ตอนที่แล้วบทที่ 7 โชคหล่นทับ!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 9: แว่นตาส่องทะลุ!

บทที่ 8: ราชันย์อสูรระดับ 9 เก่งเรื่องซ่อนตัวจริงๆ!


บทที่ 8: ราชันย์อสูรระดับ 9 เก่งเรื่องซ่อนตัวจริงๆ!

“แค่เปิดใช้ระบบระบุระดับ ต้องเสียแต้ม 1,000 แต้มเลยเหรอ? แกไม่คิดจะปล้นกันเลยรึไง? นี่มันตั้งหมื่นหยวนเลยนะ!”

เฉินโม่ถึงกับพูดไม่ออก ถึงแม้ว่าจะแพงไปหน่อย แต่ฟังก์ชั่นนี้ก็สะดวกมากจริงๆ มันทำให้เขาสามารถค้นหาเป้าหมายที่มีค่าที่สุดในฝูงชนได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นการเปิดใช้งานจึงเป็นสิ่งที่คุ้มค่า

เฉินโม่บ่นอยู่ครู่หนึ่งก็ตัดสินใจใช้คะแนนเอาชีวิตรอด 1,000 คะแนนเพื่อเปิดใช้งานฟังก์ชั่นเครื่องหมายระดับ

[ระบบแจ้งเตือน: หักคะแนนเอาชีวิตรอดแล้ว เปิดใช้งานฟังก์ชั่นเครื่องหมายระดับแล้ว คะแนนเอาชีวิตรอดคงเหลือ: 14819]

เมื่อเปิดใช้งานฟังก์ชั่นเครื่องหมายระดับแล้ว ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ บนหัวของทุกคนในร้านขายสัตว์เลี้ยงต่างก็ปรากฏกรอบเครื่องหมายที่มองเห็นได้เฉพาะเฉินโม่เท่านั้น

ระดับของตัวละครส่วนใหญ่ไม่สูงมากนัก แม้กระทั่งคนและสัตว์บางตัวยังมีเครื่องหมายศพอยู่บนหัวด้วยซ้ำ

จะเห็นได้ว่าพวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตหลังจากวันสิ้นโลกมาถึงครึ่งปี

เฉินโม่ไม่ได้สนใจชะตากรรมของคนแปลกหน้า แต่หันไปสนใจสัตว์เลี้ยงต่างๆ ในบริเวณเลี้ยงสัตว์แทน

เดิมทีหลิวฉินหลานตั้งใจมาเป็นเพื่อนเฉิน โม่เลือกสัตว์เลี้ยง แต่พอเห็นเจ้าตัวเล็กขนปุยน่ารักพวกนี้เข้า เธอกลับตาเป็นประกายด้วยความหลงใหลเสียเอง

"โอ๊ย น้องหมาตัวนี้น่ารักจัง" เธอพูดพลางอุ้มสนัฟเฟิลเพิลเฟอร์เล่น

เฉิน โม่มองไปที่เครื่องหมายบนหัวของสนัฟเฟิลเพิลเฟอร์: อสูรกลายพันธุ์ระดับ 1

อ่อนเกินไป แค่มองแวบเดียวก็หมดความสนใจ

เขากวาดสายตามองสัตว์เลี้ยงอื่นๆ รอบตัวต่อ

กลับพบว่าป้ายเหนือหัวของสัตว์เลี้ยงตัวใหญ่กลับด้อยกว่าสัตว์ตัวเล็กเสียอีก

ดูท่าว่าหลังจากวันสิ้นโลกมาเยือน ยิ่งตัวใหญ่เท่าไร ก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น

สัตว์เลี้ยงตัวใหญ่หลายตัวมีป้าย ‘ศพ’ แสดงอยู่เหนือหัว แสดงให้เห็นว่าพวกมันตายกันหมดแล้ว

เฉิน โม่มองไปที่แมวและสุนัขตัวอื่นๆ รอบตัว ระดับสูงสุดในหมู่พวกมันมีเพียงระดับ 6 เท่านั้น

"ราชันย์อสูรระดับ 9 ไม่ได้อยู่ท่ามกลางแมวและสุนัขพวกนี้งั้นเหรอ หรือว่ามันอยู่ในโซนสัตว์เลื้อยคลาน"

เห็นเฉิน โม่เดินวนไปรอบๆ แต่ดูเหมือนจะยังไม่เจอตัวที่ถูกใจ หลิวฉินหลานจึงถามด้วยความสงสัย “ไม่มีตัวไหนถูกใจเลยเหรอ?”

