เจ้าหน้าที่หมายเลข 79 [ฟรี]
ตอนที่ 79
ห้าต่อหนึ่งถือว่ารุมละ!
ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้สนใจเลยว่าประชาชนผู้บริสุทธิ์โดยรอบจะได้รับผลกระทบจากการต่อสู้ครั้งนี้ไปด้วย
ถึงแม้ว่าระยะห่างระหว่างพวกเขาจะยืนกันอยู่ไม่ไกลมากนัก แต่ถึงอย่างนั้นรอบตัวของพวกเขาก็เต็มไปด้วยประชาชนผู้บริสุทธิ์มากมายที่พลุ่งพล่านไปทั่วและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน
บางทีตั้งแต่วินาทีแรกที่พวกเขา ‘สมัครใจ’ เข้าร่วมโครงการ ‘XR75’ พวกเขาก็ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป แต่กลายเป็นอาวุธสังหารที่เชื่อฟังคำสั่งของร็อกซอนเท่านั้น
ลีออนกัดริมฝีปากของตัวเองมองไปที่ศัตรูทั้งห้าคนที่อยู่ตรงหน้าของเขาและเริ่มสำรวจแต่ละคน
สวมชุดเครื่องแบบสีดำล้วนไม่ต่างจากยามในศูนย์วิจัยใต้ดิน นอกจากนี้ถ้าตัดสินจากสีหน้าที่เย็นชาและร่างกายที่อันแน่นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อคนเหล่านี้ล้วนเป็นทหารชั้นยอดที่ผ่านสงครามแห่งความตายมากมาย
ความเกลียดชังของศัตรูที่มีต่อเขานั้นสามารถสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน
ซึ่งสิ่งที่ทำให้ลีออนไม่กังวลใจเล็กน้อยก็คือการที่เขาไม่เห็นอาวุธหรือปืนอยู่ในมือของศัตรูเลย
ถ้าให้เลือกระหว่างศัตรูมั่นใจมากว่าสามารถจัดการเขาได้โดยไม่ต้องใช้อาวุธ กับ ศัตรูรีบร้อนมาไล่ล่าเขาจนลืมหยิบอาวุธมา
ลีออนชอบอย่างหลังมากกว่า
ในกรณีมันมีอะไรบ้างที่ทรงพลังพอที่จะสามารถฆ่าเขาได้?!
ลีออนไม่รู้เลย
เขารู้เพียงว่ายิ่งเขาอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่เขาก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น
ด้วยสถานการณ์คับขันตรงหน้าเขาจะต้องตัดสินใจให้เร็วที่สุดว่าจะหนีหรือต่อสู้ดี มิฉะนั้นเมื่อศัตรูเริ่มเคลื่อนไหวเมื่อไหร่เขาแทบจะไม่สามารถใช้มือสองมือและเท้าสองข้างตอบโต้พวกเขาทั้งห้าคนพร้อมกันได้อย่างแน่นอน และคงจะต้องทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่อย่างแน่นอน . . .
โชคยังดีตอนที่เขาออกมาจากศูนย์วิจัยใต้ดินและออกจากเขตอุสาหกรรมมาเขาได้เปิดอุปกรณ์ส่งสัญญาณขนาดเล็กบนร่างกายของเขาและส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปที่ชีลด์เรียบร้อยแล้ว
ซึ่งตอนนี้เวลามันผ่านมาประมาณห้านาที่ได้แล้ว และการช่วยเหลือคงมาถึงในเร็ว ๆ นี้ . . .
ทันใดนั้นทหารไซบอร์กทั้งห้าคนก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน!
ทหารไซบอร์กทั้งห้าคนเคลื่อนไหวเหมือนกับเงาสังหารพุ่งเข้าไปหาลีออนกันอย่างพร้อมเพียง!
