ตอนที่ 104 : รอบชิง ! หลินลั่ว v มู่หรงเสวี่ยเหิน !
ตอนที่ 104 : รอบชิง ! หลินลั่ว v มู่หรงเสวี่ยเหิน !
“แค่ก แค่ก....” ภายในหุบเขาสีชาด มันมีร่างหนึ่งที่กำลังหนีไปในสภาพโซซัดโซเซ ตัวเขาชุ่มไปด้วยเลือด เขาเสียแขนขวาไป สภาพเขาน่าอดสู
“ไอ้แก่บัดซบ ! ตระกูลตงฟางบัดซบ !”
“ไอ้ห่า B72 !”
“มังกรของฉัน...”
“หลงเหยียน มีเรื่องอะไร ถ้าฉันไม่หยุดไอ้แก่จากตระกูลตงฟางเอาไว้ แกคงตายไปแล้ว !”
บนร่างของหลงเหยียนมีหมอกดำไหลวน
หลงเหยียนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ขอบคุณผู้อาวุโสหมอกทมิฬ”
“ทำไม แกยังคิดปฏิเสธฉันอยู่อีกเหรอ ?”
เสียงของจ้าวแห่งหมอกทมิฬดังขึ้นมา “ในหมู่อัศวินรัตติกาล พวกนอกรีตรึแม้แต่ผู้ปลุกพลังทั้งหมด มันมีคนไม่มากหรอกนะที่ปฏิเสธฉันครั้งแล้วครั้งเล่า !”
หลงเหยียนคิ้วขมวดและพูดขึ้น “ผู้อาวุโสหมอกทมิฬ คุณต้องการอะไรกันแน่ ?”
“ผมเสียแขนไปแล้ว ตอนนี้ผมไม่ต่างอะไรจากขยะ ไม่รู้ว่าคุณอยากได้อะไรจากผม !”
“ฉันคิดไว้แล้ว....”
หมอกดำเริ่มสั่นไหว “ฉันจะให้แขนอสูรมังกรกับแกเป็นยังไง ?”
“แกเป็นนักรบมังกร ถ้าแกมีแขนขวาของอสูรมังกร ตราบใดที่แกชินกับแขนอสูรมังกรแล้ว มันก็จะกลายเป็นแขนของแกจริง ๆ !”
“ถึงตอนนั้นแกจะแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า แกว่ายังไง ?”
หลงเหยียนหยุดเท้าทันที
อสูรมังกร ?
มันคือลูกหลานของเผ่ามังกร !
สายเลือดของพวกมันมาจากเผ่ามังกร มันพัฒนาร่างกาย ถึงจะอยู่ในร่างกายคล้ายมนุษย์ ทว่าพวกมันก็ยังใช้ความสามารถหลายอย่างของเผ่ามังกรได้
ยกตัวอย่างเช่น เกล็ดมังกร, เวทย์มังกร และอื่น ๆ
บอกได้ว่าพวกมันคือครึ่งมังกรที่แข็งแกร่ง !
น่าเสียดายที่จำนวนอสูรมังกรนั้นมีน้อย ปกติแล้วไม่ค่อยมีใครได้พบมัน หลงเหยียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาเริ่มหวั่นไหว
“ผู้อาวุโสหมอกทมิฬ คุณมีเป้าหมายอะไร ?”
“ก็ง่าย ๆ !” หมอกดำปะทุลอยออกมาตรงหน้าหลงเหยียน “คนระดับฉันไม่อาจจะลงมือได้ง่าย ๆ ฉันอยากให้แกมาเป็นแขนเป็นขาให้กับฉันในหมู่อัศวินรัตติกาล แกออกไปนอกเขตแดนหาของมาให้กับฉัน !”
“นอกเขตแดน ?” หลงเหยียนแปลกใจ “คุณต้องการอะไรจากที่นั่น ?”
“หึหึ แกไม่จำเป็นต้องรู้หรอก” จ้าวแห่งหมอกทมิฬพูดขึ้น “แกไปหาหมอผีก่อน เขาจะจัดการให้แกเอง”
“แล้วแขนอสูรมังกรล่ะ ?”
“ไปที่นั่นแล้วแกก็จะรู้เอง” จ้าวแห่งหมอกทมิฬพูดขึ้น “จากวันนี้ไปแกคือสาวกของฉัน ฮ่าฮ่า...”
....
