ตอนที่แล้วบทที่ 15 อำนาจแห่งความปรารถนา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 17 กล้าที่จะต่อสู้

บทที่ 16 ถูกเรียกว่าโจร


บทที่ 16 ถูกเรียกว่าโจร

เซี่ยชิงหยากลับบ้านก็เพื่อเตรียมอาหารกลางวันบ่ายนี้ยังต้องไปรับต้นกล้าและฟางข้าวอีก

กระดูกหมูใหญ่ที่นำกลับมาจากเมืองเมื่อวานนี้ได้แช่ไว้หนึ่งวันแล้ว เซี่ยชิงหยาจุดไฟต้มน้ำนำกระดูกหมูใหญ่ไปลวกก่อนโดยปกติแล้วอากาศแบบนี้คงไม่เสีย แต่บ้านนี้มีเด็กจึงต้องพิถีพิถันหน่อย

มองเห็นกระดูกหมูใหญ่ที่ติดเนื้อบางๆ นั้นเซี่ยชิงหยาก็อดนึกถึงก๋วยเตี๋ยวกระดูกหมูที่ตนเคยกินในชาติก่อนไม่ได้น้ำซุปสีแดงเข้มกัดเนื้อหนึ่งคำช่างอร่อยเหลือเกิน

แต่ตอนนี้ที่บ้านไม่มีใบกระวาน ดอกจันทน์ จึงสามารถทำได้แค่เพียงวิธีการปรุงอาหารที่ง่ายที่สุด

ซุปกระดูก

เซี่ยชิงหยาคิดแล้วคิดอีกก็หยิบกระดูกหมูใหญ่หนึ่งชิ้นใส่ในชามดิน

สั่งให้จี้เฉียนคุนเฝ้าไฟแล้วก็เดินไปยังบ้านของป้าหยุนหลาน

แต่ละครอบครัวต่างเริ่มทำอาหารหมู่บ้านเล็กๆ นี้จึงเต็มไปด้วยควันไฟ

บ้านของป้าหยุนหลานยังไม่เริ่มทำอาหาร

“ป้า— ป้า—”เซี่ยชิงหยายืนอยู่หน้าประตูเรียกสองสามครั้ง

ป้าหยุนหลานก็โผล่หน้าออกมาจากสวน เห็นเซี่ยชิงหยาจึงรีบวิ่งไปเปิดประตูยิ้มแย้มแจ่มใส“สะใภ้จี้ข้ากำลังถอนต้นกล้าอยู่ คิดว่าเจ้ายังไม่มาเลยจะส่งไปให้”

“ป้าใจดีจังข้าก็ไม่ขอรับเปล่าๆ หรอกกระดูกหมูใหญ่นี่เป็นของที่ข้าขายหมูได้ไม่ได้ใช้เงินซื้อและก็ไม่ได้ติดเนื้อมาก ป้าเอาไปต้มซุปดื่มก็น่าจะอร่อยดี” เซี่ยชิงหยายื่นชามดินให้

ป้าหยุนหลานรับชามดินไปและนำเข้าไปในบ้าน

นางก็ไม่ใช่คนเรื่องมากพร้อมกับส่งชามเปล่าคืนให้กับเซี่ยชิงหยากล่าวว่า “งั้นช่วยป้าถอนหน่อยนะต้องใช้เยอะ ต้องเลี้ยงไก่ เป็ด ห่าน อีกยี่สิบตัวต้องปลูกผักเยอะหน่อย”

เซี่ยชิงหยายิ้มรับ

ป้าหยุนหลานเป็นคนจริงใจ

รับของแล้วไม่เคยทำให้เสียเปรียบการคบค้าสมาคมกับคนเช่นนี้จึงสบายใจ

หลังจากถอนต้นกล้าเสร็จเซี่ยชิงหยาก็ไปรับฟางข้าวมาอีกหลายมัด ฟางข้าวเป็นของไม่ค่อยมีค่าป้าหยุนหลานยัดเยียดให้จนสุดท้ายก็ต้องส่งเซี่ยชิงหยากลับถึงบ้าน

“สะใภ้จี้ ข้ายังไม่รู้ว่าจะเรียกชื่ออะไรเลย”ป้าหยุนหลานกล่าว

คนในหมู่บ้านส่วนใหญ่ไม่ร่ำรวยจึงมักจะขี้เหนียวกัน คนใจกว้างแบบนี้มีเพียงสะใภ้จี้คนเดียว ป้าหยุนหลานจึงอดไม่ได้ที่จะถาม

“ข้าชื่อชิงหยา นามสกุลเซี่ย”เซี่ยชิงหยาตอบ

“งั้นต่อไปป้าจะเรียกเจ้าว่าเสี่ยวหยานะ เป็นชื่อที่ดี ดอกตูม เมื่อดอกตูมโตขึ้นเท่านั้นจึงจะเติบโตเป็นต้นกล้าและผักได้”ป้าหยุนหลานชื่นชมอย่างยิ่ง

