บทที่ 29 วิชาปีกหิมะลมสงบ

ตอนที่ 29 วิชาปีกหิมะลมสงบ

“ถ้าอย่างนั้น ท่านผู้อาวุโสฉางชิง เราออกเดินทางกันเลยดีกว่า” ซวีมู่ไห่กล่าว “ข้าพอจะเดาเรื่องราวคร่าวๆ ได้บ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าถูกต้องหรือไม่ ถึงเวลานั้นคงต้องรบกวนท่านผู้อาวุโสฉางชิงชี้แนะ”

“อย่าชักช้าเลย ไปกันเถอะ” หลี่ฉางชิงพูดออกไปแบบนั้น แต่ในใจกลับรู้สึกจนใจ

ให้ข้าชี้แนะ?

ข้าจะรู้เรื่องอะไรบ้างล่ะ?

ชี้แนะให้เจ้าลงเหวไปเลยดีกว่า ดีไหม?

อีกอย่าง เหมืองหนานซานมันไกลแค่ไหนกัน?

ทำไมเราต้องวิ่งไปด้วย ขี่รถม้าไปไม่ดีกว่าหรือไง? เมื่อมองดูรูปร่างของซวีมู่ไห่แล้ว เขาก็ไม่ได้ดูผอมเพรียว หลี่ฉางชิงเดาว่าความเร็วในการวิ่งของเขาน่าจะตามทัน

เพราะหลังจากที่เขามาถึงแดนชางหยวน ร่างกายนี้ก็ดูอ่อนเยาว์กว่าชาติก่อนมาก แถมร่างกายก็ยังแข็งแรงกว่ามาก

ด้วยร่างกายแบบนี้ หลี่ฉางชิงรู้สึกว่าเขาวิ่งร้อยเมตรไม่ถึงสิบวินาทีด้วยซ้ำ

เอาเป็นว่าไปถึงเหมืองหนานซานก่อน แล้วค่อยว่ากัน ไม่อย่างนั้นจะเสียเวลาหาเงินค่าขนมให้ลูก…

อีกอย่าง หลังจากกลับมาแล้ว หลี่ฉางชิงรู้สึกว่าตระกูลเหยียนควรจะปรับปรุงใหม่ได้แล้ว ทำไมถึงหาเงินจากเหมืองอย่างเดียว บ้าหรือเปล่า?

ถ้าหากทำธุรกิจอื่นๆ แล้วหาเงินได้มากขึ้น รายได้ของเขาก็จะมากขึ้นด้วยไม่ใช่หรือไง?

มีเงินแล้ว บุตรชายถึงจะบ่มเพาะได้อย่างเต็มที่ บ่มเพาะจนแข็งแกร่ง จากนั้นในอนาคตออกไปใช้ชีวิตในสังคมก็จะมีความมั่นใจ

สำนักอื่นๆ ก็อาจจะแย่งชิงตัว ให้ตำแหน่งสูงๆ เงินเดือนสูงๆ หรือจะอยู่ที่แดนโบราณเต๋าซานก็ดี

ถ้าอยู่ที่นั่น บุตรชายเขาก็คงจะได้เป็นจ้าวขุนเขาอะไรแบบนั้น ชีวิตนี้ก็คงจะไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารการกินแล้วใช่ไหม?

แต่เมื่อมองดูซวีมู่ไห่ที่อยู่ข้างๆ หลี่ฉางชิงก็ถอนหายใจเบาๆ ถ้าเป็นไปได้ ขอไปทำงานที่สำนักอื่นจะดีกว่ามั้ง?

"ถ้าอย่างนั้น พวกเราก็ออกเดินทางกันเลยเถอะ" ซวีมู่ไห่พูดกับหลี่ฉางชิง

"ไปเถอะ" หลี่ฉางชิงพยักหน้า

"ทั้งสองท่าน โปรดระวังตัวด้วย" เหยียนป๋อเทารีบเตือน โดยเฉพาะหลี่ฉางชิง เขาไม่อยากให้หลี่ฉางชิงที่เพิ่งมาเป็นกงเฟิงของตระกูลเหยียน แล้วก็เกิดเรื่องขึ้น

"ไม่ต้องห่วง" ซวีมู่ไห่กลับมาเป็นคนขี้เกียจเหมือนเดิม เขาเอ่ยอย่างสบายๆ ว่า "มีข้ากับท่านผู้อาวุโสฉางชิงอยู่ จะเกิดเรื่องอะไรได้?"

เหยียนป๋อเทาพยักหน้า

ในบรรดาจ้าวขุนเขาทั้งสามสิบหกคนของแดนโบราณเต๋าซาน ความแข็งแกร่งของซวีมู่ไห่อยู่ในสามอันดับแรก เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเสียนเทียนที่มีชื่อเสียง

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีหลี่ฉางชิงผู้ลึกลับอยู่ด้วย

"ท่านผู้อาวุโสฉางชิง พวกเราไปกันเถอะ" ซวีมู่ไห่พูดจบ เขาก็กระทืบเท้าลงบนพื้น ร่างกายของเขาราวกับลูกศรที่พุ่งออกจากคันธนู พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าในทันที!

