กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 70 ใครบอกว่าข้าจะหนี
กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 70 ใครบอกว่าข้าจะหนี
“หืม??” ประมุขสำนักดาราสวรรค์รู้สึกว่าในมือว่างเปล่า ราวกับมีบางอย่างหายไป เขามองโอสถในมือของหยางชิว ก่อนจะมองมือของตนเอง
ทันใดนั้น
เขาก็โกรธแค้น!
“บังอาจ!” ประมุขสำนักดาราสวรรค์ตะโกน ผมและเคราสีขาวสะบัดพลิ้วไหว ในดวงตาเต็มไปด้วยโทสะ ราวกับภูเขาไฟระเบิด เปลวไฟลุกโชน เผาผลาญท้องฟ้า
รังสีอำนาจที่แข็งแกร่งแผ่ออกไป ราวกับคลื่นยักษ์
“ที่นี่คือสำนักดาราสวรรค์ เจ้าเข้ามาได้อย่างไร”
ประมุขสำนักดาราสวรรค์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เมื่อครู่เจ้ามิได้เอ่ยออกมาแล้วหรือ” หยางชิวเก็บโอสถ กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
“หอคอยกลไกสวรรค์”
ประมุขสำนักดาราสวรรค์หน้าเสีย เขาเอ่ยสามคำออกมาด้วยความโกรธแค้น จิตสังหารแผ่ออกมา ไม่ปิดบังอีกต่อไป ต้องการจะทำลายหยางชิวให้สิ้นซาก
การตายของบรรพบุรุษสองท่าน
ทำให้พวกเขารู้จักหอคอยกลไกสวรรค์ ยิ่งรู้จักมากเท่าไหร่ พวกเขายิ่งรู้สึกถึงความลึกลับของหอคอยกลไกสวรรค์
ดูเหมือนว่าเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ผู้นั้น สามารถทำนายชะตาได้!
คนที่สามารถทำนายชะตาได้ ช่วยเหลือหยางชิวอยู่เบื้องหลัง เช่นนั้นก็ไม่ยากที่จะเดาว่าเหตุใดหยางชิวจึงปรากฏตัวที่นี่
เป็นไปได้มากว่า
เรื่องที่เขาจะทะลวงระดับในวันนี้ ถูกเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ทำนายไว้!
“เจ้าคิดว่าสำนักดาราสวรรค์จะสามารถทำลายหอคอยกลไกสวรรค์ได้หรือ ต่อให้เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสงแสง ก็ไม่มีความสามารถเช่นนั้น!” หยางชิวเย้ยหยัน
“จริงหรือ” หลังจากความโกรธแค้นผ่านพ้นไป ประมุขสำนักดาราสวรรค์ก็สงบลง เขามองหยางชิวอย่างเย็นชา กล่าวต่อ “ที่นี่คือสำนักดาราสวรรค์ มีค่ายกลระดับศักดิ์สิทธิ์ปกป้อง”
“เจ้าคิดว่าเจ้าเข้ามาได้ ก็ออกไปได้ตามใจหรือ”
“ยิ่งไปกว่านั้น โอสถฟ้าดินประทานพรในมือเจ้า ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสงแสงมอบให้กับสำนักดาราสวรรค์ เจ้าแย่งชิงไป อาจจะง่าย แต่หลังจากนี้ไป เจ้าจะต้องเผชิญหน้ากับการไล่ล่าของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสงแสง!”
“ที่นี่ห่างจากสำนักมารเก้าขุมนรกนับหมื่นล้านลี้ ข้ามผ่านมณฑลหนึ่งมณฑล ด้วยตบะระดับจอมศักดิ์สิทธิ์ของเจ้า แคล้วคงหนีไม่รอด!”
“ตอนนี้เจ้ายังกลับใจทัน หากยอมมอบโอสถคืน ข้าจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้!”
“ใครบอกว่าข้าจะหนี” หยางชิวมีสีหน้าแปลกประหลาด
เขาโบกมือ
สัญลักษณ์สีดำมากมายปรากฏขึ้นในอากาศ เติมเต็มห้องลับ กลิ่นอายที่กดข่มจนถึงขีดสุดแผ่ออกมา
ค่ายกล!
นี่คือค่ายกลที่หยางชิวเพิ่งจะสร้างขึ้น!
