กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 54 ไปพบยอดฝีมือผู้นั้น
กำราบภพด้วยระบบกลไกสวรรค์ ตอนที่ 54 ไปพบยอดฝีมือผู้นั้น
เมืองต้าฮวง บนท้องฟ้า
ชายชราคนหนึ่งปรากฏขึ้น ร่างกายกำยำ สีหน้าเย็นชา ปล่อยบรรยากาศอันน่าเกรงขามออกมา
"หอคอยกลไกสวรรค์"
ชายชราผู้นี้คือเป่ยเฉินเฟิง
ด้วยตบะระดับราชันศักดิ์สิทธิ์ การเดินทางจากราชวงศ์ราชาเทียนหยินมายังเมืองต้าฮวง ใช้เวลาไม่นาน เพียงแค่ก้าวเท้าก็มาถึง
"หอคอยหลังนี้... ดูเหมือนจะไม่ธรรมดา..."
เป่ยเฉินเฟิงขมวดคิ้ว
มองหอคอยกลไกสวรรค์เบื้องล่าง ในใจรู้สึกกังวล
ด้วยสายตาของเขา ไม่อาจมองทะลุหอคอยหลังนี้ หอคอยกลไกสวรรค์อยู่ตรงหน้า แต่กลับราวกับถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนา ใช้จิตสำนึกตรวจสอบกลับพบเพียงห้วงมิติ
จะไป หรือไม่ไปดี
ในตอนนี้
เป่ยเฉินเฟิงลังเล
ดูเหมือนว่าเป่ยเฉินเหิงไม่ได้โกหก เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์มิใช่คนธรรมดา อย่างน้อยเขาก็ไม่อาจมองทะลุตบะของอีกฝ่ายได้
หรือพูดให้ถูกต้องคือ
เขามิสามารถมองทะลุหอคอยหลังนี้ได้
"หืม?"
ขณะที่เป่ยเฉินเฟิงกำลังลังเล
สุดขอบฟ้า
เงาร่างสองร่างเดินทางมาด้วยกัน
คนด้านซ้าย สวมชุดคลุมสีน้ำเงิน ผมขาวโพลน ใบหน้าผอม แต่ระหว่างคิ้ว กลับมีความโอหังแผ่ออกมา มองเมืองเบื้องล่างด้วยสายตาเหยียดหยาม
ส่วนอีกคนหนึ่ง
ดูจากภายนอก อายุเพียงยี่สิบต้น ๆ ยืนถือพัดในมือ สง่างาม แต่กลับมีแววตาที่ผ่านโลกมามาก
"ปราชญ์สองคน?"
เป่ยเฉินเฟิงใจสั่น เขามองอย่างละเอียด ก่อนจะแค่นเสียงเย็น เย้ยหยันว่า "ที่แท้ก็เป็นตบะที่เพิ่มขึ้นมาด้วยโอสถ"
"ดูเหมือนว่าเป้าหมายของพวกเขาคือหอคอยกลไกสวรรค์ ข้าสามารถใช้โอกาสนี้ตรวจสอบความลับของหอคอยกลไกสวรรค์ได้!"
เป่ยเฉินเฟิงคิดแผนการ
เขาเก็บซ่อนกลิ่นอายทั้งหมด ลอยลงไปยังเมืองต้าฮวง ผ่านค่ายกลโดยไม่สร้างความปั่นป่วนใด ๆ
เพราะว่าค่ายกลระดับจอมศักดิ์สิทธิ์นั้นอ่อนแอเกินไป
แม้แต่ค่ายกลระดับศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่อาจหยุดยั้งเขา
...
"ที่นี่คือหอคอยกลไกสวรรค์หรือ"
เบื้องหน้าหอคอยกลไกสวรรค์
ปราชญ์สองคนยืนเคียงข้างกัน ชายหนุ่มโบกพัดในมือเบา ๆ กล่าวอย่างแผ่วเบา
"น่าสนใจยิ่งนัก ด้วยตบะของข้า ไม่อาจมองทะลุหอคอยกลไกสวรรค์แห่งนี้ บางทีอาจจะเป็นค่ายกลชนิดหนึ่ง คนที่สามารถสร้างค่ายกลเช่นนี้..."
"เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ คงมิใช่คนที่สามารถทำนายชะตาได้เท่านั้น แต่ยังเป็นปรมาจารย์ค่ายกล หากพาเขาไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสง สำนักดาราสวรรค์ของพวกเราอาจจะแข็งแกร่งขึ้นอีกขั้น!"
