ตอนที่ 94 : ผลของ [ การผ่าตัดที่ไร้ความรับผิดชอบ ] ! ผ่าตัดเปลี่ยนเพศ !
ตอนที่ 94 : ผลของ [ การผ่าตัดที่ไร้ความรับผิดชอบ ] ! ผ่าตัดเปลี่ยนเพศ !
[ การผ่าตัดที่ไร้ความรับผิดชอบ – สกิลกลายพันธุ์ การผ่านตัดที่อันตราย ผู้ผ่าตัดไม่ต้องแบกรับความเสี่ยงใด ๆ , ไม่รับรองผลของการผ่าตัด ไม่ต้องรับผิดชอบผลของการผ่าตัด สามารถใช้กับพวกที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ หลังจากที่ใช้สกิลสำเร็จ มีโอกาสที่จะทำให้พิการ, ผิดรูป, ปลูกถ่ายอวัยวะ และสกิลอื่น ๆ ใส่เป้าหมาย ]
[ สุ่มพิการ – สกิลกลายพันธุ์ หลังจากที่ใช้กับเป้าหมาย เป้าหมายจะเสียมือ, เท้า, ขา, ตา, หู, จมูก, ลิ้น และส่วนอื่น ๆ ไปแบบสุ่ม จะกลายเป็นคนพิการอย่างเช่นการที่มือขาด, ขาขาด, ตาบอด, หูหนวก และใบ้ ]
[ การเสียโฉมแบบสุ่ม - สกิลกลายพันธุ์ หลังจากที่ใช้กับเป้าหมาย ส่วนต่าง ๆ ของเป้าหมายจะบิดผิดรูป รูปร่าง, ขนาด, ตำแหน่งรึโครงสร้างของอวัยวะภายในหรือเนื้อเยื่อจะผิดปกติรึหายไป แขนขยายตัวรึยืด, ปากแหว่ง, เพดานโหว่.... ]
[ เปลี่ยนเพศแบบสุ่ม - สกิลกลายพันธุ์ หลังจากที่ใช้กับเป้าหมาย เพศของเป้าหมายจะเปลี่ยนไปแบบสุ่มอย่างผู้ชาย, ผู้หญิง, LGBTQ+ รึผสมทั้งชายและหญิง ]
[ ปลูกถ่ายอวัยวะภายใน – คุณสามารถโอนถ่ายอวัยวะภายในของสิ่งมีชีวิตอื่นใส่เป้าหมายได้ รับรองโอกาสรอดและความเข้ากัน ]
[ การผ่าตัดที่ไร้ความรับผิดชอบ ] เป็นสกิลกลายพันธุ์ที่หลินลั่วได้มาตอนที่เปลี่ยนอาชีพเป็นหมอปิศาจ !
ตอนนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เผยเขี้ยวเล็บของปิศาจออกมา !
หลังจากที่ใช้ [ การผ่าตัดที่ไร้ความรับผิดชอบ ] เป้าหมายก็จะเกิดอาการพิการ, เสียโฉม, เปลี่ยนเพศ และเกิดการปลูกถ่ายภายอวัยวะภายในแบบสุ่ม
ไม่ว่าจะเป็นทางไหนก็จะทำให้เป้าหมายนั้นได้รับความเสียหายอยู่ดี
ทว่าหลินลั่วไม่เคยคิดว่าครั้งแรกที่เขาใช้สกิลนี้ออกมา ผลของสกิลกลับเป็นการสุ่มเปลี่ยนเพศ !
ตงฟาง....
ภายใต้ผลของ [ การผ่าตัดที่ไร้ความรับผิดชอบ ] ชายหนุ่มร่างกำยำกลับเปลี่ยนเป็น...ครึ่งผู้ชายครึ่งผู้หญิง !
คนสองเพศ !
“....” เรื่องแบบนี้ถึงกับทำให้หลินลั่วสบถออกมา
“นั่นมันห่าอะไรวะ ?”
“ในเวทีประลองเหมือนมีอะไรเกิดขึ้นนะ นายไม่เห็นรึไง ?”
“ฉันเห็น ! มีหมอสวมหน้ากากอนามัยปรากฏตัวขึ้นมาไม่ใช่เหรอ ?”
“ทำไมฉันถึงเห็นพวกคีมกับเครื่องมือแพทย์ ?”
“เขาทำบ้าอะไร ? การโจมตีของหลินลั่วงั้นเหรอ ?”
“เป็นไปได้ ! มันเหมือนกับนางฟ้าของมู่หรงเสวี่ยเหินเลย !”
“ดูนั่น ! ตงฟางเหอสลบไปไม่ใช่เหรอนั่น ?”