“หากไม่ทำลายค่ายกลนี้ เรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในห้องลับ จะไม่แพร่ออกไป!” หยางชิวกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
คำพูดของประมุขสำนักดาราสวรรค์เมื่อครู่ เขาก็เคยคิด
ตอนมา เขาใช้ยันต์เคลื่อนย้ายขนาดใหญ่ เดินทางมาอย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้ เขาไม่มียันต์เคลื่อนย้ายขนาดใหญ่อีกแล้ว ด้วยตบะระดับจอมศักดิ์สิทธิ์ของเขา คงไม่สามารถหนีรอดจากการไล่ล่าของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสงแสงได้
แต่หากเขาไม่หนีเล่า
สถานที่ที่อันตรายที่สุด คือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด
เขาจะทำเช่นเดียวกับเหรินชิงถู
ใครจะไปคิดว่าเขาจะทะลวงระดับที่สำนักดาราสวรรค์
นอกจากโลกใบนี้จะปรากฏเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ขึ้นมาอีกคนหนึ่ง
แต่ความเป็นไปได้นี้ต่ำมาก
แทบจะไม่มี
หลังจากที่เขาบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์แล้ว พลังจะเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า ตอนนั้นการจากไป ย่อมง่ายดายกว่า หากเขาต้องการจะจากไป ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสงแสงคงไม่สามารถหยุดยั้ง
ยิ่งไปกว่านั้น
หลังจากบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์แล้ว คุณค่าของเขาย่อมมากขึ้น สำนักมารเก้าขุมนรกจะต้องส่งคนมาช่วยเหลือเขา
เกือบจะยืนยันได้ว่าหากเขาไม่หาที่ตาย หลังจากบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์แล้ว ก็จะไม่มีวันตาย!
“หยางชิว เจ้ารนหาที่ตาย!”
ประมุขสำนักดาราสวรรค์โกรธแค้นอีกครั้ง
เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเตรียมการมาอย่างดี ไม่เพียงแต่สร้างค่ายกลแล้ว ยังไม่คิดจะหนีไป หากคนในสายมารบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์ที่สำนักดาราสวรรค์
แล้วเรื่องนี้หากแพร่ออกไป
ชื่อเสียงของสำนักดาราสวรรค์คงจบสิ้น
คนในสายมารบุกเข้ามาถึงรัง พวกเขากลับไม่รู้เรื่อง แถมยังปล่อยให้อีกฝ่ายบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์ นี่เป็นความอับอายอย่างยิ่ง!
หลังจากนี้ไป สำนักดาราสวรรค์ คงจะกลายเป็นเรื่องตลกของโลกแห่งการบำเพ็ญ
“ตายซะ!” ประมุขสำนักดาราสวรรค์ตะโกนเสียงดัง ร่างกายแปรเปลี่ยนเป็นแสงวาบหนึ่ง รังสีเจิดจ้า ปกคลุมทั่วห้องลับ พุ่งเข้าโจมตี
การโจมตีครั้งนี้
เขาไม่ได้ต้องการสังหารหยางชิว แต่ต้องการทำลายค่ายกล
เพื่อส่งข่าวออกไปเตือนผู้อาวุโสท่านอื่น ๆ
“วิชาเล็กน้อย!”
หยางชิวยิ้มน้อย ๆ ยื่นนิ้วออกไป จิ้มเบา ๆ เสียง “อืม” ดังขึ้น สัญลักษณ์นับหมื่นสว่างไสว ปล่อยคลื่นพลังที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก กดทับลงมาจากท้องฟ้า
ภายใต้สายตาที่ไม่อยากเชื่อของประมุขสำนักดาราสวรรค์
ร่างของเขามาหยุดอยู่เบื้องหน้าหยางชิว ไม่อาจเคลื่อนไหวได้ ต่อให้เขาใช้พลังแก่นแท้มากเพียงใด ก็ไม่อาจก้าวไปข้างหน้าได้แม้แต่ก้าวเดียว
“ปัง” แรงกดดันเพิ่มขึ้นอีกครั้ง กดทับประมุขสำนักดาราสวรรค์ลงสู่พื้นดิน
“สำนักมารเก้าขุมนรกเชี่ยวชาญสายค่ายกล ลำพังเพียงแค่เจ้ากลับคิดจะเป็นศัตรูกับข้าหรือ” หยางชิวกล่าวอย่างแผ่วเบา
หากต่อสู้กันตรง ๆ
การต่อสู้ระหว่างเขากับประมุขสำนักดาราสวรรค์ คงต้องใช้เวลาสักพัก แต่เขาได้เตรียมค่ายกลเอาไว้แล้ว
เช่นนั้นก็ขออภัย
ต่อให้เหรินชิงถูที่ยังไม่บรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์มาที่นี่ เขาก็กล้าสู้
“หากชีวิตของเจ้าไม่มีประโยชน์ เจ้าคงกลายเป็นผุยผงไปแล้ว”
หยางชิวยกมือขึ้นจิ้มอีกครั้ง พลังแก่นแท้พุ่งเข้าไปในร่างกายของประมุขสำนักดาราสวรรค์ ปิดกั้นตบะและประสาทสัมผัสทั้งห้าของอีกฝ่ายไว้ แต่ไม่ได้สังหาร
ตอนนี้ ประมุขสำนักดาราสวรรค์ยังตายไม่ได้
หากเขาตาย
แผ่นหยกจิตวิญญาณภายนอกคงต้องแตกสลาย
เมื่อแผ่นหยกแตกสลาย
ผู้อาวุโสของสำนักดาราสวรรค์คงจะรู้เรื่องนี้ ตอนนั้นสถานการณ์ของเขา คงไม่ดีนัก
สำนักดาราสวรรค์ แม้จะอ่อนแอ แต่ก็ยังคงมีจอมศักดิ์สิทธิ์อยู่หลายคน หากถูกรุมโจมตี แม้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสงแสงจะไม่ทันมาช่วย เขาก็ย่อมตกตาย