“ตงฟางเหอถูกฆ่าโดยอัศวินรัตติกาลจริง ๆ เหรอ ?” ตกดึก ที่สถานีประจำเมืองปิ้นไห่ กั้วโฉวยี่มองไปที่จ้าวฉือเฉิงที่บาดเจ็บหนักและถามขึ้นมา
“จริง !” จ้าวฉือเฉิงกัดฟันพูดขึ้น “เราเห็นกับตา บรรพชนอู๋เยว่ไล่ล่าหลงเหยียนไป มันคงตายแน่ !”
“...” กั้วโฉวยี่คิ้วขมวดและพูดขึ้น “ตงฟางเหอเป็นลูกหลานตระกูลตงฟาง เขาเป็นอัศวินมังกร เขาไม่มีไอเทมชุบชีวิตกับตัวเลยรึไง ?”
“ใช่สิ...” จ้าวฉือเฉิงแปลกใจนิด ๆ “เขาไม่มีไอเทมชุบชีวิต หลังจากที่โดนหมัดของหลงเหยียนฆ่า ไอเทมชุบชีวิตก็ไม่ทำงาน”
“บางทีตงฟางเหออาจจะไม่ได้พกไอเทมชุบชีวิตกับตัวก็ได้”
“ครั้งนี้ตระกูลตงฟางได้เสียกองกำลังชั้นดีไป ไม่ใช่แค่หมดสิทธิ์ในการได้โลกวิเศษ ทว่าแม้แต่อัศวินมังกรของตระกูลพวกเขาก็ยังตาย” กั้วโฉวยี่พูดขึ้น “แล้วหลินลั่วล่ะ ?”
จ้าวฉือเฉิงพูดขึ้น “เขากลับบ้านไปแล้ว หลังจากที่เอามังกรไปที่ฐาน B17 เขาก็กลับบ้าน เขามีแข่งวันพรุ่งนี้”
“บ้าน...บ้าน...”
“หัวหน้า คุณคิดอะไรอยู่ ?”
“ฉันสงสัยว่าการตายของตงฟางเหอน่ะเกี่ยวข้องกับหลินลั่วรึเปล่า ?”
“ห๊ะ......” จ้าวฉือเฉิงผงะกับคำพูดของกั้วโฉวยี่ “หลินลั่วเป็นแค่ผู้ปลุกพลังหน้าใหม่ อย่างมากก็แค่เปลี่ยนอาชีพขึ้น 2 มีผู้ปลุกพลังระดับทองหลายคนอยู่ด้วย เขาจะลอบลงมือได้ยังไง ?”
“นอกจากนี้ก่อนที่พวกนั้นจะกลับ ตงฟางอู๋เยว่ก็ต้องตรวจสอบศพของตงฟางเหอแล้วแน่ ๆ บรรพชนอู๋เยว่ไม่ได้ไล่ล่าเขา มันหมายความว่าการตายของตงฟางเหอน่ะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับหลินลั่ว !”
“ถ้า...” กั้วโฉวยี่ส่ายหน้าทำให้จ้าวฉือเฉิงเงียบไป
“ฉันก็แค่คาดเดา ช่างมันเถอะ”
“การแข่งวันพรุ่งนี้จบลงเมื่อไหร่ ฉันจะไปหาเขาด้วยตัวเอง !”
“ครับ หัวหน้า !”
“ใช่สิ หัวหน้า แล้วถ้าพวกตระกูลตงฟางสร้างความวุ่นวายขึ้นมาล่ะ ?”
“พวกตระกูลตงฟาง ? นายหมายถึงตงฟางฟู่งั้นเหรอ ?”
“อืม !”
“หึหึ ไม่มีทาง ตอนนี้เขาเป็นทหาร ถ้าเขาทำอะไรผิด ทีมตรวจสอบจะเป็นพวกแรกที่จะเข้าไปขวางเขา !”
“หวังว่าจะเป็นแบบนั้น....”
ข่าวการตายของตงฟางเหอโด่งดังไปทั่วทั้งเมืองอย่างกับพายุลูกใหญ่ที่ซัดเข้ามา ผู้ปลุกพลังแทบทุกตระกูล, กองกำลัง และทุกสมาคมต่างก็ได้รับข่าวนี้
“สถานการณ์มันเป็นยังไง ? ตงฟางเหอถูกหลงเหยียนจากกลุ่มอัศวินรัตติกาลฆ่างั้นเหรอ ?”
“เขาไปทำอะไรที่หุบเขาสีชาด ?”
“หึหึหึ มีโชว์ดี ๆ ให้ดูแล้ว ! ตระกูลตงฟางแค่โลภมากไม่รู้จักประเมินตัวเอง !”
