จนเสร็จ

เขาไม่ต้องการพลังของจักรพรรดิที่แข็งแกร่งขนาดนั้น

เขาต้องการเพียงพลังของภูเขา แม่น้ำ ต้นไม้ ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว สำหรับอิ๋นชางหลีแล้ว สิ่งนี้เหมาะสมที่สุด

"ไปเถอะ" หลี่ฉางชิงปล่อยมือ กระบี่เล่มนั้นก็ลอยขึ้นกลางอากาศ

แต่กระบี่ไม้เล่มนั้นกลับสั่นเล็กน้อย ราวกับว่าไม่อยากจากไป

"ไปเถอะน่า" หลี่ฉางชิงยิ้มแล้วพูดว่า "เจ้าของของเจ้าคือไอ้หนูผู้นั้น ข้าไม่รู้จักวิชากระบี่ เจ้าไม่เหมาะกับข้า"

พูดจบ หลี่ฉางชิงก็ดีดนิ้ว กระบี่ไม้เล่มนั้นก็บินออกไป ตรงไปที่อิ๋นชางหลี

เมื่อรู้สึกถึงกระบี่ไม้เล่มนั้นบินเข้ามา อิ๋นชางหลีก็ถอยหลังไปสองก้าว แววตาของเขามีความเกรงกลัว แต่เบื้องหลังความเกรงกลัวนั้น ยังมีความปรารถนาซ่อนอยู่

"นี่คือ... งานไม้แกะสลักงั้นเหรอ?" มู่ฉิงเก๋อก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก

นางเป็นบุตรสาวของเจ้าหุบเขาหมอเทวะ นางเป็นอัจฉริยะรุ่นเยาว์ของหุบเขาหมอเทวะ นางคิดว่าตัวเองเห็นโลกกว้างมาเยอะแล้ว แต่หลังจากที่ได้พบกับหลี่ฉางชิง นางก็พบว่าโลกที่นางเคยเห็นนั้นเล็กมากๆ

กระบี่เล่มนี้ แม้ว่านางจะยังไม่ได้สัมผัส แต่มู่ฉิงเก๋อก็ยังรู้สึกถึงพลังวิญญาณที่แผ่ออกมาจากกระบี่เล่มนี้ กว้างใหญ่ไพศาล ราวกับไม่มีที่สิ้นสุด

แค่มองดูลวดลายบนกระบี่ ดวงดาวมากมาย ภูเขามากมาย ราวกับว่ามีโลกใบเล็กๆ อยู่ในนั้น!

สมบัติล้ำค่าเช่นนี้!

ช่างน่าตกใจจริงๆ!

"ไอ้หนู รับกระบี่ไปเถอะ" หลี่ฉางชิงพูดอย่างจริงจัง "กระบี่เล่มนี้ชื่อเซวียนหยวน** เจ้าเป็นกายไม้ศักดิ์สิทธิ์ เจ้าเหมาะกับกระบี่เล่มนี้มาก"

"ข้าอยากจะบอกเจ้าว่า การแพทย์มีเส้นทางของการแพทย์ กระบี่มีเส้นทางของกระบี่ แต่เส้นทางทั้งสามพันเต๋านั้น สุดท้ายก็ไปบรรจบกัน"

"บางคนอ่านตำรา ก็สามารถก้าวเข้าสู่เส้นทางที่ยิ่งใหญ่ กลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่ไร้เทียมทาน บางคนดื่มสุราจนถึงขีดสุด ก็สามารถเทียบเท่ากับเซียนได้ วิชากระบี่ไม่ใช่แค่การฆ่าฟัน ต้นไม้ของเจ้าก็สามารถเดินบนเส้นทางกระบี่ของตัวเองได้"

"ดังนั้นในอนาคต เจ้าไม่ใช่แค่จะเป็นเซียนแพทย์ แต่ยังสามารถเป็นเซียนกระบี่ได้ สวรรค์และปฐพี ธรรมชาติ ต้นไม้ ล้วนซ่อนเส้นทางกระบี่ของเจ้าเอาไว้ กระบี่เล่มนี้มอบให้เจ้า ตั้งใจศึกษาเส้นทางของตัวเองเถอะ"

หลี่ฉางชิงพยายามนึกถึงคำพูดในนิยายที่เขาเคยอ่าน พูดออกมาอย่างมั่วซั่ว

แต่คำพูดเหล่านี้ กลับทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึง สำหรับอิ๋นชางหลีแล้ว ก็เหมือนกับได้รับคำชี้แนะ!

นี่คือความแตกต่างของขอบเขตใช่ไหม!?

"ขอบพระคุณท่านผู้อาวุโสฉางชิง" อิ๋นชางหลีคุกเข่าลงอย่างจริงจัง โขกศีรษะคำนับหลี่ฉางชิงสามครั้ง!

"ไมตรีนี้ อิ๋นชางหลีจะจดจำไปตลอดชีวิต!"

อิ๋นชางหลีซาบซึ้งจริงๆ

มอบสมบัติล้ำค่าเช่นนี้ให้เขา แถมยังชี้แนะเส้นทางกระบี่ให้เขาอีก

ไมตรีอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ เทียบเท่ากับบิดามารดา!

"อนาคตเป็นของพวกรุ่นเยาว์" หลี่ฉางชิงมองอิ๋นชางหลีอย่างจริงจัง "ไอ้หนู… บางทีในอนาคต ในการต่อสู้ของคนรุ่นใหม่ บุตรชายของข้าก็อาจจะต้องเข้าร่วม ข้าหวังว่าพวกเราจะผูกมิตรกัน ถ้าบุตรชายของข้าประสบกับเรื่องยากลำบาก เซียนกระบี่ในอนาคตอย่างเจ้า ก็ควรช่วยเขาหน่อยนะ"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

(** กระบี่เซวียนหยวน......พลานุภาพอันสูงสุด กระบี่เซวียนหยวน มีอีกนามว่า กระบี่เชวียนหยวนเชียอวี (轩辕夏禹剑) เล่าลือกันว่า ทวยเทพได้น่าแร่ทองแดงจากภูเขาโส่ว มาหลอมสร้างเพื่อมอบ ให้แก่ซวนหยวนหรือเซวียนหยวน หมายถึงหวงตี้หรือจักรพรรดิเหลือง 黃帝 เป็นหนึ่งในกษัตริย์ตามตำนานจีนและวีรบุรุษทางวัฒนธรรม ต่อมากระบี่เล่มนี้ได้ตกทอดมาสู่เซี่ยอวี่ (夏) ตัวกระบี่ด้านหนึ่งสลักรูปสุริยันจันทราและดวงดาว อีกด้านหนึ่งสลักเป็นรูปขุนเขา สายธารแมกไม้ใบหญ้า ด้ามกระบี่ด้านหนึ่งจารึกวิธีทำกสิกรรมและเลี้ยงสัตว์ อีกด้านหนึ่งจารึกกลยุทธ์รวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง

เล่าขานกันว่า กระบี่เล่มนี้คือกระบี่เทพแห่งยุคซึ่งทวยเทพแห่งแดนสวรรค์ได้ประทานให้แก่จักรพรรดิเหลืองนามเซวียนหยวนเพื่อให้เอาชัยชื่อโหยว ภายในกระบี่เล่มนี้แฝงไว้ซึ่งพลังอันไม่มีวันหมดสิ้น เป็นกระบี่เทพที่มีไว้สำหรับปราบปิศาจและขจัดมาร)