ตอนที่ 48 ความหวังสุดท้าย (1)

ตอนที่ 48 ความหวังสุดท้าย (1)

“เอาข้าวผัดไข่นี่ไป หลบฉากไปจากตรงนี้ก่อน หลังจากฟื้นฟูพลังแล้วค่อยกลับมาช่วยฉัน” ซ่งเจิงยัดข้าวผัดไข่ให้ทั้งสองคน จากนั้นเขาจึงใช้ยาแก้พิษแตะที่บาดแผล… มันได้ผล เลือดหยุดไหลแล้ว!

“ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก!” ชายชราตะโกนใส่ซ่งเจิงและคนอื่นๆ

“วู่ม!” เส้นใยพลังจิตของซ่งเจิงถูกปลดปล่อยออกไปอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นเองมีบาเรียปรากฏขึ้นกำบังชายชราไว้อย่างมั่นเหมาะ เส้นใยพลังจิตทั้งหมดจึงไม่อาจทำอะไรเขาได้

“ไม่ต้องมายุ่ง! ฉันจะจัดการไอ้เด็กเวรนี่เอง!” ชายชราตะคอกใส่ชายทั้งสี่ด้วยความเกรี้ยวกราด

“ฉันจะให้เวลาแกสิบวิ แล้วฉันจะลงมือ!” ชายชราหัวหงอกคำรามก่อนจะยืนขึ้น ชุดสูทสีขาวนั้นดูทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ ไอน้ำรอบๆตัวของเขากลายเป็นน้ำแข็งบดบังร่างกายนั้นไว้เป็นม่านบางๆ

“พลังจิตระดับสองงั้นเหรอ… ไม่แปลกใจว่าทำไมแกฆ่าหลานฉันได้ แต่ตัวฉันก็เป็นมนุษย์พลังจิตเหมือนกัน!” หลังจากพูดจบ ชายชราใช้มือทั้งสองข้างคว้าซ่งเจิงเอาไว้ ชายหนุ่มรู้สึกอึดอัดอย่างยิ่ง ตอนนี้เขาถูกมือที่มองไม่เห็นจับกุมอย่างแน่นหนา

ซ่งเจิงพยายามดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่มือใหญ่ไม่ยอมปล่อยให้เขาเป็นอิสระ เขารู้สึกว่าร่างกายกำลังจะถูกบีบจนแตกสลายในไม่ช้า แม้จะใช้เส้นใยพลังจิตเพื่อให้หลุดพ้นอย่างไร ก็ไม่มีทางทำได้ แม้คิดโจมตีชายชราตรงหน้า กลับถูกบาเรียที่มองไม่เห็นปิดกั้นไว้หมดสิ้น

“เปล่าประโยชน์! ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บปวด ยิ่งทรมาน ยิ่งถูกพันธนาการแน่นขึ้น!” ชายชราเผยรอยยิ้มเยาะ

“ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ฆ่าแกตอนนี้หรอก เดี๋ยวฉันจะค่อยๆทุบกระดูกแกทีละท่อน ให้ตายทันทีมันง่ายเกินไปหน่อย!” หลังกล่าวจบ สายตาของเขาเหลือบมองศพของชายหน้ากากสีเงินด้วยความเจ็บปวด

ซ่งเจิงหยุดดิ้นรน เขาพยายามใช้เส้นใยพลังจิตต่อสู้กับมือใหญ่ที่มองไม่เห็นอย่างต่อเนื่อง

การโจมตีของธาตุวิญญาณ สามารถมองเห็นได้หากอีกฝ่ายมีธาตุเดียวกัน

เมื่ออีกฝ่ายเห็นว่าซ่งเจิงยังคงนิ่งอยู่และคล้ายจะดิ้นรนอีกครั้ง ชายชราจึงเพิ่มกำลังขึ้นเป็นสองเท่า ดวงตาหรี่ลงพร้อมกับใช้มือใหญ่ไร้ลักษณ์จัดการกับชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไร้ปรานี

“อ๊า!” ซ่งเจิงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด กระดูกในร่างกายทั้งหมดคล้ายจะหักเป็นสองท่อน

‘ใจเย็นๆก่อนซ่งเจิง ใจเย็นๆ’ ซ่งเจิงยังคงนิ่งเงียบและเริ่มมีสติมากขึ้น เส้นใยพลังจิตออกจากร่างกายของเขาราวกับหนามแข็งนับไม่ถ้วน มันแทงที่มือใหญ่ของชายชราอย่างบ้าคลั่ง