ร่างกายที่อ้วนท้วมนั้น ห่างออกไปหลายสิบเมตรในพริบตา!

หลี่ฉางชิงตกตะลึง!

เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?

ยูเซน โบลต์วิ่งตามเงารองเท้าของเขาก็ยังตามไม่ทัน!

(ยูเซน เซนต์ลีโอ โบลต์ เป็นอดีตนักวิ่งระยะสั้นชาวจาเมกา โดยได้รับการยอมรับว่าเป็นนักวิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล เขาเป็นเจ้าของสถิติโลกในการวิ่ง 100 เมตร, 200 เมตร และประเภทวิ่งผลัด 4 × 100 เมตร)

จะวิ่งตามยังไงกันล่ะทีนี้?

ไม่กี่ลมหายใจ ซวีมู่ไห่ก็พุ่งออกไปหลายร้อยเมตรแล้ว ร่างกายของเขาราวกับใช้วิชาตัวเบาในหนัง

"ท่านผู้อาวุโส เป็นอะไรไป?" เหยียนป๋อเทาเห็นซวีมู่ไห่จากไปแล้ว แต่หลี่ฉางชิงยังไม่ขยับ เขาจึงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

"ไม่มีอะไร"

หลี่ฉางชิงไม่ได้มองเหยียนป๋อเทา เขาหายใจเข้าลึกๆ

ร่างกายของเขาพุ่งออกไปในทันที เร็วจนทิ้งเงาภาพไว้เบื้องหลัง ในชั่วพริบตา หลี่ฉางชิงก็ตามซวีมู่ไห่ทัน

"วิชาตัวเบาของท่านผู้อาวุโสเร็วมาก!" เหยียนป๋อเทารู้สึกถึงความเร็วที่ราวกับพายุ เขาก็อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆ

ตอนที่ซวีมู่ไห่ออกเดินทาง เหยียนป๋อเทาก็รู้สึกว่าเร็วมากแล้ว แต่ความเร็วของหลี่ฉางชิงกลับเร็วกว่าซวีมู่ไห่เสียอีก!

สมกับเป็นผู้เชี่ยวชาญไร้เทียมทาน…

ตอนที่ซวีมู่ไห่ออกเดินทาง หลี่ฉางชิงก็ใช้ปราณวิญญาณที่แข็งแกร่งของเขา มองวิชาตัวเบาของซวีมู่ไห่

เพราะหลี่ฉางชิงจำได้ว่า ปราณวิญญาณที่ช่างวาดภาพฝึกฝนนั้น สามารถเรียนรู้วิทยายุทธได้ในพริบตา

ตราบใดที่วิทยายุทธของอีกฝ่ายอยู่ในขอบเขตของปราณวิญญาณของเจ้า เจ้าก็สามารถเรียนรู้ได้ในทันที

ดังนั้นหลี่ฉางชิงจึงลองทำดู และไม่คิดเลยว่าจะทำสำเร็จจริงๆ

เขากระโดดออกไปหลายสิบเมตร วิชาตัวเบาที่แปลกประหลาดนั้น ทำให้เขาราวกับนกอินทรีที่เหินบินอย่างรวดเร็ว

"นี่มัน..." หลี่ฉางชิงก้าวเพียงสองก้าว เขาก็คุ้นเคยกับวิชาตัวเบานี้แล้ว

แม้ว่าตอนแรกจะรู้สึกกลัว แต่ตอนนี้ในดวงตาของหลี่ฉางชิงมีเพียงความตื่นเต้น

เขาเคยสัมผัสชีวิตแบบนี้ที่ไหนกัน!?

ผู้ชายคนไหนไม่เคยฝันถึงการเป็นจอมยุทธล่ะ ใช่ไหม?

วิชาตัวเบาแบบนี้ เป็นสิ่งที่เขาใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะทำได้

ยิ่งไปกว่านั้น ความเร็วของหลี่ฉางชิงยังเร็วกว่าซวีมู่ไห่เสียอีก

เพียงแค่ไม่กี่ก้าว เหยียบหลังคาของอาคารหลายหลัง ร่างกายของหลี่ฉางชิงก็แซงซวีมู่ไห่ไปแล้ว

ซวีมู่ไห่เห็นบางสิ่งบางอย่างพุ่งผ่านไป และทิ้งระยะห่างจากเขาในทันที

"เร็วมาก!" ซวีมู่ไห่ตกใจมาก ความเร็วของหลี่ฉางชิงเร็วกว่าเขา เขาก็ไม่ได้แปลกใจ แต่สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจก็คือ ตอนที่เขามองตามหลังหลี่ฉางชิง เขาพบว่าหลี่ฉางชิงใช้วิชาตัวเบาของเขา

วิชาปีกหิมะลมสงบ หนึ่งในวิชาตัวเบาขั้นสูงของแดนโบราณเต๋าซาน!

