ตอนที่ 366 ข้อตกลงจากเทียนเป่า (ฟรี)

ตอนที่ 366 ข้อตกลงจากเทียนเป่า

หนึ่งเดือนต่อมา

ปัง ปัง ปัง

ต่อหน้าซูหยาง เพลิงโอสถนับร้อยดวงที่ล่องลอยอยู่ในความว่างเปล่าค่อยๆ ระเบิด

ข้างในมีเม็ดยาสีแดงเพลิงปรากฎขึ้น

โอสถกฎอัคคี ( หนึ่งดาวระดับต่ำ )

เมื่อเห็นว่าการปลั่นประสบความสำเร็จ ซูหยางก็เข้าสู่พื้นที่ซื้อขายผ่านตราประจำตัว และวางขายโอสถลงในนั้น

[ โอสถกฎอัคคี ( หนึ่งดาวระดับต่ำ ) x100 ]

[ ราคา : 1,050 แต้มสมทบ ]

[ ติ๊ง โอสถกฎอัคคีถูกขาย ( 1 ) ]

[ ติ๊ง โอสถกฎอัคคีถูกขาย ( 1 ) ]

…

เป็นเวลาเพียงหนึ่งก้านธูปนับจากเวลาที่ซูหยางวางขายโอสถกฎอัคคีไปจนถึงตอนที่ขายหมด

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ซูหยางตกตะลึงเล็กน้อย

เขาคาดไม่ถึงเลยว่าโอสถกฎอัคคีจะถูกขายออกไปได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้

ซูหยางจึงทำการศึกษาตลาดอย่างรอบคอบอีกครั้ง

ในไม่ช้าเขาก็ค้นพบสาเหตุ

ไม่เพียงแต่โอสถกฎเท่านั้น แต่โอสถที่ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งได้เพียงแค่ชั่วคราวก็ยังขาดแคลน

แม้แต่ในรายการแลกเปลี่ยนของวิหารโกลาหลก็ไม่สามารถแลกด้วยแต้มสมทบได้

ไม่ใช่ว่าวิหารโกลาหลไม่มีโอสถอยู่ในมือเลย

แต่ถ้าต้องการแลก เขาต้องแลกมันด้วยแต้มเกียรติยศ

หากเขาต้องการได้รับแต้มเกียรติยศ เจ้าต้องเข้าร่วมการต่อสู้ในสมรภูมิระดับจ้าวโกลาหล สร้างความได้เปรียบ หรือมีส่วนร่วม เพื่อที่จะได้รับแต้มเกียรติยศจำนวนหนึ่ง

การได้รับแต้มเกียรติยศนั้นยากกว่าการได้รับแต้มสมทบ

แต่ทรัพยากรที่สามารถแลกเปลี่ยนด้วยแต้มเกียรติยศได้นั้นก็สูงค่ามากกว่าเช่นกัน

เหมือนกับในตอนนี้ที่โอสถกฎอัคคีมีราคา แต่ไม่มีคนขาย มันจึงขาดแคลน

สมาชิกของวิหารโกลาหลหลายคนอยู่มาไม่รู้กี่พันล้านปีแล้ว และพวกเขาก็สะสมแต้มสมทบไว้มากมายในมือ

ตราบใดที่ซูหยางกล้าขายโอสถกฎ พวกเขาก็จะแย่งกันชื้อ

นั้นทำให้ซูหยางสามารถขึ้นราคาได้ตามต้องการ

แต่เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเช่นนี้ เพราะตัวเขาก็ถือเป็นส่วนหนึ่งของวิหารโกลาหล

ไม่จำเป็นต้องรีดผลประโยชน์จากคนที่อยู่ฝ่ายเดียวกัน

สำหรับผู้ฝึกฝนคนอื่นๆ โอสถกฎที่สามารถดูดซับได้อย่างรวดเร็วคือ ทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาในการฝึกฝน และเพิ่มความแข็งแกร่ง

ผลึกกฎเต๋า และผลึกอมตะเป็นทรัพยากรบ่มเพาะขั้นพื้นฐาน แต่การขัดเกลานั้นใช้เวลานานมาก

สำหรับการขัดเกลาผลึกกฎเต๋าระดับต่ำ 1 ก้อน จ้าวแห่งเต๋าขั้นต้นต้องใช้เวลานับพันปี

ในพันปีที่เสียไปนั้นไม่มีใครรู้ว่าจะสามารถรวบรวมทรัพยากรได้มากเท่าใด

ส่วนการดูดซับโอสถกฎในระดับเดียวกันจะใช้เวลาเพียงปีเดียวเท่านั้น

ความต่างมากถึงหนึ่งพันเท่า

แม้จะต้องจ่ายแพงกว่า 5 เท่า แต่ก็ประหยัดเวลาได้ถึงพันเท่า มันคุ้มค่าเป็นอย่างยิ่ง

นี่เป็นความคิดของผู้ฝึกฝนคนอื่นๆ ซูหยางไม่จำเป็นต้องสนใจในเรื่องนี้

ด้วยความช่วยเหลือของระบบ เขาสามารถดูดซับทรัพยากรได้โดยตรงเมื่อพวกมันอยู่ในมือ

การกินโอสถถือเป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากร

สิ่งนี้ล้ำค่ามากสำหรับผู้ฝึกฝนคนอื่นๆ แต่ไร้ประโยชน์สำหรับเขาโดยสิ้นเชิง

หลังจากทำความเข้าใจอย่างถี่ถ้วนแล้ว ความสงสัยของซูหยางก็คลี่คลายไป

ในเวลาเดียวกันนั้น การขายโอสถกฎถึงหนึ่งร้อยเม็ดของเขาได้ทำให้เกิดความปั่นป่วนในวิหารโกลาหล

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับจ้าวแห่งเต๋าขั้นต้น พวกเขาให้ความสนใจในเรื่องนี้มากกว่าใคร

การปรากฎตัวของโอสถเหล่านี้ได้ส่งข้อความถึงพวกเขาว่า

ปรมาจารย์โอสถเต๋าได้ปรากฎตัวในวิหารโกลาหลแล้ว!

ภายในชั่วขณะหนึ่ง ซูหยางได้รับข้อความส่วนตัวจากคนจำนวนมาก

ในการทำธุรกรรมครั้งก่อน ซูหยางไม่ได้ซ่อนข้อมูลของตนเป็นความลับ

เพราะเขาต้องการสร้างชื่อให้ตัวเองผ่านเหตุการณ์นี้

แต่ตอนนี้ดูเหมือนไม่จำเป็นเลยสักนิด

ตราบใดที่เขามีโอสถเพียงพอ เขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องตลาดหรือการขาย

แน่นอนไม่ต้องสนใจเรื่องชื่อเสียง

แต่เมื่อได้เห็นข้อความส่วนตัวนับร้อย ซูหยางก็รู้สึกปวดหัว

จนกระทั่ง ซูหยางได้เห็นชื่อที่คุ้นเคย

[ เทียนเป่า ]

ชื่อนี้ทำให้ดวงตาของเขาสว่างขึ้น ซูหยางจำได้ว่าสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ชอบคือ การทำธุรกิจ บางทีอีกฝ่ายอาจช่วยเขาได้

เขาจึงเลือกตอบกลับไป

เทียนเป่า [ สหายซู เจ้าเป็นปรมาจารย์โอสถเต๋า? ]

ซูหยาง [ ใช่ มีอะไรงั้นรึ? ]

หลังจากได้รับตอบง่ายๆ เทียนเป่าก็ตอบกลับในทันที

เทียนเป่า [ เยี่ยมมาก ข้าสงสัยว่าเจ้ายินดีที่จะร่วมมือกับข้าหรือไม่? ถ้าเจ้าขายโอสถที่กลั่นให้กับข้า ข้าจะทำให้เจ้าได้รับกำไรมากยิ่งขึ้น ]

เมื่อเห็นคำตอบของเทียนเป่า ซูหยางจึงตัดสินใจหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง

เนื่องจากอีกฝ่ายสามารถช่วยให้เขาได้รับกำไรมากขึ้นได้ แน่นอนว่าไม่มีปัญหา

แต่เขาจะไม่เห็นด้วยโดยง่าย เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของอีกฝ่าย เขามีสิทธิ์ที่จะได้รับประโยชน์มากขึ้นอย่างแน่นอน

ซูหยาง [ ยังไง? ]

เทียนเป่าเข้าใจดีว่าซูหยางกำลังหมายถึงอะไรหลังจากได้รับคำตอบ

เขาจึงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบกลับว่า

เทียนเป่า [ ข้าอยากรู้ก่อนกว่าเจ้าสามารถกลั่นโอสถระดับใดได้บ้าง? ชนิดใด ครั้งละเท่าไร และอัตราความสำเร็จมากน้อยเพียงใด ]

ข้อมูลนี้จะกำหนดว่าเขากับซูหยางจะร่วมมือกันอย่างไรดี

ซูหยาง [ ข้าสามารถกลั่นโอสถหนึ่งดาวระดับต่ำได้ทุกชนิด แต่ตอนนี้ข้ามีเพียงสูตรโอสถกฎอัคคีเท่านั้น หากเจ้าต้องการโอสถชนิดอื่นๆ เจ้าจะต้องหาสูตรมาให้ข้า กลั่นได้ครั้งละ 100 เม็ด ภายในเวลา 20 วันด้วยอัตราความสำเร็จ 100% ]

ซูหยางไม่ได้ปิดบังอะไร ในความเห็นของเขา มันไม่จำเป็น

เช่นเดียวกับที่เขาคาดไว้ ขณะที่ด้วยรากกฎที่เพิ่มขึ้นเป็น 3,200 เส้น เวลาที่ต้องใช้ในการกลั่นโอสถก็ลดลงจากหนึ่งเดือนเหลือเพียง 20 วัน

ความเร็วเพิ่มขึ้นไม่น้อย

อีกด้านหนึ่ง เทียนเป่าตกอยู่ในความเงียบขณะที่เขาดูข้อความจากซูหยาง

มีเพียงความคิดเดียวในใจของเขานั่นคือ ซูหยางกำลังเล่นตลกกับเขาอยู่หรือเปล่า?