มือใหญ่ไร้ลักษณ์กลายเป็นรูพรุนจากเส้นใยพลังจิตจำนวนมาก สุดท้ายมือใหญ่ก็ยอมล่าถอยหายวับไปในอากาศ

ซ่งเจิงหลุดจากพันธนาการมาได้แล้ว เขาเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกาย เรี่ยวแรงที่เคยมีหายไปหมดสิ้น เขารู้ดีว่าตอนนี้ร่างกายอ่อนแอเกินกว่าจะเดินต่อได้ไหว การต่อสู้เมื่อครู่ดึงพลังของเขาออกไปแทบจะหมดสิ้น

ซ่งเจิงหยิบข้าวผัดไข่ออกมาจากกระทะเหล็ก โดยไม่สนสายตาของคนอื่นๆที่กำลังจับจ้อง เขาโยนมันใส่ปากอย่างรวดเร็ว

“หืม? แกมาจากแก๊งครัวสวรรค์ใช่ไหม?” ชายชราได้กลิ่นข้าวผัดไข่พร้อมเหลือบมองกระทะเหล็กอย่างสนใจ

“ไม่ใช่!” ขณะนั้นเอง มีเสียงชายร่างใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วยเสน่ห์ปรากฏขึ้น เขาอยู่ในชุดคลุมสีดำดูทรงพลังไม่น้อย

“นี่คือหนึ่งในคนที่ใช้เครื่องครัวต่อสู้รึเปล่า?” หลังจากพูดจบ ชายชราก็พลันหัวเราะออกพร้อมกล่าวประชดประชัน “อ้อ ฉันลืมไป แกถูกแก๊งครัวสวรรค์ขับไล่ออกไปแล้วนี่! ขอโทษที! คนแก่ขี้ลืมน่ะ!”

“ไอ้แก่! แสวงหาความตายงั้นเหรอ?” ชายชุดดำถึงกับโกรธเกรี้ยว เขาก้าวเท้ามาด้านหน้าอย่างมาดมั่น

“จะบอกอะไรให้ ว่าแกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แล้วก็ระวังปากไว้ให้ดี ฉันยังไม่อยากให้แกตายก่อนที่จะจับตัวฉู่อี้ได้” ชายชุดดำเผยน้ำเสียงเย็นชา

ขณะพูดอย่างนั้น ใบหน้าของเขาเผยความดุร้ายออก ผู้คนโดยรอบถึงกับหวาดหวั่นและสงบปากลงในทันที

“เอาล่ะ เจ้าหนู ในเมื่อแกไม่ใช่สมาชิกของแก๊งครัวสวรรค์ ก็อย่าได้กล่าวโทษว่าฉันโหดเหี้ยม!” ชายชราเรียกมือยักษ์ไร้ลักษณ์ออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ซ่งเจิงเตรียมตัวมาอย่างดี เขาหลบเลี่ยงมันได้ทัน

“ชอบร่างกายฉันมากขนาดนั้นเลยหรือไง!” ซ่งเจิงขว้างจานทิ้ง ก่อนจะเรียกใช้เส้นใยพลังจิตเช่นกัน มันพุ่งเข้าหาชายชราอย่างดุเดือด ซึ่งอีกฝ่ายไม่คิดมาก่อนว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะมีเรี่ยวแรงต่อสู้ได้อีก ด้วยความประมาท เขาจึงถูกเส้นใยพลังจิตมัดไว้แน่น

“แกจะทำอะไร? ปล่อยฉัน!” ชายชราตะโกน

“ไม่ต้องกังวลหรอก ฉันจะไม่ฆ่าแกตอนนี้” รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซ่งเจิง

จากนั้น ค่อยๆเผยความโหดเหี้ยมออก เขาจงใจใช้จังหวะที่ชายชราผ่อนคลายการป้องกันเพื่อจัดการอีกฝ่าย

[ติ๊ง! รับน้ำยาวิวัฒนาการระดับสอง ห้าชิ้น!]

‘น้ำยาวิวัฒนาการระดับสอง… พลังมหาศาลเกินไปแล้ว!’

ซ่งเจิงนั่งลงบนพื้นก่อนจะหันมองอีกสี่คนที่เหลือ เขาตะโกนออกไป “ใครจะเป็นคนต่อไป?”

