ตอนที่ 1024 คิง คริมสัน
“เธอ... เธอเป็นใครกัน หรือว่า… เธอเป็นสแตนด์ของฉันอย่างงั้นเหรอ?”
เห็นได้ชัดว่าเทมาริก็สังเกตเห็นสไปซ์ เกิร์ลที่อยู่ข้างๆ เธอด้วยเหมือนกัน และมองไปที่ร่างของเธอด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก
“ไม่! สแตนด์เป็นเพียงพลังเท่านั้น และไม่สามารถพูดได้ เธอจะตอบคำถามของฉันได้ยังไง?”
เทมาริส่ายหัวและถอนหายใจเบาๆ
“สวัสดีเทมาริ ฉันชื่อ สไปซ์ เกิร์ล” สไปซ์ เกิร์ลแนะนำตัวเองกับเทมาริ
“เฮ้! เธอพูดได้ด้วย! นี่ฉันคิดผิดไปอย่างงั้นเหรอ แต่ตอนที่อาจารย์หลี่ฟานใช้สแตนด์แตนออกมา เขาไม่เห็นจะพูดอะไรสักคำ!”
“สแตนด์แต่ล่ะตัวไม่เหมือนกัน ในบางครั้ง จะมีสแตนด์บางตัวที่มีเจตจำนงของตัวเองเหมือนกับฉัน แต่ถึงอย่างนั้นเจตจำนงของฉันก็เป็นเจตจำนงของเธอเช่นด้วยกัน”
“เจตจำนงของฉัน?” เทมาริดูไม่ค่อยเข้าใจ
“ใช่ ฉันคือพลังของเธอ ฉันคือพลังที่เกิดขึ้นจากโลกวิญญาณของเธอ และฉันยังเป็นตัวแทนของสแตนด์ที่เธอต้องการได้รับ”
“นี่... มันเป็นแบบนี้เองเหรอ ถ้าอย่างนั้นเธอมีพลังแบบไหนกัน?” ดวงตาของเทมาริเป็นประกาย ขณะมองไปที่สแตนด์ของเธออย่างคาดหวัง
ในใจของเทมารินึกว่ามันคงจะดีมาก ถ้าสแตนด์ของเธอมีพลังที่สามารถหยุดเวลาได้ เหมือนกับสแตนด์ของอาจาราย์หลี่ฟาน
“น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้มีพลังในการหยุดเวลา” สไปซ์ เกิร์ลส่ายหัว
“เอ๊ะ! เธอรู้ว่าฉันกำลังคิดอะอยู่ด้วยงั้นเหรอ” เทมาริตกใจมาก
“แน่นอน เธอคือฉัน และฉันก็คือเธอ ดังนั้นฉันจึงรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่”
“ถ้าอย่างนั้น แล้วพลังของเธอล่ะ?”
ถึงแม้ว่าจะน่าเสียดายที่สไปซ์ เกิร์ลไม่มีพลังในการหยุดเวลาได้ แต่เทมาริก็ไม่ได้ย่อท้อต่อสแตนด์ของเธอ
“สไปซ์ เกิร์ล เธอเป็นสแตนด์ที่มีพลังดับเบิ้ลเอ(AA) และความเร็วดับเบิ้ลเอ(AA)”
“เธอค่อนข้างทรงพลังในแง่ของความเร็วและพลังทำลายล้าง”
“นอกจากนี้ เธอยังมีความสามารถในการทำให้วัตถุอ่อนลง”
“วัตถุใดก็ตามที่ถูกกำปั้นของเธอต่อย มันสามารถกลายเป็นยางที่แข็งเหมือนกับเพชรหรือแข็งกว่าเพชรได้”
ในเวลานี้ หลี่ฟานอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา
“สวัสดี คุณหลี่ฟาน” สไปซ์ เกิร์ลหันไปมองหลี่ฟานและโค้งคำนับอย่างสุภาพ
“น่าสนใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ช่วยลูกศิษย์ของฉันปลุกสแตนด์ที่มีสติปัญญาขึ้นมา” หลี่ฟานยิ้มและพยักหน้า
“เธอสามารถช่วยเทมาริได้ดีในอนาคต”
“นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ” สไปซ์ เกิร์ลพยักหน้าเล็กน้อยและมองไปที่กาอาระที่อยู่ข้างๆ เธอ
“นอกจากนี้ ฉันยังเคารพเจตจำนงของเทมาริ ที่ต้องการจะปกป้องกาอาระด้วย”