นี่เป็นวิชาที่บรรพบุรุษของแดนโบราณเต๋าซานเข้าใจมาจากภาพวาดหิมะ

"ท่านผู้อาวุโสฉางชิง รอข้าด้วย!" ซวีมู่ไห่เห็นหลี่ฉางชิงทิ้งระยะห่างจากเขาไปเรื่อยๆ จึงรีบร้องตะโกน

"อ๊ะ…" หลี่ฉางชิงเพิ่งสังเกตเห็นว่า ตัวเองเล่นเพลินไปหน่อย ทำให้ซวีมู่ไห่ตามไม่ทัน

"แบบนี้ยังเรียกว่าผู้เชี่ยวชาญอีกเหรอ?" หลี่ฉางชิงพูดไม่ออก

ข้าเพิ่งเรียนรู้ ข้าก็วิ่งเร็วกว่าเจ้าแล้ว

หลี่ฉางชิงยิ่งกังวลว่าการมอบหลี่เหิงเซิงให้ซวีมู่ไห่ดูแล จะเป็นเรื่องที่ถูกต้องหรือไม่กันนะ?

ขอบเขตบ่มเพาะของคนผู้นี้ก็ไม่ดี

แม้แต่ข้าที่เพิ่งเรียนรู้ เจ้าก็ยังสู้ข้าไม่ได้….

ตอนนี้หลี่ฉางชิงยืนอยู่บนยอดเจดีย์เอี๋ยนเฟยในเมืองฉางถิง ปลายเท้าแตะเบาๆ ร่างกายเบาเหมือนขนนก แม้ว่าลมจะพัดแรงแค่ไหน มันก็แค่ทำให้เสื้อผ้าของหลี่ฉางชิงโบกสะบัด ร่างกายของเขายังคงมั่นคง

หลี่ฉางชิงยืนกอดอก มองไปรอบๆ ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่!

นี่คือทิวทัศน์ที่ผู้เชี่ยวชาญมองเห็นสินะ?

ไม่แปลกใจเลยที่คนมากมายอยากจะฝึกฝน อยากจะเป็นผู้แข็งแกร่ง เพราะทิวทัศน์ที่ผู้แข็งแกร่งมองเห็นนั้น มันช่างแตกต่างจริงๆ!

ในเวลานี้ ซวีมู่ไห่ก็ตามมาทัน

"ท่านผู้อาวุโสฉางชิง ช้าลงหน่อย ข้าตามไม่ทัน" ซวีมู่ไห่พูดพลางยิ้มแห้งๆ

ตอนนี้ซวีมู่ไห่ก็รู้แล้วว่า เขากับหลี่ฉางชิงต่างกันมากแค่ไหน ในสายตาของเขา ความเร็วของหลี่ฉางชิงอยู่ในระดับแนวหน้าของแดนชางหยวน

"เอาล่ะ ข้าจะช้าหน่อย พวกเราเดินทางกันต่อเถอะ" ตอนนี้ความคิดของหลี่ฉางชิงเปลี่ยนไปแล้ว

จากคนที่ไม่มีความทะเยอทะยาน อยากจะหาเงินเลี้ยงลูก กลายเป็นคนที่อยากจะยืนหยัดอยู่บนจุดสูงสุด

หลี่ฉางชิงเข้าใจกฎของการอยู่รอดของผู้แข็งแกร่งมาตั้งนานแล้ว เพียงแต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขามองโลกจากมุมมองของผู้แข็งแกร่ง

แม้แต่ซวีมู่ไห่ก็ยังรู้สึกว่าบรรยากาศรอบๆ ตัวของหลี่ฉางชิงเปลี่ยนไป

การเปลี่ยนแปลงนั้น ทำให้ซวีมู่ไห่รู้สึกตกใจ ช่างรู้สึกคุ้นเคย แต่ก็แปลกประหลาด

ในใจของซวีมู่ไห่กำลังคิด เดิมทีเขาอยากจะสืบประวัติของหลี่ฉางชิงจากวิชาตัวเบาที่หลี่ฉางชิงใช้

แต่ไม่คิดเลยว่า หลี่ฉางชิงจะไม่ได้ใช้วิชาตัวเบาของตัวเอง แต่กลับเลียนแบบวิชาปีกหิมะลมสงบของแดนโบราณเต๋าซาน

ท่านผู้อาวุโสฉางชิงต้องมีอดีตที่ไม่ธรรมดาแน่นอน…