บทที่ 1441 เมืองแห่งความโกลาหล อุซมาน
บทที่ 1441 เมืองแห่งความโกลาหล อุซมาน "แค่กแค่ก!" เฉินเฉียงกระแอมไอเบาๆ สองครั้ง พร้อมกับเหลือบมองไปที่ไป๋ฉีที่ยืนอยู่ด้านหลังอย่างมีเลศนัยและจ้องมองอย่างเกรี้ยวกราด! เจ้าหมอนี่ ช่างไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจเอาเสียเลย! ผู้อาวุโสซูเป็นถึงปรมาจารย์ แม้พลังจิตจะถูกจำกัด แต่ก็ไม่ใช่คนที่ไป๋ฉีจะล่วงเกินได้!...