“เดี๋ยวนะ แล้วมังกรของเขาล่ะ ?”
“ข่าวใหม่ มังกรหนีไปได้ มันไม่ได้ถูกพวกอัศวินรัตติกาลจับไป !”
“ฮ่าฮ่า มังกรเด็กแบบนั้น แค่ผู้ปลุกพลังระดับทองก็น่าจะจัดการได้ ! เร็วเข้า ! ส่งสมาชิกตระกูลไปค้นหาว่ามังกรนั่นอยู่ไหน !”
“ครับ ! หัวหน้าตระกูล !”
ในความมืดมิด ตงฟางไต้ซ่งได้เอาร่างตงฟางเหอกลับมาที่บ้าน
คนจากตระกูลและกองกำลังต่าง ๆ ได้พากันเดินทางออกจากเมืองปิ้นไห่ไป !
“เฮ้ย ! ได้ยินข่าวรึเปล่า ?”
“เรื่องอะไร ?”
“เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน ?”
“รีบบอกมาสักทีสิวะ ?”
“ได้ เมื่อคืนตระกูลตงฟาง....”
“ว่าไงนะ ? ตงฟางเหอถูกฆ่า !”
“เป็นไปได้ยังไง ? เขาเป็นถึงอัศวินมังกร เขามาจากตระกูลตงฟาง !”
“ข่าวจริง !”
“พี่ชายของลุงสองมีหลานเป็นยามของตระกูลตงฟาง เขาบอกว่า... ’
“ดูเหมือนว่าจะจริง ฉันเห็นรูปที่มีคนเอามาโพส บอกว่าตงฟางเหอถูกอัศวินรัตติกลายฆ่า มังกรก็ถูกแย่งไป...”
“ว่าไงนะ ? น่ากลัวจริง ๆ ...”
“พวกอัศวินรัตติกาลบัดซบ !”
“ฉันเองก็ได้ยินข่าวมา มันน่าจะจริง ! ที่บ้านตระกูลตงฟาง คนในบ้านพากันใส่ชุดขาวกันหมด ทั้งคนในตระกูลและลูกจ้างกำลังจัดเตรียมงานศพกันอยู่ !”
“พระเจ้า .....อัศวินมังกร ! เขากลับโดนอัศวินรัตติกาลฆ่า !”
“หลงเหยียน ! ฉันรู้จักเขา ! เมื่อ 4 ปีก่อน เขาถูกเรียกว่าอัจฉริยะ ! น่าเสียดายที่...เขาเข้าร่วมกับพวกอัศวินรัตติกาล”
“ฉันก็รู้จัก ฉันจำได้ว่าเขาเหมือนจะเคยเป็นผู้พิทักษ์มาก่อน...”
“ถ้านับรวมตงฟางเหอ มันมีผู้ปลุกพลังระดับ A ขึ้นไปทั้งหมด 8 คนที่โดนพวกนอกรีตฆ่าในปีนี้ !”
“....”
ทันทีที่ฟ้าเริ่มมืด มันก็มีหลายคนมารวมตัวกันที่ลาน
ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็พูดคุยกันเรื่องที่ตงฟางเหอถูกฆ่า ไม่มีเจ้าหน้าที่คนไหนมาแยกพวกเขา คนของตระกูลตงฟางก็ยังเก็บตัวเงียบ
“ตงฟางเหอตายไปแล้วเหรอ ? !” ในรถหรู มู่หรงเสวี่ยเหินมองไปที่คนในตระกูลตรงหน้าด้วยความแปลกใจ สายตาเธอดูเหลือเชื่อ
คนที่มารายงานกระซิบออกมา “เป็นความจริง คุณหนู”
“ตระกูลตงฟางพยายามปกปิดเรื่องนี้ ทว่าเราได้ข่าวนี้จากสายในตระกูลตงฟาง ศพของตงฟางเหอถูกนำกลับมาที่บ้านเมื่อคืนนี้”
“แล้วมังกรเขาล่ะ ?” มู่หรงเสวี่ยเหินถามขึ้นมา “มังกรเขาหายไปไหน ?”