จากข้อมูลที่ซูหยางส่งมา มันยากที่จะเชื่อ

เป็นไปไม่ได้เลยที่จะบรรลุความสำเร็จเช่นนั้น!

เทียนเป่ากำลังคำรามอยู่ในใจ แต่มีเสียงในใจก็บอกกับเขาว่า ‘ซูหยางสามารถทำได้ อีกฝ่ายไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหก’

"เฮ้อ"

เทียนเป่าสูดหายใจเข้าลึกๆ และหายใจออกช้าๆ เพื่อระงับความตกใจ

คำพูดของซูหยางเป็นเรื่องง่ายที่จะพิสูจน์ และเขาสามารถตรวจสอบได้ภายในเวลาเพียงยี่สิบวัน

เขาจึงได้เพียงบังคับตัวเองให้ยอมรับความจริงนี้ไปก่อน

แค่ปฏิบัติต่อมันเหมือนมันเป็นเรื่องจริง

แต่หากเป็นเช่นนั้น เขาควรจะร่วมมือกับซูหยางยังไงดี?

หลังจากคิดอยู่สักพัก เขาก็เสนอข้อตกลง

ตราสั่นสะเทือน และซูหยางก็ได้รับคำตอบจากเทียนเป่า

เทียนเป่า [ หากเป็นเช่นนั้นจริง ข้ายินดีที่จะซื้อโอสถจากเจ้าสองเท่าจากราคาตลาด และในขณะเดียวกัน ข้าก็จัดหาสูตรโอสถให้เจ้าฟรี รวมถึงวัตถุดิบต่างๆ ด้วย แต่เจ้าต้องกลั่นโอสถตามความต้องการของข้า ]

ซูหยางคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และพบว่าข้อตกลงดีมาก

สูงเป็นสองเท่าของราคาตลาด ซึ่งไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อย แม้ว่าเขาขายในราคานี้ด้วยตัวเองได้ แต่ก็อาจเกิดเสียงวิพากวิจารณ์

แต่กับเทียนเป่านั้น เขามีความเชี่ยวชาญในเรื่องนี้ และมีช่องทางของตัวเอง

ดังนั้น จึงไม่มีใครคิดว่าเขากำลังฉ้อโกง

หากซูหยางขายเอง และตั้งราคาไว้สูงมาก แม้ว่าจะมีคนซื้อก็ตาม แต่ก็จะไม่ส่งผลดีต่อชื่อเสียงของเขา

เขาไม่อยากเห็นสิ่งนั้นเกิดขึ้น

มันจึงเป็นเรื่องดีที่จะปล่อยให้เทียนเป่าออกหน้าแทน

อีกฝ่ายทำสิ่งเลวร้าย ซูหยางเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ และไม่ต้องกังวลกับเรื่องใดๆ

เจ้ายังจะได้รับสูตรโอสถฟรีอีกด้วย

มองยังไงก็ถือเป็นกำไรมหาศาล

อย่างไรก็ตาม หากมีโอกาส เขายังคงต้องสร้างแวดวงของตัวเอง ขายมันด้วยตัวเอง หรือเปลี่ยน เทียนเป่าให้เข้ามาอยู่ในแวดวงนี้

ด้วยวิธีนี้ ประโยชน์ที่เขาได้รับจะมากกว่าเดิมมาก

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ปรมาจารย์โอสถเพียงคนเดียวในมิติโกลาหล และไม่สามารถผูกขาดวงการนี้

แต่ด้วยความเร็วในการกลั่นที่สูงยิ่งกว่าใคร เขาจะต้องกลายเป็นคนพิเศษอย่างแน่นอน!

ตอนนี้ มีขีดกำจัดเนื่องจากพลังงาน และพลังจิตที่ต้องใช้ในการกลั่น

แต่ถ้าเขาแข็งแกร่งขึ้น ขีดกำจัดนี้ก็จะหายไป หรือลดน้อยลง

เมื่อถึงตอนนั้น เขาอาจจะสามารถสร้างกระบวนที่เหมือนโรงงานยา และเปิดสายการผลิตได้

ป้อนวัตดุดิบ ให้พลังงาน และกลั่นโอสถแบบอัตโนมัติ

นี่จะไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

ซูหยาง [ ตกลง ข้าเห็นด้วยกับข้อตกลงนี้ ]

เทียนเป่า [ ยินดีที่ได้ร่วมมือกัน สหายซู ]

ด้วยเหตุนี้ทั้งสองจึงบรรลุข้อตกลง และร่วมมือกันชั่วคราว

ส่วนเรื่องอนาคตไว้ค่อยคุยกันทีหลัง