ทันทีที่สไปซ์ เกิร์ลพูดคำเหล่านี้ออกมา หลี่ฟานไม่รู้สึกอะไรมากมาย แต่เป็นเทมาริที่รู้สึกเขินอายอย่างมาก
แม้ว่าเธอจะมีแรงจูงใจที่ต้องการปกป้องกาอาระจริงๆ แต่เธอก็ไม่เคยตั้งใจที่จะพูดคำเหล่านี้ออกมาจากปากของเธอเลย
“ฮ่าฮ่า บางครั้งสแตนด์ก็มีความเข้าใจในตัวของผู้ใช้เป็นอย่างดี แถมยังเข้าใจจิตใจของผู้ใช้ดีกว่าตัวเองด้วย”
“เธอต้องทำความคุ้นเคยกับสไปซ์ เกิร์ลให้ดี เทมาริ”
“เอาล่ะ ต่อไปมาปลุกสแตนด์ของกาอาระกันเถอะ”
“ท้ายที่สุด ตอนนี้เขาก็มองไม่เห็นสไปซ์ เกิร์ลที่อยู่ข้างๆ เธอ”
หลี่ฟานตบไหล่เทมาริและหันไปมองกาอาระที่อยู่ข้างๆ
“กาอาระ ถึงตาของนายแล้ว”
“ฉันจะใช้พลังของฉันทำให้ทรายที่ปกป้องนายอยู่หยุดเคลื่อนไหว หลังจากนั้นนายถึงจะสามารถแทงลูกศรสแตนด์ได้”
“ฉันหวังว่านายจะได้รับสแตนด์ที่แข็งแกร่งมานะ”
ได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน กาอาระก็พยักหน้าอย่างหนักแน่นทันที
“ครับ... อาจารย์หลี่ฟาน”
หลังจากหายใจเข้าลึกๆ กาอาระก็แทงลูกศรสแตนด์ไปที่แขนของเขาต่อหน้าหลี่ฟานและเทมาริ
เมื่อลูกศรสแตนด์ถูกแทงเข้าไป ร่างกายของกาอาระก็แกว่งไปมาด้วยแสงสีม่วงแดง แบบเดียวกับที่เทมาริเพิ่งเจอไปก่อนหน้านี้
ผ่านไปหลายสิบวินาที ร่างกำยำที่มีสีแดงเป็นสีหลักก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ กาอาระ
และเมื่อเห็นร่างของสแตนด์ตัวนี้ แม้แต่หลี่ฟานก็ยังอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเล็กน้อย
“ฉันไม่คาดคิดมาก่อนว่านายจะปลุกสแตนด์ตัวนี้”
“อาจารย์หลี่ฟาน สแตนด์ของผมแข็งแกร่งไหมครับ?”
หลังจากปลุกสแตนด์สำเร็จ กาอาระก็สามารถมองเห็นร่างของสไปซ์ เกิร์ลที่อยู่ข้างๆ เทมาริได้แล้ว
อันดับแรก เขามองไปที่สไปซ์ เกิร์ลที่อยู่ข้างๆ เทมาริก่อน จากก็นั้นมองไปที่สแตนด์ร่างสูงและดูน่าเกลียดข้างๆ เขา
“มันเป็นสแตนด์ที่ทรงพลังมาก ชื่อของมันคือ คิง คริมสัน”
“ความแข็งแกร่งและความเร็วของมันอยู่ในระดับดับเบิ้ลเอ และในแง่ของความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว ความแข็งแกร่งของมันก็แข็งแกร่งกว่าของสไปซ์ เกิร์ลของเทมาริซะอีก”
“นอกจากนี้คิง คริมสันยังมีความสามารถที่พิเศษมาก ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นความสามารถพิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างหนึ่ง”
“นั่นคือ ‘คำจารึก’ ที่สามารถช่วยให้นายมองเห็นอนาคต และพลังที่สามารถทำให้นายลบเวลาได้”
ได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน กาอาระและเทมาริต่างก็เบิกตากว้างทันที
“มองเห็นอนาคต มันเป็นไปได้จริงๆ เหรอ!”
กาอาระมองไปที่คิง คริมสันที่อยู่ข้างๆ เขาอย่างตื่นเต้น
ในตอนนี้ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าสแตนด์ของเขาไม่ได้ดูน่าเกลียดอีกต่อไป
…