“ใช่ ! เขาคงหลงเข้าไปในภาพลวงตาอีกรอบแล้ว !”
“ตงฟางเหอ ตื่นสิโว้ย !”
การที่ตงฟางเหอสลบไปนั้นทำให้คนกว่าแสนคนพากันตะโกนออกมา สีหน้าของผู้คนในห้องรับรองส่วนตัวต่างก็เปลี่ยนไป
ตงฟางไต้ซ่งคิ้วขมวดละตะโกนออกมา “เหมยเอ๋อ เกิดอะไรขึ้น ? รึว่าคำสาปเธอใช้ไม่ได้ผล ?”
ตงฟางเหมยส่ายหน้าและพูดขึ้น “จะเป็นไปได้ยังไงลุง ฉันน่ะเป็นแม่มดระดับเงินเลยนะ คำสาปแบบนี้น่ะต้องทำให้น้องเหอเรียกสติกลับมาได้อยู่แล้ว”
“มันไม่มีปัญหาแน่ !”
“งั้นทำไมเขาถึงยังหมดสติอยู่ ?”
“ไม่ บางทีอาจจะเป็นเพราะการโจมตีของหลินลั่ว !”
“การโจมตีแบบไหนที่ทำให้เขาสลบไปอีก ? สถานกาณณ์ไม่สู้ดี บางทีครั้งนี้เหอเอ๋ออาจจะแพ้จริง ๆ ก็ได้....ยังดีที่เขายังมีมังกรอยู่ข้างกาย !”
“มันเกิดบ้าอะไรขึ้น ?”
กั้วโฉวยี่คิ้วขมวดมองไปที่เวทีประลอง “ภาพลวงตาอีกแล้วเหรอ ? ทำไมตงฟางเหอถึงได้สลบไปได้ ?”
จ้าวฉือเฉิงส่ายหน้าและพูดขึ้น “ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เด็กนี่มีความลับเยอะจริง ๆ ...”
ภายในห้องรับรองของตระกูลมู่หรง
มู่หรงเสวี่ยเหินมองไปยังทั้งสองคนบนเวทีประลองด้วยตาคู่โตของเธอ เธอไม่สนใจเสียงผู้คนที่โวยวายอยู่รอบตัว
“ตื่น !”
เสียงของมู่หรงเสวี่ยเหินดังขึ้น ตงฟางเหอที่อยู่ในเวทีประลองส่ายหน้าและรีบลืมตาและดีดตัวลุกขึ้น
“บัดซบ ! นี่แก....หือ ?”
เขาชะงักและยกมือขึ้นปิดปากตัวเองเอาไว้
เสียงของเขา...มันอะไรกัน ? !
มันไม่เหมือนเสียงของเขา !
มันดูเล็ก ๆ แหลม ๆ เหมือนเสียงคนบีบเสียง ราวกับเขากลายเป็น....ขันที ?
ตอนนั้นอยู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติยิ่งกว่านั้น
เขายกมือขึ้นกุมหัว ผมสั้น ๆ ของเขากลับงอกยาวออกมาหลายเซนติเมตร ผมของเขาถึงกับนุ่มด้วยซ้ำ
เขายกมือขึ้นลูบไปตามตัว กล้ามเนื้อที่กำยำของเขาหายไปไหนแล้ว ? เขาออกกำลังกายมาเป็นสิบปี ทำไมอยู่ ๆ กล้ามเนื้อแน่น ๆ ของเขาถึงได้หายไป ?
นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าส่วนล่างของร่างกายโดยเฉพาะไอ้จ้อนของเขาน่ะดูแบนลง มันราวกับมีบางอย่างที่ขาดหายไป
เขาก้มลงไปมองด้วยใจที่เต้นรัว
เกิดบ้าอะไรขึ้น
เขาไม่รู้ว่าร่างกายเขาเปลี่ยนไปยังไงบ้าง แต่มันก็แค่รูปลักษณ์ภายนอกที่เปลี่ยนไป เขาไม่ได้บาดเจ็บอะไร
เขากระทืบพื้นใช้เท้าดีดหอกขึ้นมาจับไว้ในมือ
“หลินลั่ว แกทำอะไรกับฉันกันแน่ ?”
หลินลั่วพูดขึ้นมาเบา ๆ “ฉันทำอะไรไป แกน่าจะรู้เองในไม่ช้า”
“ยอมแพ้ไปซะ แกไม่มีทางชนะได้หรอก !”
“ไม่มีทาง !” สายตาของตงฟางเหอสะท้อนความอาฆาตออกมา เขากัดฟันพูดขึ้น “แกทำให้ฉันอับอายต่อหน้าคนมากมายแบบนี้ ฉันต้องฆ่าแกเพื่อล้างอาย !”
