ตอนที่ 936 เดินทางไปยังหมู่บ้านทากิ

“เธอ?” หลี่ฟานมองไปที่คางูยะด้วยสายตาแปลกๆ

“ลูกศิษย์นอกไม่จำเป็นต้องทำภารกิจจบการศึกษา”

“เธอไม่ต้องหมกมุ่นกับเรื่องนี้หรอก คางูยะ”

หลังจากได้ยินคำตอบของหลี่ฟาน คางูยะก็ก้มศีรษะลงและเสียงของเธอดูเบาลงเล็กน้อย

“อย่างนั้นเหรอ...”

เมื่อเห็นท่าทางผิดหวังขอคางูจะ หลี่ฟานก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมาเล็กน้อย

เขาเอื้อมมือไปตบไหล่เธอแล้วพูดด้วยร้อยยิ้มที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น

“ที่จริง… ถึงแม้ว่าลูกศิษย์นอกจะต้องทำภารกิจจบการศึกษา”

“แต่ในตอนนี้เธอก็ได้ทำมันสำเร็จไปนานแล้ว”

ทันใดนั้น คางูยะก็เงยหน้าขึ้นทันทีด้วยความสงสัยในดวงตาที่สดใสของเธอ

“ภารกิจจบการศึกษาสำหรับลูกศิษย์อย่างเป็นทางการของฉันก็คือ การเอาชนะนินจาระดับคาเงะ”

“ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเธอเหนือกว่านินจาระดับคาเงะอย่างสิ้นเชิง หรือแม้กระทั่งนินจาระดับซุปเปอร์คาเงะ”

“หลังจากที่ฉันพาเธอออกมาจากดวงจันทร์ และยอมรับเธอเป็นลูกศิษย์นอกของฉัน”

“เธอก็ได้เอาชนะนินจาระดับคาเงะไปมากมาย ในการท้าทายของรายการทองคำ”

“ถึงแม้ว่าในสนามประลองของรายการทองคำ ความแข็งแกร่งของเธอจะอยู่ในจุดสูงสุดก็ตาม”

“แต่ถึงจะไม่มีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับนั้น เธอก็ยังสามารถเอาชนะโฮคาเงะรุ่นหนึ่งและคนอื่นๆ ได้อยู่ดี”

“เพราะฉะนั้น เธอได้ทำภารกิจจบการศึกษาของฉันเสร็จไปตั้งนานแล้ว”

มุมปากของหลี่ฟานยกขึ้น เขาใช้มือลูบผมสีขาวของคางูยะและพูดต่อ

“นอกจากนี้ ตั้งแต่เธอติดตามฉันเพื่อทำการฝึกฝน ประสบการณ์ในการต่อสู้และความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของเธอ มันก็เป็นสิ่งที่ฉันเห็นในสายตาของฉัน”

“ในฐานะลูกศิษย์ เธอเป็นลูกศิษย์ที่ดีมากคนหนึ่งอย่างแน่นอน”

“ถึงแม้จะไม่มีสิ่งที่เรียกว่าภารกิจจบการศึกษา แต่เธอก็จบการศึกษาจากฉันไปแล้ว”

“แน่นอน แม้ว่าเธอจะจบการศึกษาจากฉันไปแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังต้องฝึกฝนและพัฒนาความแข็งแกร่งต่อไป”

คางูยะยิ้มและพยักหน้า เมื่อได้ยินคำชมจากหลี่ฟาน หัวใจของเธอก็มีความสุขอย่างอธิบายไม่ได้

ในขณะเดียวกันเธอก็มีความรู้สึกโล่งใจ

“คางูยะ ฉันจะไปที่หมู่บ้านทากิ”

“ฉันต้องไปติดตั้งวงเวทย์เทเลพอร์ตระหว่างคฤหาสน์กับหมู่บ้านทากิ เพื่อทำให้ฟูสามารถเดินทางมาที่คฤหาสน์ของฉันได้”

“เธอรออยู่ที่นี่ก่อนแล้วกัน”

ด้วยเหตุนี้ หลี่ฟานจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเขา

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ก้าวออกไป คางูยะก็เอื้อมมือไปคว้าแขนเสื้อของของหลี่ฟานเอาไว้

“คางูยะ เธอมีอะไรงั้นเหรอ?” หลี่ฟานหันกลับมาถามด้วยความสงสัย

“หลี่ฟาน ข้าขอออกไปที่โลกภายนอกกับเจ้าสักครั้งได้ไหม?” คางูยะมองไปที่หลี่ฟานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

“หืม? เธออยากออกไปข้างนอก?”

“ไม่ได้งั้นเหรอ?”

“มันไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้หรอก แต่เธอจะต้องซ่อนตัวตนของเธอเมื่อออกไปที่โลกภายนอก”

แม้ว่าในตอนต้น เมื่อตอนที่เขานำคางูยะออกมาจากดวงจันทร์ หลี่ฟานเคยคิดที่จะให้คางูยะอยู่แต่ในคฤหาสน์และไม่ปล่อยให้เธอออกไปไหนก็ตาม

แต่ตอนนี้ หลังจากที่อยู่ด้วยกันมาเป็นเวลานานแล้ว และได้รับรู้ถึงทัศนคติของคางูยะในตอนนี้เป็นอย่างดี

โดยธรรมชาติแล้ว หลี่ฟานก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะจำกัดการเคลื่อนไหวของเธอมากเกินไป

เพราะไม่ว่ายังก็ตาม คางูยะก็เป็นหนึ่งในลูกศิษย์คนโปรดของเขา

ต้องบอกว่าตอนนี้หลี่ฟานแค่ยังไม่อยากให้โลกภายนอกรู้ว่าคางูยะอยู่กับเขา รวมถึงเรื่องที่ว่าเธอเป็นลูกศิษย์ของเขาด้วย

บางครั้งการเก็บความลับเล็กน้อยบางอย่างเอาไว้ มันก็เป็นทางเลือกที่ดีสำหรับหลี่ฟานเช่นกัน

“อื้อ ข้าเข้าใจแล้ว”

หลังจากได้ยินคำตอบของหลี่ฟาน คางูยะก็หัวเราะออกมาอย่างสดใสทันที

สำหรับเธอในตอนนี้ การออกไปข้างนอกมันไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเธอไปกับใคร

สำหรับการซ่อนตัวตนของตัวเอง คางูยะได้เรียนรู้ทักษะบางอย่างมาจากหลี่ฟาน และสามารถใช้วิธีการบางอย่างเพื่อแปลงร่างของเธอได้

ทันใดนั้นคางูยะก็นำมือทั้งสองมาประสานกัน จักระพรุ่งพล่านอย่างรวดเร็วบนร่างกายของเธอ

ด้วยเสียง “ปั้ง” คางูยะก็ได้แปลงร่างเป็นเด็กสาวที่ดูอ่อนเยาว์ในทันที

…