บทที่ 7 เจ้ายังเกรงใจอยู่เลยนะ
บทที่ 7 เจ้ายังเกรงใจอยู่เลยนะ
หลังจากที่คุยกันในวันนั้นเจียงเสี่ยวเฉียนก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องหย่าร้างอีก
ซ่งหยุนเฉาก็ไม่ได้ใส่ใจแม้ว่าชายหนุ่มจะดูเย็นชาแต่สิ่งที่เกิดขึ้นมากมายในอดีตก็แสดงให้เห็นอย่างน้อยว่าเขาก็อยู่ข้างๆ นาง
ชีวิตของทั้งสองดำเนินไปอย่างสงบแต่ในสายตาของหลินซวินยวน มันกลับดูสะดุดตาอย่างยิ่ง
ยามเย็นหลินซวินยวน แอบเข้าไปในครัวของบ้านเจียงเมื่อเห็นชามซุปปลาที่วางอยู่บนเตานางก็หยิบผงยาในมือขึ้นมารู้สึกตื่นเต้น
แค่ใส่ยาลงไปแล้วมีสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยากับเจียงเสี่ยวเฉียนนางก็จะสามารถไล่ซ่งหยุนเฉาออกไปได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย!
นางได้ยินมาว่าวันนี้ซ่งหยุนเฉาจะไปซื้อของที่เมืองดังนั้นคงจะกลับมาช้านางจะมีเวลาพอที่จะลงมือ
แค่คิดถึง ซ่งหยุนเฉา ผู้หญิงชั้นต่ำไม่สมควรคู่ควรกับเจียงเสี่ยวเฉียนของนาง มีเพียงนางเท่านั้นที่รักเขาอย่างจริงใจ
หลินซวินยวน เชื่อว่าเพียงแค่เจียงเสี่ยวเฉียนลองสัมผัสนางเขาก็จะเลิกไม่ได้
คิดถึงอนาคตอันแสนงดงาม นางอดหัวเราะออกมาไม่ได้แล้วรีบเทผงยาลงไป ขณะที่กำลังจะหลบอยู่ในครัวรอให้เจียงเสี่ยวเฉียนมาดื่มซุปเสียงของแม่ก็ดังมาจากนอกบ้าน
“ลูก ลูกสาว! พ่อของลูกตกลงมาจากบันได! รีบกลับบ้านเร็วเข้า!”
หลินซวินยวน ตกใจรีบวิ่งออกไปหมู่บ้านเล็กๆแบบนี้แม่ของนางตะโกนออกมาเดี๋ยวก็เรียกคนอื่นๆมาคงไม่ดีแน่
ยังไงก็ใส่ยาลงไปแล้วแค่รอจังหวะที่ยาออกฤทธิ์แล้วค่อยกลับมาก็พอ!
ขณะเดียวกันซ่งหยุนเฉาลงจากเกวียนยิ้มขอบคุณคนที่ช่วยเหลือแล้วส่งไข่ไก่ที่ซื้อมาให้กับคนที่แวะส่งก่อนจะเดินกลับบ้าน
วันนี้ไปซื้อของที่เมืองนางคิดว่าต้องใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมงไม่คิดว่าจะได้ขึ้นเกวียนกลับบ้านก่อนเวลา
ซ่งหยุนเฉานับเงินที่ใช้ไปพร้อมเดินกลับบ้าน พอเดินเข้าไปก็ได้ยินเสียงหายใจหอบหนักหน่วงในบ้าน
นางขมวดคิ้ววางของที่ถือเดินไปในห้องนอน
“เจียงเสี่ยวเฉียน? เจ้าเป็นอะไร?”
นางได้ยินเสียงที่ผิดปกติกลัวว่าชายหนุ่มจะกลับมาเป็นโรคอีกแต่พอเดินเข้าไปในห้องความรู้สึกก็หมุนคว้างชายหนุ่มดึงนางลงไปนอนบนเตียง!
ซ่งหยุนเฉาตกใจนางกำลังจะพูดแต่กลับเห็นใบหน้าของเจียงเสี่ยวเฉียนมีรอยแดงผิดปกติแก้มของชายหนุ่มแดงก่ำหายใจหอบ หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อแม้กระทั่งอุณหภูมิร่างกายก็ร้อนผ่าว
“เจ้าเป็นไข้หรือเปล่า? ไม่ใช่เจ้า...”
ซ่งหยุนเฉาในชาติก่อนก็เคยเห็นมามากมาย ตอนนี้นางรู้ทันทีว่ามีอะไรกำลังแนบชิดกับตัวเอง ใบหน้าเล็กๆของนางแดงก่ำทันที
ไม่มีทาง ข้าเป็นคนมีจิตใจบริสุทธิ์ในชาติที่แล้ว และตอนนี้ ข้าจะหมกมุ่นอยู่กับสิ่งลามกในชีวิตนี้เหรอ?