เฉินโม่พยักหน้า "ผมรู้สึกว่าไม่มีตัวไหนที่ถูกใจผมจริงๆ ผมจะไปดูที่โซนสัตว์เลื้อยคลานตรงนั้นดู"

"งั้นฉันรอตรงนี้นะ" หลินซินหรูพูดอย่างผิดหวังเล็กน้อย

เฉินโม่ยิ้มออกมาทันที เห็นทีเธอคงจะกลัวสัตว์เลื้อยคลาน

เขายิ้มแล้วพูดว่า "ตกลง"

เมื่อเฉินโม่เดินเข้าไปในโซนสัตว์เลื้อยคลานและสแกนสัตว์เลื้อยคลานทั้งหมดแล้ว เขาก็อดคิดไม่ได้ว่าสัตว์เลื้อยคลานในโซนสัตว์เลื้อยคลานดูเหมือนจะตายง่าย แต่กลับคาดไม่ถึงว่าโดยรวมแล้ว พวกมันแข็งแกร่งกว่าสัตว์เลี้ยงในโซนสัตว์ขนปุยข้างๆ อยู่หนึ่งระดับ

สัตว์เลื้อยคลานที่มีระดับสูงสุดคือระดับ 7

แต่อย่างไรก็ตาม แค่นี้ก็ยังไม่พอ

เฉินโม่เริ่มสงสัย ตอนที่เขาเข้ามา ระบบแจ้งเตือนอย่างชัดเจนว่าข้างในมีราชันย์อสูรระดับ 9 อยู่

ทำไมเขาถึงไม่เจอกับราชันย์อสูรระดับ 9 เลยหลังจากที่เดินดูจนทั่วแล้ว

เขาจึงเรียกพนักงานคนหนึ่งด้วยความสงสัย แล้วถามว่า "สัตว์เลี้ยงทั้งหมดอยู่ในนี้หมดเลยเหรอครับ"

"ใช่แล้วครับ สัตว์เลี้ยงที่เราขายให้กับลูกค้าทั่วไปอยู่ในนี้หมดเลยครับ" พนักงานพยักหน้าตอบ

"สัตว์เลี้ยงที่ขายให้กับลูกค้าทั่วไปอยู่ในนี้หมดเลยเหรอครับ งั้นหมายความว่ามีบางตัวที่ไม่ได้ขายด้วยอย่างนั้นเหรอ" ดวงตาของเฉินโม่เป็นประกาย

เมื่อเห็นว่าเฉินโม่เป็นเพื่อนของเพื่อนเจ้านาย พนักงานคนนั้นก็ตอบอย่างกระตือรือร้นว่า "ใช่แล้วครับ ปกติแล้วสัตว์เลี้ยงที่เราขายจะเป็นสัตว์เลี้ยงที่เราเพาะพันธุ์และเลี้ยงดูมาอย่างดีตั้งแต่ตัวยังเล็กๆ

นอกจากนี้ เรายังมีบริการช่วยเหลือและรับเลี้ยงสัตว์เลี้ยงด้วยครับ บ่อยครั้งที่เรารับแมวและสุนัขจรจัดมาเลี้ยง แล้วหาเจ้าของใจดีรับเลี้ยง สัตว์เลี้ยงเหล่านี้ให้ฟรีครับ ดังนั้นจึงไม่ได้อยู่ในพื้นที่ขายในตอนนี้"

"อ้อ อย่างนี้นี่เอง พาผมไปดูหน่อยได้ไหมครับ" เฉินโม่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าราชันย์อสูรระดับ 9 จะซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มแมวและสุนัขจรจัด เก่งเรื่องการซ่อนตัวจริงๆ

เมื่อเห็นว่าเฉินโม่ไม่ต้องการสัตว์เลี้ยงที่วางขายอย่างจริงจัง แต่กลับต้องการรับเลี้ยงสัตว์เลี้ยง พนักงานคนนั้นก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย แต่เมื่อคิดว่าเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเจ้านาย เขาก็ไม่กล้าขัดใจ จึงพูดขึ้นทันทีว่า "ได้เลยครับ เชิญทางนี้ครับ"

"มีอะไรเหรอที่รัก เธออยากจะรับเลี้ยงแมวหรือสุนัขจรจัดเหรอ"หลิวฉินหลานรู้สึกประหลาดใจกับการตัดสินใจของเฉิน โม่

"แค่อยากไปดูเฉยๆ น่ะครับ" เฉินโม่ยิ้มๆ

“หมาแมวจรจัดเลี้ยงยากกว่าสัตว์เลี้ยงที่ซื้อมานะ” หลิวฉินหลานเตือน

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมอาจจะไม่มีอะไร แต่ผมมีความอดทนมากมาย"

ไม่นานนัก พนักงานคนนั้นก็พาทั้งสองไปที่บริเวณหลังร้าน ซึ่งเป็นที่เลี้ยงแมวและสุนัขจรจัด ที่นี่มีแมวและสุนัขจรจัดจำนวนมากที่กำลังได้รับการรักษาพยาบาล หลายตัวพิการทางร่างกาย ดูแล้วน่าสงสารมาก