เซี่ยชิงหยาอดหัวเราะไม่ได้

ความหมายของชื่อของนางก็คือผักแต่ดูเหมือนจะมีความหมายถึงความหวังด้วย

เมื่อมาถึงหน้าประตูบ้านจี้ ป้าหยุนหลานเพิ่งช่วยวางฟางข้าว ต้าหยากับเอ้อร์หยาก็วิ่งกลับมา ด้านหลังมีเด็กผู้ชายวิ่งตามมา

“ขโมยเงินอย่าหนี”

“เงินของแม่ข้าเป็นพวกเจ้าขโมยไป”

“ถ้าไม่ใช่พวกเจ้า พวกเจ้าจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อเมล็ดทานตะวันรีบเอามาคืน”

เด็กผู้ชายวิ่งเร็วมากยังตะโกนเสียงดัง

ต้าหยาปิดหูลากเอ้อร์หยาวิ่ง เอ้อร์หยาตัวกลมวิ่งไม่ทันพลาดล้มลุกไม่ขึ้น

“อย่าตีข้า เอ้อร์หยาไม่ได้ขโมยเงินจริงๆ ไม่ได้ขโมยเงิน......”เอ้อร์หยากอดหัวตัวสั่น

มีมือที่อ่อนโยนช่วยพยุงเอ้อร์หยาขึ้น

เอ้อร์หยาเงยหน้าขึ้นมอง“แม่!”

ใบหน้าของเซี่ยชิงหยาเปลี่ยนเป็นดุร้ายตะคอกใส่เด็กผู้ชาย“พวกเจ้าทำไมถึงกลั่นแกล้งต้าหยากับเอ้อร์หยา พวกเจ้าเป็นลูกใคร ข้าจะไปหาพ่อแม่พวกเจ้ามาถามความจริง!”

เด็กน้อยทั้งหลายที่กำลังจะวิ่งหนีต่างก็ยื่นลิ้นออกมาอย่างกะล่อน

แต่หนึ่งในนั้นขยับตัวไม่ทันถูกเซี่ยชิงหยาคว้าได้เสียก่อน

โชคดีที่เป็นลูกของตระกูลจี้

จี้ซานเป่าอายุไล่เลี่ยกับต้าหยาเพียงแต่เล็กกว่า เพียงหนึ่งปีเขายังคงน้ำมูกน้ำตาไหลทั้งกลัวและพยายามดิ้นรนหวังจะหลุดพ้นจากมือของเซี่ยชิงหยา “ปล่อยข้าปล่อยข้า!พวกเจ้าเป็นขโมย ข้าจะบอกให้พ่อของข้าตัดมือพวกเจ้า!”

“ใครเป็นขโมยกันแน่!”เซี่ยชิงหยาจ้องมองจี้ซานเป่าถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว“เป็นเจ้าหรือไม่ที่ไปรังแกต้าหยากับเอ้อร์หยาพูดมา!”

เสียงสุดท้ายของเซี่ยชิงหยาดังขึ้นสูงทำเอาจี้ซานเป่าสะดุ้ง

เซี่ยชิงหยายกแขนขึ้น

จี้ซานเป่าคิดว่า เซี่ยชืงหยาจะตีเขาเขานึกถึงภาพที่เห็นต้าหยากับเอ้อร์หยาถูกตีจึงรีบก้มหน้าสารภาพ“เป็นแม่ของข้าแม่ของข้าสั่งให้ข้าไปทวงเงินจากสองคนนั้น แม่บอกว่าเงินของนางหายไปคงเป็นน้าสะใภ้ที่เอาไป น้าสะใภ้เป็นคนเลวเป็นคนใจดำ!”

“หยุดเถอะ!”จี้เฉียนคุนเดินออกมาแล้ว

เขาคว้าตัวจี้ซานเป่าจากมือของเซี่ยชิงหยาเหมือนกับจับกบแล้วลากไปที่บ้านหลังเก่า

“เสี่ยวหยาไปเร็วสามีของเจ้ากำลังปกป้องเจ้า เจ้าก็ต้องเข้มแข็งถ้าไม่เช่นนั้นพี่สะใภ้ของเจ้าคอยอาศัยความโปรดปรานของพ่อแม่สามีมารังแกเจ้าบ่อยๆ แล้วลูกๆจะโดนใส่ร้ายได้อย่างไรไปเถอะไปเร็วๆ”ป้าหยุนหลานพูดกับเซี่ยชิงหยาพร้อมกับผลักหลังนาง

เซี่ยชิงหยาจึงรีบจับมือต้าหยากับเอ้อร์หยาตามหลังจี้เฉียนคุน

“จำไว้ต่อไปนี้ถ้าใครมาด่าพวกเจ้าก็ด่ากลับไป ถ้าด่าไม่ได้ก็ตีคนปากเสียคนนั้นถ้าเกิดเรื่องขึ้น พ่อแม่จะรับผิดชอบเอง”เซี่ยชิงหยาพูดอย่างรวดเร็ว

ต้าหยาก้มหน้าขนตาสั่นไปมา

ก่อนหน้านี้แม่ไม่ยอมให้พวกนางทะเลาะกับต้าเป่า เอ้อเป่าหรือซานเป่าห้ามเถียง

หรือว่าตอนนี้แม่ท้องไม่ได้จึงหันมาใส่ใจลูกสาวทั้งสองคนแล้วจริงๆ?