มันเร็วเกินไป!
แต่...
ซ่งหยุนเฉามองใบหน้าแดงก่ำของเจียงเสี่ยวเฉียนชายหนุ่มหลับตาแน่นอย่างชัดเจนว่าทนมานานแล้วเขาหายใจหอบผ่านไปครู่ใหญ่จึงลืมตามองซ่งหยุนเฉาเสียงแหบพร่า
“ทำข้าสลบไป...”
ซ่งหยุนเฉา: ...
เจ้ายังจะสุภาพอยู่อีกเหรอ!
แต่นางเคยดูความทรงจำของร่างเดิมทั้งสองคนไม่เคยร่วมรักกันนั่นคือสำหรับเจียงเสี่ยวเฉียนก็เป็นครั้งแรกใช่ไหม?
ดวงตาคมของชายหนุ่มอยู่ตรงหน้านางประกอบกับเสียงแหบพร่าและใบหน้าเหงื่อโทรมทำให้ซ่งหยุนเฉาอดคิดไม่ได้ นางคิดถึงชาติก่อนที่นางเหนื่อยหน่ายกับการหาเงินไม่ใช่หรือเพื่อที่จะได้อิสระทางการเงินแล้วจ้างหนุ่มหล่อมาเป็นคนรัก?
ตอนนี้หนุ่มหล่อไม่มีแต่สามีที่พร้อมก็มีคนหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นเรามาลองดูกันไหม?
ซ่งหยุนเฉาเป็นคนที่ทำอะไรไม่รอช้า นางหันตัวกลับไปกดเจียงเสี่ยวเฉียนไว้ใต้ร่างของนางชายหนุ่มตกใจแต่เมื่อถูกสัมผัสที่จุดใดจุดหนึ่งก็อดร้องเบาๆไม่ได้
“เจ้า...”
ซ่งหยุนเฉายิ้มเยาะเบาๆ“เราเป็นสามีภรรยากันไม่ต้องอดทนหรอก...”
ผ้าม่านเตียงค่อยๆลดลงแสงเทียนส่องกระทบไปมาทั่วห้องเต็มไปด้วยความโรแมนติกเสียงเอี๊ยดอ๊าดดังก้องไปทั่วห้องพร้อมกับเสียงหวานๆของหญิงสาว คืนนั้นเต็มไปด้วยความสุข
วันรุ่งขึ้นซ่งหยุนเฉานอนหลับไปจนถึงเวลาเที่ยงจึงตื่น
นางลูบเอวของตัวเองกัดฟันกรอดๆ
คิดว่าร่างกายของเจียงเสี่ยวเฉียนไม่แข็งแรงคงแค่ทำกันหนึ่งถึงสองครั้งไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มคนนี้เหมือนกับจะปลดปล่อยความร้อนที่อัดอั้นไว้ยี่สิบกว่าปีออกมาเกือบจะทำให้นางแยกร่างออกจากกันแล้ว!
เหมือนกับเสือแท้ๆ
ที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือแม้ว่าร่างเดิมจะหนีไปกับหลิวเอ๋อโควแต่ก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับเขานางยังเป็นพรหมจรรย์อยู่
ร่างกายของนางสะอาดหมดจดแล้ว แม้เอวจะเจ็บ แต่ก็รู้สึกสดชื่น ซ่งหยุนเฉายืดเส้นยืดสายเปลี่ยนชุดเตรียมออกไปข้างนอกแต่พอลงจากเตียงก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของหลินซวินยวน จากด้านนอก
“พี่เจียงเมื่อคืนเจ้ากับซ่งหยุนเฉาร่วมเตียงกันใช่ไหม!”
ซ่งหยุนเฉาหยุดฝีเท้าเลิกคิ้วมองออกไปข้างนอก
เดิมทีนางก็สงสัยอยู่แล้วว่าใครเป็นคนให้ยาเจียงเสี่ยวเฉียนตอนนี้ก็ไม่ต้องสืบแล้วมีคนมาส่งถึงหน้าประตูเลย
เจียงเสี่ยวเฉียนสีหน้าเย็นชาสายตาลึกซึ้งมองหลินซวินยวน นิดหนึ่ง“เจ้ารู้ได้อย่างไร?”
เมื่อคืนเขาถูกคนวางยาโดยไม่รู้ตัวกำลังจะสืบเรื่องนี้อยู่พอดีไม่นึกว่าหลินซวินยวน จะมาเอง
หลินซวินยวน แค้นจนฟันกรอดพ่อของนางเมื่อวานนี้ขาหักทำให้เสียเวลาจนเสร็จงานแล้วเตรียมจะมาที่บ้านเจียงแต่กลับได้ยินเสียงร่วมรักของชายหญิงจากในกำแพง!
ความพยายามของนางกลายเป็นของขวัญแต่งงานของคนอื่น!
นังแพศยา ซ่งหยุนเฉา!
หลินซวินยวน ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ให้ซ่งหยุนเฉาสบาย นางมองเจียงเสี่ยวเฉียนตาเบิกกว้างแสดงความสงสารออกมา
“เมื่อวานนี้พ่อของข้าขาหักข้ารีบกลับไปช่วยพ่อ พอดีเห็นซ่งหยุนเฉาแอบกลับมาคนเดียว”
“ข้ายังสงสัยอยู่เลยว่านางไปที่เมืองทำไมถึงกลับมาเร็วขนาดนี้ข้าเลยแอบตามไปดูปรากฎว่านางเข้าไปในครัวเอายาใส่ในซุปปลาแล้วก็พูดว่าถ้าหลิวเอ๋อโควตายนางก็ต้องเกาะท่านไว้แน่นๆ!”
สีหน้าของเจียงเสี่ยวเฉียนเย็นลงทันที“เจ้าพูดจริงหรือ?”
ไม่น่าเชื่อหลังจากเขากินยาแล้วซ่งหยุนเฉากลับมาทันเวลาขนาดนี้ทุกอย่างเป็นแผนของนางทั้งหมด!
ซ่งหยุนเฉาซ่อนตัวอยู่ในห้องฟังอดจะกลอกตาไม่ได้จึงเดินออกไป“หลินซวินยวน เจ้าหยุดโกหกได้แล้วยานั้นใครเป็นคนใส่เจ้ารู้ดีที่สุด!”
หลินซวินยวน เห็นนางก็ตะโกนทันที“แน่นอนว่าเป็นเจ้า นังสารเลว สำส่อน!”
ซ่งหยุนเฉาหัวเราะเยาะ“คำพูดของเจ้านั้นโง่เหลือเกิน เมื่อวานนี้ข้ากลับบ้านเร็วเพราะเจอลุงจ้าวเอ๋อร์ที่เมืองเขากำลังขับวัวกลับมาบ้านตลอดทางตั้งแต่เมืองจนถึงบ้านข้าเป็นลุงจ้าวเอ๋อร์กับชาวบ้านอีกสองสามคน ข้าจะแอบกลับบ้านมาใส่ยาได้ยังไง?”
สีหน้าของหลินซวินยวน เปลี่ยนไปทันทีนางมัวแต่พูดเรื่องไม่ดีของซ่งหยุนเฉาจนลืมไปเลยว่าซ่งหยุนเฉากลับมาเมื่อไหร่!
ซ่งหยุนเฉาไม่ยอมหยุด“อีกอย่างพ่อของเจ้าขาหักเจ้าไม่รีบกลับบ้านแต่มีเวลามาตามข้า?ถ้าข้าอยากร่วมเตียงกับเจียงเสี่ยวเฉียนจริงๆทำไมต้องให้ยา?เขาร่างกายไม่ดีข้าจะบังคับเขาตรงๆก็ได้!”
คำพูดนี้ออกมาไม่เพียงแต่หลินซวินยวน จะงงแต่แม้แต่เจียงเสี่ยวเฉียนที่อยู่ข้างๆก็ใบหูแดงขึ้นมาด้วย
ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรออกมา!
แต่พอได้ยินแบบนี้เจียงเสี่ยวเฉียนก็กลับมาคิดได้เลิกคิ้วมองหลินซวินยวน
บนโลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญมากมายได้อย่างไรถ้ามีก็ต้องเป็นการจงใจแน่นอน
คิดถึงตรงนี้สีหน้าของเจียงเสี่ยวเฉียนก็เย็นลงเขาเดินไปหาหลินซวินยวน น้ำเสียงเย็นยะเยือก
“เป็นเจ้าทำ”
หลินซวินยวน ตกใจกลัวทันทีนางอ้ำอึ้งจะเถียงแต่จู่ๆก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของผู้หญิงจากนอกบ้าน
“ให้ตายเถอะ ซ่งหยุนเฉา เจ้าต้องการฆ่าข้าใช่ไหม!”
ซ่งหยุนเฉาและเจียงเสี่ยวเฉียนสบตากันพร้อมกันมองไปที่ประตูหลินซวินยวน จึงใช้โอกาสนี้หนีไป
ปรากฎว่านอกบ้านมีหญิงชราแต่งตัวเรียบง่ายกำลังตบต้นขาร้องไห้เสียงดัง“ผู้หญิงเลวทรามฆ่าลูกชายคนอื่น ตอนนี้คนอื่นมาทวงความยุติธรรมกลับมาที่ข้า! นังโสเภณีรีบเอาเงินมาเดี๋ยวนี้!”