ดวงตาของลีออนหรี่ลงด้วยความจริงจังใช้มือแก้เนคไทที่ผูกรอบเอวเอาไว้ทิ้งลงกับพื้นจากนั้นก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วเผชิญหน้ากับศัตรู
ภายใต้สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยการต่อสู้แบบตัวต่อตัวทำให้ลีออนไม่ได้โง่ถึงขนาดโถมเข้าไปโรมรันกับศัตรูที่อยู่ตรงกลาง แต่มุ่งเป้าไปที่ศัตรูที่อยู่ทางด้านซ้ายสุดแทน นั่นก็คือชายกล้ามโตที่สวมแขนกลดูดุเดือดกระชากใจของลีออนตั้งแต่แรกพบ
อย่างไรก็ตามไม่ว่าศัตรูจะดุร้ายและป่าเถื่อนมากขนาดไหนพวกเขาก็คงจะไม่สามารถจัดการเขาได้ทันทีหรอกใช่ไหม?
คงไม่หรอกมั้ง?!
ในขณะที่ลีออนกำลังคิดเรื่อยเปื่อยเขาก็วิ่งเข้าใกล้ศัตรูมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อได้ยินเสียงลมหายใจแรง ๆ ของอีกฝ่าย ลีออนก็กระแทกขาลงกับพื้นส่งพละกำลังเพื่อกระโดดขึ้นกลางอากาศพร้อมกับหมุนตัวเตะเข้าที่กลางหน้าอกของชายกล้ามโตอย่างรุนแรง!
ปัง!
แรงกระแทกมหาศาลจากเท้าของลีออนส่งร่างของชายกล้ามโตกระเด็นออกไปทันที
อย่างไรก็ตามหลังจากเตะส่งชายกล้ามโตออกไปลีออนก็รู้สึกได้ว่ามันมีอะไรบางอย่างผิดปกติ เพราะความรู้สึกที่เขาได้จากการเตะนั้นมันไม่เหมือนกับการเตะลงบนร่างกายอ่อนนุ่มของมนุษย์ แต่เป็นเหมือนกับเตะลงแผ่นเหล็กหน้า ๆ ซะมากกว่า!
เมื่อร่างของชายกล้ามโตกระแทกลงกับพื้นศัตรูที่เหลืออีกสี่คนก็เริ่มโจมตีใส่ลีออนพร้อมกันเกือบทุกทิศทางทันที
วิซ!
ลีออนเอียงศีรษะหลบไปทางซ้ายเพื่อหลบหมัดตรงที่สามารถน็อคเขาได้ภายในหมัดเดียว ก่อนที่จะกระโดดถอยไปด้านหลังเพื่อหลบลูกเตะที่มาจากทางด้านขวา
ซึ่งศัตรูไม่ได้ให้เวลาลีออนในการตอบโต้แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวและเริ่มโจมตีใส่อีกครั้ง
เมื่อมองไปที่หมัดที่กำลังแหวกอากาศมาอย่างรวดเร็วและรุนแรง และเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ต่อหน้าของเขา รูม่านตาของลีออนก็หดตัวลงอย่างกะทันหันและรู้สึกได้ถึงอันตรายที่กำลังจะมาถึง
ลีออนรีบยกแขนขึ้นมาป้องกันด้วยท่าตั้งการ์ดเพื่อปกป้องศีรษะของเขาเอาไว้ทันที
ตูม!!
"อึก . . . "
ลีออนส่งเสียงอู้อี้ออกมาจากในลำคอเล็กน้อยพร้อมกับร่างที่ถอยหลังไปสองสามก้าวก่อนที่จะล้มลงกระแทกพื้น แขนของเขารู้สึกได้ถึงความเสียวซ่านและชาไปทั่วทั้งแขน ลีออนใช้ดวงมองไปที่ศัตรูที่โจมตีเขาด้วยสีหน้าจริงจังและพึมพำขึ้นมาเบา ๆ ว่า "หึ! ดูเหมือนว่าเจ้าหมอนี่จะเป็นตัวทดลองที่รอดชีวิตจากการทดลองครั้งนั้น . . . "
ลีออนมองไปที่ศัตรูที่ทำให้เขาล้มลงกับพื้นและกำลังถอดถุงมือออกเผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของแขนขวา มันแขนขวากลที่ถูกทำขึ้นมาจากคาร์โบนาเดียม!
ในขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่งชายกล้ามโตที่ถูกลีออนเตะล้มลงกับพื้นก็กระโดดลุกขึ้นมายืนแล้วเช่นกันด้วยร่างกายที่ดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลย
เสื้อบริเวณกลางหน้าอกของชายกล้ามโตเป็นรูเล็กน้อยเผยให้เห็นอะไรบางอย่างสีเงิน-ขาวอยู่ด้านใน
มันคือแผ่นโลหะที่มีผิวมันวาว!
เมื่อเห็นฉากนี้มุมปากของลีออนก็กระตุกพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ถูกที่ปรากฏขึ้นมา "ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินความมั่งคั่งของบริษัทร็อกซอนน้อยเกินไป . . . "
แผ่นโลหะนี้สามารถต่อการโจมตีของเขาได้และไม่มีร่องรอยของการโจมตีเลย ดูเหมือนว่าแผ่นโลหะตัวนี้จะไม่ได้ทำขึ้นมาเหล็กธรรมดา!
ลีออนมั่นใจว่ามันจะต้องเป็นคาร์โบนาเดียม หรือ อดาแมนเที่ยมอย่างแน่นอน!
"ดูเหมือนว่าจะมีปัญหาซะแล้วแหะ . . . "
หลังจากลุกขึ้นมายืนอีกครั้งลีออนก็เริ่มถูกทุบตีอย่างบ้าคลั่งทันที . . .
ศัตรูทั้งห้าคนตรงหน้าดูเหมือนจะเพิ่งฝึกการโจมตีแบบผสานมาเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ถึงแม้ว่าการโจมตีของพวกเขาจะดูไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไหร่ แต่ด้วยข้อได้เปรียบเรื่องจำนวนคนบวกกับร่างกายไซบอร์ก ทำให้ลีออนไม่มีโอกาสตอบโต้กลับได้เลย
ถึงแม้ว่าลีออนจะรู้อยู่ภายในใจอยู่แล้วว่าศัตรูทั้งห้าคนไม่ได้มีแขนขากลครบทุกส่วนบนร่างกาย แต่ด้วยพลังโจมตีในปัจจุบันของเขาลีออนก็ไม่มีทางเจาะการป้องกันของอีกฝ่ายได้เลย
เพราะเมื่อเขาโจมตีศัตรูจะยกแขนขากลของตัวเองขึ้นมาป้องกันการโจมตีของเขาเอาไว้
โชคดีที่ก่อนหน้านี้เขาเรียนรู้ทักษะ [ผิวหนังคงกระพัน] ของลุค เคจมาก่อน ซึ่งมันสามารถทนการโจมตีที่รุนแรงได้ถึง 1 ตัน อาวุธเย็นอย่างเช่นมีดและดาบไม่สามารถโจมตีเขาได้ และเขายังทนต่อการยิงด้วยปืนพกธรรมดาในระยะประชิด หรือการระเบิดของระเบิดทีเอ็นที 150 ปอนด์ได้
ไม่อย่างนั้นเขาคงถูกศัตรูทั้งห้าคนตรงหน้าทุบตีจนอาเจียนออกเป็นเลือดตั้งนานแล้ว . . .
ถึงอย่างนั้นลีออนก็ไม่ชอบให้ศัตรูเอาแต่โจมตีใส่เขาอยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้เหมือนกัน แม้ว่าการโจมตีของพวกเขาจะไม่สามารถทำให้เขาบาดเจ็บได้ แต่มันก็คงจะไม่มีใครอยากให้ศัตรูใช้กำปั้นต่อยมาที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของตัวเองอยู่ตลอดเวลาแบบนี้หรอกจริงไหม?
มันน่าอับอายขายขี้หน้าเกินไปแล้ว . . .
ฉากนี้มันควรจะเป็นฉากที่เขาจัดการศัตรูทั้งห้าคนอย่างราบคาบไม่ใช่หรอ?
หลังจากถูกทุบตีอย่างหนักอยู่หลายนาทีลีออนก็เหลือบมองไปที่อดาแมนเที่ยมสีดำที่อยู่ในหลอดแก้วที่วางอยู่บนพื้นอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ ทันใดนั้นมันก็มีความคิดบางอย่างปรากฏขึ้นมาในหัวอย่างกะทันหัน . . .
โปรดติดตามตอนต่อไป …