“ไอ้เด็กเวร! ฉันจะสู้กับแกเอง!” ชายผมขาวยืนขึ้นก่อนจะเดินเข้าหาซ่งเจิง แต่แล้วน้ำแข็งกลับปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา

“อ๊า!” เขารีบถอยกลับพร้อมกับกรีดร้อง ในที่สุด ลิงน้อยก็มาถึงและเริ่มโจมตีทันที

“คู่ต่อสู้ของแกคือฉัน!” เจ้าลิงพูดขึ้น ก่อนยืนถือกริชอยู่ด้านหน้าของซ่งเจิง

“แกจะทำอะไรได้? มีดน้อยๆเล่มนั้นจะทำให้ฉันคันรึเปล่า? ไอ้เด็กเหลือขอ!” ชายผมขาวเผยสีหน้ารังเกียจ

“รับนี่ไป!” ซ่งเจิงหยิบดาบกระดูกมังกรออกมา พร้อมกับโยนให้เจ้าลิงทันที

“หืม?” ชายชุดดำเห็นว่าซ่งเจิงหยิบดาบกระดูกมังกรออกมาจากกระทะ ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออก

“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะสู้กับแกเอง!” ชายร่างใหญ่ที่ถือร่างของอีฟไว้ตะโกนออกมา

ชายร่างใหญ่เหวี่ยงอีฟลงบนพื้น ก่อนจะเดินเข้าไปหาซ่งเจิงด้วยความโกรธเกรี้ยว

“ตู้ม!” ทันใดนั้นเองกลับมีระเบิดร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า ระเบิดชายร่างใหญ่ตรงหน้าในทันที

“ฉู่อี้!” หญิงชุดดำถึงกับอุทานออก พวกเขาไล่ล่าชายคนนี้มานานหลายเดือน ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาปรากฏตัวที่นี่

“แกกับหมายเลขสองจัดการมันซะ ตอนนี้มันอยู่ในระดับสามแล้ว ระวังตัวด้วย!” ชายชุดดำตะโกน

ทันใดนั้น ซอมบี้ระดับหนึ่งประมานห้าสิบตัวพุ่งออกมาจากรอบๆ

“ดูเหมือนว่าเป้าหมายของแกจะเป็นฉันสินะ อย่างนั้นก็ได้ งั้นซ่งเจิงคนนี้จะเล่นกับแกสักหน่อย!” ซ่งเจิงเหลือบมองอีฟเล็กน้อย ก่อนจะหันมาส่งสายตาเย้ยหยันให้กับอีกฝ่าย

“งั้นเรามาเดิมพันกัน ถ้าฉันชนะ ไอ้กระทะใบนั้นต้องเป็นของฉัน แล้วฉันจะปล่อยแกไป แต่ถ้าแกชนะ ฉันจะฆ่าตัวตาย… เป็นไง?” ชายชุดดำเลียริมฝีปากอย่างมั่นใจ สายตานั้นจับจ้องกระทะเหล็กอย่างละโมบ

“ได้!” หลังจากที่ซ่งเจิงพูดจบ เส้นใยพลังจิตก็พุ่งเข้าโรมรันชายชุดดำตรงหน้าทันที

แต่ทว่า ชายชุดดำกลับไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเส้นใยพลังจิตนับไม่ถ้วน

ตอนนี้เลือดแดงสดไหลออกจากร่างกายของเขาราวกับน้ำตก แต่เขาก็ปลดปล่อยด้ายสีแดงออกมาด้วยเช่นกัน

ทันทีที่ด้ายสีแดงสัมผัสกับเส้นใยพลังจิตของซ่งเจิง เขารู้สึกได้ทันทีว่าการควบคุมเส้นใยพลังจิตกำลังมีปัญหา ด้ายสีแดงลื่นไหลมาตามเส้นใยพลังจิตและบุกประชิดร่างกายซ่งเจิง

มันทุบตีจิตวิญญาณของเขาราวกับจะฉีกร่างกายนี้เป็นชิ้นๆ ใบหน้าชายหนุ่มถึงกับซีดขาว เลือดพุ่งออกคล้ายกับภูเขาไฟระเบิด ซ่งเจิงถึงกับล้มพับลงพื้นไปทันที

“พี่ซ่ง!!!” ฉู่อี้ตะโกนอย่างตื่นตระหนก แต่ตอนนี้เขากำลังติดพันชายแข็งแกร่งถึงสองคน เช่นนี้ จึงไม่มีโอกาสหลบไปช่วยซ่งเจิงได้