“ยังไม่แน่ชัด” คนในตระกูลส่ายหน้าและพูดขึ้น “ผมได้ยินมาว่ามันโดนพวกอัศวินรัตติกาลจับไป แต่ไม่มีใครรู้รายละเอียดแน่ชัด”
“คุณหนู คุณหนูบอกว่าตงฟางเหอน่ะโง่ รู้ทั้งรู้ว่าเป็นอัศวินมังกร เขาเป็นเป้าหมายของพวกนอกรีต แต่ทำไมเขาไม่อยู่บ้าน แต่กลับออกไปนอกเมือง”
“ตอนนี้ช่างมันเถอะ ไม่ต้องพูดเรื่องตงฟางเหอแล้ว...ยังไงเขาก็ตายไปแล้ว”
“มังกรนั่นถูกพวกอัศวินรัตติกาลจับไป....” มู่หรงเสวี่ยเหินพึมพำกับตัวเอง
“เหตุผลที่เขาออกไปนอกเมืองก็เพื่อไปหามังกร แต่เขากลับต้องมาตาย...”
“เกี่ยวกับหลินลั่ว ?”
.....
“คุณชายตงฟางตายแล้วเหรอ ?” ที่มุมหนึ่งของลานหอฝึกฝน หยางห้าวหรานเบิกตากว้างด้วยความเหลือเชื่อ
“เป็นไปได้ยังไง ? คุณชายตงฟางตายแล้วจริง ๆ เหรอ ?”
“เกิดบ้าอะไรขึ้นวะ ?”
“เขาบอกว่าจะแนะนำฉันให้โรงเรียนทหารอยู่เลย เขาจะพาฉันเข้าตระกูลตงฟาง เขามาตายได้ยังไง ?”
เขารีบเอามือถือออกมากดโทรหาตงฟางเหอแต่ไม่มีคนรับสาย หลังจากที่คิดอยู่สักพัก เขาก็โทรหาฟางหยวนแต่ก็ไม่มีใครรับสาย
ตอนนั้นสีหน้าเขาเริ่มบิดเบี้ยวขึ้นมา
ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไร วันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายในการแข่งขันแบบเดี่ยว สองคนนั้นต้องมาแน่
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าทั้งสองคนนี้จะไม่มา
ตงฟางเหอยังพอเข้าใจได้ ยังไงซะตงฟางเหอก็ตายไปแล้ว
แต่ฟางหยวนน่ะ....
อีกฝ่ายไม่รับสายเขาด้วยซ้ำ !
“...”
“รึว่าเป็นฝีมือหลินลั่ว ?” หยางห้าวหรานผงะกับความคิดนี้ จากนั้นเขาก็รีบส่ายหน้า
“ไม่ ไม่ใช่หรอก เขาจะกล้าฆ่านายน้อยตระกูลตงฟางได้ยังไง ?”
....
“ตงฟางเหอตายแล้วเหรอ ?” เฉินผิงอันที่ได้ยินข่าวนี้ก็ถึงกับผงะเหมือนกัน
ในฐานะลูกหลานตระกูลตงฟางและผู้ปลุกพลังอาชีพลับระดับ S ถ้าไม่ไปที่ที่อันตราย ยังไงเขาก็ต้องก้าวไประดับทองได้แน่
ยิ่งกว่านั้นในหมู่ผู้ปลุกพลังระดับทอง พวกเขาก็จะถือว่าแกร่งที่สุดในระดับนี้ ตราบใดที่โชคดีและขยันมากพอ งั้นก็มีโอกาสก้าวขึ้นไประดับอีปิคได้ !
หลังจากที่ไปถึงระดับอีปิค พวกเขาจะถือว่าเป็นกลุ่มคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่ามนุษย์
อายุขัยของพวกเขาจะยาวนานหลายร้อยปี
ไม่คิดเลยว่าตงฟางเหอจะต้องมาตายแบบนี้ ?
ตายด้วยฝีมือพวกอัศวินรัตติกาล !
เป็นไปได้ยังไง ?
จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่กล้าจะเชื่อข่าวนี้
ด้วยเวลาที่ผ่านมา คนก็มารวมตัวกันที่ลานมากขึ้นเรื่อย ๆ เสียงถกเถียงกันเริ่มดังขึ้นไปตาม
สุดท้ายตอนที่เข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลข 8 พิธีกรก็ปรากฏตัวขึ้นที่เวที สีหน้าเขาดูแปลก ๆ ทว่าเขาก็ยังกดความคิดในใจเอาไว้และประกาศออกมา
“เพื่อน ๆ ทุกคน ยินดีต้อนรับสู่รอบชิงชนะเลิศสำหรับการแข่งแบบเดี่ยวของการสอบเข้ามหา’ลัย !”
“ต่อไปขอเชิญผู้เข้าแข่งขันคนแรก !”
“จากโรงเรียนที่ 2 อาชีพลับระดับ S เทวทูต....มู่หรงเสวี่ยเหิน !”