แม้ชายหนุ่มผู้นี้จะมีรูปลักษณ์อ่อนเยาว์ แต่กลับพูดจาด้วยน้ำเสียงของคนชรา
คนทั้งสอง
คือปราชญ์ที่หงหยวนซานพามา
มิได้มาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสง
แต่มาจากสำนักดาราสวรรค์ ขุมอำนาจที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสง
"วิพากษ์หยินหยาง ตัดขาดธาตุทั้งห้า ชำเลืองดวงตะวันจันทราในอุ้งมือ! เลิศอดีตล้ำปัจจุบัน แจ่มแจ้งหยินหยาง ซุกซ่อนฟ้าดินในแขนเสื้อ!"
"กลไกสวรรค์ ล่วงรู้ได้"
ชายชราอ่านโคลงคู่บนป้าย ยิ้มน้อย ๆ ลูบเครา กล่าวว่า "ศิษย์พี่กล่าวถูกต้อง เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ผู้นี้ย่อมไม่ธรรมดา เขาสามารถทำนายโอกาสบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์ได้ แถมยังรู้ที่อยู่ของพลังวิเศษบรรลุระดับศักดิ์สิทธิ์ด้วยโชค ช่างน่ากลัว"
"เขาเปิดเผยความลับของสวรรค์เช่นนี้ คงถูกเคราะห์สวรรค์ตามล่า ในโลกใบนี้ คงมีเพียงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสงเท่านั้นที่สามารถช่วยเหลือเขาได้"
"ถูกต้อง"
ชายหนุ่มพยักหน้า เขาเก็บพัดในมือ ชี้ไปที่หอคอยกลไกสวรรค์ กล่าวว่า "ไป พวกเราไปพยอดฝีมือผู้นั้น"
กล่าวจบ
ทั้งสองเดินเข้าไปในหอคอยกลไกสวรรค์
...
ภายในหอคอยกลไกสวรรค์
หลี่อวิ๋นนอนเอกเขนกอยู่บนเก้าอี้ยาว ในมือถือตำราเล่มหนึ่ง อ่านพลางจิบชาร้อน
ได้ยินเสียงฝีเท้า
เขาจึงหันไปมอง
เมื่อเห็นคนทั้งสอง ในพริบตา เบื้องหน้าก็ปรากฏแผงข้อมูลสีฟ้าสองแผ่น
[ชื่อ: เฉิงอู๋โก้ว]
[ตบะ: ระดับศักดิ์สิทธิ์ (เทียม)]
[ขุมอำนาจ: สำนักดาราสวรรค์]
[สถานะปัจจุบัน: พลังอยู่ในจุดสูงสุด วันนี้เดินทางมาที่เมืองต้าฮวง เพื่อจับตัวเจ้าภาพไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสง...]
[คลิกเพื่อดูข้อมูลเพิ่มเติม...]
---
[ชื่อ: เสิ่นเฟิง]
[ตบะ: ระดับศักดิ์สิทธิ์ (เทียม)]
[ขุมอำนาจ: สำนักดาราสวรรค์]
[สถานะปัจจุบัน: พลังอยู่ในจุดสูงสุด วันนี้เดินทางมาที่เมืองต้าฮวง เพื่อจับตัวเจ้าภาพไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสง...]
[คลิกเพื่อดูข้อมูลเพิ่มเติม...]
"หืม???"
หลี่อวิ๋นเห็นข้อมูล ก็รีบลุกขึ้นนั่ง
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ประกายแสงคิดจะทำอะไร
เขามิเคยได้ยินชื่อดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้มาก่อน เหตุใดอีกฝ่ายจึงส่งคนมาจับตัวเขา
หรือว่า...
เป็นเพราะเรื่องที่เขาชี้แนะเหรินชิงถูกับเป่ยเฉินเหิง
"บัดซบ"
หลี่อวิ๋นกล่าวในใจ
คิดผิดแล้ว
เดิมทีเขาคิดว่า หากมีชื่อเสียง ผู้คนมากมายย่อมเดินทางมาที่นี่เพื่อซื้อข้อมูลข่าวสาร แต่ไม่นึกเลยว่า เขาประเมินจิตใจคนต่ำเกินไป
บางคนไม่อยากเดินทางไกล เสียทั้งเงิน ทั้งแรง และเวลา จึงคิดจะลักพาตัวเขา
"ท่านคงเป็นเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์กระมัง"
เฉิงอู๋โก้วก้าวไปข้างหน้า ท่าทางสง่างาม ยกมือคารวะ พูดจาอย่างสุภาพ
"มีธุระอันใดหรือ"
หลี่อวิ๋นกล่าวอย่างเย็นชา
มาที่หอคอยกลไกสวรรค์ ไม่ซื้อขาย กลับคิดจะลักพาตัว เหตุใดเขาต้องทำดีด้วย
ไม่สังหารพวกเขาก็ถือว่าใจดีแล้ว