“ฆ่าฉัน ? แกมีความสามารถพอรึไง ?” หลินลั่วฮึดฮัดออกมา “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน !”
“ยมทูต จัดการ !”
“อย่าคิดว่าแกจะชนะฉันได้ !” ตงฟางเหอตะโกนออกมาด้วยเสียงที่เหมือนเป็ด เขากระโดดขึ้นหลังมังกรที่อยู่ข้าง ๆ
“กรร...”
เสียงคำรามเบา ๆ ดังออกมาจากมังกร ร่างขนาดใหญ่ของมันสั่นไหวแทบจะทำให้ตงฟางเหอร่วงลงมา
“แกทำบ้าอะไรของแกวะ ?” ตงฟางเหอตะคอกออกมาพร้อมกับทุบหมัดเข้าไปที่หลังคอของมังกร
“กรร...” ครั้งนี้มังกรก็อดกลั้นต่อไปไม่ไหว มันสะบัดตัวสลัดตงฟางเหอลงมาจากหลังของมัน
“....” คำสบถของตงฟางเหอกระจุกอยู่ที่คอ เขาเห็นมังกรที่เคยเชื่อฟังเขานั้นกลับมองเขาด้วยสายตาที่กำลังมองดูเหยื่อ
มันมีเสียงคำรามดังออกมาเบา ๆ จากลำคอมังกร
คำขู่ !
ขู่ใส่ตงฟางเหอ !
สายตาของตงฟางเหอเปลี่ยนไปทันที เขารีบชูมือขึ้น “ยมทูต อย่าเพิ่งหงุดหงิด เราเป็นเพื่อนกันไง ฉันทำผิดไป ฉันขอโทษ...”
เขารู้ดีว่าความแข็งแกร่งของเขา 90% นั้นมาจากมังกร
ถ้ามังกรไม่ร่วมมือกับเขา เขาคงไม่ต่างจากอัศวินระดับ A ทั่วไป แล้วเขาจะเอาชนะหลินลั่วได้ยังไง ?
มังกรยังนอนอยู่ที่พื้นอยู่ในท่าเตรียมโจมตี มันจ้องตงฟางเหอตาไม่กะพริบ
ในหัวมัน รูนที่แทนถึงสัญญาระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้นเต็มไปด้วยรอยแตกเหมือนกับกระจกที่แตกร้าว !
ผู้ชมต่างก็เห็นว่าสถานการณ์นี้มันแปลกประหลาดดูผิดปกติ
“เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมมังกรเหมือนจะโจมตีตงฟางเหอ ?”
“เป็นไปไม่ได้หรอก ! ตอนที่อัศวินมังกรกำเนิดขึ้นมา จิตของโลกก็จะผูกมัดทั้งสองด้วยสัญญา มังกรกับอัศวินจะเป็นคู่หูกัน พวกเขาจะโจมตีกันเองได้ยังไง ?”
“ตงฟางเหอเหมือนจะใช้หมัดทุบมังกร มังกรเลยสลัดตัวเขาลงมา ตอนนี้มังกรทำท่าอย่างกับจะกินเขาเลย”
“ฮ่าฮ่า ! ตงฟางเหอ ! ความแข็งแกร่งของเขาขึ้นอยู่กับมังกร ถ้าไม่มีมังกร....เขาก็ตกที่นั่งลำบาก !”
“ตงฟางเหอ รีบจัดการหลินลั่วเลย ฉันเดินพันข้างนายด้วยเงินทั้งหมด...”
“เกิดห่าอะไรขึ้นกันวะ ? เกิดอะไรขึ้นกับมังกรของเขา ?” ตงฟางไต้ซ่งลนลานขึ้นมา เขารีบลุกขึ้นยืนเดินไปที่หน้าต่าง
มังกรนี้คือกุญแจสำคัญสำหรับการเติบโตของตระกูลตงฟาง แม้แต่บรรพชนก็ยังประเมินค่ามังกรไว้สูง
ตราบใดที่ตระกูลตงฟางนั้นทุ่มทรัพยากรเพื่อปลุกปั้นมังกรขึ้นมา มันก็เพียงพอมั่นใจได้ว่าตระกูลตงฟางจะรุ่งเรืองไปเป็นร้อยปีรึอาจจะนานกว่านั้น !
มังกรมีอายุขัยที่ยาวนาน !
ตอนนั้นถ้าตงฟางเหอตายไป มังกรยมทูตก็จะคอยดูแลตระกูลตงฟางต่อ แม้แต่ลูกหลานตระกูลตงฟางก็จะมีโอกาสได้ทำสัญญากับมังกรยมทูตใหม่และได้เป็นอัศวินมังกรคนใหม่
พวกเขาไม่อาจจะปล่อยให้เกิดอะไรขึ้นกับมังกรยมทูตตัวนี้ได้ !
ในเวทีประลอง ตงฟางเหอค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน เขาโยนหอกในมือทิ้งและค่อย ๆ ชูมือทั้งสองข้างขึ้น เขาแทบจะคุกเข่าลงกับพื้น
เสียงขู่ในลำคอของมังกรค่อย ๆ เงียบลงไป กล้ามเนื้อตามตัวมันเริ่มคลายลง
ตอนที่ตงฟางเหอคิดว่าปัญหาจบแล้ว มังกรยมทูตได้กลับมาเป็นปกติ เขาจะได้ขี่มันต่อและสู้กับหลินลั่วไปพร้อมกับมังกรอีกครั้ง ทว่าอยู่ ๆ ปีกของมังกรกลับฟาดออกมา มังกรยมทูตหันกลับไปมองที่หลินลั่ว ก่อนที่จะทะยานขึ้นไปบนฟากฟ้า
มัน...กำลังหนี !
ยมทูต...กำลังหนี !
มันไม่สนใจคำสั่งของตงฟางเหอ มันทิ้งตงฟางเหอ มันยอมแพ้ในการต่อสู้และหนีไป !
“ยมทูต ! แกจะไปไหน ! กลับมา !” ตงฟางเหอคลั่งขึ้นมาทันที เขาทั้งตะโกนและโวยวายอย่างกับเป็นตัวตลก
แต่ไม่ว่าเขาจะโวยวายแค่ไหน แต่มังกรเขาก็ไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาเลย มันกระพือปีกทั้งสองข้างของมันโดยไม่สนเลือดที่พุ่งออกมาตามแผล
สุดท้ายมันก็หายไปจากสายตาของทุกคนไม่รู้ว่าไปที่ไหน
ทุกคนในลานต่างก็พากันฮือฮาขึ้นมาทันที
“มังกรของอัศวินมังกรไม่ใส่ใจเจ้านายของมันงั้นเหรอ ?”
“นี่เพิ่งเคยเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกเลยนะเนี้ย !”
“ใครบอกฉันได้มั้ยว่ามันเกิดอะไรกันแน่วะ ? ทำไมมังกรถึงไม่สนใจเจ้านายและหนีไปแบบนี้ ?”
“ก็ง่าย ๆ ! มันเพราะตงฟางเหอน่ะเป็นแค่ขยะ ! มังกรเลยทิ้งเขาไป !”
“จะเป็นไปได้ยังไง ? มังกรกับอัศวินทำสัญญาคู่กัน สัญญานี้ทำขึ้นโดยจิตโลก ทำไมอยู่ ๆ มันถึงทิ้งคู่หูตัวเองไปได้ ?”
“ใช่ มันมีสัญญาเท่าเทียมอยู่ มังกรไม่มีทางทิ้งคู่หูของมันได้ !”
“จะไม่ได้ได้ยังไง ? สัญญาเท่าเทียมแทนถึงความเท่าเทียมของทั้งสองฝ่าย ถ้าแกดูแลฉันดี ฉันก็จะดูแลแกดีเหมือนกัน ! แต่ถ้าแกดูแลฉันไม่ดี งั้นก็อย่ามาฝันเฟื่องว่าฉันจะดีกลับ ! ดูอัศวินมังกรอเล็กซานเดอร์เป็นตัวอย่างสิ !”
“งั้นผลคงออกมาไม่ดีแน่ ! เมื่อ 30 ปีก่อน อเล็กซานเดอร์ปลุกอาชีพอัศวินมังกรขึ้นมาได้ แต่เขาไม่มีความมุ่งมั่นพอ วัน ๆ เขาเอาแต่พึ่งฐานะอัศวินมังกรออกไปเที่ยวเล่นทุกวัน เขาไม่คิดจะเพิ่มเลเวลตัวเอง สุดท้ายมังกรก็จากเขาไป ! ไม่รู้เลยว่าตอนนี้มังกรเขาไปอยู่ไหน...”
“ใช่ ใช่ สัญญาเท่าเทียมไม่ใช่สัญญาทาส มังกรน่ะเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีมันสมอง ตราบใดที่อัศวินดูแลมันไม่ดี งั้นมังกรก็จะทิ้งคู่หูของมันไป !”
“ตงฟางเหอ...ตกที่นั่งลำบากแล้ว !”
“จบแล้ว ถ้าไม่มีมังกร ตงฟางเหอก็ไม่มีทางเป็นคู่มือของหลินลั่วได้ !”
“บ้านฉัน....”