ด้านเซี่ยชิงหยาพาบุตรสาวทั้งสองมาถึงบ้านหลังเก่าแล้ว

จี้เฉียนคุนกำลังจะถีบประตู

ช่วงเที่ยงวันเขายังคงอยู่ที่บ้านเขาถีบประตูหลายครั้ง แม่เฒ่าจี้จึงออกมาเปิดประตูเห็นว่าเป็นจี้เฉียนคุนจึงตบขาตัวเองพูดว่า “เจ้า เจ้าจะทำอะไรจะแยกบ้านก็แยกไปแล้ว ไก่ก็ให้พวกเจ้าไปแล้ว พวก...ลูกสาวที่ไร้ประโยชน์...”

จี้เฉียนคุนเหลือบมองอย่างเย็นชาแม่เฒ่าจี้จึงเงียบกริบ

นางเบ้ปากพูดด้วยความเสียดาย“ไก่ก็ให้พวกเจ้าไปกินแล้วจะเอาอะไรอีก...”

“เรียกพี่สะใภ้มา”จี้เฉียนคุนพูดแล้วโยนซานเป่าที่อยู่ในมือลงไปในลานบ้านของตระกูลจี้ ซานเป่ากระแทกพื้นทั้งร้องไห้เพราะถูกอุ้มมาตลอดทาง

“ฮือๆๆ...แม่ช่วยด้วย”

“เกิดอะไรขึ้นอีกแล้ว”แม่เฒ่าจี้ตบขากัดฟันด้วยความโกรธแต่ก็ตะโกนเข้าไปในบ้าน“สะใภ้ใหญ่ออกมา!”

ขณะนี้เซี่ยชิงหยาที่เข้ามาถึง เริ่มตะโกน

“เมื่อวานขโมยของที่แยกบ้าน วันนี้มากล่าวหาว่าพวกเราขโมยเงิน นี่จะไม่ให้พักเลยรึไง...”

“อย่าโวยวาย อย่าโวยวาย ยังขายหน้าไม่พออีกหรือ”ใบหน้าของแม่เฒ่าจี้บิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ

ตระกูลจี้เคยมีชื่อเสียงในหมู่บ้านแต่สามวันมานี้ถูกคนนินทาเยอะกว่าทั้งชีวิต สามวันมานี้หูของนางคันมากถึงกับจามบ่อยๆ

“แม่ไม่ใช่พวกเราที่หาเรื่อง ข้าถูกกล่าวหาว่าเป็นขโมยหลานชายคนโปรดของแม่วิ่งไล่ตามต้าหยากับเอ้อร์หยาด่าพวกนาง ลูกๆ ของเราไม่มีเกียรติรึไง วันนี้ถ้าสะใภ้ใหญ่ไม่แก้ไขเรื่องนี้ให้เรียบร้อย ทั้งหมู่บ้านจะรู้ว่าปากของสะใภ้ใหญ่เป็นอย่างไร ดูสิต่อๆ ไปใครจะกล้าแต่งลูกสาวให้กับต้าเป่า เอ้อเป่า ซานเป่า”

เซี่ยชิงหยาหัวเราะเยาะคำพูดของนางเต็มไปด้วยการขู่เข็ญ

“เจ้า เจ้า เจ้า...”แม่เฒ่าจี้โกรธจนพูดไม่ถูกแต่ชั่วคราวนางหาคำแก้ตัวไม่ได้จึงรอให้เหมาจื่อออกมา

“แม่เกิดอะไรขึ้นพ่อเพิ่งหั่นเนื้อให้ต้าเป่า ข้ากำลังจะผัดเนื้อ”เหมาจื่อบิดเอวเดินออกมาหวังจะแสดงความดีในช่วงที่กลับมาบ้าน

“ปัง!”แม่เฒ่าจี้ตบหน้าเหมาจื่อชี้ไปที่หน้าของนางพูดด้วยเสียงสั่น“ต่อไปนี้ถ้าหลานชายสุดที่รักของข้าแต่งงานไม่ได้ก็โทษปากของเจ้า”

“แม่เกิดอะไรขึ้น”เหมาจื่องงและรู้สึกอับอาย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด