ตอนที่ 22 ประลองกับจางจื่ออี๋น้อย

“ทุกฝ่ายเตรียมพร้อม”

“สาม สอง หนึ่ง... แอ็คชั่น”

เช้าวันรุ่งขึ้น การแสดงของเฉินผิงก็เริ่มขึ้น

เฉินผิงยืนอยู่คนเดียวบนสะพานโค้ง

ผู้กำกับหยางหยางจับจ้องไปที่จอมอนิเตอร์ เธอคิดว่าเฉินผิงจะจัดการกับการเข้าสู่ระดับใหม่ในฉากนี้อย่างไร

ซึ่งก็คือฉาก "การชมปลาและการตัดผ่านระดับ"

ฉากนี้ดูเหมือนง่าย

แต่จริงๆแล้วไม่ง่ายเลย

หลังจากการต่อสู้ที่ศาลาชุนเฟิง เฉาเสี่ยวซู่ก็เปิดเผยความลับและผู้คนก็รู้ว่ากลุ่มหยูลงก่อตั้งโดยจักรพรรดิถัง

แต่เฉาเสี่ยวซู่ไม่ใฝ่หายศถาบรรดาศักดิ์ หลังจากจัดการกับกองกำลังต่างๆแทนจักรพรรดิถังแล้ว เขาก็ตัดสินใจลาจากไป

ระหว่างทางไปพระราชวัง เฉาเสี่ยวซู่มองปลาที่ว่ายอยู่ข้างสระน้ำอย่างเงียบๆ

เฉินผิงยืนนิ่งไม่ขยับ

มองจากระยะไกล เหมือนคนที่กำลังเหม่อลอย

แต่ถ้าดูใกล้ๆ จะพบว่าเขาไม่ได้เหม่อลอย

เขากำลังครุ่นคิด

ใช่แล้ว

เฉินผิงกำลังครุ่นคิด

การครุ่นคิดนี้ไม่ใช่การแสดงออกมา

เมื่อเห็นปลาว่ายในสระ เฉินผิงก็ไม่รู้ตัวว่าเขาใส่ตัวเองในบทเฉาเสี่ยวซู่

ในเวลานี้ เฉาเสี่ยวซู่ไม่ต่างจากปลาที่ว่ายในสระ

แม้ว่าเขาจะดูเหมือนมีอิสระเสรี แต่ท้ายที่สุดก็ยังว่ายอยู่ในสระน้ำ

แม้สระจะกว้างใหญ่เพียงใด แต่ก็ยังเป็นสระน้ำอยู่ดี

ตลอดสิบปีที่ผ่านมา เฉาเสี่ยวซู่รับหน้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่มหยูลงเพราะความภักดีต่อจักรพรรดิถัง

แต่นั่นไม่ใช่ชีวิตที่เขาต้องการ

บัดนี้เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจทั้งหมดของจักรพรรดิถังแล้ว ถึงเวลาที่เขาควรจะลาจาก

เฉินผิงหลับตาลงและสัมผัสถึงบรรยากาศนี้อย่างละเอียด

เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงชีวิตของเขาเองในฐานะนักแสดงตัวประกอบ

นักแสดงตัวประกอบแม้ดูเหมือนจะมีอิสระ ทำงานเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ในที่สุดก็เหมือนเฉาเสี่ยวซู่ ที่ยังอยู่ในสระน้ำ

แม้สระน้ำจะกว้างใหญ่ แต่ก็ยังเป็นสระน้ำอยู่ดี

“ถ่ายระยะยาว...”

“เปลี่ยนมุมไปที่ใบหน้าเฉาเสี่ยวซู่”

“โอเค...”

“สมบูรณ์แบบ ผ่าน”

หยางหยางดีใจมาก

วันนี้เฉินผิงทำให้หยางหยางประหลาดใจอีกครั้ง

เธอคิดว่าเป็นเพราะคำแนะนำของเธอเมื่อคืนนี้

แต่เมื่อดูอย่างละเอียด เธอกลับส่ายหัว

ไม่ใช่ ไม่ใช่เพราะอย่างนั้น

การแสดงของเฉินผิงวันนี้ต่างจากการตีความของเธอเมื่อคืนนี้

แต่ความแตกต่างนี้กลับดีกว่าการตีความของเธอเสียอีก

“เฉินผิงพักได้”

“ถงเย่า เตรียมตัวได้”

หลังจากฉากนี้ก็จะเป็นฉากของถงเย่ากับเฉินผิง

ถงเย่าเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงอยู่แล้ว

เพราะเธอดูเหมือนจางจื่ออี๋ จึงได้ฉายาว่า "จางจื่ออี๋น้อย"

“ถงเย่า ฉากต่อไปเป็นฉากที่เธอเล่นกับเฉินผิง สู้ๆ”

หยางหยางเรียกถงเย่าเข้ามาและกล่าวกับเธอ

ถงเย่าเป็นนักแสดงที่มีฝีมือ

จากการแสดงเป็นนางกำนัลในตอนแรกก็เห็นได้ชัด

ถงเย่ารับบทเป็นหลี่หยู่ ลูกสาวของจักรพรรดิถัง เป็นหญิงฉลาดและมีความมุ่งมั่นสูง

หลี่หยู่เป็นเจ้าหญิงที่ถูกส่งไปแต่งงานกับจักรพรรดิแห่งจินจาง หลังจากจักรพรรดิจินจางตาย หลี่หยู่ก็ต้องถูกฝังตามประเพณีของจินจาง แต่หลี่หยู่ไม่ยอม เธอหนีออกมาจากวัง

เธอมีความทะเยอทะยาน ไม่พอใจที่เกิดมาเป็นหญิง แม้แต่กลับมาที่อาณาจักรถัง เธอก็ยังต่อสู้เพื่ออำนาจของน้องชาย

นี่จึงเป็นตัวละครที่มีความซับซ้อนและท้าทายฝีมือการแสดงอย่างมาก

ต้องยอมรับว่าถงเย่าทำได้ดีในบทหลี่หยู่

แต่...

แม้ว่าถงเย่าจะทำได้ดี แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจมากนัก

ในทางกลับกัน ผู้ชมเกือบทั้งหมดมุ่งความสนใจไปที่เฉินผิง

ถงเย่าไม่ใช่หญิงสาวไร้เดียงสา

เธอรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เธอต้องการ

แน่นอนว่าเธอคุ้นเคยกับหยางหยาง

หากเป็นก่อนหน้านี้ หยางหยางคงคิดว่าถงเย่าไม่ด้อยกว่าเฉินผิง

แต่หลังจากการแสดงของเฉินผิงในฉาก "การชมปลาและการตัดผ่านระดับ" หยางหยางก็รู้สึกว่าเฉินผิงไม่เหมือนเดิมแล้ว

แม้เธอจะไม่สามารถอธิบายได้ว่าเฉินผิงเปลี่ยนไปอย่างไร

แต่ในใจหยางหยาง เธอรู้สึกว่าเฉินผิงเหมือนกับเฉาเสี่ยวซู่ ที่ก้าวข้ามไปอีกระดับหนึ่ง

“ผู้กำกับหยาง ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้ดีที่สุด”

ถงเย่ากล่าวและเดินไปหาเฉินผิง “เฉินผิง ขอคำแนะนำด้วย”

“คุณถง คุณเก่งกว่าผมมาก ผมไม่กล้าชี้แนะหรอก”

“ไม่เลย คุณเก่งมากๆ การแสดงของคุณก็ยอดเยี่ยมมาก”

“คุณถง คุณพูดเกินจริงไป การแสดงของคุณดีมาก ผมแค่โชคดีที่ได้รับบทดี”

“คุณถ่อมตัวเกินไป”

การสนทนาสั้นๆ ทำให้เฉินผิงรู้ว่าฉากต่อไปกับถงเย่านั้นไม่ง่าย

เฉินผิงรู้ว่าถงเย่าเป็นนักแสดงที่ขยันและทุ่มเท

ก่อนหน้านี้เฉินผิงเป็นที่สนใจอย่างมาก แม้ไม่มีใครพูดอะไร แต่คงไม่มีนักแสดงคนไหนอยากแข่งขันกับเฉินผิง

หากก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาส แต่ตอนนี้มีแล้ว

หลังจากการชมปลาและการตัดผ่านระดับ เฉาเสี่ยวซู่ก็จะได้พบกับเจ้าหญิงหลี่หยู่และจะมีฉากต่อสู้กัน

แน่นอนว่าเฉินผิงไม่เห็นว่านี่เป็นปัญหา

ทุกกองถ่ายมีการแข่งขัน และถงเย่าก็อยากท้าทายกับตนก็เป็นเรื่องปกติ

เฉินผิงรู้ดีว่าหากตนเป็นเช่นเดียวกัน เขาก็คงคิดแบบนั้น

เหมือนกับก่อนหน้านี้ เฉินผิงต้องการแสดงให้ดีขึ้นเรื่อยๆ

“ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็เข้ามาเลย”

เฉินผิงรู้สึกสงบ ไม่หวั่นไหวกับการปรากฏตัวของถงเย่า

เขารู้สึกเหมือนกับเฉาเสี่ยวซู่ ที่ชมปลาและตัดผ่านระดับ ข้ามไปอีกระดับหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คิดมากเรื่องนี้

หลังจากพักผ่อนแล้ว การถ่ายทำฉากที่สองก็เริ่มขึ้น

ถงเย่าที่รับบทเป็นหลี่หยู่ เห็นเฉาเสี่ยวซู่ตัดผ่านระดับจากระยะไกล จึงเดินเข้ามาอย่างช้าๆ “โชคดีจริงๆ ที่ได้เห็นการตัดผ่านระดับด้วยตาของตนเอง ขอแสดงความยินดีด้วยท่านลุงเฉา ที่ตัดผ่านระดับและเข้าสู่ขั้นทราบชะตา ทำให้อาณาจักรถังมีดาบใหญ่เพิ่มขึ้นอีกคน”

ถงเย่าที่รับบทเป็นหลี่หยู่มีอำนาจในคำพูด

เธอจับมือแน่น เดินอย่างสุภาพเรียบร้อย

แต่เฉาเสี่ยวซู่ที่ตัดผ่านระดับแล้วไม่ใช่เฉาเสี่ยวซู่คนเดิม

เฉาเสี่ยวซู่ที่เข้าสู่ขั้นทราบชะตาไม่ได้มองมนุษย์ธรรมดาเป็นมดเหมือน "วังจิ่งลั่ว"

เฉาเสี่ยวซู่ที่เข้าสู่ขั้นทราบชะตาแสดงออกถึงความปลอดโปร่ง ใจกว้างและไม่ยึดติด

เฉาเสี่ยวซู่พูดอย่างปลอดโปร่ง “ท่านหญิงกล่าวเกินไปแล้ว ข้าแค่มีความเข้าใจได้เพียงเล็กน้อย ท่านหญิงเรียกข้าเฉาเสี่ยวซู่ก็พอ ข้าไม่กล้ารับคำว่าท่านลุง”

หลี่หยู่ก็ไม่ใช่คนธรรมดา จึงพูดออกมา “เมื่อข้ายังเด็ก ข้าเคยไปที่บ้านท่านลุงเฉา ตอนนั้นท่านลุงยังอุ้มข้าอยู่เลย”

เฉาเสี่ยวซู่หัวเราะเยาะตัวเอง “ข้ามีคุณสมบัติอะไรที่จะได้รับคำว่าท่านลุง คำพูดนี้ทำให้ข้าหวาดกลัว”

การสนทนาของทั้งคู่ดูเหมือนสงบ แต่ที่จริงแล้วเป็นการต่อสู้

ในฉากเป็นการต่อสู้ระหว่างหลี่หยู่กับเฉาเสี่ยวซู่

นอกฉากเป็นการต่อสู้ระหว่างถงเย่ากับเฉินผิง

ถงเย่าใช้สถานะของเจ้าหญิงในการกดดันเฉาเสี่ยวซู่

แต่เฉินผิงแสดงออกถึงความปลอดโปร่ง ไม่ยึดติดและไม่ทะเยอทะยาน

ทำให้ถงเย่ารู้สึกเหมือนต่อยหมัดไปในอากาศ ที่เฉินผิงเบี่ยงเบนได้อย่างง่ายดาย

ในขณะเดียวกัน ระบบก็แจ้งเตือนขึ้นมา:

[ระบบ: โฮสต์เข้าใจการแสดงลึกซึ้งขึ้น ระดับการแสดงเพิ่มขึ้นเป็นระดับ 5 และมีความสามารถพิเศษเพิ่มขึ้นคือ ‘การแสดงที่มีเอกลักษณ์’]