เมื่อมาถึงที่นี่ เฉินโม่พบว่าแมวและสุนัขจรจัดเหล่านี้แข็งแกร่งกว่าแมวและสุนัขในโซนสัตว์เลี้ยงด้านหน้ามาก ในหมู่พวกมันมีระดับ 6 อยู่สองตัว และระดับ 7 อยู่หนึ่งตัว ดูเหมือนว่าการที่เคยใช้ชีวิตเป็นสัตว์จรจัดมาก่อน จะทำให้พวกมันปรับตัวเข้ากับวันสิ้นโลกได้ดีขึ้น

หลังจากสแกนแมวและสุนัขจรจัดเหล่านี้แล้ว ทันใดนั้นเฉิน โม่ก็เห็นลูกสุนัขขนสีเหลืองตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง มีสัญลักษณ์ราชันย์อสูรระดับ 9 อยู่บนหัว

เฉินโม่ถึงกับตะลึง

"ลูกสุนัขตัวนี้ อายุเท่าไหร่แล้วครับ" เขาถามพนักงานข้างๆ ทันที

"สำหรับลูกสุนัขตัวนี้ ถ้าดูจากเวลาแล้ว แม่ของมันก็น่าจะคลอดมันออกมาเมื่อสามเดือนก่อนครับ จริงๆ แล้ว ถ้านับตามเวลาก็ไม่น่าจะจัดเป็นสุนัขจรจัดได้แล้วนะครับ น่าจะเอาไปขายที่โซนด้านหน้าได้แล้ว แต่ผู้จัดการร้านบอกว่ายังคงเปิดให้รับเลี้ยงเป็นสุนัขจรจัดฟรีๆ อยู่ครับ"

"อ้อ อย่างนี้นี่เอง ผมขอรับเลี้ยงได้ไหมครับ" เฉินโม่พูดขึ้นทันที

ตอนนี้เอง หลิวฉินหลานก็อดใจไม่ไหว เอื้อมมือไปลูบหัวลูกสุนัขตัวนั้น แล้วพูดว่า "ถึงแม้ว่าลูกสุนัขตัวนี้จะดูเหมือนพันธุ์ทาง แต่ก็น่ารักไม่แพ้สุนัขพันธุ์แท้ข้างนอกเลย น่ารักจริงๆ"

“ถ้าทั้งสองท่านสนใจ เนื่องจากคุณผู้หญิงเป็นลูกค้าระดับ VIP ของที่ร้าน  เพียงแค่ลงทะเบียนข้อมูลส่วนตัว ก็สามารถรับลูกสุนัขตัวนี้ไปได้เลยครับ แบบนี้พวกเราก็รายงานผู้จัดการร้านได้สะดวกด้วยครับ” พนักงานคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม

ปกติแล้ว คนแปลกหน้าที่มารับเลี้ยงสัตว์เลี้ยงจะต้องเซ็นสัญญารับเลี้ยง แต่เมื่อเห็นว่าหลินซินหรูเป็นเพื่อนของเจ้านาย พนักงานคนนั้นจึงยอมผ่อนปรนให้

"ที่รัก เธอว่าไง เราจะรับเลี้ยงลูกสุนัขตัวนี้ดีไหม"

"รับเลี้ยงครับ ผมจะเลี้ยงมันอย่างดีเลย" เฉินโม่พูดด้วยรอยยิ้ม "ว่าแต่ ช่วยผมเตรียมอุปกรณ์เลี้ยงสัตว์กับอาหารสุนัขด้วยนะครับ"

"ได้เลยครับ ผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยครับ"

ไม่นานพนักงานก็เลือกบ้านสุนัข ถาดอาหาร อาหารเม็ด ขนมสุนัข และอื่นๆ ให้เฉิน โม่เรียบร้อย

หลิวฉินหลานควักบัตรเครดิตออกมาจ่ายเงินอย่างไม่ลังเล ทำเอาพนักงานมองเฉิน โม่ด้วยสายตาแปลกๆ

ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังมองเขาเป็นผู้ชายหน้าหวาน

"ว่าแต่ พวกคุณปิดร้านกี่โมงเหรอครับ"

"ปกติแล้วร้านเราจะปิดร้านตอนสามทุ่มครับ"

"เดี๋ยวพวกเรายังต้องไปซื้อของอย่างอื่นอีก ทิ้งลูกสุนัขไว้ในรถนานๆ ก็ไม่ดี ฝากเลี้ยงไว้ที่นี่ก่อนได้ไหมครับ เดี๋ยวตอนเย็นๆ ผมมารับ"

“ได้เลยครับ วางใจได้เลยครับ ทางร้านจะดูแลอย่างดี หากในอนาคตคุณไม่ว่าง ไม่มีเวลาดูแลสัตว์เลี้ยง ก็สามารถส่งมาฝากเลี้ยงได้ตลอดเวลา

ทางร้านรับประกันว่าจะดูแลเป็นอย่างดี เหมือนอยู่บ้านแน่นอนครับ”

(จบตอน)

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด